Liefde / wanhoop

Ik heb hier al veel gelezen en heeft me ook geleerd . Waar ik tegen aanloop dat er waarschijnlijk veel nette pups rondlopen ( of eigenaars zijn het vergeten ..betrap ik me nu ook weleens op ;-)  maar er zijn ook veel niet handelbare pups ( en dan wordt er nog wel van gehouden !!) . Dus ik wil een topic openen wat niks afdoet voor de hond . Even klagen en vooral  genieten en trots zijn op de goede dagen !

 Nette pups, die zijn er niet, worden zo niet geboren, iedere pup wordt af en toe een rebel, de eigenaar zal daar goede begeleiding aan moeten geven, sturen en ja met veel geduld en liefde, en klagen mag maar is toch niet nodig, een pup komt bij je die jij hebt uitgekozen, en dan probeer je de pup met veel geduld op te voeden, loop je ergens tegen aan, dan kom je raad vragen, en dan proberen wij advies en goede raad te geven, naar klagen over een pup, niet doen, lekker genieten...en loop je ergens tegen aan, vragen hier.....................wat mij opvalt dat er mensen zijn die het wat onderschatten een pup, niet zinderlijk in alles bijten, ondeugend, en een pup verwachten die al in het gereel loopt, en die zijn er niet, of toch wel ? Maar die zijn al vergeven aan mij.

Méé eens hoor Willemijn lilly nú beetje kalmer maar héb óók geduld hoor want een puppy haalt streken uit én ze zyn alle zo ik kom je óók nu en dan raad vragen dank jullie ervóór

Ahhh ik bedoelde klagen in de positieve zin . Ik ben helemaal dol op mijn pup en zou haar voor geen goud willen missen . Het is er 1 met pit , maar dat past ook wel weer bij mij en mijn gezin :-) . Maar een pup opvoeden wordt inderdaad weleens onderschat . Mijn pup heeft zich een paar dagen " voorbeeldig " gedragen . Maar sinds maandag een terugval en weer terug veel bijten en moeilijk te corrigeren . Weet zelf de oorzaak . Paar keer visite gehad en haar slaapritme niet goed doorgevoerd ( + daardoor wat minder aandacht gehad ).Dus nu weer pas op de plaats en op tijd haar bench in voor de nodige rust ;-) . 

" Ahhh ik bedoelde klagen in de positieve zin . Ik ben helemaal dol op mijn pup en zou haar voor geen goud willen missen . Het is er 1 met pit , maar dat past ook wel weer bij mij en mijn gezin . Maar een pup opvoeden wordt inderdaad weleens onderschat . Mijn pup heeft zich een paar dagen " voorbeeldig " gedragen . Maar sinds maandag een terugval en weer terug veel bijten en moeilijk te corrigeren . Weet zelf de oorzaak . Paar keer visite gehad en haar slaapritme niet goed doorgevoerd ( + daardoor wat minder aandacht gehad ).Dus nu weer pas op de plaats en op tijd haar bench in voor de nodige rust .  "

Wilma van de Wiel

 Mooi dat je het zelf ziet wat er aan hapert....heb ik een makkelijke pup ? Nee tuurlijk niet, maar als ik zie dat het klaar is ga ik iets doen , bijvoorbeeld de keuken de afwas, en hou ik de hond goed in de gaten maar ik geef geen enkele aandacht aan dr, en.....boem weg, ze neemt gelukkig zelf haar rust, ik hoef niet veel te puschen, ik denk wel eens als je een pup puscht van zo...nu in de bench dat dit prikkels geeft, wie wil er nu opgesloten zitten, probeer het maar eens ga eens wat doen met je rug naar de pup toe en negeer dr......kijk als ik weg moet dan zorg ik dat ze heerlijk uitgeweest is, met haar wat gespeeld hebt, geplast gepoept, en ik geef haar dan een ruimte , met een goed bot en dan pas ga ik weg, eerder niet....en ik geef haar een veilige ruimte waar ze  niet veel kwaad kan, fleece op de grond ze zoekt het zelf uit of ze er op gaat of niet, en als jij terwijl je thuis bent dan je dagelijkse bezigheid doet , went de pup er aan en gaat toch op een gegeven moment onder zeil.......

En klagen in positieve zin, kom maar op hoor, is best wel eens lekker....weet je ik kwam gisteren iemand tegen die hier dagelijks rondloopt met een blindegeleiderhond, die naar iedere hond blaft en probeert uit te vallen, is dat de schuld van de hond ? Nee , van de begeleider, deze vrouw grauwt en sjort aan de hond tot de hond wel luistert, het was me een doorn in het oog...maar kon niets zeggen de vrouw stond er ook niet voor open.......tot gisteren, ik liep met Bams daar en de vrouw stak zomaar over met haar hond , ik stopte en gaf even Bams het bevel van....wachten, de hond viel uit ....nou liep er iemand van de stichting achter haar aan , die hadden waarschijnlijk meerderen klachten gehad van de vrouw met de hond, de man vroeg of ik even wilde blijven staan, tuurlijk, de vrouw moest ook wachten en de man vertelde de vrouw.....rustig aan de hond voel jou gespannenheid aan, en het grauwen wat je tegen de hond doet zal de hond geen vertouwen wekken....hij nam even de hond over en...de hond op zijn gemak stelde en de hond ging rustig zitten en liep met de man rustig voorbij bams met de vrouw aan de arm van de man...vrouw is slechtziend.....zo ook met een pup, irritaties zijn er , zonder kijf, maar als je dat aan de pup laat merken heeft dat op de pup een uitwerking, en wat gebeurt er dan....de pup wordt hyper en vaak wat men dan zegt, onhandelbaar, terwijl als jij lekker rustig en relaxt blijft de pup dat ook wordt.honden voelen  zo je stemming aan.......de vrouw heb ik maanden gezien en nu opeens met een begeleider achter naar aan, had al veel eerder moeten gebeuren.

De titel van het topic is er echt boenk op. Soms kan je ze niet dicht genoeg bij je houden....en dan soms....aargghhhh.

Echt klagen mag ik met mijn pup niet. Ze heeft nog nooit iets wat niet mocht stukgebeten, maar enkele ongewenste plasjes in huis, sliep meteen hele nachten door. Maar nu....nu komt de puberteit en ik denk dat ik nu mijn peren met haar ga zien. iets in mijn hoofd zegt dat het zo 'makkelijk' niet kan zijn.

Ik vergeet wel nooit een moment waarop ik terug kwam van huis. Zij zo blij mij te zien. Beetje ravotten in de tuin en dan wou het baasje bekomen op de zetel van een lastige werkdag. Maar Pyxis wou blijven spelen. Stond ze voor mij te blaffen (blaft normaal echt nooit) en uit zo'n Ridgeback komt geluid hoor! Uit pure wanhoop (ben ik niet trots op) riep ik heel hard ZWIJG. Je had haar gezicht moeten zien. Kopje scheef....droeve blik. Binnen 2 seconden na dat gezicht te zien was ik aan het huilen.  Hahaha.

Dikke knuffel, lange lijn gepakt en gaan wandelen in het bos. Dat was ook ontspannend voor mij 

Wij hadden vroeger ook een weimaraner en die was onhandelbaar. Was niet bij ons opgegroeid en zonder sterke hand was hij een zeer dominante hond geworden die onvoorspelbaar was. Vaak heb ik hem lelijke dingen toegewenst maar dan...enkele minuten later....weer dikke vrienden. Het is echt een rare en speciale band die je kan hebben met een hond.

Aiko was mijn eerste pup, ze is nu anderhalf, en werkelijk zij was zo'n fijne pup! De fokkers zeggen dat het komt doordat we haar veel uitdaging gaven (hersenwerkjes, puppyjachttraining, verstoppertje spelen etc) maar ik denk dat dat maar deels zo is. Ze is gewoon een enorme goedzak en soms overkomt de wereld haar een beetje. Niet dat ze bang is, dat is heel zeldzaam dat ze iets echt spannend vindt en als pup ook helemaal geen duidelijke angstperiode gehad, maar ze is af en toe een beetje een zacht gekookt eitje hihi. Schoenen waren om op te slapen, ze pakte alleen haar eigen spulletjes, ze nam zelf haar rust en kon al na een paar weekjes lekker los in huis slapen. Ze heeft één keertje een plant gesloopt toen mijn vriend haar even alleen thuis liet zonder iets met haar te hebben gedaan. Toen kwam ik thuis en werd begroet door een pup met zwarte pootjes, niet begrijpend waar dat vandaan kwam. Maar toen ik mijn hoofd om de deur stak zag ik dat de hele kamer en balkon vol lagen met aarde en blaadjes en als verrassing nog een hoop zwarte kots op mijn pyjama in de slaapkamer. Wat ik zo heerlijk vond was dat als we in de ochtend een plasje hadden gedaan, dat we dan samen nog even terug naar bed gingen. Aiko kroop dan heerlijk tegen mij aan en dan vielen we samen in slaap. Dat is nog steeds zo trouwens en ik geniet er nog elke dag van. En ze kan zo heerlijk zitten kijken, tijdens een wandeltje ging ze dan gewoon zitten en een hele poos naar de vogeltjes kijken of naar de mensen die voorbij kwamen. En ook dat doet ze nog steeds graag, de dierentuin vindt ze geweldig en ze zoekt in elke kooi naar het dier. Ze wil dan ook niet afgeleid worden door kinderhandjes, dan wordt ze chagrijnig. Altijd als ze aan het werk is trouwens. Op schiphol vliegtuigen kijken doet ze ook graag, gekkie.  En af en toe heeft ze wel eens een ondeugende bui hoor, dat duurt dan een dag ofzo. Maar dat mag ook van mij en als ze echt iets doet wat niet handig is dan hoort ze dat wel aan mijn stem en dan is ze evengoed braaf. Ik heb nog elke dag dat als ik naar haar kijk of ik me iets bedenk wat we samen hebben gedaan, dat ik dan zo warm wordt van binnen van de liefde die ik voor haar voel. Ze is echt mijn meissie en ik ben zo blij met haar!

 Stevie.........gehuild, en het wijste besluit genomen, nog even lekker gaan wandelen.

Er zijn geen onhandelbare pups, zoals mijn GT ook altijd zegt, ze worden onhandelbaar door baasjes die totaal verkeerd bezig zijn maar denken het goed te doen, mede veroorzaakt door het feit dat we nog steeds te veel als mens denken en ons niet inleven in honden en hun gedrag. Je kon dan mijn Freya ook onhandelbaar noemen in het begin, maar dat is ze beslist niet, ze had de verkeerde mensen getroffen voordien, dat was alles.

Het is zoals met kinderen, alles draait om opvoeding en de correcte aanpak.

Ik vind dit een leuk topic

Buddy is nu bijna 14 weken. Een heerlijke, ondeugende hond.

Gisteren behoorlijk dwars en niet rustig te krijgen.

Vanochtend heb ik alweer een paar keer moeten lachen. Ondeugend zijn en het weten. Mij dan ook aankijken van "krijg is hier aandacht mee?". Dan schiet ik echt in de lach hoor....

Gisteravond lag hij ineens op ons bed. Ik ging kijken wat hij aan het doen was en ja hoor, daar lag hij, kop plat op bed en die oogjes

afwachtend of er gemopperd ging worden. Nee, ik ben er naast gaan zitten en heb lekker even van hem genoten... we hebben er samen een knuffelmoment van gemaakt...

Alhoewel het heel vermoeiend kan zijn, geniet ik elke dag van onze ondeugd

Leuk topic.
Indy was best een pittig pupje. Daarom is ze uiteindelijk ook hier komen wonen. Inmiddels is ze 11maanden. Ik zag vooral een pupje wat alles uit de kast trok om maar leuk en lief gevonden te worden. Ook al was dat niet altijd het juiste gedrag. Ik zeg altijd ze heeft ze net zolang geklierd tot ze hier mocht wonen,haha.
De puppy periode hier is ze eigenlijk erg goed doorgekomen. Er kwam meer rust in. Momenteel pubert ze en vliegt ze van de ene emotie in de andere. ineens bang of juist niet. Vrij roekeloos gedrag. Ik blijf vooral rustig stuur haar bij waar nodig en stel vooral niet te hoge eisen. Daarnaast vergelijk ik ze ook nooit met een andere hond. Iedere hond is uniek en vergt een andere aanpak. Ik weet dat er wel inzit. Dan moet ik buiten alle zeilen bijzetten zodat ze normaal een andere hond passeerd en ligt ze even later heel lief op haar rug mijn mijn pupje van 11 weken te spelen. Of ze wast hem als hij wakker wordt en 5min later krijgt ze het weer voor elkaar om precies op de volume knop van de afstandsbedienimg te gaan staan...
Krijgt ze op haar donder omdat ze roekeloos over 1 van de volwassen hondjes heen walst en dan kijkt ze altijd erg verbaasd en onschuldig. Maar ik deed toch niks...
Wat hou ik toch van haar.

Mijn pupje is inmiddels 11weken. Hij slaapt van 22uur tot 5uur en dan gaat hij gelijk terug slapen na zijn plas. Als hij stil is heeft hij 9 van de 10 keer zijn rust opgezocht. Slopen doet hij eigenlijk niet. In het begin heeft hij me wat kopzorgen met eten bezorgd omdat hij vooral niet wilde eten en vooral niet wilde eten wat hij al kende vanuit het nest. Maar ook daar heb ik mijn weg in gevonden met hem. Ene dag pergect zindelijk andere dag zo lek als je lek zijn kan. Als hij moe is wil hij in zijn ren vaak. Ik vind het prima. Ik kan enorm van ons ochtend momentje geniet. We staan op. Ik laat hem zijn behoefte doen en dan doen we een spelletje met wat brokjes en voeren samrn de poezen. Daarna zijn de andere hondjes aan de beurt. Hij is op zijn manier ook weer pityig. Hij durft zijn kont tegen de krib te gooien als hij ergens geen zin in heeft. Maar aan de andere kant komt hij ook heerlijk knuffelen als hij moe is...
Ik kan er enorm van genieten.
Ik leef vanuit het motto.,het is nog nooit niet goedgekomen dus uiteindelijk komt er altijd wel een oplossing die voor ons beide past en sindsdien maak ik me ook minder druk.

Even klagen mag altijd vind ik, het kan opluchten als je dat nodig hebt. Wij hebben net 3 dagen onze pup. We hebben nog niet echt iets te klagen want hij is er nog kort. :-) De fokker heeft ons deze pup meegegeven omdat hij zich snel laat overhalen. Geen watje maar ook geen stoerdie. Hij kan dus al netjes naast me lopen als ik dat wil. Laten we hem wat vrijer aan de lijn in het gras zit ie van alles te eten! En dat is wel even vervelend want je wilt niet dat ie iets geks eet. Wel fijn dat ie zich dan weer snel laat overhalen want hij laat het dus allemaal makkelijk uit z'n bekkie halen.

Mwoah...... 'k had soms wel de neiging om haar even een minuut ofwat onder water te houden.

Wat leuk om jullie reacties te lezen ...heerlijk al die verschillende karakters  . Vandaag gelukkig met Bella niks te klagen . Net terug van puppy cursus waar ze weer lekker haar energie eruit heeft kunnen gooien . Alleen het volgen is een drama met al die leuke hondjes om haar heen :-)) . Ik gooi er gelijk weer een vraag in .....lopen jullie honden los en hoe hebben jullie dat aangeleerd ? Mijn dochter en ik oefenen vaak in het bos met het commando hier ( mijn dochter laat haar zitten en ik loop door en dan roep ik haar ) . Maar echt los laten lopen durf ik nog niet . Dus alle tips zijn welkom :-)

Wij wonen ook naast een bos waar haast niemand komt en daar gaan wij los wandelen. We zijn begonnen met een lange lijn. Waarom een lange lijn en geen flexi...door die lange wist ze perfect hoe ver ze van ons kon gaan zonder een 'snok' te krijgen. De afstand was altijd hetzelfde zonder kleine trekjes tussenin. Terwijl ze aan de lange lijn zat hebben we geoefend op het commando hier, blijf.... En dan rustig aan de lijn meer en meer afdoen. In het bos blijft ze nu perfect bij ons. Dan loopt ze voorop, wacht ze en blijft ze staan tot we weer bij haar zijn. In die 6 maanden nog nooit een probleem gehad. We zijn nu wel wat extra waakzaam want met de puberteit heb ik ook gehoord dat hun jachtinstinct wat meer de kop op steekt.

Ook een heel handige bij ons is 'touch'. Ik steek dan mijn hand uit en dan moet ze die met haar snuit komen aanraken. Pas dan krijgt ze click. De hond is gefocussed op jou en komt vlakbij...deze werkt bij ons beter dan de 'hier'.

Enige wat ze nog echt moet leren is dat elke fietser en voetganger die we passeren niet door haar gelikt wilt worden. Ze ziet het blijkbaar als haar taak om iedereen te begroeten  Dus zien we iemand komen, dan volgt snel de 'touch' en houden we haar bij tot die weg is. Niet iedereen is opgezet met een Ridgeback die in volle galop op jou afkomt...ook al is het om kusjes te geven 

" Wat leuk om jullie reacties te lezen ...heerlijk al die verschillende karakters  . Vandaag gelukkig met Bella niks te klagen . Net terug van puppy cursus waar ze weer lekker haar energie eruit heeft kunnen gooien . Alleen het volgen is een drama met al die leuke hondjes om haar heen ) . Ik gooi er gelijk weer een vraag in .....lopen jullie honden los en hoe hebben jullie dat aangeleerd ? Mijn dochter en ik oefenen vaak in het bos met het commando hier ( mijn dochter laat haar zitten en ik loop door en dan roep ik haar ) . Maar echt los laten lopen durf ik nog niet . Dus alle tips zijn welkom "

Wilma van de Wiel

Ik heb mijn pups al de eerste week dat ze er waren los laten lopen. Juist als ze nog klein zijn is het makkelijk aan te leren, omdat ze dan van nature bij je in de buurt blijven. Dan kun je af en toe roepen als hij naar je toe komt en dat belonen. Dat is namelijk een heel andere setting dan je hondje laten zitten en dan hier roepen. En de tip die ik van beide fokkers heb gekregen was als ze op een gegeven moment iets minder bij je in de buurt zijn en bijvoorbeeld heel fanatiek aan het snuffelen zijn, je ergens verstoppen zodat ze heel eventjes niet weten wat ze moeten doen en dan roep je ze. Dan leren ze dat ze jou in de gaten moeten blijven houden. Allebei (de jongste is nu 20 weken) lopen ze elke dag lekker los en dat gaat super! Jong geleerd is oud gedaan.