Hond reageert argwanend en alert naar sommige passanten

Ik heb iets met hondlief  dat me steeds vaker opvalt...als ik met haar wandel (zowel vast als los) reageert ze zo af en toe al vanaf een afstand argwanend en alert naar sommige mensen die aan de overkant lopen of gaan passeren (meestal mannen, soms een enkele vrouw..nooit bij andere dieren of kinderen) het lijkt ook wel of ze het in de avond meer doet dan overdag, weet dat eigenlijk zeker...ze blijft dan staan, gaat snuiven en fixeren en doet beetje gespannen, terwijl ze vrij koelbloedig is...ze laat ze wel normaal passeren, maar volgt ze met haar blik (ze blijft naast mij) onafgebroken op het 'punt van aandacht' gericht.. voelt ze iets bij hen wat niet 'klopt' of is het iets anders? En zijn er meer honden die dit gedrag vertonen? Ben ondertussen wel benieuwd omdat ik er weinig of niks over kan vinden?  Ze is heel sociaal en easygoing verder. Wie kan me meer vertellen...

We hebben hier in de wijk veel allochtonen mensen wonen nu dus ook asielzoekers .

Balou en onze vorige hond (rottweiler) deden dit zelfde ook .

Alleen bij hun ik denk dat die toch iets van angst uitstralen of zo waar ze alerter op reageren .

Bijten zal balou nooit doen maar hij volgt ze wel en zal ook blaffen en grommen als ze dichter bij komen.

Vind het niet heel erg vooral in de avond niet .

ik voel me wel veiliger dan 

Doorbreek dat fixeren, leid je hond af, iedere hond heeft dat wel, een kat iets wat onzekerheid geeft zoals vreemde objecten, mens wat niet dagelijks te zien is in het beeld, zoals donkere mensen of gehandicapten, een hond fixeert dan af en toe, haal je hond eruit en afleiden, wees vrolijk en bevestigd het niet.

ik zou tussen haar en andere mensen in gaan lopen, en haar goed naast je houden  (wat ze dus zelf al doet) met korte lijn zodat ze zich veiliger voelt, kijkt ze toch nog argwanend, stel haar dan even gerust, ze mag rustig even kijken maar voordat ze gaat fixeren, haar al geruststellen, desnoods eerst met wat lekkers.

Als het s'avonds schermerig of donker is, of de straatverlichting aan staat, lijkt de hele wereld anders. Dingen die in daglicht vertrouwd zijn kunnen dan ineens eng lijken. Hierboven staan hele goede tips! Misschien daarnaast proberen haar zoveel mogelijk ruimte te geven als iemand passeert, bijvoorbeeld even oversteken ofzo?

 Dat oversteken zou ik niet zo doen, dan bevestig je haar juist dat het iets is om voor aan de kant te gaan. 

Daarbij vraag ik me af: hoe reageer jij? Voel jij je onwennig bij sommige mensen? Weet je zeker dat ze daar niet op reageert? 

<<ik heb trouwens een ander "probleem" gehad met mijn vorige honden; die negeerde bijna iedereen maar soms wil hij ineens wel kennis maken. Het duurde even voordat ik doorhad waarom. Die mensen liepen met hun hand in de zak. En ja, dat belooft een brokje... toch?>>

ik steek als er weinig plek is wel over, het lijkt mij juist een verstandige aktie om wat afstand te maken. Voor honden is het misschien heel onnatuurlijk en onverstandig om dicht langs elkaar te lopen bij onbekende mensen die ze al niet vertrouwen (Bogen maken = kalmerend signaal = natuurlijke/veiliger?)

Jenna wil altijd graag kennis maken met vrouwen die met rollator lopen en vluchtelingen die op een bankje zitten, daar krijgt ze vaak iets lekkers van  Dat kan natuurlijk ook niet altijd, ... maar te begrijpen als ze het wil uitproberen.

 Als je aan je hond ziet dat deze stress-signalen geeft, bijvoorbeeld omdat er een bepaalde persoon komt aanlopen, en je creëert vervolgens ruimte tussen jullie en datgene wat eng is, bevestig je dat je de stress bij de hond ziet en hem wilt helpen. Dit geeft hem vertrouwen in zijn baas. De volgende keer weet hij dat, ook al is er iets engs, de baas hem helpt, dus wordt het steeds iets minder eng. Als jullie die persoon elke dag tegenkomen kun je de afstand steeds iets kleiner maken (mits de hond geen stress-signalen afgeeft), zodat hij er langzaam aan went en ziet dat het niets is om bang voor te zijn.

Als je gewoon doorloopt op zo'n moment versterk je de angst juist, omdat de hond én iets engs ziet, én kennelijk volledig op zichzelf is aangewezen (baas negeert stressignalen), én de ander op hem afloopt, hij kan nergens heen want zit aan de lijn, dus wordt gedwongen over zijn grenzen heen te gaan. De volgende keer dat hij in zo'n situatie is zal hij door deze negatieve ervaring nog meer stress ervaren.

Vandaar mijn advies; als een hond ergens bang of onzeker voor is, geef hem zoveel ruimte of tijd als die nodig heeft. Uiteindelijk geeft de hond het zelf wel aan als hij er klaar voor is om dichterbij te komen.

 zo denk ik ook

Lola gaf bijv. altijd aan dat ze niet dwars over een plein wilde lopen. Ik kon haar wel meekrijgen en doen of er niets was, haar laten zien dat er niets was. Maar toen dacht ik, is dat wel verstandig. Een plein is open, misschien herinnert het aan open vlaktes wat betekend onbeschermd tegen gevaar. En is het in haar ogen wel ontzettend dom om daar dwars overheen te gaan. Langs de rand is bescherming en veiligheid. En als ze het ontzettend stom van mij vind om ons in die situatie te brengen, hoe kan ze mij dan ooit gaan vertrouwen.....

"  zo denk ik ook
 
Lola gaf bijv. altijd aan dat ze niet dwars over een plein wilde lopen. Ik kon haar wel meekrijgen en doen of er niets was, haar laten zien dat er niets was. Maar toen dacht ik, is dat wel verstandig. Een plein is open, misschien herinnert het aan open vlaktes wat betekend onbeschermd tegen gevaar. En is het in haar ogen wel ontzettend dom om daar dwars overheen te gaan. Langs de rand is bescherming en veiligheid. En als ze het ontzettend stom van mij vind om ons in die situatie te brengen, hoe kan ze mij dan ooit gaan vertrouwen.....
  "

Dobry

  Cairo kan ook wel eens onzeker zijn, ik heb dit besproken met onze trainer en die heeft mij het zo uitgelegd. Daarvoor (andere hondenschool), werd mij ook gewoon verteld dat ik door moest lopen en het moest negeren, maar hier werd het alleen maar erger van!

Sinds ik haar ruimte en tijd geef om dingen in haar eigen tempo te verwerken gaat het ineens stukken beter! Als ze bang is voor een voorwerp helpt het soms ook om haar te laten zien dat het niet eng is, door zelf het voorwerp te "onderzoeken" (er zelf heen lopen en het betasten, daarna weer naast hond gaan staan). Dat zal alleen een beetje vreemd overkomen als je dit met willekeurige mensen op straat doet

Haha...ja...ze doet t alleen bij mensen, niet bij objecten...dus dat betasten laat ik wel achterwege  denk dat hond dan ook nog een jaloezie-aanval krijgt Dank voor de bruikbare tips, ze doet t idd bij mensen die 'anders' zijn of doen zeg maar...zoals een groepje ''hangjongeren" of een iemand die staat te wachten o.i.d. nu ik t nog eens overdenk...dan word ze alert en argwanend en vind t een enkele x zelfs nodig te brommen en te sluipen..los of vast...als ze los is roep ik dr gelijk en luistert ze ook wel...maar kijkt wel elke keer naar de 'engerd in kwestie', ik ga de tips in de praktijk brengen om haar niet te overspannen..kijken hoe t gaat!