Wat moet ik nu

Hallo,  Ik zit met een groot probleem. We hebben een hond (Rex) van 7 jaar. Al vanaf pup zijnde bij ons. Hebben toen ook al een hond(Lady) gehad. En later nog een katje(Garfield) er bij. Dit ging altijd goed. Onze Lady is 2 jaar geleden overleden aan ouderdom. Garfield is begint dit jaar vergiftigd hier in de buurt. Gezien het altijd goed ging met Rex en de andere twee hadden we besloten om weer een katje te nemen. Ook dit leek goed te gaan. Tot afgelopen donderdag. Rex kreeg eten en het nieuwe katje kwam te dicht bij. Rex pakte het katje (10 weken oud) in zijn nek en liet niet meer los. Ik moest heel boos worden voor dat Rex los ging laten. Rex had een slagader geraakt en de kat was binnen 1 minuut overleden. Heb inmiddels al advies gevraagd bij onze dierenarts. Hij vertelde mij dat het een fabeltje is dat honden die een keer bloed hebben geproefd zo iets weer doen. Hem leek het goed voor Rex om een gedragsterapie te volgen. Ook heb ik contact met een dierenasiel gehad. Zij vonden dat ik het eerst moest laten zaken.  Mijn probleem is nu wat moeten we nu met Rex. Ik heb op dit moment geen vertrouwen in hem. Had ook nooit verwacht dat hij tot zo iets in staat zou zijn. Ik ben niet in staat om Rex de aandacht te geven die hij gewent is van mij. Dit lijkt me voor hem niet goed. We hebben al gepraat over weg doen. Maar ergens valt me dat erg moeilijk. Want ondanks dat ik hem nu niet vertrouw en hem niet kan aanhalen hou ik nog wel van hem. Hij maakt nu al 7 jaar deel uit van ons gezin. Maar elke keer als ik hem aan kijk zie ik weer voor mijn ogen wat hij heeft gedaan. Ik hoop hier wat advies te krijgen. Wat mij gaat helpen om een goede keuze voor Rex te nemen en voor ons. Vanessa 

Het hoeft niet zo te zijn dat, als een hond altijd met de andere dieren in huis kan, deze ook gelijk met een vreemd dier goed samen kan.

Je had beide partijen goed moeten begeleiden, het jonge dier weghouden als je hond aan het eten was enz enz enz...

Het is inderdaad een dikke vette fabel over het bloed proeven. Hier word elke dag rauw gegeten, puck gaat echt niet ineens elk dier doden.

Je hond kun je gewoon vertouwen hoor, maar geen andere dieren in huis laten. Schijnbaar vind hij dat toch niet zo leuk. Om hier nou gelijk voor naar gedragstherapie te gaan vind ik zelf wat ver gaan.

Hoe gaat je hond om met de dieren die hij buiten tegen komt? Kan hij loslopen met andere honden?

Het is zeker een fabeltje leg het naast je neer. Het katje kwam te dicht bij en snapte dat nog niet dat dat niet moet. Je hond moest nog aan het katje wennen want dat was nog nieuw. Gewoon een hond alleen met geen andere dieren vind je dat niet wat?Hoeft niet hoor dat zoiets weer gebeurd.Een rotsituatie met een verdrietige afloop. Ook ik vind als een hond eet laat hem met rust.kind.ander dier wie dan ook.Allemaal even weg uit de buurt van hond en voer bak.Gewoon rustig laten eten.

Het is helaas een vrij normale reactie, een indringer, die bij je voerbak komt weg willen hebben.

Verschrikkelijk zielig, dat hij je katje zo beet pakte, met fatale afloop.

Ik zie geen rede je hond te straffen, of boos te zijn, hij deed iets, wat voor hem normaal is, zijn eten verdedigen.

Ik zie geen rede je hond niet meer te vertrouwen.

Laat hem in alle rust eten, jammer dat je nu zo denkt.

Voor katten, normaal om uit een bak te eten, voor honden absoluut niet.

Totaal geen red voor gedrags therapie, behandel je hond, zoals te voren en heb hier van geleerd. 

Vreselijk dat het gebeurd is en zeker ook omdat het je eigen katje betreft en niet een vreemde. Ik kan me wel een beetje voorstellen wat je bedoelt. Toen ik een jaar of 12 was liep ik door de garagedeur bij mijn opa en oma naar buiten om mijn ouders te begroeten. Hun hond blijft normaal altijd binnen, maar deze keer was hij blij en glipte langs me heen de deur door. Hij zag buiten het hondje wat altijd los liep en in zijn tuin pieste terwijl hij achter een hekje zat, het hondje greep hem in zijn nek maarja het was een heel klein hondje en de hond van mijn opa en oma was een stuk groter en had een dikke vacht. Dus niks aan de hand, maar hij greep terug en tsja dat hele hondje lag van onder tot boven open. Heeft het wel gered na intensieve dierenartszorg. Maar ik herken daarin wel een beetje het gevoel van niet meer naar de hond kunnen kijken zonder voor je te zien wat hij heeft gedaan. Voor mijn opa en oma was het nog erger, want het was hun hond die dat had gedaan. Uiteindelijk is dit wel gesleten, ze hebben zichzelf er overheen gezet na een dag of 2 laten merken dat ze hem echt even niet lief vonden.

Maar, bij jou betreft het jouw eigen dier dat de dupe is geworden. Echter denk ik dat je wel in je hoofd moet houden dat het vast niet zijn bedoeling is geweest om het poesje te doden. Het is voor een hond natuurlijk gedrag om zijn eten te verdedigen, waarschijnlijk heeft je hond al eerder gewaarschuwd maar heeft het poesje dit niet opgepikt omdat ze een andere taal spreken en heeft je hond geen andere uitweg gezien dan het poesje te corrigeren op zo'n manier. Hij heeft niet expres een slagader geraakt, daar denken honden zo niet over na. Als hij het poesje dood had willen hebben had hij veel ergere dingen ermee gedaan dat weet ik zeker. Maar zo'n poesje van 10 weken is gewoon heel fragiel dus schade is makkelijk gemaakt..

Ik zelf zou niet je hond weg doen, je zegt je hebt hem al 7 jaar en je houdt van hem. Dat mag, daar is niks verkeerds aan! Als je hem echt even niet aan kunt kijken laat hem dan desnoods logeren voor een poosje. Laat hem even uitlaten door je partner/ mensen in de buurt. Dan zet je je er overheen, ga je leuke dingen met hem doen zodat je weer zijn leuke kanten ziet! Ik geloof niet dat hij je oudere poes iets zal doen, omdat het klinkt als een communicatiefout en al die tijd is het wel goed gegaan tussen hen twee. Voor je eigen gemoedsrust zou ik er wel geen poesje meer bij nemen tot hij er niet meer is. Niet omdat ik denk dat het per se weer fout zal gaan, maar wél omdat jij zenuwachtig gaat zijn telkens als het poesje bij je hond in de buurt komt. Je hond zal dan merken dat er iets vreemds aan de hand is maar niet weten wat en daardoor gaat het misschien juist mis, omdat hij jouw zenuwen overneemt.

Heel veel sterkte met de hele situatie, ik wens je veel wijsheid toe. Ik zou alleen persoonlijk niet meteen een beslissing maken omdat je nu op dit moment je vreselijke gevoel voorop laat staan (logisch).

Heel vervelend en naar dat dit gebeurd is. Zo'n zelfde verhaal heb ik ook eens gehoord van een lieve rottweiler, die ook ineens een kitten doodbeet omdat deze de kluif wilde pakken. Die mensen hebben de hond weggedaan omdat ze het niet meer vertrouwden, ook niet met de eigen kinderen.

Zelf vond ik dat wel een hele definitieve stap omdat de hond nooit agressie vertoonden en ze lyrisch met en van hem waren.

Ik heb zelf twee honden en nu nog 1 volwassen kat. Een van de honden kan ook behoorlijk fel reageren op haar etensbak of op een kluif. Toen we dus een pup kregen zijn we daar alert op geweest, maar ook met de katten moesten we uitkijken. Nu begrepen de katten vrij rap dat ze niet aan haar eten moesten komen, maar bij een kitten werkt dat even anders.

Nu ben ik van mening dat honden (en katten) gewoon rustig hun eigen eten moeten kunnen eten en dat sommigen wat feller zijn over voer dan andere. Als het goed is eten ze 2 of 3 keer per dag, dat zijn dan momenten dat je er op toe moet zien dat ze ongestoord kunnen eten.

Als hij verder in huis of in de mand geen signalen gaf dat hij de kitten niet accepteerde dan denk ik dat er verder niet zo veel aan de hand is. Een heel naar ongeluk omdat de reactie wellicht te fel was, en dat zo'n teer kitten daar niet tegen kon.

Ontzettend erg dat het katje dit met zijn leven moest bekopen.

Rex hoeft niet naar een gedragstherapie, hij is een hond en heeft heel natuurlijk gereageerd. Het is misschien hard om te zeggen, maar jij had dat beter moeten begeleiden. Alles kan niet altijd automatisch bij elkaar. Het andere katje kende hij en vertrouwde hij, dit katje nog niet, wat heel logisch is.

Ik snap dat je Rex nu even anders aankijkt, al was het incident niet zijn schuld. Wat ik zou doen als ik jou was, is me heel goed inlezen over hondentaal, ook omdat je een familie hebt, met misschien wel jonge kinderen. Deze zullen ook moeten leren hoe je met honden omgaat, en jij zult daar toezicht op moeten houden.

Helaas. En wat een tragisch incident....

Maar ja, een kitten van 10 weken is een heel kwetsbaar wezentje en vrijwel elke hond zal dit als speeltje zien.....

En bij sommige soorten zelfs als prooi(dier).

Maar hier is helaas te ruw ' gespeelt' door je hond en een wond is dan héél snel gemaakt.

En het bleek een wond op een fatale plek te zijn.....

Ik zelf denk dat hier een tragisch ongeval heeft plaatsgevonden; de hond heeft/ had absoluut niet de intentie het katje met opzet dood te bijten. Dan had je deze neiging al vele jaren eerder opgemerkt.

Dus eerlijk gezegd denk ik dat jij het over je hart moet zien te krijgen om de hond te vergeven.....

En je angst opzij zetten en langzaamaan weer toenadering tot de hond te zoeken.

Want hoe langer jij met deze angst blijft rondlopen, ( want natuurlijk merkt de hond dit, en hij heeft géén idee waarom hij gestraft wordt( onthouden van aandacht)) hoe moeilijker het wordt om de situatie weer normaal te krijgen.....

Dus. Ga werken aan vertrouwen opbouwen, bv door een paar lessen op een goede hondenschool te volgen.

Mijn middelste poes, ontsnapt wel eens uit huis. De komt terug met een dood klein molletje, elke keer weer. Komt naar me toe, roept haar zoon en laat ons dit trots zien.

Het toppunt, ze kwam 2 x met een baby merel van een paar dagen oud. Ik moest zelf huilen.

Ik hou zoveel van vogels.

Van binnen was ik zo boos op haar, maar ze kwam haar prooi zo trots aan me laten zien.

Zij doet, wat ze moet doen.

Met etenstijd hou ik alle dieren uit elkaar, poes krijgt alleen en de honden worden ook afzonderlijk gevoerd. Ik heb hier een dochtertje van 1 jaar die met etenstijd echt niet bij ze kan komen, zelf kan ik overal bij en kan ik met mij handen in hun bak, maar ik vind dat je een hond nooit helemaal kan vertrouwen met andere dieren of honden, al zijn ze nog zo lief.

Dat je nu boos bent kan ik begrijpen, maar je moet proberen vanuit de hond te kijken....

Ken je niemand die even je hond wilt bijhouden zodat je het voorval een plaats kan geven en kan verwerken.

Het is idd een vrij normale reactie van je hond. Je katje was nog een vreemde indringer voor hem en die wilde hij niet bij zijn eten.

Wij hebben rond 2005 ergens een hond in huis gehaald, bij onze westie Lady. Het was een golden retriever. Hij was bij ons terecht gekomen voor PRECIES de reden die jij nu meemaakt met jouw hond, daarom moest ik wel reageren. De hond leefde in een druk huishouden met 3 kinderen en nog een grote verzameling katten. Nu hadden de katten jonkies en PRECIES hetzelfde scenario als wat jij omschrijft speelde bij onze hond ook. De kitten ging op het voer van hem af. Kroop in de voerbak terwijl de hond aan het eten was! De hond hapte een keer flink en de kitten stierf.

Familie van deze mensen woonde bij ons in de straat en mijn vader sprak toen met hun. De hond zou nog diezelfde dag naar het asiel gebracht worden of enkele dierenarts. Mijn vader is deze hond in een opwelling meteen gaan ophalen. Alles kregen hij mee, zijn riem speeltjes, passpoortje etc. Ik kan je zo zeggen deze hond was echt geweldig. In elk opzicht... Ja hij had een kitten gedood. Maar de omstandigheden waaronder ja.. domme pech? Zo'n kitten kan ook niets hebben natuurlijk. Als het nu weer 2005 was was ik die hond zelf meteen gaan ophalen. Als ik iets kon doen om deze hond terug te brengen zou ik het meteen doen. Hij is na ca. 7 jaar bij ons te hebben gewoond gestorven aan longkanker. Deze hond was mijn maatje door dik en dun. Hij was geweldig, echt. Hij heeft nooit een ander dier gedood. Hij heeft nooit iemand pijn gedaan, nooit naar iemand gegromd of gehapt. Ik kan het nog tienduizend keer schrijven het was een geweldige hond en ik meen het 100%. En ik hoorde later ook dat die mensen spijt hadden hem zo snel weg te hebben gedaan. Maar daarna hadden ze snel een andere hond en een jaar later wéér een andere. Ik kwam ze tegen  met hun oude hond.. nu de onze. Dat was een rare situatie. De kinderen kwam ik heel vaak tegen en die zeiden dan daar is onze oude hond. Je zag dat ze die hond enorm miste. Je moet het echt laten zakken en er goed over nadenken. Doe deze hond niet weg is mijn advies. Ik weet zeker dat je er spijt van gaat krijgen. 

Zeg nou zelf.. ziet deze hond eruit alsof ie een kitten opzettelijk dood gebeten zou hebben? Alsof hij ziek in zijn hoofd is? Eén of ander bloeddorstig monster is? Nee en dat was hij ook niet. 

Mijns inziens was hij de meest fantastische familiehond. Hij heeft nog jaren samengeleefd met een andere hond, met parkieten. En hij heeft nooit ook maar iets naar deze diertjes gedaan.

Wat we wél gedaan hebben door zijn verleden is hem afzonderlijk eten geven. Maar hij had ook geen baknijd of zo naar ons.

Wat voor een ras is rex eigenlijk? 

Rex is een kruising tussen een herdershond en haskey

Laat het even bezinken.. 

Je hond heeft op een natuurlijke manier gereageerd. In jouw ogen heeft hij iets enorm fouts gedaan, maar in zijn ogen heeft hij gewoon beschermd wat van hem was en dus niets fouts gedaan. 

Ik zou hem hier niet ongenadig voor straffen. Het is voor hem al vervelend genoeg dat hij ineens niet meer wordt geaaid, daar snapt hij niets van. 

Laat staan als je hem zielsalleen in een asiel achter laat na 7 jaar vriendschap. 

Het is zielig voor je kitten, echt waar, en ik wens jullie heel veel sterkte met het verlies van het beestje, maar reken het alsjeblieft niet af op het enige huisdier dat je nog hebt. Dat verdient hij niet.

Het lijkt me heel naar om zoiets te zien. Ik kan me voorstellen dat je even moeite hebt met je hond. Hij heeft iets gedaan wat je totaal niet had verwacht.

Laat het even bezinken, en probeer hem te vergeven. Hij kon niet voorzien dat je kitten dit niet zou overleven. 

Sterkte hoor.