Wat moet ik doen twijfel enorm

En loesje wat verschrikkelijk he 2 jaar zo gevochten,mocht voor jou hondje dus ook helaas niet baten. Tis zo oneerlijk soms!!!

Ik ben daar dan weer redelijk makkelijk in, het is alleen dat ik de tijd en geld er niet voor zou hebben... maar als ik een hondje tegen zou komen die al oud zou zijn of levenslange medicatie nodig zou hebben, daar zou ik geen moeite mee hebben. Maar financieel moet je het ook allemaal aan kunnen.

Ik heb een beetje een zwak voor kneusjes en oudjes en ook zij verdienen een thuis, juist zij eigenlijk. Ik ben daar in tegen wel heel nuchter als het dier toch te ziek blijkt te zijn of echt op is, ik weet van mezelf dat ik dat heel eerlijk en nuchter tegen aan kan kijken en dan daarin de juiste beslissing kan maken. En natuurlijk zal ik zo'n hondje dan ook echt wel missen...

Maar wij kunnen je keuze niet maken, dat moet jij doen.

Maar hoe lang is de hond al in Nederland en hoe lang zit hij al op de medicatie? 

Zit nu 2 weken aan de medicatie. Weet even niet hoelang hij al in nederland is.

Begrijp me niet verkeerd hoor.

Ik ben niet een van die mensen die zegt: zo hop, pilletje, opgelost.

Helaas is daar bij Vera (die al genoeg mankeerde en had meegemaakt zonder Leishmania) heel wat aan vooraf gegaan, omdat er toen veel minder bekend was en zij bovendien getest was in Spanje, negatief.

Maar soms, als je alleen in het bloed test, komt uit de uitslag niet de parasiet boven indien die sluimerend aanwezig is. Dan geeft alleen een test van het aangetaste weefsel uitsluitsel.

Daarom heeft het zo lang geduurd voor de diagnose werd gesteld en heb ik heel wat afgedokterd met haar.

Pas toen de symptomen aan de buitenkant zichtbaar werden (en die waren niet mis, heeft haar zelfs de helft van haar oren gekost) werd een weefseltest gedaan op mijn aandringen en dat van Steef en bleek ze wel degelijk Leish te hebben.

En als je haar buitenkant zag, kun je nagaan hoe ze er van binnen aan toe was. En ik maar dokteren met voer en van alles.

Toen dus twee zware Miltefuran kuren, die heel even hielpen en haar nog meer verzwakten.

En toen Allopurinol.

Sommigen zeiden dat gaat niet werken, de ziekte is te vergevorderd.

Echter zag ik Vera met de dag opknappen en tot haar dood, 2 jaar geleden op 12-jarige leeftijd is de ziekte volledig onder controle gebleven gelukkig en heeft zij nog een aantal fijne gelukkige jaren bij mij en de andere meiden gehad.

Ik heb niet alle reacties gelezen maar misschien eens bespreken met je dierenarts wat de kosten, prognose etc. zijn en dan beslissen?

De prognose is per hond zeer verschillend en moeilijk te voorspellen.

Afhankelijk van de weerstand ook.

Maar Vera had bepaald geen denderende weerstand door andere factoren, toch, met de Allopurinol, is de ziekte onder controle gebleven.

Misschien geluk gehad. En dat mocht ook wel, ze had al genoeg meegemaakt.

Allopurinol was overigens de goedkoopste van de medicijnen die Vera moest gebruiken. Dat was een fijne bijkomstigheid.

Want als je ziet wat ik bijvoorbeeld kwijt was voor die Miltefuran kuren die bovendien nog behoorlijk schadelijk kunnen zijn, staat dat in geen vergelijking.

Ga ook zeker met mn d.a in overleg. Als ik de titerwaardes heb.

wat ook heel erg meespeelt met gezondheid/ziektes, is stress. Een herplaatser, heeft vaak toch een stressvolle periode achter zich, dan nog alle verplichte entingen (gif), de stress van de reis, de stress van de herplaatsing.

Dat is voor het immuunsysteem hard werken, vandaar dat je, naast de LMmedicatie veel aandacht aan het versterken van het immuunsysteem zou moeten besteden. 

En ik las ook dst (positieve) opwinding ook stress betekent dus ook weerstand verlagend is.nu is het dus wel zo dat ik met mn meiden dagelijks naar bos of strand ga. Dit zorgt dan voor geblaf en gejoel als ze in de auto gaan. Dus dat zou dan ook niet goed zijn .

Cindy met Nalah, hier op het forum, zij heeft ook een spaanse windhond met l.m

Gr

Ja, zei ik. En gaat volgens mij goed met Nala.