Boezeroen, mijn favoriet...

Hallo beste dierenvrienden,

Boezeroen  ( een Boemer ) is overleden op 7 juni '16, een zeer warme dag, hij kreeg het 's avonds  plots zo benauwd ( veel benauwder dan anders ), hij hijgde heel zwaar en luid, kwijlde veel, kreeg een blauwe tong, blafte op een schelle, rare manier en begon verward rond te lopen, hij plaste  ook herhaaldelijk in de mand omdat hij niet goed meer uit de voeten kon, toen zei hij eigenlijk tegen mij : doe het stoppen ....: het was 10.45 u, we zagen dat zijn gedrag niet normaal was en ik was radeloos: zou ik het aanzien  tot de volgende dag of nu een dokter van wacht bellen ?

 Om 23 u belden we Dr. Bruysbaert en we konden nog geholpen worden, de dokter vond de toestand van Boezeroen verschrikkelijk en hij was blij dat we gekomen waren, hij zei dat Boezeroen langzaam aan het stikken was, hij heeft hem zo snel mogelijk uit zijn lijden verlost.

Mijn mooie Boezeroen  is 16,5 jaar mogen worden, nooit ziek geweest....

Boezeroen was een toffe, gevoelige, alerte, slimme hond, mijn favoriet, hij kon rapper lopen dan ik en hij had een geweldige neus, ik zal hem zo erg missen, hij kon vroeger zo mooi in mijn armen springen,    " spring! ".  zei ik dan en hij sprong in mijn armen...of ik zei "zoek" ! en hij ging dan zoeken naar de snoepjes die ik verstopt had achter de deur of in een hoekje, ook deed ik dat in de tuin en hij vond ze in no-time.

 Ik herinner me met weemoed de vele wandelingen, korte en lange, die ik met hem deed : naar de Rode loop en de Lambrechtshoekenlaan, naar het fort van Merksem, naar Boekenborgpark, naar het kleine parkje aan de Van Praetlei, waar hij aangevallen werd door een loslopende hond die ik dan een teen gaf, waardoor zijn baasje terugsloeg ( is nog een pv van gemaakt ), naar de AVEVE, waar hij altijd tegen de taxushaag plaste  van de appartementen ervoor, of de parking van de Carrefour waar ik om ter hardste met hem liep, hij won altijd, of waar ik hem riep en dan kwam hij met topsnelheid af, hij had een grote " Will to please ", of aan Delhaize waar ik mij verstopte, hij moest me dan zoeken.

Met dit schrijven probeer ik wat aan mijn verdriet te doen, heb in het verleden al honden verloren, telkens greep me dat erg aan, is dat wel normaal als man daarvoor tranen te laten ?

Akkoord, hij heeft een lang en goed leven gehad en hij leefde midden in het gezin, maar hij is nu weg zoals wij later ook gewoon weg zullen  zijn, want hierna is er niets meer en dat komt aan als een steen.

Walter en Betty

Heel mooi geschreven Walter..

Je maatje verliezen blijft altijd zwaar, tranen laten mag altijd. Heel veel sterkte gewenst met het verlies van jullie Boezeroen. 16 Is een hele mooie leeftijd.

Wat een mooi verhaal.

Je hondje Boezeroen heeft een prachtige leeftijd gehaald, 16.5 jaar.

Het is logisch dat je verdrietig bent, zo'n hondje maakt deel uit van je leven en laat nu een grote leegte achter.

Heel veel sterkte!

Och wat een geluk dat jullie naar de dierenarts zijn gegaan.

Heel veel sterkte de komende tijd!

Moeilijk dat jullie bijna van het ene op het andere moment jullie grote vriend Boezeroen moesten laten inslapen, omdat er geen andere keuze was om verstikkingsdood te voorkomen.

Geweldig leuke naam; hoe zijn jullie daar op gekomen?

Boezeroen en jullie hebben geluk gehad om 16 1/2 jaar lang van elkaar te kunnen genieten. Nooit ziek geweest, is een wondertje.

Het is heel normaal om de tranen te laten vloeien door het verdriet, dat jullie maatje Boezeroen er niet meer is. Nu al komen de mooie herinneringen; probeer daar moed uit te putten. Boezeroen kijkt van boven mee en is jullie dankbaar voor de mooie jaren, die hij met jullie heeft gehad.

Heel veel sterkte.

Wat schrijf je mooi vol liefde over je maatje.

Natuurlijk is het normaal een traan te laten!

Heel veel sterkte met het verlies.

Hij heeft een prachtige leeftijd gehaald, helaas maakt dat het gemis niet minder. 

Ik wens jullie heel veel sterkte met dit verlies.

Je schrijft heel liefdevol over Boezeroen (inderdaad een geweldige naam), wat zal hij gemist worden. Heel normaal dat je verdriet hebt en de tranen komen. Boezeroen was toch een vriend, een lid van de familie, 16,5 jaar bij jullie dus logisch dat dit enorme pijn doet.

Boezeroen heeft zo te horen een heerlijk leven gehad en dat is toch een troost.

Heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.

Allereerst sterkte met dit verlies, enorm heftig.

Voor Boezeroen is het een kort lijden geweest, zoals ik uit je verhaal begrijp maar.........daarom de klap voor jullie nog harder.

Probeer er toch aan te denken dat hij niet lang heeft hoeven lijden.

Dit omdat jullie eerlijk naar jullie lieverd zijn geweest en hem rust hebben gegeven.

Of je nu man of vrouw bent (je schrijft: is het normaal als man hiervoor tranen te laten) verdriet is hetzelfde. Je houdt zo enorm van zo'n huisgenoot dat het grote verdriet (inclusief tranen) normaal is.

Ik heb mijn man 5 keer in 34 jaar zien huilen......wanneer.....als 1 van onze honden stierf.

Mooi hoe je over hem schrijft. Jullie waren echt dikke vrienden......zo te lezen heeft hij een top hondenleven gehad met veel plezier en liefde.

Ik was al trots op mijn boomer van 15 jaar.........Boezeroen was 16,5 jaar, geweldig wat een leeftijd.

Ook al kun je het nu , door je tranen , niet begrijpen maar straks denk je met een glimlach terug aan het geluk wat je met Boezeroen hebt mogen beleven.

Nogmaals veel sterkte

Boezeroen, rust zacht

Heel mooi geschreven.Rust zacht lieve Boezeroen.
Veel sterkte voor de baasjes.

Dr Brysbaert uit Merksem ?  Daar ging ik met hondje van mijn moeder altijd. Een zachte man en als hij zei dat het tijd was, dan moet je hem geloven.

mooie leeftijd Walter, wat e en gelukzak dat hij bij julkie heeft mogen zijn, en ja  afgeven doet altijd pijn.

sterkte man en mooi dat ge het geen dagen hebt aangezien maar direct actie hebt ondernomen, hoe een droevige actie ook 

Walter wat heftig.....jullie dierenarts heeft Boezeroen uit zijn lijden geholpen....hoe erg het ook is, verder lijden bespaart gebleven, voor jullie heel verdrietig.......heel veel sterkte, met het verlies van boezeroen.......

Diep ontroerd ben ik door je verhaal. Hij is voor altijd in jullie hart. Hoe oud ze ook zijn, het is altijd een groot gemis. Heel veel sterkte.

Alweer een week geleden dat mijn lieve, mooie Boezeroen gestorven is, nog zoveel verdriet gehad, ik heb geen tranen meer, wat dat kan doen met een mens...

De naam Boezeroen gebruikte mijn vrouw als koosnaampje zoals Lizzelotje of Engeltje, ik noemde hem af en toe Boezze.

Ik heb aan iedereen 3 doggies gegeven uit dankbaarheid voor hun vele troostende woorden.

Heel veel sterkte hoor myn lieve queenie heb ik moeten laten inslapen in mei 2015 wegens hartfalen ze was 12j ze is amper 2 weken ziek geweest het hartje was op ik heb op die morgen ook rap de da moeten bellen hy was er direct want ze was ook aan het stikken rap uit haar lyd en verlost maar verdriet gaat zo maar niet over Veel sterkte verder

 De tijd gaat door maar het voelt nog als gister.

De wonden helen wel......herinneringen blijven voor altijd.