Niet uit huis willen

Hallo allemaal,

sinds 2 weken hebben wij een labradorpup. Vandaag precies 11 weken oud. Alles gaat goed, ze is bijna zindelijk. Poept en plast in het gras aan de weg. Het "probleem" is dat ze met uitlaten niet uit huis wil.

We hebben snoepjes, brokjes, speeltjes geprobeerd. Aan de riem en met een tuigje. Zodra we op het kruispunt zijn, begint ze een klein beetje mee te lopen. Vaak tillen we haar dan op (als ze niet wil lopen en elke keer gaat zitten) en brengen haar naar het gras. De terugweg wil ze wel lopen en hard: snel naar huis.

wie herkent dit? Hoe lang duurt dit ongeveer voor ze zelf meegaan lopen? Nog andere tips die ik kan proberen? Bij de puppycursus zeggen ze dat je ze moet lokken met koekjes, brokjes e.d. Onze dame heeft dat door en gaat expres zitten (zo lijkt het).

Ik hoor het graag.

Leuk een Labrador :) heb er zelf nu een van bijna 3 jaar oud. 

Ze is nog jong natuurlijk, en wandelen levert veel indrukken en prikkels op. Sommige pups moeten dan even op hun bips zitten om dat te verwerken. Dat doet mijn Chihuahua pup ook :) Deze wilde en wil soms ook niet meelopen. Dus til ik hem op en zet hem aan de overkant in de berm. Zet ie een stap, hoe klein ook, hup koekje erin. We nemen onze labrador dan ook mee, en sinds een paar weken loopt ie deze snel achterna, maar lopen doet ie dus! Een paar dagen later, begon ie een beetje zn eigen plan te trekken. Beetje snuffelen enzo. Ze moeten even de lol erin krijgen. Dit komt vanzelf wel.

De wandelmomenten zou ik ook niet te lang maken. 5 minuten per maand is de norm. En omdat ze snel onder de indruk denk ik zou ik het bij 10minuten houden. En belonen is toch wel de sleutel meestal, dus ipv brokjes of koekjes eens iets heel lekkers proberen? Stukjes kaas, worst oid? Zet ze een stap, hoe miniem ook, enthousiast reageren en belonen. Kan je ook achterthuis eerst gaan oefenen. Op bekend terrein, zonder auto's fietsers en vele geurtjes gaat het meestal beter.

Zou ook kunnen dat ze nog even moet wennen aan haar tuigje. Mijn pup vond en vind deze soms ook nog in de weg zitten en weigerde de eerste weken te lopen ermee. Ook binnenshuis. Inmiddels gaat dit al een stuk beter. Maar als je hem alleen omdoet met wandelen, kan het zijn dat ie nog niet lekker zit.

 Ik ben geen voorstander van een halsbandje, maar je zou eventueel even kunnen kijken of dat een verschil maakt? Zoja kan je een ander tuigje gaan passen en dan kijken. Of deze gewoon wat vaker omdoen en kijken hoe ze binnen erop reageert.

Het komt uiteindelijk meestal allemaal goed. Mijn labrador vindt wandelen echt fantastisch. Kan hem nergens anders een groter plezier mee doen. Zelfs niet met eten ;)

Neeeeee juist niet gaan lokken met snoepjes dan leren ze juist dat als ze gaan zitten dat er dan een brokje voor de neus gehouden wordt. Wat je kunt doen is je pup gewoon oppakken en een stuk verder weer neerzetten. Als ze eenmaal loopt kun je daarvoor wel belonen maar dus niet van te voren het brokje laten zien.Ze willen liever niet van huis weg want dat is hun veilige plek, het is spannend om van die veilige plek weg te gaan.  dit komt vanzelf goed! 

Link over angst en of je dan je hond in een situatie moet gaan lokken die hij/zij nog niet aan kan:

http://www.knowyourdog.nl/#!Angst-bij-honden-Deel-1/ezwjv/57b4ae200cf2d8f930499f76

Dit is een fase en gaat zeker over,maar blijf voorlopig lopen op plekken die bekend voor haar zijn,voor het plasje en poepje.Optillen naar een plek is goed en dat zij zelf naar huis loopt is ook goed,want ze loopt zelf..(richting veiligheid),dit goed aanmoedigen en extra leuk reageren.

Wat betreft of je dan haar niet tekort doet met socialiseren met alle verschillende facetten van onze maatschappij.Socialiseren doe je het best op de arm,in veiligheid,zorgen dat deze nieuwe ervaring haar een goed gevoel oplevert.Dus daar hoeft ze niet perse voor te kunnen lopen en wandelen.

 Als je het goed doet,dan beloon je het laatste wat je hond doet...je lokt de hond naar voren ..en begint dan te lopen = beloning voor het lopen.

Hoi,

ik herkenndit gedrag wel, een van onze volwassen honden doet dat ook wel eens. (Met name als ze ziek is, of schijnzwanger) volgens mij is dit toch wel wat angst om het 'nest' te verlaten. Je pup zal zich nog wel wat onzeker voelen in de omgeving. Ze is nog niet lang bij jullie, dus ik zou zeker veel met haar oefenen in huis en in de tuin. (Commando's, maar ook spelen en gewoon lekker kroelen) dit wekt vertrouwen bij haar op. Misschien dat je haar dan, met de snoepjes, vaker mee krijgt. Succes!

Wij hebben ook een pup van 11 weken zij had het eerst ook gaat vanzelf over, ga soms naar een grasveld en ga daar rustig zitten en laat de puppy de prikkels verwerken

groetjes guus

Bedankt voor jullie reacties. Ik ga er maar vanuit dat het vanzelf over gaat. Op het moment wordt het alleen maar minder. Ze gaat zitten en piept alleen maar en wil gelijk terug.

We houden de moed erin.

Wij hebben dat ook gehad met een pup van ons.
Die vond het met name 's avonds eng te lopen.

Het scheelde bij ons als we dat met het hele gezin gingen lopen. Dan voelde hij zich wat zekerder.

Misschien kan je ook oefenen met kennissen met een hond. Met wat geluk zal je pup zich richten op de andere hond en meelopen.

Wat ook kan helpen is (niet de bedoeling bij volwassen overenthousiaste hond) maar in dit geval wel passend. Hoog stemmetje zorgen voor beetje speelse energie en enthousiasme met bv speeltje.

Belangrijk is ook kort voorzichtig rukje aan het lijntje en dan meteen weer laten vieren. En zelf vooruit kijken en zelfverzekerd met schouders recht lopen. Met energie van ik verwacht dat je volgt. Dat je zelf focused op punt verderop in de straat. Succes en het is ook een fase