Spijt van pup?

 Tuurlijk, t komt helemaal goed met jullie!

" Ik ben het eens met Ozzy, wij nemen altijd twee of drie weken verlof als we een pup hebben, zodat de kleine volop aan ons en zijn nieuwe thuis kan wennen.
 
Ook als we boodschappen doen, blijft er één iemand thuis.  De boodschappen worden dus gedaan als er iemand bij de pup kan zijn.  De pup gaat mee naar boven om te slapen, zodat hij ook steeds weet dat hij niet alleen is.
 
Een beetje plannen op voorhand kan geen kwaad... "

Martine

 De boodschappen deed ik ook als mijn man thuis was. Maar de andere volwassen hond moest ik toch echt uitlaten en dus liet ik de pup ook vanaf dag 1 alleen. De wandelingen met de oudere waren minder lang als normaal, maar toch een half uurtje. Gelukkig een super makkelijke pup, nimmer geblaft of gejankt en lag rustig te slapen als ik weer terug kwam. Hoe deed jij het dan met je andere honden, die moesten er overdag toch ook uit neem ik aan?

Ik lees het al, jullie namen beide verlof . Nuja, dat ging hier niet, maar ook geen problemen ondervonden.

Je moet doen waar jij je goed bij voelt, dat kunnen wij niet beslissen.

Een pup opvoeden is niet altijd makkelijk, ik maak het op dit moment ook mee, mijn pup is nu bijna 15,5 week, regelmatig wil ik haar achter het behang plakken, vandaag ook weer zo'n dag, ze springt telkens tegen de aanrecht en het gasfornuis, ook als de pannen op het vuur staan.

Ze springt sinds vandaag ook op de bank ( dit vind ik op zich geen probleem ), en van de zitting van de bank op de leuning van de bank ( dit vind ik minder prettig ), en zo stapt ze over op de strijkplank die op dit moment achter de bank staat, hier knip ik fleece stroken op voor snuffelmatten.

Ook valt ze constant mijn andere hond lastig, die haar wel leuk vind, maar niet de hele dag wil spelen.

 mijn pup bleef ook van af dag 1 alleen thuis als ik de andere hond uit ging laten of boodschappen moest doen. ( ik ben alleen staand, dus is er niemand die in deze periodes op kon passen ).

Zodra ik langer dan 2 uurtjes weg moest gingen de honden naar mijn ouders, nu na 6 weken laat ik ze rustig 3 uurtjes alleen in de bench ( de onder, boven en naaste buren klagen nooit, ze zeggen haar nooit te horen ), ik heb weleens bij de deur staan luisteren en heb haar zelf ook nog nooit gehoord, zodra ze in de bench gaat, gaat ze slapen.

Hier ook alleen, en geen oppas....ben heel eerlijk ik heb een model pup.....nog steeds........belaagd bams niet, heb ikvanaf dag een niet goed gevonden, ooo erg eigenlijk, in jullie ogen een saaie hond, hahaha, doet niets wat niet mag, is nog nimmer op de bank geweest, gaat savonds half tien naar bed en wacht netjes tot ik de volgende ochtend beneden komt......niet iedere pup is zo, ik heb geboft....juist omdat ik alleen ben vind ik het wel prettig zo.....bams is een stuiterbal geweest, en ja misschien heb ik een wat makkelijk ras.

" Hier ook alleen, en geen oppas....ben heel eerlijk ik heb een model pup.....nog steeds........belaagd bams niet, heb ikvanaf dag een niet goed gevonden, ooo erg eigenlijk, in jullie ogen een saaie hond, hahaha, doet niets wat niet mag, is nog nimmer op de bank geweest, gaat savonds half tien naar bed en wacht netjes tot ik de volgende ochtend beneden komt......niet iedere pup is zo, ik heb geboft....juist omdat ik alleen ben vind ik het wel prettig zo.....bams is een stuiterbal geweest, en ja misschien heb ik een wat makkelijk ras. "

Willemijn, baasje van Bamse......en Ogin

 Hier is Djaira de stuiterbal en was Kaylin een hele rustige pup, Djaira doet alles wat niet mag, Kaylin was altijd heel braaf en saai ( sliep de hele dag ) Kaylin speelde nooit of zelden met andere honden, Djaira denkt dat alle honden maar willen spelen met haar.

ik vind het een goed besluit.
je heb wel gevoelens bij je hond,dus het begin is er.
het groeit vanzelf verder,hoe ouder ze worden begrijpen ze ook wat je bedoelt.
want dat snapt een pup nog niet,het is een blanco blad wat alles nog moet leren en vooral op zijn instinct afgaat.
en ik heb wel hulp gehad,maar dat was maar 2 maanden.
toen was ze 4 maanden.
weet je hoe vaak je op moet staan als ze iets doen wat niet mag,en hoe vaak je buiten moet kijken wat ze doet.
en als je bijna niet uit je stoel kan opstaan is dat heel zwaar.
daarom had ik ook zoiets van ik kan haar beter weg doen,maar ik kan dat dus niet.
ze is ook verschrikkelijk lief.
het heeft ook een tijdje geduurd voordat ik een band met haar had,wat ook normaal is gezien de omstandigheden.
ik heb ook nog een hond van nu 10 die niet met iedereen mee gaat.
dus uitlaatservice was ook geen optie.
maar ik geniet er nu wel van.
het gaat ook steeds beter.
en dat komt bij jouw ook dat weet ik zeker.
succes.

 Hahaha.

We gingen ook wandelen mét pup, zij werd dan gedragen in een draagzak of als we met meer mensen waren, ging ze van arm naar arm .

Ze vond het ook leuk hoor, dat dragen.  Tot ze te zwaar werd, dan wandelde ik met haar terug terwijl de anderen verder wandelden.  Wij deden dan een terrasje tot ze terug waren!

Nu vind ik de puppy tijd héél leuk (er zijn andere tijden geweest...)!  Maar als ze volwassen zijn heb je een betere kameraad.

Ik vind het fantastisch om samen te zwemmen, ze bleef dan bij me dan liet ik me drijven en kwam ze wat aan me hangen.  Of zij zwom en trok me voort.  Helaas is Athena vorig jaar overleden.

Nu heb ik Nahla altijd bij me, zij zwemt niet, dat ga ik deze zomer proberen te veranderen.  Wens me succes!

Zoveel te langer ik honden heb, zoveel te meer geniet ik ervan!  Je ontdekt zoveel dingen die je samen met je hond kan doen, van samen zwemmen tot lekker samen relaxen in het gras, mijn engelen, ze zijn mijn leven!

Ik kon vannacht niet slapen en zit er nogsteeds doorheen.hoop dat ik komende nacht beter slaap.vinden jullie me een aansteller of begrijpen jullie wel dat het zwaar is de puppy tijd?wou vandaag hier poetsen maar ben nergens aan toe gekomen.als ik naar hem kijk vind ik hem heel schattig maar ik wordt er zo ontzettend moe van.hoop dat ik het volhoud en meer rust kan pakken.

Ik volg het topic al een tijdje en had tot nu toe niks geplaatst.. tot nu dan dus. Want heel eerlijk: nee ik snap het niet. Natuurlijk is het zwaar, maar het is ook vooral genieten. Het is een baby, geheel van jou afhankelijk. Jij hebt voor hem gekozen, niet andersom. En dus moet je je verantwoording nemen. En soms is dat aanpakken en jezelf een schop onder je kont geven. Je hebt neem ik aan goed van te voren bedacht wat een pup inhoudt en hebt zelf deze keuze gemaakt. Dus dan moet je er ook vol voor gaan. 

En mocht je de pup wel weg willen doen, zou ik dat zo snel mogelijk doen. Niet aan blijven modderen, want dat is alleen maar zielig voor de pup. Het is al moeilijk genoeg voor hem, want ze zijn zo gevoelig en voelen alles aan. Nu kan de pup relatief gezien nog makkelijk terug naar de fokker, straks gaat hij puberen wordt dat moeilijker voor hem zelf. 

En eerlijk gezegd: ik vind de puberteit moeilijker dan de puppytijd. Het is anders moeilijk, maar ik vind het toch minder zwaar. Dus bedenk je wel dat je na deze puppytijd er nog lang niet bent, tot aan 1,5 jaar ben je wel zoet. 

Niet alles gaat vanzelf en soms gaat er wel eens iets fout. Relativeer en neem niet alles zo zwaar is. Voor alles is een oplossing. De pup vraagt niet of jij alles perfect wil doen, hij vraagt alleen maar jouw liefde en aandacht. 

Ik zou niet te lang aan blijven modderen, maar de knoop doorhakken. Niet voor jezelf, maar voor de pup. Overleg desnoods met de fokker, want die zal zich vast ook zorgen maken. 

 De puppy tijd is zwaar maar ook heel leuk.

misschien een puppy cursus doen bij een goede hondenschool dat helpt mee aan de band tussen jullie

als je wil schoon maken kan je hem toch even een kluifje of kong geven zo is hij even bezig en kan jij je ding doen.

Ik vond de puppytijd ook wel slopend maar nooit zo dat ik maar één moment heb gedacht, dat ik het niet aan zou kunnen of dat de pup dan maar beter terug kon.

Nee, zelfs voor geen goud had ik de honden die ik zo graag wou, weer teruggebracht.

Daar had ik die gebroken nachten en vermoeiende dagen in het begin graag voor over.

Puppy's vragen wel heel veel van je,  maar het is zo leuk om ze te zien opgroeien naar de volwassen hond die ze gaan worden.

Maar jouw berichtjes daar spreekt ook wel iets uit, dat je je pup niet zo graag ziet of zo.

Dat je eigenlijk niet wilt dat er een pup in je leven is, dat je er niet aan toe bent.

Als dat zo is, dan moet je de knoop snel doorhakken wat je nu precies wilt.

Je pup moet er niet de dupe van worden, nu is hij inderdaad nog klein genoeg om makkelijk via de fokker herplaatst te worden.

Ik hoop gewoon dat ik snel goed slaap en de band moet gewoon groeien met de pup denk ik.de pup komt bij een gewoon gezin weg.ik had haar vandaag willen appen over mijn twijfels maar ik schaam me en wil er voor vechten.

Waarom bel je haar niet gewoon?

Het draait nu om de pup hè? Niet om jou.. je zou over je eigen schaamte heen moeten stappen. Het is beter eerlijk te zijn en daar hoef je je helemaal niet voor te schamen. 

Waarom bel je haar niet gewoon?

Het draait nu om de pup hè? Niet om jou.. je zou over je eigen schaamte heen moeten stappen. Het is beter eerlijk te zijn en daar hoef je je helemaal niet voor te schamen. 

De puppy tijd is zeker zwaar en kost veel energie.

Van de andere kant geeft een pup energie; een nieuw leventje, dat jij mag begeleiden tot een leuke volwassen hond. De fratsen en clowneske dingen, die je met je pup meemaakt, geven vrolijkheid en daar kan je van genieten. Je moet het alleen wel positief willen en kunnen zien en ook leuke dingen met je pup gaan doen en trainen op een positieve manier. Ook bijv. hersen- en zoekspelletjes; meenemen met de auto, fiets of openbaar vervoer; naar de stad of winkelcentrum etc. Een hond merkt als jij niet open staat om hem in je hart te sluiten.

3 1/2 jaar geleden kwam mijn Casper als pup bij me. Sinds tientallen jaren is mijn energieniveau laag door een ernstige chronische auto immuunziekte. Ik heb Casper ook wel eens achter het behang willen plakken; vooral omdat hij als pup vaak adhd gedrag vertoonde. Nog steeds vertoont Casper over-enthousiast gedrag, dat ik in goede banen moet leiden. Het is me toch weer gelukt; met als resultaat een fijne en goed opgevoede hond; die nog vaak de clown uithangt en ook een boefje is.

Als je ervoor kiest de pup te houden, ga er dan voor.

Zit net te denken.......

Als je nu eens contact opneemt met de fokker en je verhaal eerlijk verteld (net als hier) Misschien ook iets over alle verdriet wat je meegemaakt hebt.

Misschien is er een mogelijkheid dat de pup bv een week naar hun terug kan.

Jij hebt dan even een week (of zo) rust en kunt denken en voelen wat je nu verder wilt.

Als die mensen met liefde gefokt hebben denk ik wel dat je kunnen begrijpen.

Als ik de fokker was van jou pup ,dan zou ik zeggen ,breng zo snel mogelijk terug ,

Je zit nog teveel met jezelf in de knoop ,kan niets hebben  en liever nu een pup terug als een hond die veel ouder is ,Nu is de pup voor de fokker nog makkelijk te herplaatsen en zo te lezen heb je gewoon te veel twijfels ,Het is mooi dat je eerlijk bent ,maar voor mij zou het belang van de pup voorop staan .

" Als ik de fokker was van jou pup ,dan zou ik zeggen ,breng zo snel mogelijk terug ,
Je zit nog teveel met jezelf in de knoop ,kan niets hebben  en liever nu een pup terug als een hond die veel ouder is ,Nu is de pup voor de fokker nog makkelijk te herplaatsen en zo te lezen heb je gewoon te veel twijfels ,Het is mooi dat je eerlijk bent ,maar voor mij zou het belang van de pup voorop staan . "

Heleen

Tja....dat schrijf ik ook al een tijdje. Slechte start, tijd en energie ontbreekt en nu nog steeds twijfels.....geen gezond uitgangspunt en al zeker niet als je er alleen voor staat. En dat vind ik zonder een ander te veroordelen. Pup kan nu nog prima geplaatst worden, paar maanden verder zonder gerichte begeleiding van TS zal dat moeilijker worden.

 Vandaar mijn idee om hem een weekje naar fokker te laten gaan.

Dan kan ts voelen hoe het is.

En dan....? Weer in diezelfde situatie terugplaatsen....dat vind ik niet in het voordeel van pup, even heel sec gezien.

 Aanstellen ? Zwaar een pup in huis, tja dat heb ik nimmer gehad, het is even een ander leven, je bent ...bezig..vergeet niet dat het een levend diertje is die van jou afhankelijk is, de pup voelt jouw gestreste gemoedstoestand, een pup is even aanpakken, maar ook genieten....je huis maak je schoon als de pup slaapt....en laat de boel de boel even, doe alleen het hoognodige, meer niet, het huis loopt niet weg.

Je hebt de pup nu een volle twee weken, als je nu nog twijfels hebt om de pup te houden, bel de fokker op en zeg dat je het niet aankan........terug brengen en die zorgen voor een ander gezin, je vertelt hier je verhaal doe dat dan ook bij de fokker.

Ik lees hier veel van hoe zwaar het is  een pup in huis ,

Ik zie pups als ontspanning,  een leuke periode van begeleiding naar volwassenheid.

De volwassen hond , top  je kan er meer mee doen ,

De oudere hond ,je kent elkaar door en door 

De echte bejaarden ,geweldig ,je neemt de onzindelijkheid ,de doofheid ,soms blindheid op de koop toe ,Ze zijn aandoenlijk en je bent zo'n 12 tot 17 jaar bij elkaar .

Ligt het aan mij of kunnen mensen veel minder hebben als plm 20 jaar geleden? Ze zitten er door heen ,moeten hun hoofd leeg maken zelfs als er weinig inzit ,of zijn het die uitdrukkingen die mij tegenstaan. Gaat het eens wat minder ,denk dan aan mensen die het veel minder hebben als wij ,oorlogsgebieden ,slachtoffers van misdrijven ,enz enz ,Die hoofden komen nooit meer leeg ,

Maar goed ,

Ik kan mij voorstellen als je net je maatje verloren hebt ,en je komt te snel tot het besluit om een nieuwe hond te kopen dat je dan wel eens twijfels hebt ,Hier van de week ook mensen gehad  17 jaar een jack gehad ,net overleden ,ze wilde zo snel mogelijk een nieuwe hond omdat ze niet zonder kunnen en het aan zagen komen .Uiteraard praat je alles goed door en ik ben er van overtuigd dat het goed gaat ,

In het geval van ts zou ik de hond terug brengen naar de fokker ,eerst aan jezelf gaan werken en misschien over een hele tijd voorzichtig overwegen deze stap weer te doen ,maar dan voor de komende vijftien jaar of zo .

Er zit echt al wel liefde voor toby.als ik in die pup oogjes kijk kan ik hem eigenlijk niet missen en ik weet zeker dat ik wel even kapot ben als ik hem weg doe en misschien zelfs spijt krijg maar als ik niet goed in mijn vel zit en gestresst ben is het ook niet goed.Ik schaam me kapot ook als ik dit aan de vrouw moet vertellen waar hij weg komt.Dat ik een pup neem en nu twijfels heb.Maar ben er wel optijd achter gekomen en niet pas over lange tijd.Mensen zullen denken dat ik niks om honden geef.Dat wel anders had ik de hond van mijn moeder niet nog 3 en half jaar een goed thuis gegeven en ik was kapot van haar overlijden.Maar sommige dingen kun je niet voorzien en ik baal erg van mezelf nu.

Vertel het eerlijk aan de fokker dan weet zij ook wat er aan de hand is !

je schrijft het hier toch ook waar om schaam je je daar niet voor maar wel om haar te bellen ?

ik zeg het nog een keer ga opzoek naar een leuke curus voor jou en Toby dat helpt met jullie band en jullie zijn samen bezig

Cindy, mag ik eens vragen wat je nou zo onzeker maakt?

Je pup is je dankbaar dat je de zorg op neemt.
Je pup vindt het niet erg dat je verdriet hebt om je andere hond, je pup wil jou troosten.
Je pup baalt dat je niet kan slapen, maak een dutje als je pup slaapt, kom je toch aan je slaapbehoefte.
Je pup vindt het helemaal niet erg dat je niet poetst. Liever wil de pup dat je samen speelt.
Dat kan ook tijdens het poetsen.
Hier liggen ze in een deuk als ik aan het dweilen ben.


Als jij je schuldig voelt zou ik dat helemaal moeten. 4 dagen na de dood van mijn hond die 13 jaar en 10 maanden oud was is onze Baloe al bij ons gekomen.
Ja er zijn mensen die zeggen dat het te snel is maar voor mij niet, ik geniet van deze pup en heb nog genoeg tijd over om verdriet te hebben over mijn andere hond.
Dat staat er helemaal los van.

Hey, ik vrees eigenlijk dat dit niets met de pup te maken heeft maar dat je gewoon even mentaal niet goed bent. Is geen schande, als je de cijfers bekijkt zouden we er beter wat meer open over babbelen want zovele mensen zitten met een depressie (het hoge woord is eruit )

Ik maak de vergelijking naar nieuwe mama's. Zovele van hen zitten even met de handen in het haar die eerste maanden/weken. Is het dit, ik ben zo moe, mag ik mij wel zo voelen....haat ik nu echt mijn eigen baby?????? 

Je kan er echt niets aan doen, depressie is iets chemisch dus het is niet 'jouw' schuld, nog die van je pup. Ga eens praten met de huisdokter. Loop niet hals over kop naar de therapeut voor pillen, soms is gewoon even toegeven van 'ok..ik heb dit en ik wil eraan werken' genoeg voor de volgende stap. 

Allemaal zware praat hier maar onthoud gewoon, je bent echt niet de eerste en je zal lang niet de laatste zijn. Grijp nu in voor het gat te diep is.