Extreem gedragsprobleem 
Een beestje van +- 30kg met een op zich rustig en vredelievend karakter.Is in de hondenschool tot begin B klas geraakt.
Wat problemen gehad met angst in het begin, deze zijn er min of meer uit. (toch visueel voor ons)
Dit kan heel misleidend zijn. Een hond kan enorm veel stress hebben en toch vrij "rustig" overkomen.
Maar nu, hij heeft een extreme vorm van verlatingangst gecreëerd sinds 3 a 4 maand, ervoor ging het eigenlijk goed. Bijt binnen een uurtje een ijzeren bench kapot, door het ijzer heen, niet plooien. Dus benchtraining is geen optie omdat hij hier reeds 2x succes mee gehad heeft. We hebben dit wel volgens het boekje opgebouwd.
Een hond "opsluiten" in een kooi is zeer stressvol. Bij het grootste gedeelte zie je dit visueel niet. En krijg je aangeleerde hulpeloosheid. Dat wil zeggen dat honden er zich niet goed bij voelen maar er zich wel bij neerleggen en de situatie aanvaarden.
Maar er is een kleiner deel van honden waarbij de stress letterlijk uitbreekt. En dan krijg je dit soort toestanden.
Het vreemde is dat het helemaal geen aanhankelijke hond is. Wilt maar heel zelden binnenkomen, ligt altijd buiten in de tuin. Loslaten gaat niet want die loopt meestal gewoon weg. En hij vertrouwd mij vooral niet, roep ik hem zakt zijn staart naar beneden, begint hij te hijgen en loopt hij weg. (schrik dat hij alleen gelaten gaat worden, want hij moest in de veranda dan).
Dit heeft niets met verlatingsangst te maken. Dit zijn reacties op hoe hij door jullie benaderd wordt. Dit is een hond die een specifieke aanpak nodig heeft. Maar eentje vanuit het hond zijn. Dit is een hond waar je zijn vertrouwen zal moeten verdienen. En lijkt het probleem eerder te ontstaan door van de hond heel wat zaken te verlangen vanuit het menselijk aspect gezien. En de manier waarop zit hier volgens mij niet juist.
Waardoor er eerder een afstand dan vertrouwen gecreëerd wordt.
Neem ik zijn leiband om te wandelen, weer dezelfde reactie. Als we dan echt gaan wandelen is hij wel gelukkig.Als ik hem kan overtuigen om te trainen op de commando's dan is hij ook gelukkig.
Nu wil hij zelfs niet meer slapen als we erbij liggen. Constant rondlopen, hijgen, piepen,... En ik lig er gewoon naast in de zetel. Laat ik hem dan buiten, dan slaapt hij zonder probleem de hele nacht buiten en komt smorgen ook niet voor de deur staan.
Dit duidt op zware stresstoestand bij de hond
Ik vermoed dat hij onze frustratie ook aanvoelt, maar deze proberen we zo goed mogelijk onder controle te houden.
Dat heb je niet onder controle. Stress is geen gemoedstoestand maar een chemisch proces in het lichaam. Je hebt door de stress stoffen in je lichaam zitten die er bij ontspannen toestand niet aanwezig zijn. Honden hebben een ongelooflijk super ontwikkeld reukorgaan en ruiken die verandering van stoffen in je bloed.
Wij mens zijn "de radio" en de hond is "de antenne". Je kan dit soort zaken niet voor hen verborgen houden.
Daarnaast eet hij zeer weinig (door de stress?) en is hij dus ook niet te overtuigen met voedsel of spel.
Inderdaad eens een bepaald stresslevel bereikt te hebben heeft voedsel totaal geen effect meer.
Hij wordt nu ook niet meer alleen gelaten, maar de problemen blijven hetzelfde.
Aangezien dat verlatingsangst hier het probleem niet is, is het vanzelfsprekend dat de situatie nog steeds hetzelfde is.
]We zijn ondertussen ook met een gedragstherapeut begonnen en met Zylkene als ondersteuning. Maar hij heeft ook geen pasklaar antwoord.
Ik stel me eerlijk gezegd wel serieuze vragen over de gedragstherapeut, aangezien hij niets ziet en geen antwoord heeft. Ik hou me specifiek bezig met hondengedrag. Dit heeft niets met verlatingsangst te maken. Wel met angst die zware stress veroorzaakt. Ik heb al wel een vermoeden maar daar kan ik me niet over uitspreken zonder de situaties te zien.
Zou ik mogen vragen wie dat de zylkene heeft geadviseerd?
Waarom vraag ik dat? Een voorbeeld....
Stel dat er een persoon aan een tafel zit die panisch bang is van spinnen. De persoon in kwestie kan niet weg en ik zet op tafel een glazen kooitje met een harige gigantisch grote gevaarlijke spin in. Dan kan ik die persoon wel iets geven om rustiger van te worden, maar..... Zolang we niets aan die situatie doen en de persoon helpen met z'n angst. Gaat dit medicijn niets helpen bij deze persoon.
Van waar zijn jullie?
Herkent iemand deze situatie, of kan iemand ons opweg helpen met bepaalde tips?
Alvast bedankt! "
Eliane, bedankt voor jouw feedback, waar de hond vandaan komt hebben ze een dna test op de ouders gedaan. De vader was 'galgo X Shar-pei' en de moeder 'Labrador X Kanaan-hond X Duitse herder'.
Die Kanaan-hond was ik nog even vergeten in mijn eerste post, hoe meer ik over dat ras lees hoe meer ik onze hond begin te begrijpen. Hij heeft er veel trekken van weg.
Ik ben er inderdaad ook steeds zekerder van dat de verlatingsangst niet het probleem is, maar een symptoom. Hij kan best alleen buiten blijven. Het zit hem meer in het opsluiten / dwingen toe iets.
Ik wil de therapeut wel even verdedigen, hij is nog maar één maal langs geweest voor een verkennend gesprek. De zylkene was aangeraden (niet verplicht) om de verdere stappen eventueel toegankelijker te maken (stressverlagend). Volgende week zullen we pas concreet gaan bekijken wat we gaan doen.
Deze post was dan ook bedoelt voor mezelf om een paar verschillende standpunten te horen, en dat was zeker leerrijk!
De laatste dagen laat ik de hond eigenlijk zijn eigen gang gaan, 3 maal daags een rustige wandeling en gewoon in de buurt zijn.
Ik denk dat we soms te hard ons best deden om hem goed op te voeden en te socialiseren en dat had een omgekeerd effect blijkt nu.
Die Kanaan-hond was ik nog even vergeten in mijn eerste post, hoe meer ik over dat ras lees hoe meer ik onze hond begin te begrijpen. Hij heeft er veel trekken van weg.
Ik ben er inderdaad ook steeds zekerder van dat de verlatingsangst niet het probleem is, maar een symptoom. Hij kan best alleen buiten blijven. Het zit hem meer in het opsluiten / dwingen toe iets.
Ik wil de therapeut wel even verdedigen, hij is nog maar één maal langs geweest voor een verkennend gesprek. De zylkene was aangeraden (niet verplicht) om de verdere stappen eventueel toegankelijker te maken (stressverlagend). Volgende week zullen we pas concreet gaan bekijken wat we gaan doen.
Deze post was dan ook bedoelt voor mezelf om een paar verschillende standpunten te horen, en dat was zeker leerrijk!
De laatste dagen laat ik de hond eigenlijk zijn eigen gang gaan, 3 maal daags een rustige wandeling en gewoon in de buurt zijn. Ik denk dat we soms te hard ons best deden om hem goed op te voeden en te socialiseren en dat had een omgekeerd effect blijkt nu.
"
Graag gedaan.
Dit klinkt al veel beter.
Een hond heeft nood aan kalmte.
Neem je tijd (er gaat geen bom afgaan). Blijf rustig. Zoals Roos het al aan gaf, je hebt daar wel een speciale mix.
Lees je in op kalmerende signalen, een onderdeel van de hond zijn taal en communicatie.
http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven
Onderstaand filmpje geeft een deel visuele voorstellingen van deze kalmerende signalen.
https://www.youtube.com/watch?v=ptgqVgtFEI4
Op deze video opnames in het kader onderzoek stress bij honden, krijg je ook al een beter beeld hoe hard een hond kan stressen zonder dat het door de mens wordt opgemerkt.
http://www.dogpulse.org/?page_id=70
Wat de GT betreft..... ben ik niet akkoord.
Leer kijken naar jouw hond. Leer zien wat hij je aangeeft. En pas je daar dan aan. Geef hem tijd, geef hem ruimte. Verlang niets, vraag niets. Ga ergens rustig op de grond zitten met stukjes vers vlees. En wacht. Als hij tot bij je komt geef hem dan een stukje vlees. Als hij blijft staan geef hem dan nog een stukje vlees. Als hij niet komt ook goed. Blijf dan gewoon nog rustig 5 à 10 minuutjes zitten voor je opstaat.
Doe dit een paar keer per dag. Niets zeggen, niets vragen. Gewoon gaan zitten.
Een week of 2, 3. Elke dag weer.
Als je met hem gaat wandelen, zoek de natuur op. Maak gebruik van een lange lijn, 5 à 8 mtr. En laat hem snuffelen, laat hem zijn neus volgen.
Rust en kalmte.
En na een paar weken kan je stilletjes gaan opbouwen dat hij tot bij je komt. Als hij komt kan je hem belonen met lekker vlees. En dan ga je weg. Vraag dit een paar keer per dag.
Ook tijdens de wandeling, fluit of klak met je tong. Als je dat thuis al hebt geoefend kent hij dat geluid. Als hij dan komt, belonen! En terug verder wandelen.
En zo beetje per beetje bouw je het vertrouwen en de relatie op.
Tijd en geduld zijn veel belangrijker hier dan de zylkene. Het ligt hem aan de werkwijze en niet aan de hond. En als er geen dwang, of druk of verwachtingen zijn, dan zal hij ook niet gaan stressen.
Ik wens jullie succes
En het zou leuk zijn als je ons op de hoogte houdt.
Ik ben het niet mee eens, dat een bench of opsluiten stres veroorzaakt.
Het kan zeker stres opleveren, maar hoeft niet. En al helemaal geen aangeleerde hulpoloosheid door een bench.
Als je de bench op een positieve manier aanleert, ervaren honden, dit als een prettige plek.
Als de bench niet goed is aangeleerd, kan dit voor een hond zeker stres opleveren, echter geen aangeleerde hulpoloosheid.
Een hond zal aangeven, de plek niet prettig te vinden: piepen, hijgen, blaffen, zich er uit eten, geen hulpeloosheid.
Hij zal wellicht stoppen met piepen, niet uit hulpeloosheid.
Een pup die je laat piepen in de bench, en uiteindelijk stopt, is geen aangeleerde hulpeloosheid. De pup heeft wel geleerd, dat als hij zich niet prettig voelt, hij niet op zijn baas kan rekenen.
Hij heeft geleerd, dat de baas niet komt, piepen heeft opmdat moment geen zin, is iets totaal anders dan aangeleerde hulpeloosheid.
De pup, zal gaan slapen, kaan kauwen op een botje, zal zich alleen voelen. Geen goede manier om een bench op te bouwen.
Verlatings angst, is geen symptoom, maar een oorzaak.
Wat deze hond heeft, kunnen wij niet weten, zonder hem gezien te hebben.
Het enige wat ik uit de tekst kan opmaken, dat de hond een negatieve koppeling heeft gemaakt, met baas, inhuis, bench, serre en weggaan.
Verlatings angst, kan zeker een rol spelen.
Vergeet niet dat honden context gebonden leren, de verlatings angst is gekoppled met huis.
Buiten een compleet andere situatie. Buiten, ziet de hond de baas wellicht niet weggaan. De hond gaat uit zich zelf naar buiten, ipv dat de baas hem opsluit en weggaat.
Het vlees geven binnen aan de hond door de baas zou ik nu niet doen. De hond is bang in huis voor de baas, hij kan vlees zo lekker vinden, dat hij een grens overgaat om het vlees te pakken.
Ik zou deze keuze om naar de baas te gaan, even zelf aan de hond overlaten. Geen druk op de hond van moeten naar de baas.
Laat dit aan de hond zelf over, laat hem zelf naar binnen gaan en ervaren dat de baas niet eng is.
Ik heb niet alles gelezen...
Is de hond geholpen of nog intact?
Zou zomaar kunnen dat er een loopse teef in de buurt is en daardoor nog eens extra van slag is, dat zou wel een aantal zaken kunnen verklaren.
Is de hond geholpen of nog intact?
Zou zomaar kunnen dat er een loopse teef in de buurt is en daardoor nog eens extra van slag is, dat zou wel een aantal zaken kunnen verklaren. "
Hij is chemisch gecastreerd een goede maand geleden. Dat heeft op zich niets veranderd aan zijn stress, wel helpt het goed buitenshuis naar andere honden toe.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?