Flexibiliteit opvoeden pup?!

Hoi! Ik wil van onze pup graag een betrouwbare, gehoorzame en lieve hond maken. Een zeer net opgevoed 'exemplaar' ;-) zeg maar. Ik ga naar cursus en blijf dat voorlopig ook doen, ik lees me in, vraag raak en oefen een aantal keren per dag. Maar jeeee, wat moet de pup al veel zeg! En dat groeit me soms een beetje boven het hoofd. Mensen om me heen zeggen dat ik de lat te hoog leg voor mezelf en onze pup. Maar als ik de cursus en internet moet geloven, is de hond een opportunist en mag je geen enkele keer een 'fout' maken, toegeven etc. Als ik alleen ben gaat dat prima, maar er zijn zoveel omgevingsfactoren waardoor sommige dingen niet 100% haalbaar zijn op dat moment. Ik denk bijv. aan vrienden van mijn jonge kinderen die voordat ik t weet de pup aaien terwijl ze opspringt. Het naar openbare plaatsen gaan, waar niet trekken aan de lijn een behoorlijke opgave is voor zo'n enthousiaste pup. Ik roei op zulke momenten met de riemen die ik heb en dat voelt dan alsof ik tekort schiet in de opvoeding. Graag jullie mening! 

Ja, ik heb ook heel erg het gevoel gehad dat ik alles 'volgens de boekjes moest doen' want anders ging het mis, dacht ik. Juist dat is me opgebroken. Iedere pup heeft een andere manier nodig maar vooral veel humor. Soms doen ze echt van die dingen...

Het is inderdaad vervelend als andere mensen juist hetgeen waar je mee aan het oefenen was 'verpesten'. Misschien kun je aan de visite snel uitleggen wat ze wel en niet moeten doen als ze binnenkomen.
Trekken in de stad etc hebben wij onze honden nooit af kunnen leren dus we hebben het zo gelaten. Zijn ze veel te eigenwijs voor en ik ga niet iedere seconde in de stad oefenen met rustig lopen aan de riem, heeft geen zin.

Misschien willen aandachtsoefeningen helpen? Kun je thuis trainen.

Wat voor hond is het en hoe oud is hij?

Een pup mag nooit een fout maken? Nou, dan heb ik samen met vele anderen een 'verkeerde' opvoeding gegeven  

Een pup leert en fouten horen daarbij. Leren kan niet zonder het maken van fouten. Het is inderdaad lastig om de omgeving onder controle te hebben, maar wees duidelijk tegen de omgeving. Zeg bijvoorbeeld tegen de kinderen dat ze jouw pup niet mogen aaien als hij springt. Doen ze dat toch? Geen paniek! Een pup is echt niet verpest door één  foutje. 

Leg inderdaad de lat niet te hoog en probeer vooral te genieten, want de puppytijd is zo voorbij...

Ik schrik vooral van de zin dat een pup veel "moet".

Ik zou snel die lat een stuk lager leggen....Laat je pup eerst pup zijn en geniet van elkaar.

Een pup moet eerst pup kunnen zijn... Spelenderwijs kan je best al wel een paar dingetjes aanleren/gewoon laten worden. 

Maar vraag niet te veel van je puppy, lekker genieten :-). 

Puptijd is zo gauw voorbij......een pup die de teugels normaal krijgt aangereikt heeft voor zijn verdere leven een goeie ondergrond, niets moet....tuurlijk is een ritme voor de pup belangrijk, dat kan spelenderwijs aangeleerd worden.....wanneer jij je flexibel opsteld zal je pup daar in meegaan...

Laat de teugels een beetje los. Laat de pup het allemaal spelenderwijs ontdekken. Het is een pup die moet alles nog leren en om te leren zullen er ook fouten gemaakt worden. 

Ik ben het eens met de mensen om je heen, laat die lat een beetje zakken. Dat maakt het veel leuker en fijner voor jou en voor je pup.

Hoe oud is je pup nu?

Je moet niks, je mag. Ook je hond mag. Hij moet er wel plezier in blijven houden en jij ook. Zodra dat weg is, ja dan ben je te laat. 

Houd het leuk en tegelijkertijd leerzaam. Niet altijd maar oefenen en luisteren, maar luister ook naar je pup/hond. Laat die de weg eens uitzoeken ga 'm achterna, ook dat is erg leuk.

Adem in adem uit. Ik lees haast in je verhaal. kinderen en pups hebben geen haast het gaat op hun tempo.

Rust regelmaat dat telt en de rest komt vanzelf.

Niet vandaag dan morgen.

Maak geen project van je pup en vergeet niet te genieten.

Zo..dat was een bak goede raad.

Maar echt het komt goed,niet alles te snel willen.

Lees dit artikeltje eens en relax

http://kynoblog.com/artikelen/de-puppy-en-de-jonge-hond-over-opgroeien

Een pup maakt geen fouten he, het is een dier, reageert op prikkels vanuit zijn instinkt, aan ons de taak om hen te begeleiden en dan zijn wij eigenlijk degenen die de fouten maken als er iets mis gaat. Het is ook helemaal niet erg om fouten te maken, die maken we allemaal, vaak juist goedbedoeld in een poging om "de perfekte hond" te krijgen. We raken daar dan teveel op gefocust en missen vaak de communicatie die de hond zelf laat zien.

Ik vraag me af of je wel bij de juiste hondenschool bent als ze dingen beweren als een pup mag geen fouten maken.  Als de pup daar iets doet wat niet van hem verwacht wordt, heeft hij het misschien niet begrepen, of is moe, heeft teveel afleiding, was teveel onder druk, etc.

Als je tegenwoordig een pup of hond wil opvoeden, wordt men gewild en ongewild met bakken advies rond de oren geslagen.

Op hier en daar een uitzondering, vind ik nergens terug op wat men dit advies baseert.

Maar tegelijk is het als zoeken naar een naald in de hooiberg als je degelijk gebaseerd wetenschappelijk advies wil vinden. Al zijn er de laatste 10 à 15 jaar heel wat zaken ontdekt en bevestigd door de wetenschap. Alleen geraakt die informatie praktisch niet tot bij wie ze nodig heeft en kan gebruiken. Namelijk mensen die een hond hebben of zij die er mee werken.

En als mens mogen we ook al eens het hand op ons hoofd leggen en kijken naar wie er onder staat.

We nemen een levend wezen in huis. Met andere noden, gewoontes... en kneden dit, of proberen dit althans, naar iets dat doet hoe wij het zien, hoe wij het willen. Ongeacht of dit overeenstemt met het hond zijn. Wij kijken naar de hond vanuit het menselijk standpunt, vanuit het menselijk zijn en denken. Er is maar 1 probleem, de hond is geen mens. En doet of denkt dus bijgevolg ook niet als  een mens. Onderzoeken van de hersenen hebben ondertussen wel uitgewezen dat honden gelijkaardig emoties ondergaan zoals de mens. Maar op het niveau van een 2, 3 jarige. Dus emoties zoals angst, boos, onzekerheid, verdriet, blij zijn..... voelen zij ook. Maar het zijn nog steeds geen mensen, ook al wil dat niet zeggen dat zij geen respect verdienen en degelijk behandeld te worden zoals het hoort en niet zoals wij, als mens het leuk vinden.

Heel heel hartelijk bedankt voor de feedback! Fijn om jullie reacties te lezen. De hondenschool geeft ook aan dat opvoeding niet zonder vallen en opstaan gaat. Zowel voor de pup als de eigenaar. Maar t is toch fijn om dit van jullie te horen. We hebben een duitse staande korthaar. Ze is nu 13 weken. Heel lief, grappig, gemoedelijk en heel pupperig enthousiast en fanatiek. T dametje heeft een sterke wil. En dat laatste maakt dat ik nogal alert ben, te alert voor een pup lees ik nu. Ik neem jullie verhalen mee! En ik ga onthaasten, genieten, me niet druk maken over of iets wel of niet lukt ... oke, ik ga t in ieder geval proberen ; -). 

Goed zo! Als je wil   vertel hoe het verder gaat met je pupsel?

Wel herkenbaar hoor, bij mijn eerste pup moest ook alles perfect gaan met als gevolg een hind die niks meer leuk vond omdat ik zo streng was. Bij mijn volgende pups liet ik het veel meer gaan en nu, een stuk of zes pups verder weet ik dat het allemaal goed komt, mits je van tevoren bedenkt wat voor jou belangrijk is dat ze wel moeten kunnen/leren en je je daar ook aan houd.
Het is niet zo dat na een misstap alles verloren is, welnee!