Amstaff overnemen ja of nee. Ik weet het niet. Help Help

Hallo,

Mijn vriend en ik staan voor de keuze om een Amstaff over te nemen van onze buren.
Ik twijfel of ik het moet doen. Wij zouden het 5 gezin worden waar het beestje terecht komt.

De geschiedenis van de hond ken ik omdat ik hem nu al ongeveer 2,5 jaar ken en meemaak.
Mijn buurvrouw heeft hem bij mensen weggehaald omdat hij niet bij de baby kon zijn en niet met het teefje om kon gaan. Volgens mij is hij in dit gezin mishandelt geweest. Bang voor de riem en onverwachte bewegingen ed. Mijn buurvrouw is niet geschikt voor een hond en heeft hem helaas ook niet goed behandeld. Niet uit laten en ook mishandeld volgens mij. Hij plaste en poepte in huis en vernielde de boel. Maar hij zat dan soms ook de hele dag alleen. Dus hij moest weg.

Naar de bovenburen dan maar. Die hadden toen nog alle tijd voor hem. Hij werd rustig en vrolijker en luisterde heel erg goed. Kon los lopen en het poepen en plassen in huis stopte. Tot zij beide een baan kregen en hij meer alleen thuis kwam te zitten. Veel janken en blaffen en begon weer te poepen en plassen dus hij moest weg.

Naar een vrienden van hun 2 straten verder op. heeft daar een paar weken gezeten tot vandaag. Wat er precies gebeurt is weet ik niet maar hij heeft 1 van hun katten dood gebeten. Dus hij moest weg.

Hij zit nu weer bij de bovenburen maar die willen hem ook niet houden.

Hij is niet gechipt en of hij ooit een da heeft gezien dat betwijfel ik.Het is een reu en niet geholpen.Hoe oud hij precies is weet ik niet. Schat tussen de 4 en 8 jaar oud aan zijn gebit te zien.
Als ik voor een hond ga dan is het tot de dood ons scheid. Heb meerdere keren op het beestje gepast en heb nooit problemen met hem gehad.
Ben van de structuur en consequente opvoeding. Discipline en regelmaat. Dit is hij echter allemaal niet gewent.

Met zijn geschiedenis weet ik niet wat ik moet doen. Overnemen en hem helemaal opnieuw opvoeden en voor hem gaan of niet. Ik weet dat het een moeilijke taak gaat worden. Advies aub

Bij twijfel niet doen.   Maar als jou hart uitgaat naar dat beestje dan zeg ik neem hem in huis en begin helemaal opnieuw met hem.  

Hij kent jou immers al. Dus hij zal zich snel thuisvoelen. 

Heel moeilijk, je hart zegt ja......zelf heb je geen honden op het moment dat scheelt, als jij conseqwent bent en zorg voor regelmaat , je kent de hond, als deze een stabiel huis krijgt........moeilijk.....staat je partner er ook achter ? 

Is dit de hond die je wil en kan hebben? 

Een Amstaff, ze zijn heel stress gevoelig. Belangrijk voor zo'n dier is dat hij in een omgeving terecht komt waar je stabiele en geduldige mensen hebt.

Een vriendelijke en zachte, doch consequente opvoeding zorgt voor een duidelijke structuur. Je begint van nul aangezien hij niet echt iets kent. Belangrijk is ook dat hij tijd krijgt om te wennen, zowel binnen als buiten. En begint met hem aan zo weinig mogelijk prikkels bloot te stellen. Zijn geschiedenis zal je nooit kennen. Mensen gaan nu eenmaal niet komen vertellen dat hij geregeld slaag kreeg of met de riem bewerkt werd.

Het lijkt me ook niet aangewezen hem met andere dieren samen te laten leven, gezien het katten verhaal.

En goed beseffen dat wanneer hij alleen gelaten wordt, het heel moeilijk heeft. Dus daar dient zeker ook rekening mee gehouden te worden.

Bouw alles rustig op. Vooral die rust is belangrijk, omdat hij anders mogelijk onder druk komt te staan. En ze kunnen echt niet tegen stress.

Willemijn: mijn vriend twijfelt ook

Wendy: we willen graag een hond en hadden de keuze voor een amstaff al gemaakt. Mede door deze hond maar ook door andere amstaffs in onze omgeving die we kennen. Echter wilden we graag een puppie maar omdat dit nu op ons pad komt en we de hond kennen denken we hier toch over na. En ja we kunnen hem hebben.

Eliane: we hebben ons in het ras ingelezen en kennen het ras. Echter zelf geen ervaring met het heropvoeden van een amstaff. Wel met kruisingen uit het asiel. Als we voor hem gaan dan doen we alles rustig aan en bouwen we alles langzaam op. Geen andere huisdieren in huis en alle tijd voor hem. Vriend en ik staan achter de zelfde manier van opvoeden en dus op 1 lijn daar in. Als we voor hem gaan dan is het tot de dood ons scheid. Hij krijgt hier een goeden mandje net als mijn andere 2 asielhondjes hebben gehad. Hier gaat hij dan leren dat het ook anders kan dan hij gewend is/was. We wonen allemaal in de zelfde buurt dus de omgeving kent hij heel goed maar ook daar krijgt hij opnieuw de tijd om die te leren kennen. We gaan hem dan idd opvoeden alsof hij een puppie is.

Zelf heb ik een stafford kruising (volgens vorige eigenaar een amstaff). Zij heeft ook geen goede start gehad en is erg onzeker en bang voor van alles en nog wat. 

Wij zijn ook haar 4e eigenaar en wij hebben haar sinds ze 6 maanden is. 

Het is echt bijhoorlijk hard werken in onze situatie. Maar dit komt mede doordat het mijn eerste hond is en ik dus vooral erg veel moest een moet leren.

Maar ik zou haar voor geen goud willen missen.

Ik heb zo'n enorme hechte band met haar. En het is zo mooi om te zien hoe ze opbloeit.

Een hond zonder issues gaat yara nooit worden, maar ik geniet enorm van haar en neem alle 'gebreken' voor lief. 

Dit is mijn ervaring.

Dus bij twijfel idd niet doen, maar als je er echt voor wilt gaan krijg je er ook echt veel voor terug.

Ik ben een enorme Amstaff fan en zie ze natuurlijk, ook op hogere leeftijd in het asiel, waar ze dan gelukkig toch veelal een nieuw huisje vinden. Krijg meestal te horen dat het prima lukt met de heropvoeding, dat de honden erg graag goed willen doen. Jij hebt dan nog het voordeel dat je de hond reeds kent en aangaf eigenlijk nooit problemen met hem te hebben, volgens mij zou het bij jullie prima lukken. Zo was er bij ons een Amstaff die keer op keer retour kwam, lukte niet zegden ze, altijd was er wat. Nu kwam ze bij mensen terecht die het wel goed menen en er gewoon voor gingen, ze zijn intens gelukkig met hun hond en vice verca. Je zegt dat je van de structuur bent en consequente opvoeding, ik denk dat het daarom is dat jij geen problemen hebt met het beestje en dat ook niet zal krijgen, want het is net dat wat ze nodig hebben. Als ik een hond zou kennen en er al een paar keer op had gepast, zou ik er beslist wel voor gaan. Vooral omdat ik weet dat de meeste sukkelaars van baas tot baas gaan, niet omdat ze daar zelf schuld aan hebben, maar wel die eigenaars. Eens ze op hun plek zitten blijkt de hond helemaal geen probleem....

Ik zeg dan, de hond komt niet voor niets op je pad.

 eens

ik denk dat je je niet zozeer over heropvoeden zorgen hoeft te maken, eerst maar de hond waar zo mee gesolt (schokkend om te lezen) is weer vertrouwen geven in de mens. Dat is wat hij nodig heeft, mensen om zich veilig bij te voelen en die hem het gevoel kunnen geven dat hij nooit meer weg hoeft, en die hem geweldig vinden.

Ik zou idd wat al aangegeven is bij nul beginnen. Langzaam laten wennen, in de hond zijn tempo gaan, nog korte wandelingen zonder veel afleidingen, je houding en stem kalm en rustig, geen geoefen van allerlei commando's onder druk, wel leuke ontspannende spelletjes, bijv. snoepjes zoeken als hij dat leuk vindt. Buiten lekker alle tijd geven om te snuffelen aan de lange lijn in een rustige omgeving. Een rustig vast dagschema voorlopig, hem laten slapen als hij slaapt, en met rust laten als hij eet.  Zo'n aanpak. En het komt vast helemaal goed.

Ik denk dat hij bij jullie wel een goede kans krijgt, beter dan hij tot nu toe heeft gehad.

Wat uit zijn verhaal blijkt, is dat hij vervelend gaat doen als hij veel alleen gelaten wordt. Dus als er altijd iemand thuis is bij jullie zou ik het doen, maar als jullie allebei veel werken niet

Wat zijn voor jezelf de redenen om het wel en om het niet te doen? 

Iedereen bedankt voor de antwoorden. Ik zal zo mijn naam aanpassen want de kogel is mede door jullie antwoorden en een goed gesprek met mijn vriend door de kerk. Vanaf nu ( ja nu ) zijn wij van zijn tweeën naar zijn drieën gegaan. Onyx is gearriveerd. De buren kregen knallende ruzie om hem en daar konden wij hem niet tussen laten zitten. Dus ipv van morgen vroeg hebben wij hem nu al in huis genomen. Op dit moment is hij ons gek aan het maken met de oude piep speeltjes van Amber. Heerlijk om te zien. Hij ontspant meteen merk ik al. Zo heeft hij bij de anderen nog nooit gespeeld. Mijn derde hond die ik een gouden mand geef.

o wow

gefeliciteerd met Onyx, wat goed dat jullie hem daar weg gehaald hebben en er voor gaan!

heel veel geluk en plezier met hem

Dobry: Dank je wel

Waar is de vind ik leuk knop als je hem nodig hebt?  

Wat een uitdaging gaan jullie aan. Fijn dat je al een beetje weet hoe hoe hij is. Dat Onyx jullie grote vriend mag worden,veel succes.!

geweldige naam trouwens ook: Onyx, ik ben benieuwd hoe hij er uit ziet.

Wat fijn

En foto's zijn zeker welkom inderdaad 

Wat fijn dat jullie dit besluit hebben genomen! Veel geluk met Onyx, hij heeft t al met jullie! 

Bedankt allemaal. Foto's komen zsm

Onyx

Wat super dat hij een nieuw en blijvend huisje bij jullie heeft!

Heel veel geluk met hem, en hij ook met jullie natuurlijk. 

Ik ben benieuwd naar verdere verhalen de komende tijd!

Wat goed dat jullie dit hebben gedaan.echt super leuk.ben benieuwd hoe het komende tijd verder gaat

oow wat  een mooi besluit van jullie! Dat onyx maar gauw de rust en structuur bij jullie mag vinden!

Wat issie mooi 

Wat leuk voor Onyx dat hij bij jullie mag komen wonen en blijven.

Voor wat je schrijft hoe je met hem om wilt gaan en hoe jij en je vriend op 1 lijn zitten,denk ik dat hij eindelijk een goed leven zal krijgen.

Heel veel geluk samen!

Wat super dat jullie hem in huis nemen! Heel veel succes, maar ook plezier gewenst! Ik vind het een leuk ras en ik denk dat met de juiste begeleiding jullie er een heel leuk lid van het gezin bij hebben!

Leuk dat jullie hem in huis nemen. Je kent een groot deel van zijn achtergrond, hebt al opgepast, en je hebt ervaring met dit type hond. Dus ik wou al zeggen, waarom niet? Ik bedoel, als je naar het asiel zou gaan voor een Stafford weet je nog minder.

Maar Onyx is er al. Leuk!

Wat leuk dat jullie hem overnemen! 

Eindelijk heeft hij echt zijn gouden mandje gevonden en kan hij lekker ontspannen en gelukkig zijn! 

Zo'n hond een tweede (of zesde) kans geven geeft extra voldoening aan een hond hebben en gelukkig zien vind ik. 

Gefeliciteerd met onyx!

Wat ontzettend fijn om te lezen dat jullie deze hond een kans willen geven. Volgens mij gaat hij het heel goed hebben bij jullie!