De band tussen hond en mens (artikel)

Ik kwam vanmorgen dit artikel tegen via Facebook, over de band tussen honden en mensen, en waarom het voelt alsof er een mens overlijd wanneer iemand z'n hond verliest. Ik vond het zo'n mega mooi artikel dat ik hem hier wilde delen, maar ik weet dat een hoop mensen de Engelse taal niet goed genoeg beheersen om aan dit artikel te beginnen. En aangezien ik me verveelde.. heb ik hem vertaald! :) Er zullen vast een hoop fouten in staan maar ik heb mijn best gedaan er een leesbaar geheel van te maken ;)

Ik koos de hond die ik wilde op dezelfde manier als dat ik mijn favoriete Pokémon koos. Ik keek bij de advertenties, naast de lijst auto's die te koop stonden, en zag een ras dat "Peekapoo" heette. Dat leek genoeg op "Pikachu".

Niemand heeft je ooit verteld dat om een hond smeken, als 11-jarige, zo'n invloed op je kan hebben als volwassenen. Je moet alleen beloven dat je achter je hond opruimt.

Toen Rainbow 10 was, verhuisden mijn ouders naar het buitenland, en kwam ze bij mij wonen in New York. In het begin snapte ze niet dat ze op de straat moest plassen; ze huilde veel, dus ik huilde veel. Uiteindelijk leerden we communiceren, ondanks dat ze haar zicht en haar gehoor verloor, en incontinent werd.

Vorige week, heb ik haar in moeten laten slapen.

Niemand heeft je ooit verteld, dat wanneer je hond dood gaat, het voelt alsof er een mens dood gaat. In het begin probeerde ik het verdriet weg te drukken. Maar veel andere hondenbaasjes zeiden dingen als, "het voelde alsof er een gezinslid overleed". Ik ben graag bezig met data, dus ik zag alleen een groeiende steekproefomvang.

Dus in plaats van rouwen - of misschien was dit hoe ik rouwde - zat ik naar Rainbow tijdens haar laatste dagen, en las ik onderzoeksartikelen en boeken over de relatie tussen hond en mens.

Het blijkt dat we twee soorten zijn met een vreemde, symbiotische relatie.

Er blijkt een reden te zijn dat het voelt alsof er een mens overlijd.

Dit is hoe honden ons hebben geholpen om te worden wat we nu zijn.

Deze relatie begon 33000 jaar geleden. Studies suggereren dat we waarschijnlijk samen gejaagd hebben en bij elkaar in de buurt rond bleven hangen, omdat wolven erg op mensen lijken - beide zijn sociale wezens, die bereid zijn samen te werken om taken te vervullen.

Sommigen zeggen zelfs dat deze samenwerking geholpen heeft in het overleven van de mens, waar de Neanderthaler dat niet deed.

Toen mensen naar Europa migreerden, moesten we concurreren met grote carnivoren en Neanderthalers om groot wild zoals zoals elanden en bizons te vangen. Sommige studies zeggen dat mensen wonen omdat ze samenwerkten met wolven. De wolven joegen de grote dieren op totdat deze uitgeput waren, en omdat het voor hen gevaarlijk was om bij groot wild in de buurt te komen, gebruikten mensen scherpe wapens om het dier te doden.

Dan werd de buit gedeeld.

In het kort heeft deze vennootschap geholpen om ons te vormen tot de moderne hond - de moderne mens.

Dit is hoe honden veranderden van partner naar werker naar vriend.

Ongeveer 320 jaar geleden, was er een Engelse boer met een hond, Quon. Hij was waarschijnlijk een werkhond, zoals de meeste honden dat waren in die tijd. Dus toen hij niet meer nuttig was, schreef de boer in zijn dagboek, "mijn hond Quon is gedood en gebakken voor zijn vet, we kregen 11 pounds (bijna 5 kg) uit hem".

Het is gruwelijk, maar het laat ons zien hoe nieuw het idee van een huisdier is. Pas 500 jaar gebruiken we de term "pet" (huisdier) om een afhankelijk, niet-werkend dier te omschrijven, en zelfs toen gebruikten we het nog niet voor honden. We gebruikten het voor moederloze lammeren die met de hand groot gebracht moesten worden.

Maar de westerse wereld warmde op voor het idee om dieren als gezelschapsdier te houden. Keith Thomas schrijft, in zijn boek "Man and the Natural World", dat we dieren uiteindelijk toelieten in ons huis, we gaven ze namen, en aten ze nooit, nooit op.

We bereikten een punt, 200 jaar geleden, waarop de moderne huisdier-industrie begon te ontwikkelen; er was een ware explosie van dierenwinkels, dieren benodigdheden, dierenvoer, en zelfs kinderenboeken over huisdieren.

Ongeveer 100 jaar geleden begonnen rashonden populair te worden, en steeds meer dierenartsen specialiseerden zich in kleinere huisdieren, omdat ze niet meer gestigmatiseerd werden voor hun keuze om gezelschapsdieren te behandelen.

Vandaag de dag heeft 60% van de Amerikanen een huisdier.

Deze evolutie hangt misschien samen met de manier waarop we aan begonnen te kijken tegen afhankelijke mensen, zoals kinderen, ouderen, chronisch zieken en armen. Historicus Kathrine Grier schrijft, "het hangt samen met veranderende ideeën over menselijke natuurlijk, het emotionele leven, individuele verantwoordelijkheid, en onze maatschappelijke verplichtingen naar alle afhankelijke anderen, inclusief mensen."

Maar met honden, is die relatie zichtbaar dieper geworden dan bij, bijvoorbeeld, onze relatie met een oudere buurman.

Zij waren tot voor kort enkel werk dieren, maar nu zegt de helft van alle huisdierbezitters hun hond net zo veel als gezinslid te zien als de andere mensen waarmee zij hun huis delen. Eén derde laat zijn huisdier in bed slapen.

Een paar jaar geleden vroegen onderzoekers hoe hondeneigenaren zouden reageer in het volgende hypothetische scenario: Als een ongecontroleerde bus kei hard op een persoon én jouw hond af kwam, wie van de twee zou je dan redden? Ongeveer 40% gaf aan hun hond eerder te redden dan een buitenlandse toerist.

Dit is waarom honden zoals mensen zijn - of (soms) zelfs beter!

Om onze huidige relatie met honden te begrijpen, moeten we onze relatie met andere mensen begrijpen.

Alles gaat terug naar iets wat we "hechting theorie" noemen, wat erom draait dat mensen biologisch ingesteld zijn om aanhechtingen te maken om te overleven. In het begin doen we dit met onze moeders, later met vrienden en romantische partners.

Maar nu zien onderzoekers dit type aanhechting ook met huisdieren, vooral met honden.

In 2000 kwamen onderzoekers erachter dat honden meer ondersteuning bieden dan mensen op drie manieren:
- Ze bieden een betrouwbare en langdurige relatie
- Ze zijn beter in het ontvangen van zorg
- Ze zijn een betere bron van gezelschap

In 2008 kwamen onderzoekers erachter dat huisdieren een unieke relatie bieden, waarmee ze de "onzekerheid van de meer complexe relaties met mensen" opvangen.

Het zijn de sociaal kwetsbare mensen die een hoger level van aanhechting hebben met hun huisdier - zij die nooit getrouwd zijn, gescheiden zijn, weduwe(naar) zijn, hertrouwd zijn, en zij zonder kinderen. Eén studie laat zelfs zien dat honden en katten vaak de plek van verdwenen kinderen over kunnen nemen.

Onze symbiotische relatie is veranderd; we jagen niet meer samen, maar helpen elkaar nog steeds met overleven.

En dit is waarom we hen meer verschuldigd zijn.

Een paar jaar geleden, hebben onderzoekers aan de Emory University honden geleerd om in een MRI machine te gaan en stil te blijven staan. Zo hebben ze kunnen zien dat honden en mensen een vergelijkbare structuur en functie hebben in het deel van de hersenen dat de "caudate nucleus" heet. Dit is het stukje in onze hersenen dat ons helpt te anticiperen op dingen waar we van genieten, zoals bacon en het gezelschap van vrienden.

De onderzoekers zeggen dat dit kan betekenen dat "honden een niveau van waarnemingsvermogen hebben vergelijkbaar met dat van een menselijk kind". Dit onderzoek helpt het rechtvaardigen van meer juridische en culturele bescherming voor honden en andere dieren.

Er waren meerdere momenten waarop mijn hond goed behandeld werd voor een hond, maar slecht voor een mens. Mensen vertelden me dat ik goed voor haar zorgde - dat ze een goed leven had - maar ik denk aan de momenten dat ik haar alleen thuis liet voor langere tijd. Ik weet dat dit een kwelling was voor een dier zoals zij. Dat mensen zeiden dat het kon en geen probleem was, maakte niet dat ik minder kapot was van haar gehuil.

Toen ik naar Rainbow zat, en deze onderzoeken door las, begon ik me enorm schuldig te voelen. Toen ze staar begon te krijgen en steeds minder zag, stelde ik voor daar niets meer aan te doen, want ze was al wat ouder en de operatie was vrij duur. Maar daarna leefde ze nog vier jaar.

Toen ze niet meer naar buiten wilde, legde ik een hoop puppypads in mijn keuken. Er waren veel dagen waarop ik thuis kwam van mijn werk, en haar in haar eigen viezigheid vond. En dan moest ze in bad, en ze huilde omdat ze dat vreselijk vond.

Maar steeds als ik dacht, "nu is het genoeg", had ze weer een paar goede dagen. Ze rolde zich op tot een balletje bij mijn voeten en stond erop dat ik haar even masseerde.

De afgelopen maanden heb ik vaak gegoogled op "wanneer weet je dat het tijd is om je hond in te laten slapen". Ik deed dit in incognito modus, alsof ik haar wilde beschermen tegen het weten van wat er komen ging. Uiteindelijk google-de ik, "hoe is het om je hond in te laten slapen". Toen, na een enorm slechte dag, wist ik dat het tijd was.

Ik zat naast haar, en raakte haar dunne, kwetsbare lijfje aan. Ik huilde. Maar net zoals iedere keer als mijn leven op instorten stond, was zij daar - betrouwbaar, liefhebbend, bescheiden, een vriend.

De reden dat het voelde alsof er een mens stierf is omdat, op veel manieren, honden zijn zoals wij. Ze spenderen hun leven aan het zorgen voor ons, en laten ons voor hen zorgen. Hun leven is ons leven, van de buitenwijken tot de stad, van moeilijke tijden tot ultiem geluk. Ik wist niet hoe ik afscheid moest nemen. Maar op dat moment was er maar één ding wat ik tegen Rainbow, mijn witte hond, wilde zeggen: dank je wel.

Inderdaad een heel mooi artikel! 

Jemig je had zeker een verveel moment phoe. En gelezen. En het klopt. Als ik hier verhalen lees van een overleden hond denk ik nog vaak aan onze oude honden (2)die we hebben moeten laten gaan.Wordt dan toch weer een tikje verdrietig.En aan ons oudje nu,zo van, hoe lang nog, wanneer.. het valt voor de drommel niet mee om je hond over de regenboog te laten gaan.En ja mijn engels is ook niet zo goed dus...

Jemig 3x dit bericht. Internet mobieltje viel weg

Internet van mobieltje viel weg.

Het scheelt dat ik graag vertaal en hem toch nog een tweede keer wilde lezen.. ;)

Ik mis Punk ook nog iedere dag..