Vals of angstagressie?

Ik woon hier nu zo'n 3 jaar, en een jaar geleden ofzo is er in de flat een nieuwe hond komen wonen. Een kruising, zit geen vechthond in ofzo, maar 2 jachthonden.


Sinds dag 1 is het al raar met die hond, die grauwt en snauwt naar Dobby. Ik had al aangeboden om gewoon eens te blijven staan zodat de hond in kwestie kan leren dat hij ons niet weg kan snauwen, maar de baas zei dat de hond dit bij alle soorten als Dobby doet. Dan ligt het dus niet aan Dob.


We komen elkaar regelmatig tegen, en dan ga ik er altijd ruim omheen. Dobby heeft dan geen reden om terug te snauwen en hij negeert die hond dan ook volkomen.

Vanavond kwamen we ze weer tegen, dus ik nam een ander pad. Ik loop vanaf dat punt zo'n 140m verder (volgens Google Earth nagemeten) en ineens hoor ik een schreeuw. Ik draai me om, komt die hond aan gedenderd. Ik spring er tussen, stap naar voren en roep iets dreigends, maar dat had weer eens geen nut. Zoals vaker, maar ach, niet geprobeerd...

Ze klappen op elkaar en ik probeer die hond, zonder halsband dus, te pakken te krijgen zodat ik ze een hond aan iedere hand, uit elkaar kan houden. Dat lukte niet, maar Dobby en ik wonnen en de hond gaat een paar meter weg. Op dat moment piept Dobby en die hond wil weer komen, waarop ik dreigend naar voren stapte en riep "GO HOME!". Tja, er moet maar wat in je opkomen...

En toen droop die hond af. Baasje kwam aanrennen en die hond geeft zich over. Baasje verbaasd "sta op, waarom ga je nou liggen?". Eerlijk gezegd was ik ook verbaasd, dat heb ik zo nog nooit gezien. Baasje legde uit dat zijn halsband gebroken was. Kan ik begrijpen, zoiets doe je ook niet expres. Bovendien viel vorige week Dobby's halsband tot 2 keer toe zomaar af, kan gebeuren. Of beter, ook al koop je een goed merk, dat is nog geen garantie, blijkbaar.

Dobby stond met een pootje in de lucht, maar liep daarna weer normaal, dus alles leek okee. Geen gaatjes, geen wondjes, alleen een beetje schrikachtig.


Ik heb die hond wel eens gezien zonder dat ik Dobby had en toen was hij heel angstig. De mensen die hem hebben slaan de hond niet, maar het is een herplaatser dus wie weet wat er ooit mee gebeurd is. Ook al qua haat richting mijn soort hond.


Van wat ik hoor loopt de hond soms ook gewoon los en speelt vrolijk met andere honden uit de buurt, alleen gaat het licht dus uit bij blonde types als de mijne.


Maar... zou dit nog onder angst agressie vallen of is 140m en mogelijk zelfs 200m rennen (stel dat zij 60m hadden afgelegd tegenover mijn 140m vanaf het punt dat we elkaar bijna kruisten), of is zulk gedrag eerder in de trant van vals zijn?


Echt, ik kan er geen touw aan vastknopen. Ik heb me er al niet mee bemoeid omdat ik geen idee had of die hond nou gewoon bang was, of er iets anders mee was, maar normaal gesproken zit uitvallen eerder in de angst hoek dan in iets anders. Maar dat kan ik weer niet rijmen met zo'n afstand afleggen om mijn hond aan te vallen. Dat heb ik eenmaal eerder gezien en dat was bij een Stafford reu die ook in onze buurt woonde. En daar zit het dan nog in gefokt, dus dan is het nog een beetje logisch.


Iemand een idee? Echt, ik heb al jaren honden, maar deze... ik snap er echt niets van.

Lastig natuurlijk, want ik ben er niet bij geweest, maar. ...

Als ik het vergelijk met mijn hond (overigens nog nooit een incident gehad) die erg onzeker is wil zij toch vaak naar de trigger toe. Als deze in haar beleving toch iets te dichtbij is en dat kan echt een behoorlijke afstand zijn. 

Mijn trainster legt dat als volgt uit:

Ik kom thuis en mijn vriend heeft een briefje op tafel gelegd dat er een grote spin in huis loopt.

Ik ben bang voor spinnen en wil dus toch graag weten hoe groot die spin dan wel is, want ik zit anders ook niet ontspannen op de bank. Dus ik ga toch zoeken om te kijken hoe bang ik precies 'moet' zijn. 

Dan ben ik ineens heel dichtbij en merk ik dat ik toch echt heel bang ben en is aanval toch de beste verdediging. 

Dus als ik het hiermee vergelijk kan het in mijn beleving zeker. 

Weet natuurlijk niet of dat voor deze hond geldt, want ik ben er niet bij geweest.  En ik sta er wel van te kijken dat dit gebeurt terwijl de trigger ook nog eens de afstand vergroot.

Bij yara gaat dit namelijk alleen op als de trigger dichterbij komt of op dezelfde plek blijft. 

Kwam hij er echt zonder aarzeling op af en meteen in de aanval? Of werd er eerst nog wat gesnuffeld en toen pas echt in de aanval?

En reageerde dobby al op enige afstand op de hond? 

Blij dat alles goed is met dobby, je zal je wel rot geschrokken zijn. 

Lastig inderdaad.. Luuk is bang voor verkeer, maar rent, als ie de kans krijgt, zo auto's achterna het hele dorp door. Dan denk ik ook, als je het zó eng vindt, ren er dan voor weg! Blijkbaar is dat typische mensenlogica en denkt een hond niet op die manier. Ik denk zelfs dat als ze in zo'n "paniekaanval" zitten, dat ze helemaal niet denken. Als mens denk je soms, wat ben ik nu eigenlijk aan het doen? Misschien hebben honden dat ook wel? :P

Hopelijk is iedereen snel van de schrik bekomen!

Nee als je ergens bang voor bent kun je het ook aanvallen, je ziet dit ook bij mensen, als je iemand laat schrikken, sommigen verstijven en anderen halen uit. Kijk maar eens naar een jong katje, je hebt soms bolletjes van 6 week die heel moedig tegenover een grote hond staan en soms zelfs de aanval inzetten in de hoop dat de ander bang gaat worden en weg zal rennen. Het is eigenlijk meer bluffen, want zodra de ander in de aanval gaat, doen ze nog wanhopig terug vechten en daarna druipen ze vaak af en worden alleen maar onzeker.

Dit gaat heel fout klinken maar het is gewoon zo, als mensen vechthonden fokken en ze hebben een die wat onzeker is, zetten ze zwakkere tegenstanders in om de hond zekerder te maken, als de hond door krijgt dat hij wel kan winnen zal hij steeds meer zijn best doen.

In TS haar verhaal verloor de hond, hij is dus nu heel onzeker en bang, immers, de enge tegenstander was niet onder de indruk en ging niet weg, sterker nog ze wonnen ook nog van hem, vervolgens komt je baas en weet niet wat de toonhoogte was van die opmerking, maar als dat wat verontwaardigd eruit kwam, dan voelt het net alsof iemand tegen je zegt, Nou wat ben jij voor watje! Nou nog meer onzekerheid.

Eigenlijk best triest, dit is een gevoelige hond waar je mee moet werken en op een andere manier meer zelf vertrouwen moet leren hebben, want met deze ervaring valt het dier alleen maar meer van zijn stokje

Schrikken zeg, hopelijk herstelt Dobby zich gauw weer.

Ik denk dat voor gevoelige honden een herplaatsing toch wel heel veel indruk maakt en het begeleiden van zulke honden toch wel heel veel inzicht, inlevingsvermogen en geduld van de eigenaar vereist.

Vaak willen mensen goed bedoeld veel teveel ineens, lange wandelingen, lekker spelen, knuffelen etc etc.

Alles is vreemd in het begin, je zit aan een lijn, onbekende omgeving, onbekend mens aan de andere kant, als dat mens je onvoldoende, of fout begeleid heb je er ook geen vertrouwen in. En ik kan me voorstellen dat dan elke wandeling toch enorm veel stress meebrengt en dat uitvallen dan dat is wat een hond doet als hij de kans kreeg doordat hij te dicht in de buurt kwam doordat het baasje geen afstand maakte van "het gevaar".

Ik had als baas van die hond, je aanbod graag aangenomen om op afstand te oefenen kalm te blijven bij het zien van Dobby, tuurlijk ligt het niet speciaal aan Dobby maar doet hij dat bij meer honden, en dan zou het een goede ervaring zijn om regelmatig te kunnen oefenen dat je echt niet uit hoeft te vallen. Soort eigen BAT methode dan.

Zo kwam ik vorige week een vrouw met een oude hond tegen in het bos, dus ik dook met Jenna van het pad af het bos in omdat ze anders ook uitvalt. Die vrouw bleef staan, en heel voorzichtig, na toch een paar keer blaffen nog ging Jenna dan toch na een hele tijd heel voorzichtig snuffelen aan die hond, die alles perfect deed om Jenna gerust te stellen. Dus een goede ervaring voor haar.

In het geval van de aanval op Dobby zou ik denken dat als er al veel spanning was, de halsband dan ook nog losschiet, baasje van schrik nog een schreeuw geeft, de hond daarvan ook schrok, dus extra stress, niet wist wat te doen en dan als reaktie op Dobby klapte en daar zijn frustraties op wilde loslaten. Wie weet dacht hij wel dat die schreeuw een soort aanmoediging was. Dat hij daarna op zijn rug ging liggen zou misschien ook wel door die schreeuw, het hele gebeuren, de houding, stem van de baas en vanuit niet snappen waarom,  kunnen komen?

"Kwam hij er echt zonder aarzeling op af en meteen in de aanval? Of werd er eerst nog wat gesnuffeld en toen pas echt in de aanval?
En reageerde dobby al op enige afstand op de hond? "

Yara

 Echt zonder aarzeling in de aanval. Niet eens stoppen, niet afremmen, gewoon klabam, vechten. Als van die filmpjes waar een hond op zo'n man in zo'n dik trainingspak af rent en in een arm vliegt.

Dobby reageerde helemaal niet op de hond, dat heeft hij tot nu toe nog nooit gedaan. Al vrees ik dat dat nu voorbij is, maar dat is afwachten.


Dit soort gedrag heb ik letterlijk alleen nog maar bij Staffords gezien, maar daarbij kan ik snappen waar het vandaan komt.

"  Echt zonder aarzeling in de aanval. Niet eens stoppen, niet afremmen, gewoon klabam, vechten. Als van die filmpjes waar een hond op zo'n man in zo'n dik trainingspak af rent en in een arm vliegt.Dobby reageerde helemaal niet op de hond, dat heeft hij tot nu toe nog nooit gedaan. Al vrees ik dat dat nu voorbij is, maar dat is afwachten.Dit soort gedrag heb ik letterlijk alleen nog maar bij Staffords gezien, maar daarbij kan ik snappen waar het vandaan komt. "

Wilma en Dobby

En het angstige wat je voorheen zag, was dat ook naar andere honden of alleen mensen? 

Het blijft toch gissen, zou toch fijn zijn om eens in die koppies te kunnen kijken!

Hopelijk houdt dobby er ook mentaal niks aan over. 

Hij is toch al eerder aangevallen als ik het me goed herinner? 

Dat angstige was naar mensen. De hond in kwestie speelt gewoon met andere honden hier achter, en de staart is dan ook relaxed. Maar echt, die staart deed een windhondenstaart na toen ik de hond een keer tegenkwam en ik even zonder Dobby kennis maakte. Tot trillen aan toe.


Dobby wordt echt best vaak aangevallen. Hij is een beetje een pispaaltje. Eenmaal aangevallen door een flinke Staffordkruising, inclusief vasthouden. Door een gestroomde Boxer. Tweemaal door een Stafford hier, die legde ook de lengte van de flat af om er zo op te klappen. Door een Beauceron. En door een Rottweiler. En nu door deze jachthondkruising.


En dan heb ik het voor het gemak even niet over gevallen waar een spannende ontmoeting uitdraait op een schermutseling. Maar echt honden die van een afstand aankomen en gewoon uit zijn op een vechtpartij.

Dat vind ik best een lastige. Ik heb het met Bink ook gehad, die had een afschuwelijke hekel aan zwarte honden. Angst was het niet heb ik het idee, het was eerder zo dat hij er gewoon helemaal niks van moest hebben. Het enige wat wij konden doen was goed vasthouden en afleiden.

Misschien heeft deze hond een nare ervaring gehad met een hond waar jouw hond hem sterk aan doet denken. Vals lijkt het me ook niet; dan moet hij toch ook niet vrolijk spelen met andere honden of zie ik dat verkeerd? Of is een hond selectief vals?

Lastig zeg... 

Ik heb hier een hond die echt een ontiegelijke hekel heeft aan Berners omdat hij de lichaamstaal gewoon écht niet snapt. Maar mijne valt niet doelgericht en extreem aan. 

Je zou indd als eerste aan iets traumatisch denken, waardoor het zou vallen onder angstagressie. 

Maar zo doelbewust... Poeh. 

Is de hond medisch al gecontroleerd? 

Met een onbekend/slecht verleden, kan er van alles mis zijn (ook in zijn koppie).

We zijn er niet bij geweest, dus kunnen onmogelijk met zekerheid zeggen wat het is geweest...
Aangezien het een herplaatser is kan het zijn dat hij in het verleden iets heeft meegemaakt met een blonde hond... en dat hij daardoor angst of agressie vertoont...

Dempsey is onlangs door een Mechelse Herder gegrepen met een gekneusde nek en een gaatje in zijn hals tot gevolg.
Sindsdien moet hij niets meer weten van Mechelaars of honden die daar op lijken...
Nu reageert hij heel angstig op dit soort honden...
Soms door de hond te negeren, soms door grommen...
Naar de hond die hem heeft gegrepen valt hij ook enorm uit nu, echt naar de agressieve kant, maar dus puur uit angst

Dus als ik naar Dempsey kijk kan het dus wel uit angst zijn...
Maar ik was er niet bij, dus met zekerheid zal ik het nooit kunnen zeggen...

"Echt zonder aarzeling in de aanval. Niet eens stoppen, niet afremmen, gewoon klabam, vechten. Als van die filmpjes waar een hond op zo'n man in zo'n dik trainingspak af rent en in een arm vliegt."

"Dobby stond met een pootje in de lucht, maar liep daarna weer normaal, dus alles leek okee. Geen gaatjes, geen wondjes, alleen een beetje schrikachtig."

Wilma en Dobby

 Mijn inziens zijn dit twee verschillende dingen.

Als een hond met volle overgave in een gevecht vliegt, dan zijn de verwondingen daar meteen, heftig en ernstig. 

Een hoop kabaal maken is niét hetzelfde als vechten. Het kan er griezelig uitzien, maar als je hond geen enkele verwonding heeft, zelfs niet het kleinste gaatje, dan mag je er zeker van zijn dat de andere hond niét de bedoeling had te verwonden.

Wat zijn intentie of motivatie dan wel was, kan ik zo niet uitmaken, ik ken de honden en de situatie niet. Maar ik denk wel dat het belangrijk is een onderscheid te maken tussen 'uitvallen' en 'aanvallen'.

En dat je dit dus eerder moet zien als een hond die uitvalt, en de motivaties kunnen uiteenlopend zijn (frustratie, onbegrip, misverstand, onzekerheid, opgekropte emoties, negatieve associatie, enz. enz.)

Uiteraard is dit absoluut niet prettig voor jullie. Als de eigenaar van de hond weet dat zijn hond geen blonde honden verdragen kan (dat geeft hij blijkbaar zelf als uitleg?), moet hij daar z'n verantwoordelijkheid in nemen en z'n hond weghouden bij dit type honden. Daar zou ik hem dus zeker op aanspreken. Hij hoort ervoor te zorgen dat iedereen in de buurt met een gerust gemoed kan wandelen, en geen schrik hoeft te hebben van zijn hond.

Die hond zal een slechte ervaring hebben met type Dobby. Hij heeft Dobby gewoon geroken, ken zijn geur inmiddels. Halsband brak, hij was wellicht al in een opgewonden staat, door zijn geur en hij zal zijn kans.

Geen schade, ik vermoed dat hij uit angst Dobby weg wilt hebben.

Agressie door angst lijkt mij.

Vind het wel erg jammer, dat hij je aanbod niet heeft aangenomen.

Hij zou het als een kans kunnen zien, om aan de angst van zijn hond te gaan werken. Lijkt me toch wel,prettig voor beide partijen.

Complimenten hoe je handelt! Je moet dat maar kunnen in zo een paniek situatie

Zo, Dobby heeft er wel een flinke klap van gekregen. Hij is altijd wel schrikachtig geweest, maar dat was sinds we naar een rustiger omgeving verhuisd waren een stuk minder.

Nu voor het avondeten schrok hij van een fietser die stilletjes achter ons aan kwam, dus omdraaien en GRRRRARK!

En nu net bleef hij in waakstand stilstaan en gromde naar een fiets die tegen een lantarenpaal geparkeerd was. Nu heeft hij dit vroeger ook wel gedaan naar standbeelden en een vuilniszak die op de verkeerde dag buiten stond (aai standbeeld, aai standbeeld). Maar echt dat is 5 jaar geleden, minstens dat hij dat gedrag voor het laatst getoond heeft. Nou ja, samen naar de fiets gelopen, hij heeft er nog eens omheen gekeken voor het geval er geen spook achter verstopt zat... alles goed.


Overigens denk ik dat dat geen schade voornamelijk komt omdat ik hem een paar maal aan zijn tuig tussen dicht klappende kaken vandaan heb getrokken. Eigenlijk denk ik ook niet dat wat Alaska's Finest zegt 100% klopt.


Stel, die keer dat die pitbull door zijn riem brak, overstak, ons aanviel en ik had hem op tijd te pakken gekregen. Dan had er geen schade geweest. Maar toch had het een échte aanval geweest, omdat wat er in werkelijkheid volgde vastpakken en met 4 hoektanden doorbijten was.


Ik denk dat hier hetzelfde aan de hand is. Ik heb sterk de indruk dat mijn pogingen de andere hond te grijpen er de oorzaak van waren dat hij afdroop. Had ik als een zoutpilaar blijven staan, wie weet. Maar dat is geen optie, ivm. Dobby's slechte oog. Ik kan niet riskeren dat zijn nog goede oog beschadigd raakt.


Ja, honden hebben ook wel eens schermutselingen, en vaak is dan een HEE! of een KAPPEN! genoeg om dat te doen stoppen. Dan lopen ze stijfjes weg, hebben elkaar kunnen meten en klaar.

Maar die twee keer dat de Stafford uit de flat 100m langs de flat rende en er bovenop klapte, ik durf te stellen dat dat geen schermutseling was. Toch was er geen schade, want ik heb de Stafford bij zijn halsband gepakt en toen was het klaar. Was dat dan geen vechtpartij? Ik geloof er niets van.


Idem voor de Rottweiler. Die heeft een muilkorfgebod wegens het herhaaldelijk aanvallen/verwonden van honden, al houdt de bazin zich er niet aan. Heeft de mannelijke baas al een keer doorgebeten. Ik heb schade kunnen voorkomen door die hond fysiek op armlengte afstand te houden. Maar het gebrek aan schade maakt niet dat de intentie van de betreffende hond niet was om te beschadigen of erger.

De graadmeter wel/geen schade is volgens mij niet accuraat of iets een echte vechtpartij was in gevallen waar je als mens ingrijpt en de boel stopt.

Ik weet het niet, maar misschien was die aanval een beetje te vergelijken met een hond die ineens ziet dat het tuinhek openstaat wat normaal altijd dicht is, deze situatie niet aankan, of wie weet denkt goed te doen door het erf te verdedigen en klapt op een voorbij wandelende hond.

Balen, maar ook logisch wel dat Dobby nu weer sneller uitvalt of gromt als hij schrikt, of iets niet vertrouwd.

Maar proberen de dingen voor te zijn, bogen maken, tussen de hond en "het gevaar" lopen, kalmeren e.d.