Hoeveel honden uit het buitenland hier aanwezig? vertel je verhaal..

"  
 Aysa kan super loslopen .... alleen niet op de manier die jij bedoelt
 
Op zich loopt ze niet weg hoor, maar als ze haar benen strekt is ze natuurlijk enorm snel heel ver weg en dat is binnen de bebouwde kom veel te gevaarlijk
Op het strand (waar we vlakbij wonen) gaat het prima en luistert ze ook goed.
In bos of park nemen we het risico niet... te veel prikkels die haar triggeren tot jacht en dan is ze wel onbereikbaar en heb ik geen zicht op wat ze doet.
En ik ben geen baasje die dan denkt 'ze komt wel terug' (wat ze allicht doet hoor)
 
 
Ten eerste 1 omdat ik persé niet wil dat ze jaagt, ten tweede 2 zal ze in haar opwinding zomaar kleine hondjes kunnen gaan lopen klieren en dat wil ik hondjes en baasjes besparen ... en last but not least... ze heeft zo'n waanzinnig dun huidje dat ik geheid bij de DA eindig omdat ze zich kapot loopt op takjes of wat dan ook
 
We zijn wel aan het oefenen tijdens de wandelingen hier in de buurt.... stukjes los en haar dan van de één naar de ander laten rennen door te roepen en dol enthousiast te belonen, en dat gaat prima.... maar elk puntje van afleiding moet je voor zijn om een run in vliegende vaart de andere kant op te voorkomen 
 
 
Maar eerlijk is eerlijk.... ik ken legio Galgo's die prima loslopen, ook in de wijk of in het bos.... en wij hopen dat Aysa over een jaar of 12 ook eindelijk zover is dat wij dat bereikt hebben  "

Ina, Misty en Aysa

 Beetje hetzelfde als Puck dus, alleen hebben wij geen strand in de buurt. 

Op overzichtelijke plekken kan ze goed los, maar in het bos gaat ze te ver weg en als ze iets ziet jaagt ze. Ze komt wel altijd terug. 

Het gaat nu trouwens wel minder goed met loslopen omdat Tinus er nu is. Dan ben ik onbewust toch te veel met hem bezig waardoor ze er tussen uit naait. Vandaag ben ik alleen met haar in het bos gaan wandelen en  het ging veel beter. 

Dus als Tinus is geadopteerd ga ik weer goed oefenen op het loslopen. Ze is pas 1,5 ongeveer, dus ik hoop dat ze over 2 a 3 jaar het beter doet. 

Mijn Lupa komt uit Roemenie. Hoewel ik eigenlijk een hond uit een Nederlands asiel wilde halen, was hier het aanbod niet wat ik zocht (klein/middenmaat met langer haar en sociaal naar hond en mens). Ik kwam uit bij de buitenlandse hondjes via verschillende stichtingen en sites. Een aantal keer informatie over een hondje opgevraagd die dan al gereserveerd bleken te zijn en toen zag ik Lupa op een foto... een klein pluizenbolletje en ik wist het gelijk - dat is mijn hondje.

Gelijk contact opgenomen en een formulier ingevuld, gesprekken gehad en twee weken later was duidelijk dat Lupa van mij zou worden. Alleen zat ze nog in Roemenie, opgevangen in een gezin die haar hadden gevonden toen ze net 8 weken was en was ze op dat moment net 10 weken. Ik heb dus nog een tijd geduld moeten hebben voor ze naar Nederland mocht en toen nog wat tegenslagen waardoor ik in totaal drie maanden heb gewacht en Lupa 20 weken was toen ze naar Nederland kwam. Wat wel heel bijzonder was, was en is het contact met haar opvangouders. Via Google Translate in het Roemeens hebben we heel wat afgekletst en heb ik honderden foto's doorgestuurd gekregen. Lupa is nu 2 jaar en ik heb nog steeds contact met ze en nu stuur ik de foto's door.

Ik geloof ook dat hoe ze daar is opgevangen als klein semi-wild en bang hondje door het oudere echtpaar met twee honden. Dat heeft haar zoveel geleerd over liefde, omgaan met honden en vertrouwen hebben in mensen. Daar ben ik ze nog elke dag dankbaar voor!

Ik ben echt dolgelukkig met Lupa. Het is een klein, dapper, lief en nieuwsgierig ding wat altijd een beetje gereserveerd blijft naar vreemden, voornamelijk mannen. En toch is ze zó sociaal en lief en leuk. Ze is enorm grappig en een echte knuffelkont. Door haar alle tijd en ruimte te geven is dit vanaf dag 1 er al bij haar uitgekomen. Ik heb wel echt geinvesteerd in het socialiseren, lang naar de hondenschool geweest tot het moment dat Lupa zo vertrouwd was dat ze tijdens de les aan het keten was ipv braaf luisteren ;-) Het is zo'n bijzonder hondje en ik ben zo dankbaar dat ik haar in mijn leven mag hebben. Maar ook haar elke dag zo gelukkig zien, dat is geweldig.

De eerste foto die ik zag:

 Lupa nog in Roemenie:

Lupa net in Nederland, zó bang door de reis en het weggeplukt worden uit dat fijne gezin. Oh wat heb ik getwijfeld waarom ik haar die reis heb aangedaan... Ze kon niet in het gezin in Roemenie blijven maar oh, ik heb haar ter plekke beloofd dat ze nooit meer zo bang hoeft te zijn en nooit meer weg hoeft.

Gelukkig was ze eenmaal thuis gelijk ontspannen. Ik zette haar neer, ze kwispelde en het was goed  Ik zie elke dag zo'n blij en vrolijk hondje. Ze geniet als een malle van alles wat ze hier mag en kan: mee op de fiets, trein, bus en heeft zoveel hondenvriendinnetjes en gaat mee op vakantie naar zee. En ze heeft de allerleukste nichtjes waar ze echt dol op is. Ja, dat zit wel goed met Lupa in Nederland!

Een volgend hondje komt ook absoluut weer uit het buitenland. Al vind ik het nu nog enger en lastiger dan de eerste keer. Want ik heb het met Lupa zo getroffen, ga ik het de volgende keer weer zo treffen met een hondje wat vanaf de eerste nacht doorsliep, zindelijk was, sociaal naar dier en mens is, goed los kan lopen, heerlijk knuffelt... Ik geloof dat het bijna niet kan. Maar toch, ga ik weer voor een buitenlandertje!

 Dank je wel!

Het was voor ons ook spannend. Vooral toen we een tijdje niks meer hoorde... Maar gelukkig kwam ze.

In 2011 bestond dat reality programma Secret Story. Soort Big Brother, maar dan in Portugal. Daar werd via Dutchy Puppy een puppy geplaatst. Aan de hand daarvan ben ik gaan googlen naar dat buitenlandse puppy en toen werd de wereld vd buitenlandse honden en stichtingen alleen maar groter. Ik kwam op de website van SDAN een Roemeens hondje tegen, genaamd Dave (1,5) die ik niet meer uit mijn hoofd kreeg. Ik woonde alleen en had al een hond met een gebruiksaanwijzing, maar Dave werd echt een mogelijkheid. Na veel praten met de screener vd stichting, met andere mensen hier. Alle pro's en cons afgewogen en alle negatieve adviezen genegeerd  te hebben kwam op 15 mei 2011 Dave op Schiphol aan. De engste en beste keus ooit gemaakt. Hij is het meest lieve, gevoelige mannetje dat er bestaat. Mijn trouwe vriendje door dik en dun. Eenmaal in de buitenlandse honden leer je zoveel meer. En ik kwam er niet meer weg. Ik kon me er gewoon niet van afkeren. Dus ik werd onderdeel vh team. Ik werd opvanger en kreeg opvanger 1. Die kon ik laten gaan. En toen kwam opvanger 2: urgente Sunday (5mnd oud). In die verschrikkelijke Roemeense sneeuwstorm vd winter 2011/2012 gevonden door een asielhoudster in Roemenië. Deze asielhoudster kreeg een hersenbloeding en overleed. Sunday werd uit het grote asiel gehaald en verplaatst naar een ander asiel omdat er geen toezicht in het eerste asiel was. Je moet je bedenken dat het sneeuw dakhoog stond die winter. -40 op de teller. Pupje van hot naar her gebracht. Ze had bijna geen vacht. Ondervoed. Mij werd gevraagd of ik haar wilde opvangen. "Natuurlijk" zei ik. Sunny kwam in maart 2012 bij ons. Ze bleek mank en bleek een gebroken polsbotje te hebben. Dus ze werd behandeld en revalideerde bij mij. Dit duurde 3 mnd. Maar alles wat Sunny meegemaakt had, had de sporen achtergelaten. Ze was te traumatisch om geadopteerd te worden (dit was zo'n risicovol hondje dat constant herplaatst zou kunnen worden). En echt. .. er zijn mensen hier geweest die geïnteresseerd waren om haar te adopteren. Maar niemand paste bij haar. Ze bleek ook goede vriendjes geworden te zijn met Dave. Ze trok zich op aan mijn oudere herder. Ze hoorde bij ons en had ons vanaf dag 1 uitgekozen. Dus ik heb het dier haar zin maar gegeven en geadopteerd.  Hierna nog wel wat noodopvang gehad. Maar geen langdurige. Omdat ik van 1 naar 3 honden ging, niet echt meer kon opvangen. Afgelopen december is mijn oude herder overleden en zijn het er nog maar 2. Ik geloof best dat ik in de toekomst nog honden zal adopteren. Dat weet ik zeker. Waar deze hond vandaan zal komen, weet ik niet. En dat boeit me niet. Of buitenland (uiteraard via een goede stichting) of Nederland  (via herplaatsing of asiel). In ieder geval nooit gefokt en zeker geen broodfok. Gewoon zo'n hond die op je pad komt, waarvan je weet "ja, die hoort bij mij en andersom". Heb werkelijk waar nooit begrepen waarom mensen zo kortzichtig zijn dat als je honden uit het buitenland adopteer, dat je dan anti-hond uit Nederland ben. En andersom. Nee, mijn liefde voor dieren is grenzeloos. Maar adopt, don't shop. Maar wel op verantwoorde wijze! O ja. Vorig jaar hebben mijn ouders ook een Roemeens hondje geadopteerd. Dit was een groot favoriet van mij en door mijn "gezeur" zit ze nu hier. :) 

Dave:

Sunny

Xenna, de hond van mijn ouders. Niet echt de allerslimste :)

het eerste filmpje werkt, wat ontroerend trouwens, heerlijk zoals hij daar in het zand graaft en zo'n stralende snoet heeft.

Het tweede filmpje staat bij mij dat er iets misging en ik het later nog eens moet proberen.

Wat een indrukwekkende verhalen allemaal, en mooie foto's en filmpjes

TS gefeliciteerd met je hondje, hoe gaat het ermee?

 
Het tweede filmpje staat bij mij dat er iets misging en ik het later nog eens moet proberen.
 

Dobry

 Gelukt

Foto's plaatsen lukt me niet op mijn smartphone en/of laptop. Iets met een blanco pagina met foto's bibliotheek. Geen flauw idee

 Hij is gewoon een on-wijs lekkere vent! ;) :D

Hoi Kirsten,

Mijn eerste hond uit Engeland is Dinky. Een Chihuahua waar ik helemaal verliefd op werd. 9 maanden was Dinky toen ik haar ging ophalen in Brighton

Hier vier Duitsers, twee als pup en twee herplaatsers, ook buitenland maar ik denk dat je dat niet bedoelt?

Een kennis heeft een Spaans hondje geadopteerd en het tweede is nu gereserveerd. Het is een pupje dat door ziekte "iets" aan zijn pootje heeft en het niet goed gebruikt. Maar dat is voor haar geen probleem.

Ik heb via deze vzw https://www.facebook.com/fromStray2Pet-964707640235986/?fref=ts vorig jaar een hondje uit Roemenië geadopteerd. We noemden haar Nora, ze was 6maand toen ze bij ons kwam. Het is een zwarte hond, we hebben dit bewust gekozen omdat zwarte honden in Roemenië bijna geen kans krijgen. Het is daar een bijgeloof dat ze ongeluk brengen. En het is leuk meegenomen dat Nora een mini versie is van onze grote hond Vito. Deze komt niet uit het buitenland. Sinds juli dit jaar hebben we via dezelfde vzw een Griekse schoonheid geadopteerd we noemden haar Zita.

Vito heeft nu 2 buitenlandse honden als speelkameraadjes. En onze grote loebas is er super blij mee. Het enige "probleem" dat we met Nora nog hebben is dat ze zeer beschermend is naar haar eten toe, wij mogen in haar buurt komen, maar als er een andere hond in de buurt komt als ze aan het eten is durft ze grommen. Ik weet dat dit met de tijd wel zal beteren, ze heeft in Roemenië dan ook moeten leren vechten voor haar eten. Maar als ik 1 ding kan zeggen, is dat ze zo dankbaar zijn.

mooie en nu gelukkige honden Ellen

het schijnt inderdaad zowiezo zo te zijn dat zwarte honden en dan vooral zwarte grote honden minder snel geadopteerd worden.

Met olly gaat het erg goed! Geweldige hond!! Heel blij met hem.

Heel treurig, maar de realiteit is dat overal zwarte honden minder geadopteerd worden. Ook in NL. Het heeft zelfs een naam: black dog syndrome. 

Ik vind zwart juist gaaf!! gelukkig zijn er meer die niet om de kleur geven of zwart juist mooi vinden...

Ons hondje Ronnie ( inmiddels 5 weken geleden helaas overleden) kwam 10 jaar en 7 maanden geleden via stichting 'Resanito' vanuit Portugal naar Nederland en zat in een gastgezin. Ronnie was in het begin wat bang voor mannen. Maar wij hebben de allerliefste hond gehad die wij maar konden wensen en ik mis hem nog dagelijks!

Montgomery Scott komt uit Portugal. Lang verhaal kort. Hij kwam op het goede moment in ons leven. Hij was iets meer als 3 maanden toen hij kwam en is eind augustus 5 geworden.
Sorry foto erbij lukt me niet.

Ik ben zeer voor adopties. Binnen- en buitenland, maakt niet uit waarvandaan. Maar uiteraard wel op de juiste manier. Gisteren werd ik op deze "zeer deskundige" gt-er gewezen en haar uitspraken over buitenlandertje. Waar mijn haren uiteraard van overeind ging staan. Hoop niet dat iemand hier op HP en hopelijk nergens enige waarde aan deze juf het. 

http://www.dehondenjuf.nl/diversen/hondenuithetbuitenland/index.html

Wat een dombo die hondenjufze weet echt niet waar ze het over heeft.

 Slecht stukje, elke nuance ontbreekt, het zegt meer iets over haar "deskundigheid" dan over "de" buitenlandse honden.

Wel zou er vanuit stichtingen en asiels (binnen of buitenland) of zelfs herplaatshonden vanuit een liefdevol gezin, meer kennis nodig zijn over de begeleiding  van zulke honden. Dus eigenlijk over herplaatsers in het algemeen, waar dan ook vandaan.

ze heeft het over allerlei vage ziektes, terwijl er maar 1 "vage ziekte is waar wel op getest kan worden, maar dat moet je 6 a 7 jaar blijven doen.

nah jah, ik trek het me maar niet aan, ik kan zo boos worden over mensen die niet weten waar ze het over hebben en zich dan wel zo voelen dat ze er over gaan schrijven.

En de asiels zitten niet vol met honden, wel met katten, de laatste tijd worden er minder honden gebracht vanwege de crises, mensen gaan niet op vakantie.

Nu is het zelfs zo dat sommige asiels subsidie missen als ze niet vol zitten, en daarom zie je tegenwoordig regelmatig Spanjaarden bij ik zoek baas.

 Er zijn wel meerdere ziektes (Dirofilaria, Anaplasma, Borrelia , Ehrlichia, Leismania, Giardia, distemper, parvo etc  etc. ). Maar dit weet zij niet eens. Ze zal wel wel rabiës bedoelen, zonder te weten hoe het precies zit. 

 ja maar die testen zijn duidelijk. Dat noem ik dan geen vage ziekte, leish wel.

men verwacht trouwens binnen korte tijd dat de zandvlieg ook hier gaat voorkomen, vanwege de warme zomers en zachte winters.

de honden van mijn vriend zijn moeder komen beide uit een asiel hier in de buurt,  dat asiel werkt samen met verschillende stichtingen die honden in het buitenland helpen. De ene hond komt oorspronkelijk uit Spanje, en de ander uit Roemenie. Dus ook in de asiels hier kan je tegen een buitenlander aanlopen. En waarom ook niet, elke hond die je kan helpen is er een, maakt niet uit, uit welk land hij komt.

" de honden van mijn vriend zijn moeder komen beide uit een asiel hier in de buurt,  dat asiel werkt samen met verschillende stichtingen die honden in het buitenland helpen. De ene hond komt oorspronkelijk uit Spanje, en de ander uit Roemenie. Dus ook in de asiels hier kan je tegen een buitenlander aanlopen. En waarom ook niet, elke hond die je kan helpen is er een, maakt niet uit, uit welk land hij komt. "

Dobry

 ja ik vind het ook een goede zaak, zo kunnen de asiels hun hoofd boven water houden en men adopteert nu eenmaal sneller een hond die je echt kan zien.

Ze vermelden het ook netjes, ik hoop ook dat ze wel over midden landsezee ziekten vertellen, dat ze goed getest zijn enzo, maar dat denk ik wel.

 dat hoop ik inderdaad ook dat ze een zo compleet mogelijke informatie meegeven. Dat is wel een heel belangrijk punt natuurlijk.

 De hondenmuts uh juf heeft het er mooi afgehaald. Zullen alle mailtjes dan geholpen hebben? 

 oh wat goed

Hier twee honden uit Spanje via een stichting geadopteerd en later twee die we zelf hebben laten komen, dat was voor elk wel een hoop geregel en gedoe, maar helemaal de moeite waard! De laatste hebben we met hulp van een Spaanse organisatie kunnen redden de dag voordat hij een spuitje zou krijgen. We  zagen zijn foto en meteen was er een klik. Dat spuitje ging mooi niet gebeuren!

Die Spaanse meiden zijn hem meteen gaan ophalen en hebben opvang geregeld (betaald, bij mensen thuis) totdat hij mocht reizen ivm de rabiësvaccinatie, en alles in orde gemaakt met chip, paspoort, injecties, bloedonderzoek en castratie. We hebben zelf een transporteur gevonden die het hondje hier thuis kwam afleveren.

Hij was een maand of vijf en was van straat geplukt door de hondenvangers omdat hij bedelde en zwierf. Hij zag er verwaarloosd uit en moest na aankomst echt alles nog leren, zelfs zindelijk worden. Dus dat betekende extra wandelingen voor de andere honden die dan ook een beloning kregen voor elk plasje en poepje. Ze keken me eerst heel vreemd aan, maar het werkte wel, want hij legde al snel de link en ging snuffelen aan de plasjes van de andere hond en plaste er al snel zelf overheen: met een week was het kwartje helemaal gevallen en bleef het huis schoon en droog! Hij leerde echt razendsnel, zitten, komen, blijven, loslopen, apporteren en nu ook met de schapen. Het is een Spaans Waterhondje, die leren makkelijk en willen graag hard werken voor de baas. En zo ongelooflijk dankbaar dat hij nu echt een thuis en echt een baasje heeft...

 ik ben heel nieuwsgierig hoe ze er uit zien

Waw wat mooie verhalen van jullie buitenlandertjes 

iedere geredde hond is er ene .