Trauma na aanval/beet

Ik zou graag wat tips/verhalen horen van mensen die hier ervaring mee (gehad) hebben:

Een aantal weken terug is Ludo aangevallen door een stafford. Het gebeurde recht voor onze voordeur. Wij wonen op de eerste etage van een flat, wij zitten aan de kant van de trappen. Aan het eind van de gallerij op onze etage woont sinds kort een jongen met een jonge stafford. 

Ik liep zoals gewoonlijk met Ludo de voordeur uit om te gaan wandelen, alleen net op dat moment kwam de jongen met zijn stafford terug van het wandelen. In minder dan een seconde had hij Ludo vastgegrepen en zat zijn kaak op slot. Ik weet niet hoe lang het in totaal duurde maar mijn gevoel had hij Ludo minutenlang vast, terwijl Ludo het uit liep te krijsen. De eigenaar van de stafford lag op de grond zijn hond vast te houden. Ik was totaal in paniek, wist niet wat ik moest doen, ik heb nog op het hoofd van de hond lopen slaan maar ik wist niet of ik dat juist wel of niet moest doen. Ik weet niet meer hoe maar uiteindelijk liet de stafford los. 

Ik heb Ludo meteen toen hij los was weer mee naar binnen genomen.

Uiteindelijk was het gelukkig alleen het flapoortje van Ludo waar hij in gebeten was. Hij heeft geluk gehad dat hij van die flaporen heeft, anders ben ik bang dat het zijn nek geweest was... Ludo is altijd al een enthousiaste en vrolijke hond geweest, en hij leek verder niet in paniek of angstig. Ik ben eigenlijk direct daarna toch met hem gaan wandelen, omdat het nodig was en om te kijken hoe hij het deed. Hij was totaal niet angstig, hij liep nog net zo vrolijk en nieuwsgierig rond en was nergens bang voor. Hij schudde af en toe zijn kop vanwege zijn oor maar behalve dat zou je niet in de gaten hebben gehad dat hij net zoiets meegemaakt had. Ik dacht dus dat hij er goed vanaf was gekomen.

Maar het probleem begon pas een paar dagen/weken erna en is alleen maar erger geworden. Het begon met dat hij elke keer begon te blaffen en piepen als hij de andere hond voorbij hoorde komen, dat blaffen en piepen ging over in hysterisch blaffen en piepen en zelfs gekrijs. Hij kwam op het begin dan ook vaak naar mij toe en probeerde echt op me te klimmen maar dat heb ik afgewezen omdat ik hem niet wilde laten denken dat het nodig was om bij mij te schuilen, omdat er in principe niks aan de hand is.

Maar het allervervelendste is dat ik nu niet meer over de gallerij/door het trappenhuis kan lopen zonder dat Ludo hysterisch begint te blaffen/piepen/krijsen. Ook op de terugweg als we beneden voor de voordeur van het flatgebouw staan begint het al. Ik heb lang geprobeerd om als hij geluid begon te maken weer met hem weg te lopen bij de deur en weer opnieuw te beginnen als hij stil was, maar dat heeft nooit gewerkt. Hij blijft nu zelfs krijsen als we weer aan het weglopen zijn. Het weergalmt door het hele gebouw en ik weet zeker dat alle buren er last van hebben.

Hij is net bijna 2 weken bij mijn zus geweest omdat hij maar ook ik even tot rust moesten komen van deze situatie. Bij mijn zus zat hij met hun hond en 3 katten op een grote boerderij en kon hij even zonder stress zitten. Ik hoopte ook dat dat zou doorwerken als hij weer bij mij was maar ik wist eigenlijk wel dat het echt aan deze plek ligt. Gisteravond is hij teruggekomen, en toen ik om 11 uur savonds het laatste rondje deed ging het alweer mis toen we bij de deur stonden.

Ik ben ten einde raad, vanochtend was het weer zo en ik heb hem in een soort houdgreep met zijn bek dicht naar boven getild omdat ik het gekrijs niet meer aankon. Hij zat toen wel rustig in mijn armen maar ik weet dat het niet goed is voor ons om hem zo vast te gaan houden elke keer.

Ik heb net een snuitje bij de dierenwinkel gehaald, als een soort oplossing en omdat ik, als hij niet kan blaffen, het op een rustige manier door de gallerij/trappenhuis lopen meer met hem kan oefenen zonder dat de hele flat gek wordt.

Het is nogal een lang verhaal geworden, maar waar ik dus naar op zoek ben zijn eigenlijk verhalen van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt en die mij kunnen vertellen hoe zij het opgelost hebben, of het ooit opgelost werd, en hoe het nu gaat...

Ik ben sowieso al op zoek naar een nieuw huis, aangezien hij dit probleem niet heeft bij mijn zus, of bij mijn moeder. Het is dus echt locatiegebonden.

Ludo is trouwens pas net 1 jaar oud, wat schijnbaar ook niet goed meewerkt met zo'n traumatische ervaring. 

Ach wat een toestand. Waren beide honden los?

Hij kwam op het begin dan ook vaak naar mij toe en probeerde echt op me te klimmen maar dat heb ik afgewezen omdat ik hem niet wilde laten denken dat het nodig was om bij mij te schuilen, omdat er in principe niks aan de hand is.

ik denk dat hij toch je steun nodig had (en nog steeds heeft). Even geruststellend toespreken had hem denk ik wat rust gegeven dat je hem begrijpt. "Ja Ludo goed gehoord, dat was dat hondje dat jou aanviel"

Lastig nu om van hieruit advies te geven. Het gedrag is idd plaatsgebonden.

Ik zou hem voorlopig ook tillen (desnoods in draagzak of rugzak als dat past) hij moet nu door ervaring gaan leren dat dit niet meer zal gebeuren en jij er voor hem bent, pas dan als hij het vertrouwen weer heeft zal hij rustiger worden.

Of iets in zijn bek geven om te dragen misschien?

Ondertussen zou ik samen met hem hersenwerkjes doen, om de band met hem te verstevigen en hem zelfstandiger te laten worden, het is ook goed voor zijn zelfbewustzijn. Wel eerst goed inlezen hierover, zodat je makkelijk begint en in zijn tempo de moeilijkheidsgraad verhoogd.

Je zou ook kunnen denken om Bachbloesem in te zetten ter ondersteuning

Door al deze stress verliest hij ook veel aan mineralen en vitaminen, wat ook weer kan zorgen voor meer stress, dus je zou ook tijdelijk wat supplementen kunnen inzetten.

succes, ik hoop dat het snel betert want dit is niet fijn, ook al gaan jullie verhuizen binnen afzienbare tijd.

Wat erg voor je, en een rot situatie, de hond kan het niet relativeren ....hier een jonge hond aangevallen 7 maanden oud, zelfde ras, door en door oor, groot gat erin, krijste aan een stuk door, heb haar op dat moment toegesproken, van over en ophouden, dat hielp hier, maar....de ene hond is de andere hond niet...het was een lokatie wat ik kan vermijden, dat heb jij niet, jij moet iedere dag er weer langs, de hond weet dat, de eerste keer dat ik op de lokatie weer kwam zat ook mijn hond om zich heen te kijken, ik heb het genegeerd, maar heb wel een oudere hond erbij, de kleine kon zich optrekken aan de oudere, daar ben jij nu voor, als je het niet lukt, vraag hulp hier voor, en dan wel iemand die van wanten weet die jou kan begeleiden, en wacht daar niet te lang mee.....degene kan jou dan te plekke aangeven wat je met de hond moet doen, ik zie het gedrag vanaf hier niet van je hond, vandaar haal er iemand bij die van wanten weet en je richtlijnen kan aangeven...ook voor thuis.

" Ach wat een toestand. Waren beide honden los?
 
Hij kwam op het begin dan ook vaak naar mij toe en probeerde echt op me te klimmen maar dat heb ik afgewezen omdat ik hem niet wilde laten denken dat het nodig was om bij mij te schuilen, omdat er in principe niks aan de hand is.
 
ik denk dat hij toch je steun nodig had (en nog steeds heeft). Even geruststellend toespreken had hem denk ik wat rust gegeven dat je hem begrijpt. "Ja Ludo goed gehoord, dat was dat hondje dat jou aanviel"
 
Lastig nu om van hieruit advies te geven. Het gedrag is idd plaatsgebonden.
Ik zou hem voorlopig ook tillen (desnoods in draagzak of rugzak als dat past) hij moet nu door ervaring gaan leren dat dit niet meer zal gebeuren en jij er voor hem bent, pas dan als hij het vertrouwen weer heeft zal hij rustiger worden.
Of iets in zijn bek geven om te dragen misschien?
 
Ondertussen zou ik samen met hem hersenwerkjes doen, om de band met hem te verstevigen en hem zelfstandiger te laten worden, het is ook goed voor zijn zelfbewustzijn. Wel eerst goed inlezen hierover, zodat je makkelijk begint en in zijn tempo de moeilijkheidsgraad verhoogd.
 
Je zou ook kunnen denken om Bachbloesem in te zetten ter ondersteuning
 
Door al deze stress verliest hij ook veel aan mineralen en vitaminen, wat ook weer kan zorgen voor meer stress, dus je zou ook tijdelijk wat supplementen kunnen inzetten.
 
succes, ik hoop dat het snel betert want dit is niet fijn, ook al gaan jullie verhuizen binnen afzienbare tijd.
 
  "

Dobry

Beide honden zaten aan de riem. Toen de hond Ludo vasthad heb ik hem wel los gemaakt zodat hij weg zou kunnen rennen als hij los kwam.

Misschien moet ik inderdaad proberen hem veel positieve aandacht te geven op de gang daar, in plaats van negatief gedrag negeren, alleen hij begint meteen de blaffen/piepen zodra hij bij wijze van spreke de gang al ziet. Ik wil niet zijn reactie belonen?

Qua hersenwerkjes verstop ik vaak kleine stukjes vlees door het hele huis die hij dan moet zoeken, dat vind hij helemaal geweldig. Ook verstop ik vaak een knuffeltje van hem die hij dan moet zoeken.

Ik moet wel zeggen dat hij in huis niet meer gestresst lijkt te zijn, maar dat kan ik natuurlijk nooit zeker weten.

Een groot probleem is ook wel dat als hij in die "hysterie" zit, je totaal geen contact met hem kan maken. Het is dan alsof hij helemaal zwart voor zijn ogen ziet. Hij reageert nergens op op dat moment, niet op je stem of op je aanraking. Hij blijft daar in zitten totdat hij weg is van die plek.

wat verschrikkelijk naar.... ik laat me maar niet uit over bepaalde zaken ( maar je bent wel de dupe van het gekluns van een ander met een pittig ras...)

Ik denk dat, en dat is heel logisch, je elkaar door deze ervaring versterkt in de angst. Je komt in een een cirkel.

Misschien is het een idee om het de deur uit gaan heel erg leuk te maken, dus met voertjes en belonen bij letterlijk elke stap in rust de deur uit en in. Mogelijk kan je die jongen vragen of hij rekening kan houden met langslopen dat je bijv weet wanneer hij gaat zodat je m voorlopig niet weer tegenkomt.

Ik ben het met Dobry eens dat je best steun mag bieden aan je hondje zonder dat dramatisch te doen. Hij heeft je nodig met een geruststellend woord of aai en ook dan met hem gaan spelen en belonen als het lukt niet te reageren, al is het maar 1 tel.

succes hoor, heel naar dit...

Och doe maar niet zijn bek dichthouden of een snuitje om..

je hond is bang én terecht want zoiets hoort niet te gebeuren!

Misschien kun je een briefje bij de mensen in de bus doen met wat er is gebeurd (zonder te oordelen over de ander, maar gewoon de feiten dat jou hond is aangevallen en dat hij nu heel bang is in de flat) dat ze weten waarom hij zoveel lawaai maakt, dat geeft jou wat meer rust dan

Je mag je hond best steun bieden hoor, jij bent zijn baas en op jou moet hij kunnen vertrouwen, en dat doet hij blijkbaar ook, want in jou armen was hij wel rustig

Als het helpt dat je hem tijdelijk tilt zou ik dat doen (als hij dan over zijn ergste angst weer heen is dan kun je hem weer zelf laten lopen), anders proberen af te leiden met een bal of een spelletje

Ik zou hem voorlopig gewoon optillen bij de wandelingen die toch ook gewoon moeten natuurlijk. Dan hopen dat hij ervaart dat er zo niets gebeurd en rustiger wordt. 

Verder zou je kunnen gaan trainen door hem aan te lijnen (lange lijn) en gewoon in de deuropening te gaan zitten. Als hij in de hal wil blijven staan dan laat je hem daar eerst gewoon staan. Pak lekkere brokjes of kaas ofzo en neem een tijdschrift mee. Ga zitten en laat hem maar. Stopt hij met gillen dan een snoepje. Gaat hij uit zichzelf even in de galerij kijken dan weer een snoepje. Komt hij bij jou kijken of zitten dan weer een snoepje. Laat hem maar scharrelen en snuffelen. Leg er vooral geen druk op. Het mooiste is om te oefenen als je weet dat die ene hond niet ineens de deur uit kan komen. Dus als je buurman werkt ofzo. Desnoods vraag je het even aan je buurman op welke dagen en uren hij van huis is.

En om de druk dus niet op te voeren en daardoor over zijn grens heen te gaan zal je hem dus in eerste instantie moeten tillen. 

Zo zou ik dit proberen als ik in zo'n situatie was beland. 

Hij is duidelijk heel bang en zoekt steun, geef hem die steun dan weet hij dat hij op jou kan bouwen en dat zal hem uiteindelijk rustiger maken en zelfverzekerder. Buiten hoef je hem natuurlijk niet steeds op te tillen, daar is meestal ruimte genoeg. Merk je dat hij in de stress schiet speel er op in en neem afstand van die hond. Vraag zijn aandacht of laat hem snoepjes zoeken in het gras. Laat hem kijken naar andere honden zodat hij ervaart dat er niets gebeurd.

Kom je ineens in een noodsituatie en moet op een kleine afstand passeren en wil hij weer in je klimmen til hem dan gewoon op en zet hem daarna weer neer en wandel ontspannen verder alsof er niets is gebeurd.

Je hebt grote kans dat hij altijd angstig zal blijven. Bouw daarom op het vertrouwen en dat jij de leiding neemt en dat er daardoor niets zal gebeuren. 

Het straffen van zijn angst zal hem alleen nog maar meer bang maken. Hij is al in paniek, waar hij in feite niets aan kan doen, zo ervaart hij het gewoon. En als je hem dan ook nog straft of een snuitje of iets om doet dan zal hij de situatie alleen naar nog angstiger gaan vinden. 

 Ik heb al gemerkt dat hij geen vaste wandeltijd heeft, hij gaat een paar keer per dag, 5 minuutjes maximaal, en loopt dan weer naar binnen. Ik kom hem gelukkig niet vaak tegen, en als ik zie dat hij er aan komt kan ik meestal nog een andere kant op voordat Ludo hem opgemerkt heeft. Maar als hij zijn geur ruikt als hij er net heeft gelopen dan wordt de hysterie nog net een tandje erger.

Ik ga inderdaad proberen om de gang een leukere plek te laten zijn, dat lees ik steeds weer terugkomen in jullie reacties. Ik denk dat ik dan wel al moet beginnen bij de gang in ons huis omdat ik hem daar nog vaak rustig kan krijgen.

Ik ga het straks meteen proberen bij de middagwandeling.

Binnen zoekt hij niet echt meer steun bij mij als hij de andere hond hoort, die fase is volgens mij al voorbij. Maar als hij reageert op de hond als die voorbij komt lopen praat ik nu gewoon rustig tegen Ludo en dan lukt het wel om zijn aandacht op mij te krijgen.

 Je kan beter iets vaker wat korter oefenen dan te lang doorgaan en dat hij dan weer compleet in de stress schiet

 Precies op deze manier probeer ik het, maar zodra hij een stap buiten de voordeur heeft gezet begint het gejank/geblaf en daar houdt hij gewoon niet mee op.

Ik ben zo ver gekomen dat hij bij ons binnen in de gang kan zitten met de deur naar buiten open, daar lukt het nog om hem te laten zitten en dat hij dan stil kan zijn. Maar zodra hij buiten de voordeur staat wordt hij weer hysterisch. En verder dan dat kom ik maar niet, ik krijg het dan niet voor elkaar hem ook maar 5 seconde stil te krijgen.

Het is dus duidelijk dat hij nog steeds denkt dat hij daar elk moment aangevallen of iets kan worden, ook al is de hele gallerij leeg. Waarschijnlijk ook omdat die andere hond toen uit het niets opdook toen hij uit de voordeur liep.

Maar ik ga dus proberen zijn aandacht op mij te laten blijven door al vanaf dat we binnen zijn te beginnen hem snoepjes te geven en zo naar buiten lopen, hopelijk kan dat hem afleiden. 

 Ja ik doe het eigenlijk ook alleen als hij echt moet gaan wandelen, dus dan moeten we sowieso uiteindelijk die trap naar beneden af...

Ik moet het gewoon tussendoor ook oefenen zodat we daarna gewoon weer naar binnen kunnen. 

zit hij binnen al heel hoog in de stress als je zijn riem omdoet?

ik zat te denken anders kan je ook de buitendeur opendoen en bij de deur naar lekkertjes laten snuffelen, of een spelletje doen af en toe en dan weer naar binnen. En zo steeds een stukje verder, om weer wat ontspanning te geven?

En voor het uitlaten hem beloven (op overtuigende toon) dat jij ervoor zorgt dat hij veilig is.

Overigens denk ik dat het "gewoon" een heel ongelukkige samenloop van omstandigheden was, de een komt de deur uit, en de ander loopt er net langs. Ik ken heel wat honden (inclusief de mijne) die dan niet rustig blijven en uitvallen.

Wat misschien ook nog een idee is over een tijdje, om (als dat kan natuurlijk, ik ken beide honden niet en niet voor elke hond zou dit iets zijn) samen met de jongen en zijn hond een paar wandelingen te maken zodat de honden elkaar leren verdragen?

 precies dat dus. Hij moet er weer op vertrouwen dat hij daar veilig kan lopen, dat kan even duren

Wij hebben het gehad op een plek waar rond oud en nieuw op 50m vuurwerk van Gijs werd afgestoken, hij ging daar NIET meer langs, zodra hij vermoedde dat ik daarheen wou ging hij op zijn kont zitten met zijn rug er naar toe, dus eerst gingen we daar een beetje in de buurt staan en lopen en na een tijd konden we weer gewoon erlangs

Ik zou dus idd naast de wandeling gewoon gaan zitten. Laat de deuren open en ga zelf op de drempel zitten, desnoods zit je er een half uur en lees je een tijdschrift. Als hij dan uit zichzelf komt kijken en rustig is dan beloon  je dat. Als je de deuren openlaat dan geef je hem de kans om weer even terug te kunnen vluchten als er iets gebeurd waarvan hij schrikt. .

" zit hij binnen al heel hoog in de stress als je zijn riem omdoet?
 
ik zat te denken anders kan je ook de buitendeur opendoen en bij de deur naar lekkertjes laten snuffelen, of een spelletje doen af en toe en dan weer naar binnen. En zo steeds een stukje verder, om weer wat ontspanning te geven?
 
En voor het uitlaten hem beloven (op overtuigende toon) dat jij ervoor zorgt dat hij veilig is.
 
Overigens denk ik dat het "gewoon" een heel ongelukkige samenloop van omstandigheden was, de een komt de deur uit, en de ander loopt er net langs. Ik ken heel wat honden (inclusief de mijne) die dan niet rustig blijven en uitvallen.
 
Wat misschien ook nog een idee is over een tijdje, om (als dat kan natuurlijk, ik ken beide honden niet en niet voor elke hond zou dit iets zijn) samen met de jongen en zijn hond een paar wandelingen te maken zodat de honden elkaar leren verdragen? "

Dobry

Als hij weet dat we gaan wandelen is hij heel blij en enthousiast. Hij kan niet wachten om naar buiten te gaan (ik laat hem wel eerst wat rustiger worden voordat we daadwerkelijk naar buiten gaan). Maar ik heb niet het idee dat hij dan in de stress schiet of bang is. Hij wil heel graag naar buiten en wandelen, alleen de weg er naartoe bezorgt hem stress.

Ik weet niet of het een goed idee is om samen te wandelen. Vooral als ik zie op wat voor manier hij met de hond wandelt. Hij wandelt sowieso maar hele korte stukjes (echt heel kort) en houdt de hond strak bij zich en loopt met een bocht om alle andere mensen en honden heen (terwijl zijn hond zit te springen en trekken aan de riem).

Volgens mij heeft die hond nooit geleerd om met anderen handen om te gaan.

 Ik weet niet of dat zo werkt bij hem, want hij is niet bang om te gallerij op te gaan, hij trekt echt om er te komen, maar als hij er dan is wordt hij hysterisch. Het is niet dat ik hem moet dwingen om op de gallerij te komen of zo.

Dus als ik daar zou gaan zitten zou hij er meteen bij komen en beginnen te krijsen.

Maar wat gebeurd er dan als je er dan blijft zitten en verder niets doet? Stopt hij dan uiteindelijk met krijsen? Als hij namelijk stopt dan kan je dat dus belonen. De kan is groot dat hij dan een volgende keer korter zal gaan krijsen. Dan kan je de galerij ook lekker gaan maken door dan voor de deur en paar brokjes te verstoppen. De angst zit hem in het over de galerij moeten gaan en deze is voor hem vol met gevaar een wil dus het liefst zo snel mogelijk al gillend erover heen. 

 nee dat is dan waarschijnlijk geen goed idee. Op zich wel verstandig om bogen om andere honden te maken natuurlijk, het voorkomt veel narigheid. Maar jammer dat de hond zo zijn energie natuurlijk niet kwijt kan.

Zo jammer dat dit gebeurd is......fysiek gelukkig goed afgelopen.

Ik denk inderdaad ook dat je misschien te snel weer bent gaan wandelen, na zoiets mag een hond best een paar uur bijkomen en rust nemen en adrenaline weer omlaag krijgen.

Anders blijft het toch teveel in zijn systeem zitten.

Maar goed, je hond is nu plaatsgebonden bang.

Dan zou ik zeker niet met een snuitje en bek dicht houden gaan werken; daarmee maak je zijn angst en afkeer rond deze plek alleen maar groter.

Behandel hem nu even als een pup die iets engs ziet maar er toch overheen moet: heel rustig zijn als baasje, vrolijk zelfs.

Langzaam, met vriendelijke woordjes pratend hem er overheen laten lopen. Wel blijven doorlopen zo mogelijk.

Dreigt hij in paniek te raken? Blijf stilstaan, kniel naast je hondje en blijf rustig en vriendelijk praten.

Net zolang tot de paniek wegebt. Dan weer langzaam, maar zeker door. Gaat hij gillen? Stoppen en naast je hondje zitten . Blijven praten. Laat de paniek wegstromen. Niet met voertjes werken, daar zal hij op dat moment geen belangstelling voor hebben.

Dus niet optillen en hem er dwars doorheen slepen. Ook niet teruglopen, dan kom je nooit thuis.

Maar hij gaat wel voelen dat zijn baasje hem serieus neemt ( door te stoppen en steun te bieden)en laat merken dat zijn angst misschien niet nodig is.

Dit blijf je herhalen tot je achter je voordeur terug bent na de wandeling en dan mag je hond wel iets héél lekkers: geweldig! Goed gedaan!

Oké, de eerste keer zal een misschien wel een half uur doen over een stukje galerij, maar je hond moet hier echt de tijd voor krijgen.

De volgende keer zal misschien maar 3 X hoeven stoppen ipv 10 X....