Django blaft veel

Hoi allemaal,

Sinds februari zit ik met een probleem. Django blaft opeens ontzettend veel en zonder aanleiding. Het gebeurt op verschillende tijden. Voorbeelden zijn dat blaft terwijl ik achter de pc zit, of gewoon op de bank... Maar ook als ik naar bed wil. Hem negeren, zoals de hondenschool aanraadde werkt niet. Hij blijft dan rustig een half uur non stop blaffen. De buurvrouw heeft inmiddels bij me aan de deur gestaan, niet verwonderlijk, om te klagen.

Ik dacht eerst dat hij niet genoeg beweging kreeg en daarom een andere uitlaatklep zocht, maar zelfs al doe ik denk spelletjes met hem, speuren en lekker laten rennen... Hij gaat toch blaffen.

Nero doet dit niet. Die gaat gewoon rustig liggen als we binnen zijn.

Heeft iemand dit ook meegemaakt, of heb je tips voor me? Ik zit er echt mee in mijn maag.

Bedankt alvast voor de hulp

Zonder aanleiding zeg je? Is er een geluid in of aan je huis? Tv,koelkast? Doen je buren iets wat hij hoort?Is er buiten iets?Lastig probleem zeker als je niet weet waarom.

Blaft hij naar jou, of blaft ie naar de omgeving?

Beschrijf de rest van zijn lichaamstaal eens: Loopt ie dan rond? Ligt ie? Heft ie z'n hoofd luisterend op? Staat ie voor jou en kijkt ie je aan? Spelboog? Daagt ie je uit? Enz.

Het valt beter in te schatten als je meer over de algemene situatie vertelt… Ook wanneer ie wél rustig is, wanneer is dat? Hoe gedraagt ie zich dan?

Vanmorgen heb ontbijt gehad, en toen ik mijn bord weg had gezet in de keuken, sprong django op en begon naar mij te blaffen.

Hij maakt geen speelboog en tijden waarop hij blaft variëren.

Toen ik niet reageerde, ging hij naar mijn blaffen. Zoals geadviseerd door de hondenschool, heb ik hem genegeerd. Na 27 minuten heeft hij het opgegeven en is gaan liggen. Lijkt wel of hij blaft om aandacht.

Ja, lijkt idd een aandachtsblaf.

Daar negeren niet het gewenste effect heeft, zou ik Django even laten weten dat je je bewust bent van z'n aanwezigheid.

Dus je doet iets (bijvoorbeeld tafel afruimen), hij gaat naar je blaffen, dan kijk je even naar hem en spreek je hem vriendelijk en geruststellend toe. "Ik heb je wel gezien, hoor jongen, alles is goed." En dan doe je verder met wat je bezig was.

Beter nog is als je zijn blaffen kan voor zijn. Bijvoorbeeld: hij ligt naast de tafel en jij wil opstaan. Dan trek je eerst z'n aandacht door tegen hem te praten en terwijl sta je op en zet je je bord op het aanrecht. Dan ben je hem voor, en kan je misschien verhinderen dat ie gaat blaffen.

Kijk es of het werkt, en dan kan je het in vele situaties toepassen, tot ie een beetje uit z'n blaf-modus is gehaald.

ik zou hem in elk geval niet negeren, dat brengt alleen maar frustratie. Hij blaft.... om een bepaalde reden die je niet weet... negeren is geen oplossing. Als hij blaft om aandacht zal hij wel aandacht nodig hebben? Het is vreselijk om dan genegeerd te worden.

Ik zou zelf gewoon iets zeggen als: wat is er dan, wat bedoel je, vrouwtje begrijpt je niet...

wie weet zie je in zijn ogen een heen en weer bewegen naar iets of iemand. Misschien loopt hij ergens heen.

Je zou dan even een rustig spel kunnen doen als snoepjes verstoppen, en dan klaar. Ga ook even na of hij genoeg geestelijke en lichamelijke uitdaging krijgt.

Toen Jenna net hier was blafte ze ook veel, maar dat was uit onwennigheid. Ik stelde haar dan altijd even gerust, ja goed gehoord, dat was de buurman oid. en dan riep ik haar bij me of haalde haar zelf rustig uit de situatie, en beloonde haar met iets lekkers of een spelletje zodat ze het gevoel zou hebben dat ze als ze iets opwindend vindt, bij mij terecht kan.

Geruststellen dat is dus wat ik zou doen en even iets met hem doen.

Bedankt voor jullie advies.

Ik ga proberen om zijn aanwezigheid te erkennen, hem gerust te stellen.

Ik laat jullie weten of hij dan minder/ korter blaft.

Mij is ook bekend ( oude verhaaltjes dus ! ) dat als maar zoiets zonder aanleiding met een hond/hondje gebeurt, dat absoluut moet wat van buitenaf komen of invloed op hondje heeft ..
 
Soms hondje voelt ( of hoort ! ) iets wat wij dat niet kunnen ..

En als wij mazzel hebben dat op tijd en zoiets te ontdekken vaak komt alles gauw in orde dan , ...... ...... anders en soms een zo hond/hondje onterecht medisch ook behandelt word, of moet behandelt worden ...

P.S. Kijk maar ook a.u.b. ( als je dat wil ) hele lichaam of niet ergens war vreemd op hem zit of aanwezig is ? ..

      een splinter/doorn/teken/ enz..?? op poten tussen teentjes onder oksels ( tandje zeer doet ? ) enz..enz..

      Is het in huis wat nieuw ? een voorwerp/ geur ? andere dier ?

     En als je maar NIETS vinden of achter oorzaak komen kan, dan is zeer zeker wat akoestisch dat jouw hond/hondje irriteert en dat jij zelf niet zomaar horen kan ....

Is het je collie die blaft?
Collies zijn heel verbaal.

Ik heb Luca blaf en stil geleerd op commando, kan helpen.

Blaffen om aandacht, ik zeg dan: nu even niet. Als het niet uitkomt.
Dan doe ik mijn ding en gaat ze zelf spelen.
Ik nodig haar regelmatig uit voor een spel, of knuffel. Zo hoeft ze niet om aandacht te vragen.


Denk en zoek spelletjes laten doen, zodat hij uitgedaagd wordt.
Een kluif of gevulde kong geven.

Soms als ze blijft klieren, even de gang op. Niet te lang. Werkt ook goed.

Nu ben ik zelf niet zo goed met onrust in een hond..word er zelf heel onrustig van.(dat mijn/een hond zich onrustig voelt)

Dus als ik weet dat de hond zijn 'natje en droogje' heeft gehad en dit gedrag ontstaat uit aandacht vragen,dan zou ik de hond kalm blijven begeleiden naar wat ik wél van de hond verwacht.Gewoon je rust pakken en niet bij elke beweging mij achtervolgen,opspringen of gaan blaffen.

Uiteraard wel in balans met soms wel aandacht aan schenken,of zelf bij mij roepen voor een spelletje of knuffel.

Sommige honden hebben ook sturing nodig,om te weten wat te doen.

Ik denk wel dat het negeren het nu ook erger heeft gemaakt.Draai het maar eens naar jezelf,jij wilt iets 'vragen' aan iemand,dan roep je hem..maar deze reageert niet...dan roep je nogmaals,weer wordt er niet gereageerd,je krijgt maar geen duidelijkheid.Dan zul je blijven roepen,tot je eindelijk antwoord krijgt of je druipt teleurgesteld af.

En dat teleurgestelde zal bij honden ook echt zo werken,aangezien ze over echte emoties beschikken.

Dacht ook ergens wel te hebben gelezen dat je hond negeren (ja een keertje niet...maar zoals je nu hebt volgehouden op aanraden van de HS zou ik niet adviseren) ook emotionele 'schade' kan geven.

Met negeren leer je je hond idd niets. Althans, je leert dat jij als baas er niet voor je hond bent als deze je nodig heeft.

Het kan aangeleerd gdrag worden, blaf is aandacht.

Daarom zelf je hond genoeg aandacht en uitdaging geven, zodat je hond koe en tevrden is.

Idd wat Soraya zegt, laat zien wat je wel verwacht.

Een gevulde kong werkt goed.

@Suzanne en Luca: Het is de border, niet de schot.

Ik heb de tips van hier geprobeerd, maar hij blaft nu zelfs nog meer. Het lijkt wel of hij nu zoiets heeft van: als ik blaf dan krijg ik aandacht, dus blaf ik nog wat meer.

Het maakt niet uit of hij gespeeld heeft, gewandeld, denkspelletjes. Hij vertoont dit gedrag nog steeds.

Wat ik nu een paar keer gedaan heb, omdat hij echt naar mijn man of naar mij blaft, is tussen hetgeen gaan staan waar hij tegen blaft en hem dan duidelijk nee te zeggen en hem te zeggen te gaan liggen. Hoewel hij vaak nog ff door blaft, gaat hij op een gegeven moment wel liggen en is dan rustig. Maar het verschilt hoe lang en hoe veel hij blaft. Soms staat hij dan binnen 5 minuten weer op gaat bij mijn man staan en begint te blaffen. Of hij springt meteen op wanneer ik weer op de bank wil gaan zitten en begint dan weer met blaffen.

 Dan had ik het mis, schotse staan bekend om blaffen.

Luca blaft ook veel, een time out werkt bij haar.

Als ze naar de achterbuurvrouw blaf, die 20x per dag haar schuifraam dichtknalt.

Eigenlijk is de gang een plek, waar ze de prikkel niet hoort, is de buurvrouw klaar, dan mag ze weer terug.

Als Luca blijft blaffen, dan zeg ik heel overtuigend, dat het klaar is.

Heel streng en gemeend. Zo geef ik een grens aan, tot hier en niet verder.

Wat je zelf ook al doet, je grens aangeven. Wees daar heel consequent in, aangeven dat het nu klaar is.

Dat is duidelijk voor je hond. Zal in het begin heel vaak nodig zijn, maar het blaffen zal zo zeker minder worden en je stopt het gelijk.

Geef hem wel zelf genoeg aandacht en uitdaging.

misschien eens iets heel anders proberen? ik heb hier een klein waterpistooltje en zo gauw er een van mij gaat blaffen (ook meestal om niks) zeg ik helemaal niets en kijk de hond ook niet echt aan maar spuit wel direct een straal water in haar snoet. Van schrik is ze dan stil...ik zeg uiteraard niets...ook niet dat is braaf ofzo want dan heeft ze weer aandacht. Meestal druipt ze af in de bench...

beter de oorzaak opzoeken van het blaffen zou ik denken, blaffen is toch een communicatiemiddel van de hond. Als ze met jou probeert te communiceren en krijgt dan water in haar gezicht, dat lijkt me niet echt bevordelijk voor jullie band.

 Nee, dat is niet leuk om te doen. Uit schrik zal het blaffen stoppen, maar ik vind dit niet echt hond vriendelijk.

Bovendien, wat is de rede voor het blaffen? 

Je kan misschien ook eens de mogelijkheid bekijken of Django hinder ondervindt van te veel prikkels. En dit mogelijk een uiting is van een bepaalde frustratie.