Engelse mastiff

Wij gaan verhuizen en kunnen eindelijk de droom van een grote hond erbij in vervulling laten gaan. We hebben al een kleine middelmaat uit het asiel.  Online hebben we al wat informatie gezocht en we hebben zo'n hart verloren na een live bezoek aan de Engelse Mastiff.  Lijkt helemaal in ons  plaatje te passen. De eigenaar was natuurlijk heel enthousiast over zijn hond,  nu hoor ik graag ook wat objectieve ervaringen met het ras. Vooral wat de nadelen zijn. Die hoor je toch minder snel van de eigenaar, fokker of rasvereniging... 

Ik ken ze niet, maar even een upje.

Ik ken er maar twee, allebei angstig. 

Ik zou naar een mastiff clubdag gaan en goed om je heen kijken. 

Mijn zus heeft de kleine broer van de Engelse Mastiff namelijk de Bullmastiff.

De Engelse en de Bull lijken kwa karakter op elkaar zoals ik heb begrepen vanuit de FB groep.


Als ik kijk naar mijn zus der hond genaamd Eddy dan krijg ik altijd een glimlach op mijn gezicht. Het zijn enorm lieve honden voor hun eigen mensen en voor mensen die ze goed kennen. Ze zijn wat gereserveerder tegen over vreemde. Ondanks ze groot zijn, zitten er watjes tussen. Het zijn absoluut geen helden maar zullen wel huis en haard bewaken.


Het zijn daarnaast imposante honden om naar te kijken zowel de Engelse als de Bullmastiff.


Let wel op...ze kwijlen en niet zo n beetje. Dus daar moet je niet vies voor zijn. En het zijn geen honden om buiten te houden in een kennel. Ze zijn graag omringd door hun mensen gezin.

O en daarnaast kunnen reuen niet altijd even goed opschieten met andere reuen en teven eveneens met andere teven.

Ik vind de Mastiff een prachtig ras. Maar net als vrijwel alle andere (extreem) grote honden worden ze meestal niet oud en kunnen ze met behoorlijke (erfelijke) gezondheidsproblemen kampen. Ook komt er zoals al genoemd is angst voor binnen het ras. Het zijn sowieso vaak wat 'verlegen', afwachtende honden qua karakter. Verder zijn ze, vergeleken met andere dogachtigen, niet moeilijk met andere honden en ook niet overdreven waaks of aanwezig. Het zijn vrij trage, stabiele, rustige honden en dit maakt dat ze ook niet per definitie gemakkelijk te trainen zijn. Aan de andere kant zijn het ook geen honden die gauw kattenkwaad uithalen of veeleisend zijn wat betreft mentale bezigheden. Verder zijn ze ontzettend zachtaardig, gevoelig en gesteld op gewoontes.
Een ander 'nadeel' is dat ze enorm kunnen kwijlen, en vanzelfsprekend relatief erg duur zijn om te houden vanwege hun grootte.

Mijn ouders hebben een Bullmastiff. Het is de allergrootste knuffelkont op aarde ;) stiekem is het ook nog echt mijn hondje, of nou ja haal die 'je' er maar af want ze weegt 60 kg.

Als ik Saar moet omschrijven: zachtaardig, knuffelig, imposant, sociaal naar andere honden, niet super waaks maar ze ruikt wel onraad. 

Ondanks dat ik gek op Saar ben hebben wij zelf niet gekozen voor een Bullmastiff. Het zijn absoluut geen honden om lang mee te wandelen, in ieder geval niet langer dan 5 km (ong dan). Ze kwijlt énorm, ik kom altijd vies van huis. Vrienden kleden zich nooit netjes als ze bij ons komen;). En ze is groot. Ze eet heel veel en toen ze een oorontsteking had moest ze dubbel zoveel medicijnen (dus ook dubbel zoveel kosten). 

Ik raad je aan om, vanwege de gezondheidsproblemen zeker heel goed naar de stamboom te kijken.

Overigens denk ik dat je een Bullmastiff prima op een appartementje kan houden, ze zijn het liefst dichtbij de mens.

Helaas geen ervaring met de Engelse Mastiff, hoop dat je er iets aan hebt!

Ze zijn trouwens ook erg zelfstandig, niet super gemakkelijk te trainen. Saar gaat graag haar eigen weg.