Instinctmatig of passie

Veel honden zijn primair reagerend. Dat wil zeggen bij hen wordt een prikkel direct gevolgd door een actie. Hoewel er rassen zijn waarbij dit in toom te houden is, kennen wij ook dieren die koste wat kost, letterlijk hun neus achterna gaan. En ook hier moet weer onderscheid gemaakt worden in honden die gewoon van huis uit  interesse tonen en daarna toch wel redelijk aanspreekbaar zijn. Zij laten zich nog wel verleiden door een eetbare beloning of een speelse benadering van de baas. Maar andere laten zich door niets en niemand afleiden. Eenmaal op het spoor is er geen houden meer aan en daarna is het afwachten of de hond terugkomt of - in sommige gevallen - niet. Dan is het hopen, afwachten, of soms telefoontjes plegen om de hond ergens vandaan te halen. Als er in het eerste geval al iets aan te doen is door middel van training, zoekspelletjes of lange lijn, moet ik tot de conclusie komen dat de tweede gebeurtenis minder resultaat oplevert. Deze honden rennen in 'blinde woede',  totdat ze kennelijk in hun eigen beleving, hun prooi hebben gevangen (of niet).  Zij jakkeren door jachttereinen, over drukke verkeersrwegen en komen uiteindelijk ergens terecht. Wat hieraan te doen is? Hier ben ik tot de dag van vandaag nog niet achter. Wel weet ik dat het moeilijk is om passie in toom te houden en daarom is het zo verstandig dat een aankomend eigenaar bewust  zijn raskeuze maakt.  

Ja, soms gaat er een knop om in dat kopje  en daar kan je je maar beter bewust van zijn!

teveel van beide denk ik..instinct en resultaat

Ik ken dit ook in mijn omgeving

al  is enigszins voor rede vatbaar ivm goede baas

maar als ze gaat konijnen jagen is ze weg...en dat kan rustig een halve dag duren ..en die hond heeft ook eerder vastgezeten in konijnenhol bv en het spoor over gestoken

Gelukkig doet ze dat niet meer maar ze jaagt nog steeds

Het is een podenco mix

Ik ben helemaal en absoluut met Teckel eigenschappen bekend,

en ook bewust was ik bij die raskeuze toen ik op zoek naar een nieuwe ( ras ! ) hondje was etc..

Zelf en altijd mijn eigen hondjes opgevoed heb ik, en had ik ook nooit problemen mee .

Maar nu met deze Teckel ( mijn Gijs ! ) maak ik me een beeetje zorgen wel, omdat ik nu dichtbij Posbank woon en een gigantisch groooote hei gebied waar je geen eind met verrekijker zien kan, waar vele honden lopen ze en los en op lijn enz..

Op die hei heb je ontelbaar konijnen/vossen/wilde zwijnen/ enz.enz. ondergronds-holtes waar een hond en hondje onder de grond makkelijk verdwijnen kan en je evt ook nooit meer terug zien of vinden kan ..

Regelmatig ook in onze regio-krant ( of op TV ! ) kan je lezen dat een onbekende hondje boswachters of brandweermannen gevonden hadden ze en dat die bij opvangcentrum opgehaald kan worden ..

( Of iemand opgeroepen op basis van hondje-chip, om eigen hondje te herkennen moet komen word enz..

iedereen wet dan wat bedoeling mee is ...toch ? ... )..

P.S. En ehmmm ik heb nu ook over mijn Teckel en zijn mogelijke ( ware ? ) karakter dus !

Ja weet wat je in huis haalt

Ik had Jenna die uit een asiel komt, van een foto uitgekozen met het idee dat ze een herdermix is. In de beschrijving stond al dat ze extreem zachtaardig is van karakter. Dat had misschien al iets moeten zeggen.

Eenmaal hier, bleek ze een flink jachtinstinkt te hebben. En na enig gegoogle kwam ik tot de conclusie dat er Ogar Polski, oftewel poolse brak in haar moet zitten,  het karakter klopt precies, en ook qua uiterlijk zou het heel goed kunnen.

In elk geval laat ik haar alleen nog heel gedoseerd loslopen, daar waar ik het overzicht heb en alleen maar kort en haar aandacht vasthoudend, voor de rest gaat ze aan de lijn. Ze heeft een keer iets in de neus gehad, wilde ervandoor, ik kon haar afleiden met iets lekkers, maar toen ze dat ophad, schoot ze er als een speer van door, de bossen in en aangezien hier wilde zwijnen zitten en ook wolven, neem ik geen risico, ze zou de eerste hond in de buurt niet zijn die slachtoffer wordt van wild. En dan heb ik het nog niet eens over jagers, of boeren of verkeer.

Ik heb bewust voor de Parson gekozen en ben bewust van hun jachtinstinct. Over 1 a 2 jaar komt er een tweede Parson bij.

De Parson is nu eenmaal een jachthond maar een jachthond die enorm baasgericht is. Ik zou niks meer anders willen. Maylo gaat heus wel eens achter de konijnen aan, bij hem zijn de struikens de grens. Dit komt echt sporadisch voor dat hij achter de konijnen aan zit en ik corrigeer zijn gedrag ook niet. Ik negeer het, roep hem 1 a 2x en loop dan door, hij komt dan ook.

Blijf ik roepen dan weet hij 'ooo ze is in de buurt' en dan komt hij niet. Het zijn enorm slimme honden. Ruikt hij een kat...tja dat is een ander verhaal. Dan gaat er inderdaad een knop om.

Daarom laat ik hem op bepaalde stukjes niet meer loslopen omdat er katten kunnen zitten. Ik vind als je bewust een ras kiest met een jachtinstint dan is het nemen en delen.

Onze vorige Parson had overigens geen greintje jachtinstinct. Die kon met rust een kat of konijn zien lopen en negeerde ze volledig. Terwijl hij uit een jachtlijn kwam.

Een GPS systeem om je hond terug te vinden wil wel helpen!

Wij zijn van plan er ééntje te kopen voor Nahla.  Laatst waren we door een bos aan het banjeren, het leek wel een jungle, mijn man dacht dat ze bij mij was en ik dacht het omgekeerde.

Toen we eruit kwamen, bleek dat ze bij geen van ons beiden was.

Nahla is doof, dus roepen zit er niet bij.  Alle hens aan dek, iedereen een andere richting uit om te zoeken en twee mensen bleven waar ze waren.

Gelukkig kwam ze een eind verder uit het bos en kwam ze naar ons toe rennen toen we wuifden!

We vinden het echter verstandig om toch maar op veilig te spelen en te zorgen dat we haar kunnen terugvinden!

Lilly is 8maanden nu ze luistert al een beetje toch nog niet helemaal daar ze soms nog zeer wild kan zijn ik laat ze nog niet loslopen by een kleine wandeling durven doe ik nog niet

Mijn hond heeft totaal geen jachtpassie. Die blijft toch echt liever bij mijn dan dat ze een spoor gaat zoeken. Of achter iets aan gaat rennen. Laast was ze bij de sloot aan het snuffelen (dus toch een geutje opgepikt) en er springt recht voor haar een haas uit die weg rent door de wei. Ze stond erbij en keek erna meer niet. Terwijl ze los liep. Maar ik blijf me er altijd wel van bewust dat ze een hond is. En hou haar lichaamstaal in de gaten.

Yep, hier dus 2 van zulke dames: Lexi en Mara, gezusters in 'het kwaad'

Vera alleen had dat absoluut niet, dat was mijn schaduw, kon overal los.

Toen Lexi erbij kwam deed Vera met Lexi mee en toen Mara en Pien daarbij kwamen Mara ook, die heeft het bijna net zo erg als Lexi.

Dus toen alleen nog los in de 'grote duinen', waar echt in de verste verte geen weg in de buurt was.

Pientje blijft bij vrouwtje in de buurt.

Lexi en Mara kunnen echt niet meer los, versterken elkaar daar ook in. Iedere kat, konijn, vos, maakt niet uit, voor mijn part een muis en ze zijn van pleitenstein en rennen ook zo een weg over.

In de duinen had ik er ook geen probleem mee, liet ze lekker gaan.

Ze kregen ze gelukkig toch nooit te pakken.

Maar nu ik niet meer in de duinen loop met het ouwe stel: hier in het park laat ik ze niet los, de wegen te dichtbij.

Mijn ene herder had nul komma nul drang om ergens achteraan te gaan. Hij wees me meer dan eens op een dier in nood eerlijk gezegd.

De tweede was van een ander kaliber, en ik ging uit van de eerste dus toen ze achter wild aanvloog en achter katten (ik was erg bleu toen) heb ik echt even pas op de plaats moeten maken en gedrag om moeten leren buigen voor ik haar voor mijn gevoel weer redelijk normaal los kon laten lopen.

Maar het zat er in, dus ben ik altijd alert gebleven en moest ik alert blijven op dingen waar ze op kon reageren.

En nu heb ik een herder die ik van pup af aan heb, maar ook hij heeft een mate van instinct om ergens achter aan te gaan. Ook al zitten we er van pup af aan al bovenop.

Dan denk ik soms wel van, jemig van jongs af aan er al bovenop zitten, maar het zit er gewoon in bij bepaalde honden van welk ras dan ook.

In het voorbeeld hierboven als er plots een haas opspringt, mijn ene hond stond er bij en keek er naar de ander ging er gewoon achteraan. En ik vrees dat de huidige dat ook doet ondanks dat we er altijd zo alert op zijn. Of hij is wel nog te bereiken omdat we zo geoefend hebben erop, dat kan ook. Het is nog niet voorgekomen in ieder geval.

Ik heb bewust voor een herplaatser gekozen. Een kruising,  maar geen idee wat er nou allemaal in zit. Hierdoor weet je eigenlijk niet wat je in huis haalt. Ik wilde een actief hondje wat niet erg vond om eventjes alleen thuis te moeten blijven en niet te groot. Dus kwam ik bij Moh uit. 

En dat zij een jager is tja das best jammer, vooral voor haar. Ik durf haar niet overal los te laten. Gelukkig jaagt Moh vooral op wat ze ziet en niet wat ze ruikt. Dat is wel fijn, nu maar hopen dat ik het dus altijd net iets eerder zie... zo liepen we een keer langs een heg, waar ik overheen kon kijken, maar Moh niets zag wat er aan de andere kant gebeurde. Dit was dus de eerste keer dat Moh heel rustig langs wilde konijnen liep terwijl er 3 weg schoten...

Verder probeer ik het natuurlijk altijd te voorkomen, maar stel dat... Moh heeft gps om als ik haar los laat in bosrijk gebied. Want als Moh er achteraan gaat dan is dat niet voor een paar meter...