Mijn en dijn

Onze herder van anderhalf ontwikkelt zich super tot een fijne, zelfverzekerde hond. Hij neemt zijn taak -het bewaken van ons erf- zeer serieus en laat zich daar goed in begeleiden. We wandelen daarnaast ook veel met hem; een min of meer vaste ronde -waar hij veilig losloopt- om ons kleine dorp. Nu merk ik dat hij zijn erf aan het uitbreiden is en ook het (hele!) dorp als 'zijn' terrein gaat beschouwen. De eerste plas doet hij niet meer op de erfgrens, maar aan het eind van de straat. Hij blaft aan, domineert (probeert) en jaagt weg vrijwel alles wat we tegenkomen; honden en mensen. Ook hier laat hij zich goed begeleiden (terugroepen, negeren of stoppen met blaffen). Niet onoverkomelijk, maar je ziet het misverstand in z'n hoofd. En eigenlijk wil ik dit ook liever niet, want ik loop continu alert te wezen en mensen beginnen hem te mijden. Als we buiten ons vertrouwde gebied lopen, is hij de rust en vriendelijkheid zelve met veel respect voor andere honden en mensen.  Hoe leer ik hem dat alleen ons erf van hem is en het dorp van iedereen?

Misschien eens nieuwe rondjes gaan lopen, dat geeft meer uitdaging. Het kan best zijn dat hetgeen hij nu doet, doet omdat hij zich verveelt in het rondje? Alle geurtjes kent hij nu wel zo'n beetje dus wordt het tijd voor wat nieuws.

Wat doe je verder met hem behalve dat hij het erf bewaakt en het vaste rondje wandelen?

Hij gedraagt zich gewoon als een vervelende hond met hoogheidswaanzin. Afkappen dus.
Jouw erf, jouw regels. Maar buiten dat erf is er de maatschappij en hij moet zich daar dus naar gedragen.
Niet op andere mensen aflopen, niet op andere honden, geen gejaag achter wild, geen vuiligheid achterlaten etc...

Ik loop ook alert met mijn herders, daarvoor zijn het herders. Het zijn geen honden om al tokkelend op je gsm en met koptelefoon op een rondje te wandelen.
Daarnaast is hij 1.5jaar dus hij wordt stilaan volwassen en dan kunnen ze zich nog wel even wat asocialer gaan gedragen.
Als eigenaar dus de taak om te zorgen dat er zich geen ongelukken voordoen en dat het hebben van een dergelijke hond geen ongemakken oplevert voor andere mensen.

Hij heeft geleerd, je erf te bewaken. Is voor hem wel duidelijk, dat hij daarbuiten  niet hoeft te doen?

Jij regelt, jij bepaald. 

Ik zou hem in je dorp niet meer loslaten, zou hou jij de controle. Als je ziet, dat hij zich op een hond, of mens gaat focussen, loop dan de andere kant uit. Zo laat je zien, dat dit jou taak is, dat jij het regelt.

Door op afstand te blijven, zal bij hem, de spanning niet oplopen.

Ik zie dit niet als dominantie, maar aangeleerd gedrag. Door de blaffen, jaag je andere ook weg, hij heeft succes met dit gedrag.

Met zijn 1.5 is hij ook zijn grenzen aan het aftasten. Zorg dat jij de grenzen bepaalt, tot hier en niet verder.

Dat is voor hem ook duidelijk.

Ik ga mee met bovenstaande reakties.

Aan de lijn houden en hem heel goed begeleiden zou ik zeggen. Als jij de boel niet regelt dan moet hij dat voor zijn gevoel wel doen.

dank jullie wel voor de reacties. Dat van verveling is inderdaad al eerder door iemand geopperd. Ik probeer nu onderweg ook regelmatig wat van hem te vragen; een oefeningetje tussendoor, stukje fietsen, wat apporteerwerk. Dat doet hij braaf, maar niet heel graag.

Een vervelende hond met hoogmoedswaanzin... ja, daar lijkt het echt op. Als het een kind zou zijn, zou hij op school de pestkop zijn. Hij is niet agressief of zo en luistert verder prima.

Sorry, ik was nog niet klaar met typen

maar ik gun hem de rust, die hij op vreemd terrein wel lijkt te hebben, ook zo graag in onze eigen omgeving. Hoe kan ik hem overtuigen dat ik alles onder controle heb en hij zich kan ontspannen? Of is dat gewoon een mededeling.. "ik ben de baas en jij bemoeit je nergens mee' ?

In het dorp loopt hij overigens gewoon aan de lijn hoor. Maar ook dan voelt hij zich heer en meester.

Hij zoekt zijn grenzen op. Op zich normaal gedrag, voor een opgroeiende hond. Als je je grenzen niet opzoekt, leer je ze ook niet kennen.

Als hij een andere hond ziet en wilt reageren, loop je gewoon de amdere kant op. Je hoeft niet eens iets te zeggen. Door het doen, merkt hij, dat jij bepaalt, wat er gebeurd. Wel duidelijk hierin zijn. 

Je kan wel zijn aandacht vragen, naam roepen. Als hij aandacht voor jou heeft, belonen.

Ook kan je tussen door, commando's vragen: zit, rondje om hem heen lopen, even af en wachten. Op een bankje laten springen, achter uit lopen.

Allereerst vinden de meeste herders het leuk, voor je te werken, zo krijg je ook meer controle op hem en is hij meer met jou bezig, dan de omgeving.

allereerst hij is niet vervelend of heeft grootheidswaanzin gelukkig I

hij heeft gewoon nooit geleerd wat de bedoeling van wandelen is lijkt het? Alsof hij een taak op zich genomen heeft en wandelen een serieuze aangelegenheid is voor hem. En dat moet nu weer teruggedraaid, hij moet gaan leren te ontspannen tijdens de wandeling. Al is een herder natuurlijk wel een hond die oplet en graag wil regelen.

Probeer hem op een positieve manier te begeleiden, als hij niet graag opdrachtjes vervult, probeer daar de oorzaak van te achterhalen. Is de timing verkeerd, snapt hij je wel, hoort hij je wel e.d.

Probeer het niet zover te laten komen dat hij op van alles en iedereen reageert, dus voor de fixatie al afstand gaan maken, bogen maken, desnoods teruglopen. Ik neem Jenna (die ook reaktief is)  altijd kort naast me met de riem in twee handen als we mensen passeren, ik loop dan tussen haar en de tegenligger, zodat ze niet voor me langs kan glippen en uitvallen.

Bij honden maken wij bogen of lopen terug.

Turid Rugaas heeft een boekje dat heet Help mijn hond trekt, waar een methode in beschreven wordt hoe je rust brengt in de wandelingen. Ook BAT is misschien iets voor jullie.

Wij doen er zelf een combinatie van en dat werkt goed.

Als hij niet graag oefeningen doet onderweg, kun je ook wat anders doen.

Ken je hersenwerk voor honden?

Je kan de natuur er heel leuk voor gebruiken. Pak een hand snoepjes of hondenbrokken (van de maaltijd afhalen evt. Als je hond dik wordt).

Zoek een boom/boomstammstam/grasveld weet ik veel wat en verstop een paar snoepjes/brokjes. Doe dit wel samen en help de hond in het begin want het is moeilijker dan het lijkt.

Het is voor de hond leuk om te snuffelen en het geeft de hond rust. 

Zoekspelletjes zijn inderdaad leuk. Die kan ik weleens toevoegen aan ons reportoire. Goed idee, dank je wel.

Dobry: wandelen is inderdaad een serieuze aangelegenheid geworden. Terwijl het juist bedoeld is als een moment van ontspanning, even samen bezig zijn en de zinnen verzetten.

Begrijp me goed. Hij luister perfect en reageert direct als ik hem terugroep of corrigeer. Daar is het echt een hele fijne hond in. Maar in mijn (!) hoofd wil ik graag dat hij lekker de tijd neemt om te snuffelen, te rennen en te rollen. Desnoods een kat wegjaagt, maar gewoon even ontspant. Ik let wel op de rest van de wereld.

We hebben hem trouwens van pup af aan (en dus verantwoordelijk voor de complete opvoeding.. bij voorbaat schuldig aan alle wangedrag dus en geen mogelijkheid om de schuld ergens anders te beleggen :-) )

Dank jullie wel voor de adviezen/bevestiging/tips. We gaan aan de slag.

ps  in het kader van die grootheidswaanzin.. ik overweeg om zijn naam te veranderen in Napoleon. Alleen qua formaat matcht dat dan weer minder..

Ik zie het niet als schuldig zijn, we doen allemaal ons best, hebben wel te maken, met hele slimme wezentjes, met een eigen wil.

Soms gaat het net wat minder, of moeilijker, dan is het een kwestie van vooral kijken, wat er gebeurd en hoe het anders kan.

Je hebt gewoon een puber, die moet leren, dat jij het regelt.

Herders zijn heel prikkel gevoelig, niets ontgaat ze ook.

Je zal trouwens wel merken, dat als hij echt volwassen is, rond de 2.5 jaar, er sowieso wel meer rust in komt.

Misschien is het ook een idee om met hem te gaan fietsen. Weet niet wat voor herder je hebt, maar even flink bewegen, vinden sommige ook prettig om te doen.

Misschien, dat er met de wandelingen dan iets meer rust komt

ik herken het gedrag ook wel een beetje van mijn eigen duitse herder indertijd, zij had op die leeftijd ook de neiging om alles te regelen, dus dat moest ook goed begeleid worden.

Ik kom toch nog even terug om raad. We zijn namelijk op vakantie nu en binnen een dag heeft hij de hele camping tot 'zijn' terrein gebombardeerd. Wee degene, die over het terrein durft te lopen. Ook een strandje waar we even stopten om te zwemmen was binnen het uur van hem en iedere badgast moest aangeblaft worden. Kortom, ook op vreemd terrein wil hij zich niet ontspannen en is hij aan het werk alsof hij thuis is.

Hem geruststellen als ik iets eerder aan zie komen dan hij, werkt niet. Hij begint dan toch te grommen. Hem met normale stem uit z'n waas halen lukt ook steeds minder. Het enige wat nu nog werkt, is echt domineren: een stemverheffing of even z'n nekvel pakken. Dan nog blijft hij vaak zachtjes brommen. Maar na een tweede keer is hij dan wel stil.

Op zich heb ik daar geen probleem mee, maar het is wel een oprechte vraag.. is dat de manier? De hond domineren en tonen wie de baas is? Is de tijd van 'goed overleg' tijdelijk voorbij, tot de pubertijd over is?

ik zou  hem belonen, zeggen dat het goed is, goed gezien daar zijn mensen en hem dan meteen een lekkertje geven of even meenemen en bijv. een klein spelletje doen. Ik denk dat zo'n aanpak fijner is doordat de hond het gevoel krijgt serieus genomen te worden.

Hij doet niets fout, het is allemaal nieuw en opwindend, hij is waaks, grommen betekend dat hij niet wil dat er vreemden in de buurt komen daar is eigenlijk niets mis mee. Als je hem dan even erkent, beloond en afleid zal je een soort vertrouwensband met hem opbouwen waardoor hij het gevoel krijgt dat hij altijd bij jou terecht kan als er iets is, en daardoor op de duur ook makkelijker te begeleiden. 

 Honden leren o.a. door associeren. Hij kan het stemverheffen en nekvel pakken aan de andere mensen gaan koppelen. Die worden er zeker niet leuker door.

Je hond kan zijn taak niet aan, vind het te spannend om te waken. Vind vreemde waarschijnlijk veel te spannend, wilt ze weg hebben.

Aan de lange lijn houden! Komen er mensen in de buurt, haal hem bij je.

Zo laat je zien, dat jij het regelt, dat jij er voor hem bent. Als jij je taak verzaakt, doet hij het.

Naar je toe halen en zeggen dat het ok is

Ik denk eigenlijk dat hij gewoon doet wat hij mag doen....hij mag van jullie het erf bewaken,blijkbaar maakt hij geen onderscheid in eigen erf of van alles wat daar buiten valt.Hij verdedigd de boel,omdat dat goed was/is.

Ik zou hem gewoon zonder stress of harde maatregelen,niks met domineren,dat is zeker niet de weg en daar hij is ook niet mee bezig,ik zou hem met kalme liefde naar rust begeleiden.

En dat wordt wellicht een dag/levenstaak,het is nu eenmaal een herder en die zijn rete alert.Maar gelukkig ook heel gevoelig..voor een stabiel en liefdevol mens..die gewoon grenzen aangeeft.

En is hij te prikkelgevoelig dan zul je hem minder moeten meenemen naar allerlei uitstapjes.Mijn hond wordt ook niet knoert vrolijk van op het strand zitten..lekker laag op de grond en iedereen die dan maar op je af loopt.

Verder advies,begin te lezen over Kalmerende Signalen,daar kom je net wat verder mee dan de achterhaalde 'technieken' om je hond te domineren.

Een kleine update, want ik ben met jullie adviezen aan de slag gegaan. Dat associëren van 'andere mensen en nekvel pakken' was een goede opmerking; het is waar en een dergelijke associatie is ongewenst. Dus niet doen.

Terug naar goed overleg, maar dan twee tandjes intensiever. In een indrukwekkend tempo heb ik me ingelezen in 'kalmerende signalen' (waardevolle tip, waarvoor dank). En het is me nu al een aantal keren gelukt om hem kalm te houden. Niet grommen, niet blaffen, alleen maar kijken zonder fixeren en een enkele keer zelfs doorsnuffelen.

Toegegeven, gisteren had hij me weer tuk. Ik dacht dat 'de dreiging' gepasseerd was en richtte mijn aandacht op wat anders. Helaas te vroeg.. weer wat extra balanstraining voor mij  ;-)

Soraya: even terug op dat prikkelgevoelig. Op het strandje waren we bijna alleen overigens. Ik heb juist het idee dat ik hem vaker aan (milde) prikkels moet blootstellen. Hem erbij weghouden gaat het niet beter maken, denk ik. 

Vakantie is zo'n prikkel. Maar ook eens in de week tegen sluitingstijd naar de dorpsmarkt; dan lopen er misschien nog 10 mensen en is er relatief veel ruimte. Regelmatig mee naar een restaurant. Op de wensplanning staan oa nog een ritje in het OV, zwemmen als er verderop andere mensen/honden aan het spelen zijn, door een winkelcentrum lopen. Helemaal bovenaan (of onderaan, net hoe je het wil zien) staat de hond een keer een uurtje achterlaten bij vrienden, maar daar is hij nog lang niet aan toe.

Fijn om te lezen dat het zo goed gaat!

Ja, oefenen gaat met vallen en opstaan. Dat is niet erg, jullie beiden leren daarvan. 

Succes! Hopelijk volgt er nog soms een update. 

Ik heb zoiets ook heel even gehad met mijn oudste Golden, alleen véél minder extreem Wat bij haar de oplossing was, was haar simpel weg aan de andere kant van mij laten volgen. Ze liep namelijk altijd aan de kant waar gepasseerd werd en dat was voor haar een reden om in het donker te gaan grommen. Ook als ze naar een hond toe wil en ik dat niet wil hebben, hup even aan de andere kant en volgen. Geen gedonder. Als ze dat doet, met een vrolijke stem belonen en vertellen wat een knappe hond ie is.

Heel veel succes! Je pakt alles goed op. :) Ik ga duimen dat alle positieve ontwikkelingen zich door mogen zetten en je binnenkort kunt genieten van je opvoeding!

Een korte update.. de intensievere begeleiding werpt echt z'n vruchten af. Als ik op tijd ben, lukt het me steeds vaker om hem rustig te houden. Een hele enkele keer kiest hij er al zelf voor om een hond te laten passeren terwijl hij zelf doet alsof hij doorsnuffelt. Vaker nog misleidt hij me en juich ik te vroeg om vervolgens als in een slapstick movie over de straat getrokken te worden.

Wat ook goed werkt, zijn de 'bochtjes' als we iets naderen wat spannend is. Hij richt z'n aandacht dan echt op mij en 'moet' het gevaar negeren om bij te blijven. Dobry: dank voor de tip.

Ik ga niet ontkennen dat ik het intensief vind, maar ben wel blij dat het  beter beheersbaar wordt.

Maar waar we het een onder controle krijgen, loopt het ander uit de hand. Gelukkig hebben we hier alleen zelf last van, maar toch.

Inmiddels is hij zo alert dat hij ook 's nachts actief aan het waken slaat. Hij heeft de hele benedenverdieping voor zich, net als overdag. In de berging staan zijn mand en bench, waar hij naar believen in gaat liggen. Wij slapen boven. 

Nu wonen we in een buitengebied en struint er 's nachts nogal het een en ander aan wild over ons erf. Dan blaft hij de boel bij elkaar alsof er ingebroken wordt. Hij slaat aan vanuit z'n bench, mand, vanaf de mat voor een dichte voordeur en de schapenvacht voor het raam met uitzicht. 

Ik overweeg nu om hem 's nachts minder ruimte te geven en het zicht naar buiten weg te nemen in de hoop dat hij zich veiliger voelt en minder prikkels krijgt. Bijvoorbeeld door de bench te sluiten. Maar eigenlijk vind ik de bench te klein voor een lange nacht en vraag ik me af of hij met zulke goede oren niet toch gewoon alles blijft horen en dus blijft blaffen. 

Goede ideëen zijn welkom..

Mooi dat het goed gaat!

Over dat waken, kijk eens wat hij doet als hij alleen in de hal of boven ligt? als hij niet naar boven mag, eventueel een traphekje voor de trap.

Wat een goede update

Voor s nachts zou ik er zelf voor kiezen omdat je ook je rust nodig hebt, de hond mee te nemen naar boven. Als hij dan iets hoort kan je hem even toespreken, goed gehoord, een wildzwijn in de tuin ga maar lekker slapen.

de intensievere begeleiding werpt echt z'n vruchten af. 

Zou ik eerst effe mogen vragen wat er zo intensief aan is? 

Natuurlijk mag je dat vragen. Ik probeer de hond actief te begeleiden in alle situaties die hem triggeren. Dat kan zijn door aandacht te vragen met een oefening, actief uit te wijken om iets te mijden, simpelweg een geruststellend geluid of welk alternatief dan ook maar passend lijkt.

Omdat alles hem triggert, ben ik dus continu aan het begeleiden en is er voor mij nu even geen ontspannen wandeling bij. Opletten en sturen is het devies.

Vanmorgen per ongeluk een succesje met een onderdanig, beetje angstig teefje. Beiden liepen los en ik had haar te laat gezien. Ze dreigde weg te rennen met mijn hond op volle snelheid erachter aan. Hij stopte onmiddellijk toen ik hem terugriep en heeft vervolgens samen met de teef nog zo'n 15 minuten zij-aan-zij lopen snuffelen. Helemaal begrijpen deed ik het niet, maar het was heel relaxed. 

Ik had beloofd jullie op de hoogte te houden, ook als het minder goed gaat..

Echt lekker gaat het namelijk niet, al hoewel het met flinke aanpassingen in ons schema goed te handelen is. Hondlief begint momenteel al met dreigen voordat de deur open gaat om te gaan wandelen. Ik weet heel zeker dat er hem bij ons op het erf nooit iets gebeurd is, anders dan beestjes die (meestal 's nachts) voorbij lopen. Zodra hij heeft gezien/geroken dat er niets of niemand is, ontspant hij en kan de wandeling beginnen. Het blaffen in de nacht heb ik kunnen stoppen door het zicht naar buiten weg te nemen. Hij ziet nu niks meer lopen en dat is schijnbaar genoeg om niet aan te slaan. Heerlijk als je gewoon weer kunt doorslapen ;)

Ik volg op dit moment Soraya's advies en probeer de prikkels zoveel mogelijk te beperken. Waar ik ze niet kan ontwijken, bied ik ze als het kan zo gedoceerd mogelijk aan. Dat leidt nog weleens tot bijzondere reacties, bijv van mensen die aandacht verwachten maar moeten toezien hoe ik eerst 5 minuten met de hond bezig blijf. 

Maar gedoceerd aanbieden lukt maar beperkt natuurlijk. Elke dag komen we wel een hond of mens tegen op de wandeling. Niet grommen of blaffen is dan een absolute overwinning, maar de spanning is nog steeds groot. 

Inmiddels heb ik gelukkig wel een groepje buren om me heen verzameld die 'helpen' met de training. Die bereid zijn om ondanks hun twijfels even blijven staan of juist uitwijken om gelegenheid te creëren om de spanning te laten afvloeien. Ik merk dat bij een praatje met zo'n buurman en diens hond (op afstand) vaak het grommen en borstelen overgaat in piepen en kwispelen. Dat is goed toch? 

We blijven ermee aan het werk en genieten van onze bossen op de meest onchristelijke tijden; dan kan hij lekker loslopen zonder prikkels. En dan is hij echt heel relaxed, gelukkig.

Een voorzichtige juich (heel zachtjes) aan deze kant. Er lijkt een kantelpunt bereikt. Het grommen en blaffen lijkt om te slaan naar piepen en kwispelen. 

In de vertrouwde omgeving beperkt prikkels aanbieden lukt nu goed. Nog steeds heel alert en veel adrenaline, maar de hond is nu al drie weken niet uitgevallen naar mens, dier of geest. 

Een weekje sneeuwvakantie was echter te veel voor hem. Hij heeft bijna niet gegeten, slecht geslapen en was erg nerveus. Aan de andere kant heeft hij ook zo genoten van de enorme velden met meter-hoge droge sneeuw. Af en toe verdween hij gewoon uit zicht, zo diep zakte hij weg. Hij vond het feest; wij ook trouwens.

Dat piepen en kwispelen... is dat een goed signaal? Kan ik de hond nu dichter in de buurt van andere honden laten komen? Of is het slechts een andere vorm van dezelfde stress? 

Net het hele verhaal doorgelezen en je bent al (van) ver gekomen. Super dat je zo met hem aan het werk bent gegaan.

Wat betreft het piepen en kwispelen, als mijn reu dat doet,is hij nieuwsgierig en wil naar de andere hond toe. Ik hoor duidelijk verschil in wat hij wel en niet leuk vindt. Ook het verschil in blaffen. Toch laat ik hem ondanks dit gedrag niet op andere honden afgaan omdat hij onberekenbaar is en zijn gedrag in enen om kan slaan.

Met enkele teefjes gaat het wel goed, evengoed laat ik het spel niet te lang duren.

Moeilijk om van achter een scherm het gedrag van jouw hond te beoordelen, ik zie niet hoe de kwispel is.

Hier onder een stukje gekopieerd over soorten kwispels

• Brede waaier kwispel. Dit is een vriendschappelijk kwispel. 
• Zwabber kwispel. Dit is een vriendschappelijke kwispel en wordt door de hond ook gebruikt als kalmerend signaal, agressieremmer. 
• Lage kwispel, staartwortel vast, slechts het staartpuntje beweegt. Dit is een vriendschappelijke, onderdanige kwispel en ook een agressieremmer. 
• Propelor kwispel. De staart draait als een proppelor rond, van boven naar beneden. De hond is niet zeker van zijn positie, moet ik onderdanig of dominant zijn. Deze kwispel kan ook op stress duiden. 
• Stijve hoge kwispel met een kleine, korte uitslag, soms alleen een trilling. Deze kwispel getuigt van dominantie of agressie. 

Napoleon al drie weken nergens naar uitgevallen, hartstikke goed hoor wat jullie bereikt hebben.

Wie weet na de spannende vakantie dat hij het thuis wel weer lekker rustig vindt, een plek om te ontspannen (als hij niet bezig is met waken)

Dat piepen en kwispelen lijkt mij dan toch nog wel opwinding, maar dat is al veel beter dan het uitvallen natuurlijk en wie weet is het vriendelijke opwinding. Ik zou gewoon zo doorgaan als je het doet, hem even geruststellend toespreken en hem gewoon  bij je houden om elk risico van een negatieve ervaring uit te sluiten. Het lijkt me voor hem fijner om te weten dat onbekende honden gewoon uit de weg gegaan worden.

Fijn dat hij wel lekker ontspannen los kan lopen als er verder niets in de buurt is wat hem prikkelt.

Hoe gaat het s nachts inmiddels? Als hij nog steeds zo alert is zou ik hem meenemen naar je slaapkamer.

" Napoleon al drie weken nergens naar uitgevallen, hartstikke goed hoor wat jullie bereikt hebben.
 
Wie weet na de spannende vakantie dat hij het thuis wel weer lekker rustig vindt, een plek om te ontspannen (als hij niet bezig is met waken)
 
Dat piepen en kwispelen lijkt mij dan toch nog wel opwinding, maar dat is al veel beter dan het uitvallen natuurlijk en wie weet is het vriendelijke opwinding. Ik zou gewoon zo doorgaan als je het doet, hem even geruststellend toespreken en hem gewoon  bij je houden om elk risico van een negatieve ervaring uit te sluiten. Het lijkt me voor hem fijner om te weten dat onbekende honden gewoon uit de weg gegaan worden.
 
Fijn dat hij wel lekker ontspannen los kan lopen als er verder niets in de buurt is wat hem prikkelt.
 
Hoe gaat het s nachts inmiddels? Als hij nog steeds zo alert is zou ik hem meenemen naar je slaapkamer.
 
  "

Dobry

 Hier ga ik volledig in mee.