Wanneer is het genoeg geweest?

In een ander topic heb ik al een vraag gesteld betreffende mijn dierenartsbezoek van vandaag.

Nu uren later lig ik nog steeds wakker, ik denk ik toch niet de juiste beslissingen neem.

Misschien kunnen jullie me een beetje op weg helpen.

Ik heb een superlieve hond van 15 jaar en 3 maanden. Hij is altijd actief en gezond geweest. Nu begint hij steeds meer problemen te krijgen. Hij is zo goed als blind en doof, heeft artrose, vertoont tekenen van dementie, een goedaardige tumor bij de anus ( wat de hoofdreden van het dierenartsbezoek was, in mijn optiek werd deze groter) en glaucoom.

Nu vond de dierenarts de groei van de tumor meevallen en maakte zich meer zorgen over het oog.

Mij was het niet opgevallen deze eigenlijk ook wel gegroeid was. Het oog wordt al een tijd behandeld dmv druppels om de oogdruk te verlagen.

De druk op het oog was ook in orde.

Nu is het dus zo ze denkt aan een tumor achter het oog/erin/in het hoofd of lymfeklierkanker ( wat zich uitbreid in het zenuwstelsel).

Een optie is dan verwijdering van het oog en dit opsturen voor onderzoek ( of ze komen bij verwijdering iets tegen ).

Hij is natuurlijk al op leeftijd , we weten dan wat het is en dan? Te behandelen zal het niet meer zijn en dat icm met zijn andere problemen.

Dit is dan ook eigenlijk afgeraden. Ik heb Prednison meegekregen en moeten dan afwachten hoe hij het hierop doet.

Dat betekend wel het een aflopende zaak is.

Doe ik hier goed aan of moet ik toch nog alles in het werk stellen? Ik blijf googelen naar een oplossing.

Het voelt niet goed, maar ergens denk ik ik niet meer kan doen en het volgende moment weer van wel.

Sorry voor het lange verhaal, met de handen in het haar momentje pfff.

15 jaar en 3 maanden wat een pracht leeftijd . Natuurlijk wil je het liefst alles doen om je hondje bij je te houden. Ik wilde bij mijn vorige hond ook rekken . Maar toen ben ik gaan kijken wat het beste was voor Droopy ( was echt aan het verteren ) en heb samen met de kinderen besloten haar te laten gaan . Dankbaar voor alle mooie jaren die we gehad hebben . Niemand kan voor jou beslissing wat te doen . Volg je gevoel ....jij kent je hond het beste . Heel veel sterkte in ieder geval !

Een geweldige leeftijd heeft je hond behaald ,maar hoe oud of jong ,eens komt het afscheid ,

Weet dat glaucoom erg pijn doet en dan met alle andere klachten en kwaaltjes erbij ?

Niemand kan voor je beslissen ,dat is helaas de moeilijke keuze die jij moet maken voor je hond ,maar ik denk dat je het al een beetje weet als ik zo al de kwalen lees .

lymfklierkanker kan je snel weten door onderzoek van bloed en als de klieren gezwollen zijn ,is dat zeker geen goed teken.

Van de prednisolon of prednoral kunnen ze even een opleving krijgen .

Heel veel sterkte met de beslissing .

Ik denk dat als je die vraag uitspreekt, je in je hart het antwoord wel weet.

Heel veel sterkte hoor. Overleg anders nog eens met de dierenarts.

Goedemorgen,

wij hebben een zondag ons hondje fleurtje moeten laten inslapen, en geloofd me het was een hele pijnlijke iets,

ze was 16 en 11maanden dus bijna zeventien. Maar ze was ook al een tijdje ziek blind echt blind.doof nog niet helemaal, en ze had epilepsie en daar kreeg ze prednison voor, en dat doet een oud hondje wel aftakelen, maar ze had het nodig, want zo aanval was verschrikkelijk voor hoor.ik zou zeggen doet wat je word in gegeven want als het zover is geeft ze het zelf aan maar wacht dan absoluut niet. sterkte.

Dit is natuurlijk een heel persoonlijke kwestie, en hoe je op mij over komt weet je het eigenlijk al.

Pracht leeftijd en bedenk, misschien een beetje hard om te zeggen maar als je rekt houdt hij het misschien nog een jaar vol?

In dat jaar zal hij (ik weet niet hoe slecht het er aan toe is) nooit zo kunnen genieten als in volle glorie..

Heel veel sterkte ik denk dat je voelt als het tyd is

ik snap dat je zo reageert, maar ik bedoeld het niet zo , sorrie sterkte er mee.

Bedankt voor jullie reacties! 

Jullie hebben gelijk en dat weet ik ook wel, maar ergens voelt het toch niet goed om nu maar af te wachten tot het niet meer gaat.

Ik denk omdat het zo kort op elkaar gebeurd en de hond altijd erg levendig en gezond is geweest.

Ik heb verder ook geen ervaring met mijn eigen dieren laten inslapen, mijn hondje kreeg ik toen ik zelf 15 jaar was en ik ben nu 31 haha. Dus het is echt wel heel hard. 

Ik heb met de dierenarts afgesproken zij aangeeft wanneer het klaar is , ik vind dit te moeilijk. Misschien egoïstisch maar ik kan het gewoonweg niet.

ik hoop gewoon hij nog een tijdje gelukkig is bij mij.

Ze heeft aangegeven dit meestal binnen 6 maanden is pfff.

Geniet ervan zolang ze geen pyn heeft of dat je voelt dat het nog gaat sterkte verder

je weet het zelf wel wanneer het moment daar is, jij kijkt naar je hond, jij ziet of hij nog blij kan zijn of niet, en dat in smanewerking met je dierenarts is toch prima.

Ik zou nu niet al te veel piekeren maar genieten van de tijd die je nog hebt, en ineens krijg je het gevoel, genoeg is genoeg.

Andere mensen kunnen daar niet over mee beslissen, ze zien jouw hond niet, ze kennen hem niet.

vergeet niet te genieten, maak nog mooie foto's en herinneringen, praat met je hond, zeg dat je van hem houd.

heel veel sterkte..

Ja yoop gelyk heb je je weet zelf of het moment er is al weet je hoe erg het zal zyn geniet er nog van

Weet je wat ik vind van een leeftijd,

als iemand zegt een mooie leeftijd hebben ze meestal gelijk,  maar wat is een mooie leeftijd geen een leeftijd is mooi want je wilt ze niet kwijt.zo zeggen de mensen ook vaak neemt een nieuw hondje, als een familie lid overlijd kunt je toch ook geen nieuwe kopen, rouw gewoon om je hondje ze waren voor mij ,mijn kinderen .

en ik vind het heel fijn als mensen oprecht met mij mee leven, want verdriet hebben doet zo verschrikkelijk veel pijn ,    ieder goed en lief woordje doet je goed geeft je kracht om verder te gaan, en dat je het niet alleen bent die zo iets mee maakt. heel veel sterkte allemaal met het verlies van je huisdier.

Dat is zo ik ook ben verdrietig als ik lees dat er eentje weg is by my 1j geleden heb een ander hondje dat ik een gouden mandje wil geven daar ik zo ziek was maar het zyn net kinderen ik blyf myn lieverdje missen voor altyd en dat is met allen zo op hp we zyn dierenliefhebbers en leven méé met iedereen die het meemaakt veel sterkte verder aan allen die het meemaken

Dankjewel, jullie reacties doen me goed.

Waarschijnlijk zal ik het tegen die tijd wel aanvoelen, maar het uitspreken dat lijkt me erg moeilijk.

Ik wil hem niet zien lijden dus zal op het juiste moment proberen de beslissing te maken.

Voor nu genieten van zijn aanwezigheid en aan het verschrikkelijke idee proberen te wennen.

Je hond (hoe heet hij?) heeft een respectabele leeftijd bereikt, waar menig hondenbezitter jaloers op zou kunnen zijn.

Houd er rekening mee dat alle honden bikkels zijn en ongemak en pijn pas in een zeer laat stadium laten zien; o.a. door staart en rug laag, oren naar achteren. De prednison geeft een opleving en je hond gaat hier meer door eten; dit geeft een honger gevoel.

Als eigenaar kan je ook ongemak en pijn in de ogen van je hond lezen. Een hond geeft genoeg signalen af, alleen moet je deze als baasje wel kunnen en willen zien.

Liefde voor je hond is ook op tijd kunnen loslaten; zodat hem onnodig lijden bespaard wordt. Sterkte en wijsheid bij het op tijd nemen van de moeilijke beslissing.

 Iemand zei me ooit: als je veel verdriet hebt om je hond, betekent het ook dat je heel veel plezier en geluk hebt gehad samen. Of je nog vanalles moet gaan ondernemen, is jouw keuze, ik ben daar nogal cru in geworden sinds de bottumor van mij dobermann die 2 j geleden over de regenboogbrug ging. 

Bij mij is het nu vrij snel beslist: pijn hoeven mijn honden op hogere leeftijd zeker niet meer te lijden. Een superleuke maand is beter dan 3 of 4 maanden met pijn en aftakeling.

Mijn vader had niks geregeld en is moeten aftakelen van kanker. Hier kon ik niks aan doen. De artsen weigerden hem te veel morfine of zo te geven. Hij is gestorven als een geraamte met huid erover.

Bij dieren hebben we gelukkig wel de keuze. Misschien klinkt dit heel cru, maar het zet alles weer even in perspectief. 

Ik wens jou heel veel sterkte bij de moeilijke beslissingen die eraan komen. Ik wens je ook veel innerlijke wijsheid toe.

En onthoud vooral dat je al die prachtige jaren samen met je hond voor altijd bij je draagt in je hart!

Meestal als je jezelf de vraag gaat stellen "wanneer is het genoeg geweest" dan is het niet ver meer. Het kan dan best nog een paar maandjes op en af gaan. Een slechte dag hoeft niet meteen het einde te betekenen. Maar ik moet ook zeggen dat dierenartsen vaak al wat sneller vinden dat inslapen gerechtvaardigd is. Gewoon omdat sommige mensen lijden absoluut willen voorkomen en dat net zo'n weloverwogen keuze kan zijn als afwachten tot het niet meer kan.

Ik vrees dus voor jou dat je niet alles van je dierenarts af kan laten hangen en dat die hoogstens een hulp kan zijn.

Mijn eerste hond Lady is in 2012 gestorven ze was op maar hoe moeilijk was de beslissing.

Ik denk dat je bij een tweede hond je meer ervaring hebt met signalen en zien wel of geen pijn en wel of niet hondwaardig..

Ze was al een paar jaar blind maar daar kon ze goed mee leven. Toen ze 15 werd in april zijn we in mei nog met haar naar zee geweest en ze was levendig en misschien wist ze wel dat het haar laatste keer was. In juni wilde ze nl steeds minder eten en sliep ook steeds vaster.

Ze gaf denk ik daar mee aan ik wil niet meer door niet meer te eten. Toch nog via spuitje geprobeerd met vloeibaar voedsel. maar zelfs haar lievelings beloning een fricancel luste ze niet. Moest daarbij zo huilen dat ze dat niet meer lusten.

Toen begon ze door haar poten te zakken. En wisten we dat gaat niet goed maar zelf beslissen... zo moeilijk.

De volgende dag lag ze uit haar mand en begon daarna te gillen we denken van pijn aan hersenen en zijn met allerijl naar dierenarts gegaan en toen moeten beslissen.

zo raar om een leven te laten beëindigen en dat jij dat moet beslissen maar voor de hond beter gillen van de pijn of doodsangst dat konden wij haar niet meer aan doen.

Het is moeilijk te beslissen: is de hond nog levendig wil de hond zelf nog ik meet het vaak aan de staart die ik de lol meter noem als die nog kwispelt...

Verder moet je het zelf beslissen en kijken hoe de hond nog leeft nog mens dierwaardig? Een ander kan dat niet zeker niet op afstand.

Ik wens je heel veel sterkte bij de beslissing.

Hoe sneu voor je. Het zal een moeilijke beslissing worden want die liefde missen doet pijn. Ook sterkte met het verlies van Fleurtje. Indien je beslist haar te laten gaan zou ik je aanraden goed na te denken wat je nog wil. Fotootjes lekker lang knuffelen eventueel afdruk van pootje...vooral veel sterkte

Ik wil je veel sterkte wensen,nu en in de toekomst ,geniet nog zoveel mogelijk van elkaar,koester elke dag.

ik heb gister mijn chihuahua in laten slapen!wat een moeilijke beslissing zeg en een hoop verdriet 

mijn hondje was nog best bij de Tijd geen problemen met eten en drinken alleen een Hartruisje en de laatste 2 weken was het hhart op de foto een hele rare vorm en een halve kilo vocht in zijn buik nu afgelopen dinsdag zwaar ademen en nog een dikkere buik maar de dierenarts nog een halve kilo erbij dus dat was een kilo! En zijn hartslag 180 Liep al een jaar op medicatie voor zijn hart en epilepsie zelf wilde ik het dier niet laten lijden kon niet normaal lopen en zeker al niet ver liggen was ook moeilijk met die dikke buik! En vooral de ademhaling werd moeilijker 

maar wat een zware keuze en wat had ik hem nu nog graag bij me gehad 

@Maaike

Als leven lijden wordt en er geen vooruitzicht op verbetering is, is de beslissing nog steeds moeilijk; maar noodzakelijk. Goed dat je je hond uit zijn lijdensweg verlost hebt. Houden van is ook op tijd kunnen loslaten.

Veel sterkte met het gemis van je hondje.

 Heel veel sterkte,

valt niet mee.

Heel veel sterkte weet hóe het is