Hallo iedereen, ik hoop dat jullie met me mee willen denken en/of advies geven maar eerst zal ik mijn verhaal doen.
Vanmiddag liep ik met een kennis in het park waarnaar zij naar een vrouw op een balkon zwaaide, die blijkbaar ook een hond had. Ze hadden een klein gesprekje over hun honden (beide hebben ze een yorkshire). De vrouw op het balkon zei dat haar hond nooit buiten komt, alleen op het balkon in een bak om haar behoefte te doen. De hond is net drie.
En daar komt mijn 'probleem' dus vandaan. Ik heb het zo met 't hondje te doen, ik bedoel opzich kunnen ze het wel hebben maar ik zie zelf ook wel hoe Binny er van geniet om op avontuur te gaan en gewoon lekker te kunnen snuffelen en bewegen.
Dus ik dacht ik ga een brief sturen om te vragen of ik hun hond 1 a 2 keer in de week zou mogen uitlaten. Maar dan mijn vragen:
-Waarschijnlijk zitten ze er niet op te wachten, ik denk dat zij gewoon denken dat ze het goed doen. Moet ik het wel doen en hoe zou ik hun moeten overtuigen nou dat het beter is haar met mij mee te geven voor een lekkere wandeling. (Dit klinkt een beetje raar, ik weet niet hoe ik het anders noet zeggen. )
-Moet ik in de brief vertellen dat ik bijvoorbeeld cursussen met mijn eigen hond heb gevolgd en verscheidene boeken heb gelezen over honden gedrag ect.
-Moet ik vragen voor een kennismaking gesprek of alleen mijn telefoonnummer zetten?
-Nog andere dingen wat ik dan zou moeten schrijven?
Misschien is dit wel onzin enzo hoor, maar in mijn hoofd klonk het wel als een goed idee, maar ja wat vinden jullie?
Groetjes!
Ik zou het alleen doen, als die vrouw zelf niet in staat is om het hondje uit te laten.
Bijvoorbeeld als ze erg oud is of gehandicapt, dat ze zelf niet met het hondje naar buiten kan.
Maar als die vrouw het alleen handig vindt, zo'n balkon hondje, dan vind ik het onzin dat jij ermee gaat lopen.
Dat moet die vrouw dan zelf gewoon doen.
Misschien kun je dat voorstellen?
Daarbij is het hondje waarschijnlijk totaal niet gesocialiseerd en erg bang en angstig als je hem meeneemt, hij is niks gewend.
Dus genieten van een wandeling, zal het vast voor het hondje niet zijn.
Ik vind het ook erg sneu voor een hondje, als iemand er zo mee omgaat, hoor.
Misschien dat je via de kennis waar je mee samen liep, wat meer te weten kan komen?
wat goed van je!! Ik vind het helemaal geen onzin, maar een hond willen helpen om wat meer aan zijn leven te hebben.
Is die mevrouw ziek dat het hondje nooit buiten komt?
Lastig, mensen voelen zich zo snel aangevallen, dus ik zou het zo taktvol mogelijk aanpakken. Misschien zeggen hoe mooi en leuk je haar hond vind en dat het misschien een leuk speelkameraadje voor jou hond zou kunnen zijn oid.
Succes, ik hoop dat het lukt!
Wat ik zou doen,het is bijna zomer.
Je ziet die vrouw op het balkon? Ga haar groeten iedere keer weer.
Praat de volgende keer iets meer en die volgende keer ook weer als je haar ziet.
Komt dan vanzelf de vraag,zou je hondje met de mijne mee kunnen lopen? Of een keertje apart? Zoiets
Het is wel een ouder echtpaar, of er nog andere redenen zijn weet ik dus niet zeker. Iig hebben ze niet de moeite genomen een oppas te zoeken ed.
Ik denk eigenlijk dat als zij er mee gaat lopen het hondje echt bang gaat worden, misschien gemeen maar ik ga er van uit dat ze niet heel goed kan opvoeden/ begeleiden.
Als ik dat zou doen heb ik wat kennissen die al veel langer in het hondenwereldje zit (Gt, trainers ect) waaraan ik -als het moet- adviez zou kunnen vragen.
Mijn kennis kent haar alleen van hallo zeggen en af en toe een gesprekje dus daar kom ik denk ik ook niet verder mee..
Dat is een goede, dankjewel!
Poeh....dit is heel dubbel.
Van de ene kant zou ik idd zo denken en ook contact zoeken met die vrouw om dat hondje uit zijn isolement te halen.
Aan de andere kant.....het hondje is 3 en waarschijnlijk is haar hele wereldje alleen haar eigen huis.
Zo'n diertje kan enorm in de stress schieten als ze opeens de wereld in mag. 3 jaar heel beschermd geleefd.
Hoe kan dat hondje dat aan en ( niet onbelangrijk) hoe veranderd het hondje hierdoor. Waar die vrouw jou misschien verantwoordelijk voor maakt.
Verder , sorry, sorry, als je hiermee begint moet je dat tot het einde van het leven van dat hondje doen.
Het hondje zit nu 3 jaar ingesloten......dan mag ze met jou mee.......als dat niet meer zou kunnen zit het weer ingesloten.
Nu weet het hondje niet beter maar als het (met jou) eenmaal van de vrijheid geproefd heeft kun je dit niet meer afpakken. Dat zou een enorme klap voor dat diertje zijn.
Poeh, moeilijk......wat is wijsheid.
Ik begrijp jou gevoel heel goed.
Ik denk dat ik ook advies ga vragen aan mijn hondentrainer hoe ik dat het beste zou kunnen begeleiden.
Ja als ik ooit niet meer zou kunnen uitlaten is dat jammer, maar heeft ze wel fijne tijden gehad in vrijheid, tenminste daar ga ik vanuit.
Goede tips
Ik zou het ook op deze manier aanpakken. Dan kom je waarschijnlijk ook wat meer te weten over de reden.
Moet ik trouwens wel vertellen dat ik ervaring heb met cursussen? Of komt dat dan zo betweterig over?
Zelf denk ik,wacht daar nog even mee?
Probeer even uit of ze wel contact met je maken wil.
Ja snap ik hoor maar als de tijd rijp is, ik weet namelijk niet zo goed of ze denkt 'oh ja leuk' of 'zou ik dat wel doen misschien wordt ie wel aangevallen!' vandaar of ik dan dingen over cursussen moet vertellen? Maar ik denk dat ik gewoon de situatie moet afwachten?
Doe wat je denkt wat goed is. In gedachte gaat het vaak toch anders als in werkelijkheid.Succes alsje het gaat durven.
Dankjewel!
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?