Tips nodig over dwangmatig gedrag hond

Hallo,

Ik ben Michelle. Ik ben 24 en heb een broertje van 22. Mijn ouders hebben bijna 12 jaar geleden een heidewachtel gekocht. Mijn ouders wonen apart en zorgen voor de hond.

Ela is een raszuivere heidewachtel van nu ruim 11 jaar oud. Ze heeft altijd best goed geluisterd. Ze ziet er nog jong uit, heeft een glanzende vacht en houdt nog steeds van lange wandelingen. Mensen die we onderweg tegen komen denken vaak dat ze nog een pup is, of in ieder geval heel jong. Ze is haar enthousiastme nog niet verloren. Verder is ze lichamelijk nog fit.

Ela is altijd al wel een wat zenuwachtige hond geweest. Dit heeft alleen nog nooit zo veel frustratie en moeilijkheden opgeleverd als de afgelopen jaren. Sinds de scheiding van mijn ouders is haar gedrag verergerd. Of de scheiding ook daadwerkelijk de oorzaak is weet ik niet, maar rond die tijd is het erger geworden.

Ela kan niet goed meer alleen zijn. Zij kan dan aanhoudend luid blaffen, uren achter elkaar. Met behulp van een schokband hebben we in ieder geval geen klachten meer van de buren, ook al zijn wij absoluut geen fan van de schokband. 

Daarbij heeft zij de afgelopen tijd erg veel last van jank gedrag, dwangmatig te noemen. Als wij 's avonds of 's nachts naar boven gaan is ze stil, maar rond een uur of 5 (als het licht wordt buiten) begint ze luid te piepen en op een bonzende manier op de deur van de huiskamer te krabben. Door de blaf/schok band gaat ze heen of ze weet er net onder te blijven. Ook dit kan uren achter elkaar door gaan. Het maakt en houdt ons wakker. Dit piepen heeft ze niet alleen op eerder genoemde momenten. Als we weg willen gaan of ergens op een terras zitten doet ze het zelfde. Af en toe gaat ze liggen maar vaak is ze zenuwachtig.

Ela is om de zoveel tijd bij mijn moeder en dan weer bij mijn vader. Ze laat het gedrag bij zowel mijn moeder als mijn vader thuis zien. In het huis van mijn vader is ze opgegroeid. Haar gedrag is zo dwangmatig en ernstig, dat mijn vader zo langzamerhand gek van haar wordt en mijn moeder haar een tijd wilt nemen om hem te ontlasten. Mijn moeder en ik hebben voor dit forum gekozen omdat wij niet ook gek van haar willen worden, al komt het wel al aardig in de buurt.

We hebben gedurende langere tijd al verschillende dingen geprobeerd om het gedrag te verminderen. Belonen van positief gedrag (niet piepen) en het corrigeren van negatief gedrag. Cursussen. We hebben geprobeerd het te negeren. We geven haar goede voeding, Royal Canin. We laten haar dagelijks genoeg bewegen. 'S ochtends een korte wandeling. 'S middags gemiddeld een uur tot anderhalf uur en na het avondeten/voor het slapen gaan nog eens een korte wandeling. Ze gaat ook regelmatig mee zwemmen of fietsen. We hebben rituelen geprobeerd voor het weg of slapen gaan; schokband om, een brokje geven en ondertussen weg gaan. We hebben dingen geprobeerd met de bench, ook zonder resultaat. We laten vaak de radio aan voor haar, alleen 's nachts niet. We hebben een Adaptil halsband geprobeerd, die dmv feromonen een veilig gevoel zou moeten geven. Niets lijkt te werken.

Ons eigen volgende ideeën waren angstregulerende medicatie aanvragen of haar toch maar op bed laten slapen, maar dit zijn voor ons echt de allerlaatste opties. Wij hebben zelf niet het idee dat therapie zal helpen, omdat het heel dwangmatig gedrag is en niets wat uitmaakt. Het is zo intens dat we dan de rest van haar leven dat heel intensief zouden moeten blijven toepassen.

We hebben veel geduld gehad en zijn geen moeilijke mensen, maar we zijn op dit moment bijna radeloos.

We willen jullie graag via dit forum vragen om ervaringen of tips, zodat we hier beter mee om kunnen gaan en het hopelijk beter zal worden.

Allereerst: schokband weg. Je hond is gestrest en kan niet alleen blijven. Dan gaat ze roepen om de rest van de roedel en krijgt ze een schok. Daar wordt ze echt niet rustiger van. 

Dat de schokband geen oplossing is, blijkt wel uit het feit dat ze heeft geleerd dat ze haar geluidsniveau aan kan passen en er net onder blijven. Je hebt niets gedaan aan haar angst en stress (hooguit erger gemaakt), alleen aan de manier waarop ze het uit. Sterker nog: toen ze jullie allemaal het hardste nodig had, heb je gereageerd door haar pijn te doen. 

De realiteit is dat je nu een hond hebt die niet alleen kan blijven, doordat blijkbaar haar vastigheid is weggevallen. Bij een kennis is dit een keer gebeurd toen haar andere hond overleed. Er zit niks anders op dan een oplossing zoeken dat ze niet alleen hoeft te zijn. Van daaruit zul je pas weer iets op kunnen gaan bouwen. 

Dus ja, ik zou haar lekker bij je laten slapen. De schokband in de prullenbak gooien, oppas of opvang zoeken zodat ze niet alleen hoeft te zijn en van daaruit gaan werken aan alleen zijn zoals je dat met een pup zou doen, maar er niet vanuit gaan dat het ooit nog gaat lukken. 

En verder zou ik overwegen om een hele goede gedragstherapeut in te gaan schakelen die gespecialiseerd is in angstig gedrag. Misschien kun je aangeven in welke regio van het land je woont, dan zijn er vast mensen die een advies kunnen geven. 

Overigens, dit is een goed boek over verlatingsangst: 

http://www.patriciamcconnell.com/store/I-ll-Be-Home-Soon.html

google ook maar eens op "separation anxiety" (de engelse term) of "verlatingsangst" 

Beste Siberienne,

Ik denk helaas dat je voor een groot deel gelijk hebt. Het overwegen een schokband aan te schaffen heeft een flinke tijd geduurd en is uiteindelijk echt besloten zodat de klachten van de buren niet verergerde als er niemand thuis was. Dat laat wel zien hoe radeloos we toen al waren, omdat we die band zelf ook verschrikkelijk vinden. Voor zover het kan proberen we al bij haar te zijn. We laten er zelfs dingen voor, zoals sporten of ergens wat gaan drinken.

Een oppas regelen vind ik een goed idee, maar ik denk dat dit helaas moeilijk te realiseren is i.v.m. de onregelmatige diensten (dag/avond/nacht) van mijn ouders en weinig behoefte daar de tijd voor te nemen vanuit mensen uit ons (best kleine) netwerk. 

In ieder geval bedankt voor je reactie. Ik ga er over nadenken en ik wacht nog eventjes af of er misschien nog andere tips binnen komen.

Wij wonen trouwens in Zuid Holland. 

Eens met Sibberiene.

Je kunt natuurlijk wel zoeken naar een oppas. Bijvoorbeeld hier:

http://www.oopoeh.nl/?gclid=CP2XnIrgkM4CFcoaGwodWY4AVQ

Waarom maak je niet een plekje in de slaapkamer, de hond hoeft natuurlijk niet meteen in bed, mijn hond slaapt naast mij in zijn eigen bed.

Ik begrijp niet zo goed dat in de slaapkamer het laaste redmiddel is en de schokband dus niet.

maar goed, de schokband haalt het probleem niet weg.

Wat voor hond heb je? Ik woon ook in Z holland, misschien kan ik je ergens mee helpen, ik ken ook iemand die op honden past voor heel weinig geld, ze gaat er heel lang mee wandelen, en doet het echt voor haar plezier, haar eigen hond is overleden, en zo heeft ze toch een hond om zich heen.

Hoi Yooop,

Ela is een heidewachtel. 

Het slapen op de kamer is een laatste optie, omdat ook dat al geprobeerd is een poos geleden. We hebben een bench naast het bed geprobeerd, dat lukt niet want dan blijft ze aanhoudend piepen. Pas als ze op bed mag is het goed. Als je haar er af gooit ligt ze er binnen 5 minuten weer op, zelfs als je dit heel lang volhoudt. Als mijn moeder samen met haar partner slaapt is er weinig ruimte en ligt ze half over je heen waardoor je telkens wakker wordt, en het bed is al 160. Boven slapen als mamma alleen is en beneden als haar partner er is, is geen optie. Dat snapt ze niet en bevorderd het gedrag niet. Daar hebben we het een poos geleden al weer beneden geprobeerd.

Dank je wel voor je tip over de oppas. Is zal dit met mijn moeder bespreken en mocht ze het een goed idee vinden dan neem ik wel contact met je op.

Gr. Michelle

Dit is Ela :-)

 waar in de buurt woon je?

Mijn moeder woont in Hoek van Holland en mijn vader in Wateringseveld (rand Den Haag). Ik zelf woon bij beiden niet maar ben nu een weekje bij mijn moeder.

Treurig verhaal.....

Allereerst zou ik zeggen: weg met die schokband. Alsjeblieft!  Die lost niks op en bezorgd je hond veel pijn en onrust en wantrouwen.

Ze voelt zich soms ongelukkig en eenzaam en wordt daar dan fors voor gestraft......zo voelt dat voor haar.

Zo houd ze geen vertrouwen in haar mensen.

Het is goed mogelijk dat de scheiding van je ouders haar flink in de war heeft gebracht. En dat ze daar met ongewenst gedrag op is gaan reageren.

Helaas is ze hierin blijven hangen, misschien omdat ze er niet voldoende bij begeleid is. Ik bedoel dit niét als verwijt hoor, soms weet je gewoon niet hoe je gedrag kunt ombuigen......

En onregelmatige werktijden dragen ook niet bij aan een voorspelbare dus overzichtelijke situatie voor je hond.

Nogmaals, geen verwijt, het is nu eenmaal zo.

Maar eerlijk gezegd zou ik geen seconde aarzelen om de hond gewoon mee te nemen de slaapkamer op.

Als ze daarmee rustig is, wat is dan het bezwaar? 

Zet er haar mandje neer, een kluifje erbij......die gaat rustig slapen want is vlak bij haar mens en hoeft er niet om te roepen.

Als het bezwaar is dat ze op bed springt: stuur haar er consequent vanaf. Ook s nachts. In je mandje op de slaapkamer is oké; op bed niet. Dat is heus te leren.

Wel de slaapkamer dicht houden als er geen mens daar is zodat ze niet als gewoonte op bed blijft slapen.

Met dit consequent aanleren kun je volgens mij een hoop rust creëren......

Je geeft het zelf al aan "Sinds de scheiding van mijn ouders is haar gedrag verergerd" haar basis die er was is weg en daarom komt nu het gedrag vol naar boven toe.

Ik zou met een klassieke dierenhomeopaat aan de slag gaan waarbij middelen worden ingezet die haar kunnen helpen.

Hier kun je meer info vinden: http://bkhd.nl/praktijken/zuid-holland/

Hoi Coby & Wanda,

Bedankt voor je reactie. Dat hebben we inderdaad ook geprobeerd, haar er consequent af sturen. We hebben heel veel tijd en energie in haar gestoken, vandaar ook een beetje de wanhoop. Kluifjes laat ze links liggen (alleen koekjes en varkensoren enzo niet) en in een mand heeft ze nog nooit geslapen (verschillende harde en zachte manden geprobeerd). Misschien moeten we het toch maar proberen naast het bed op de stoffe vloer te laten slapen. En dan wellicht als een van mijn ouders wat langer vrij is, zodat ze met de gebroken nachten dan in ieder geval niet ook nog hoeven te werken. Dank je voor je reactie. We gaan ook hier over nadenken :-)

 oh dat is een beetje te ver, ik woon vlakbij Dordrecht.

Wat in me opkomt, als ze een zenuwachtige hond is geweest, of alles voor haar duidelijk was.

Als de situatie voor een hond niet duidelijk is, niet voorspelbaar, geeft dat een enorme onrust.

Hoe hebben jullie alleen zijn opgebouwd, was dat wellicht de rede voor haar onrust, niet weten wanneer iemand weggaat en dat heel moeilijk te vinden.

Honden willen het liefst hun familie bij elkaar. Daarom moet je alleen zijn heel goed opbouwen, leren dat als iemand weggaat, hij ook terug komt.

Dat is bij een scheiding voor een hond niet te begrijpen, de familie komt niet meer bij elkaar.

Haar gedrag wat versterkt is, jeeft zeker met de scheiding te maken.

De blafband in de prullenbak, een hond die zich ellendig voelt en stroom door zijn lijf krijgt.

Ik zou je hond op bed laten. Ik vrees, de enige oplossing. Ze kan niet alleen blijven. Verder idd een giede oppas zoeken en thuis, alleen zijn opbouwen, als of je met een pup begint.

Maar eerst zou ik zorgen, dat ze zich veilig voelt. Dat er regelmaat, rust in haar leven komt. Dat ze weet waar ze aan toe is en beter niet in 2 huizen, op dit moment.

Maak haar wereld voorspelbaar, volgens mij heeft ze daar erge behoefte aan.

 Mocht je een hele goede gedragstherapeut zoeken voor hulp en ev medicatie begeleiding, weet ik een hele goede. Goed opgeleid en heel reel met zijn prijzen.

http://www.dogstart.nl/

Kan het je echt aanraden. Heb hem zelf meer dan eens ingeschakeld.

Hoi Suzanne,

Bedankt voor je reactie. Helaas denk ik niet dat er meer regelmaat voor haar kan komen mbt wanneer er iemand weg gaat. Mijn ouders werken beiden al die tijd al dag, avond en nachtdiensten en hebben maandelijks een ander rooster. Zij kunnen hun baan niet opgeven. Het alleen zijn is goed opgebouwd en was in haar eerste jaren vaak geen probleem. Een oppas lijkt me lastig met die wisselende diensten. Wel heb je zeker gelijk dat er meer regelmaat moet komen, dus we gaan er over nadenken hoe we haar dat op een andere manier zo veel mogelijk kunnen geven.

Ik had een lange reaktie met allerlei links, valt het internet uit

maar ik sluit me aan bij andere reakties

wat ik zou doen is uiteraard de band de prullebak in, en haar even een tijdje als een herplaatser gaan behandelen die nog maar net bij je is. Praktisch gezien betekend dat oa:

stem en houding kalm en rustig

niet naar de hond toelopen maar haar naar jou toe laten komen

haar met rust laten als ze slaapt of eet

geen strijd aangaan

geen oefeningen onder druk, wel ontspannen denk en speurspelletjes. Hersenwerkjes zijn heel goed om haar wat zelfstandiger te maken, wat later weer goed van pas komt om aan de verlatingsangst te gaan werken. Wat pas kan als ze weer wat meer vertrouwen heeft.

Een heidewachtel heeft las ik een aanhankelijk karakter en wil graag bij haar mensen zijn, dus ik zou haar gewoon bij je laten ook op de slaapkamer. Een orthopedisch bed is fijn voor een oudere hond, als je dat naast je bed zet gaat ze er vast graag op liggen als ze eenmaal gewend is.

Jarenlang stress kost ook veel van lichaam en geest, dus ik zou aan supplementen denken ter ondersteuning in de vorm van bepaalde mineralen en vitaminen. Dit zou ik in overleg doen met een specialist hierin zoals bijv. een holistisch dierenarts. Dan zou ik gelijk voor een beter voer gaan. Op voerwijzer.nl is uitgebreid informatie te vinden voor een goede brok of vers voer.

Bij het begeleiden van haar zou ik als ze bijv. blaft haar bij me roepen, even rustig belonen met in het begin iets heel lekkers of kleine oefening, of spelletje. Zodat ze uiteindelijk gaat leren dat ze bij jou terecht kan als ze zich ergens over opwindt.

Ik las dat de heidewachtel tot op hoge leeftijd nog graag in aktie is. Ik heb zelf veel aan dit gratis ebookje om ideeen op te doen.

http://digidog.nl/speuren-met-je-hond-nu-gratis-e-book/

Ik zou me ook gaan inlezen over hondentaal, zodat je aan de hond ziet hoe ze zich voelt en je je daarop aan kan passen

https://www.youtube.com/watch?v=i33WRZaRwaA

 edit: wat een mooie hond!!

Je kan het weggaan, voorspelbaar maken.

Een kong op een kleedje, zo de deur uit en terug. Iets heel lekkers in de kong doen.

Zo kan ze weggaan, aan iets prettig gaan koppelen. Zo leren, dat je ook weer terug komt.

Wat ook kan helpen, dingen benoemen. Baasje gaat even weg, of eten, wandelen, spelen. Ze leren de betekenis van het woord en weten wat er zo gaat komen. Dan maak je voor haar het voorspelbaar wat er gaat gebeuren.

Ik doe dat ook en door het te zeggen, leren ze van zelf de betekenis.

Ik zeg: Luca blijven, als ze niet mee mag. Nu weet ze dat inmiddels.

Maar ook: lekkers, of eten, onze namen kent ze en van de poezen. 

Sowieso een hoop dingen bij naam.

Als ze aandacht wilt en het komt even niet uit: even niet. Dan gaat ze maar zelf spelen.

Het benoemen, kan heel veel uit maken voor een hond.

Een scheiding is voor een hond ook heel ingrijpend. Wij kunnen het nog begrijoen, maar voor een hond is het heel vreemd en kan zeker voor haar onrust zorgen.

Hoi Dobry!

Bedankt voor je reactie :-). De benadering waar je het over hebt zo benaderen wij haar al :-)! Super bedankt voor je tips en de linkjes. Ik ga het ebook inlezen. Bewegen en spelletjes doen we al veel met haar maar misschien staan er in jouw boek wel wat nieuwe ideetjes.

Ik zal eens over de supplementen na gaan denken. Ze krijgt Royal Canin voer.

Dank je! Ze is ook heel mooi en lief en we hopen echt dat ze minder gespannen is als we er uit zijn wat we gaan doen.

Wij hebben een groter bed gekocht (1,80m, het volgende zal nog groter zijn, maar deze maat lukt wel) zodat onze Dogo mee op bed kon.  Dit was om één van onze katten, die maar niet over haar angst voor Evita, de Dogo, heen raakte, te laten wennen aan de hond terwijl hij sliep.

Dat is gelukt, na een paar maanden kwam Sam, onze poes, terug beneden en liep hij tussen de honden door.

Evita is wel in bed blijven slapen , lekker gezellig.

" Je kan het weggaan, voorspelbaar maken.
Een kong op een kleedje, zo de deur uit en terug. Iets heel lekkers in de kong doen.
Zo kan ze weggaan, aan iets prettig gaan koppelen. Zo leren, dat je ook weer terug komt.
 
Wat ook kan helpen, dingen benoemen. Baasje gaat even weg, of eten, wandelen, spelen. Ze leren de betekenis van het woord en weten wat er zo gaat komen. Dan maak je voor haar het voorspelbaar wat er gaat gebeuren.
 
Ik doe dat ook en door het te zeggen, leren ze van zelf de betekenis.
Ik zeg: Luca blijven, als ze niet mee mag. Nu weet ze dat inmiddels.
Maar ook: lekkers, of eten, onze namen kent ze en van de poezen. 
Sowieso een hoop dingen bij naam.
Als ze aandacht wilt en het komt even niet uit: even niet. Dan gaat ze maar zelf spelen.
 
Het benoemen, kan heel veel uit maken voor een hond.
 
Een scheiding is voor een hond ook heel ingrijpend. Wij kunnen het nog begrijoen, maar voor een hond is het heel vreemd en kan zeker voor haar onrust zorgen.
  "

Suzanne en Luca

 Ik ben het eens met Suzanne.

Begin gewoon helemaal van nul met het 'alleen' zijn! Haar laten wennen aan 'sleutels nemen', 'schoenen aandoen' of whatever je mama of papa doet voor ze weggaan. En dan gewoon niet weggaan als dit al stress veroorzaakt. Als ze kalm blijft, dan naar de deur toe. Volgende stapje is deur open en dan deur weer dicht. Dan naar buiten en daar even wachten en weer binnen, met timer zodat je als het een halve minuut goed gaat, dan naar een volle minuut kan en zo verder.

Heb hier net hetzelfde moeten doen bij de hond van onze dochter die hier een maand geleden kwam inwonen. Hij huilde de hele buurt bij elkaar als ik nog maar naar een andere kamer ging!

Nu kan hij ongeveer 4u alleen blijven zonder problemen (we hebben het gefilmd!).

Dit vraagt natuurlijk heel veel geduld en het is echt wel een opgave soms. En af en toe krijgt die hond dan een terugslag en begint ie op 1 minuut weer te huilen. Dan is het weer van voor af aan beginnen.

Let wel dat er niemand de hond gaat troosten of dat er niemand weer binnengaat wanneer ie niet stil is! Op de seconde dat ie stil is moet je naar binnen. Timing is hier heel belangrijk!

Heel veel succes!!!

En ja, de schokband: weg met die rommel! Maar dat had je al wel begrepen, denk ik.

Hoi allemaal!

Bedankt voor al jullie reacties en voor het meedenken. Wij hebben besloten dat Ela vanaf nu gewoon op de kamer slaapt en dat we consequent vol gaan houden dat ze niet op bed slaapt, maar ernaast. Twee keer er af moeten sturen en verder is de eerste nacht goed gegaan! Ze heeft niet gepiept, ook niet in de ochtend. De schokband is weg en wij gaan proberen haar te leren niet te blaffen als we weg gaan. Hier bij gaan wij aan de buren vragen of zij contact met ons willen opnemen als ze aanhoudelijk geblaft heeft, zodat we weten of het lukt tijdens mijn moeders diensten.

Nogmaals ontzettend bedankt voor het meedenken, ook namens mijn moeder!

Groetjes,

Michelle

Schokband zal haar stressniveau enkel maar erger maken. Het is wetenschappelijk bewezen dat stroombanden voor stress zorgen. Dus ten eerste moet die band de deur uit. 

Je hond had vroeger beide ouders om haar heen. Op late leeftijd moet ze nu in co ouderschap leven. Zoiets heeft toch een impact en moet goed begeleid worden. 

Ik zou een goede deskundige raadplegen. En aan 1 methode werken en niet vanalles gaan proberen. De oorzaak van dit gedrag moet achterhaald worden. En vervolgens dan een methode gezocht worden. 

 Super! 

 Oh dat klinkt goed! 

 fijn!!!

Goed nieuws Michelle!

En goed opgepakt.....

Ela verdient het......dat mooie lieve koppie.....

Een rustige, stress vrije oude dag. Komt goed!