geven we het op of niet?

Onze cocker spaniel van net 13 jaar werd 2 weken geleden plots erg ziek. Je zag dat ze zich echt ellendig voelde. Behalve van een oorontsteking had ze daarvoor nergens last van. Nu was ze apathisch en stond ons aan te staren. Ze hoestte en had een snurkende ademhaling. Bovendien was er iets hevig mis met haar bek en poot, zodanig dat ze jankte en wegsprong zodra ze een hap at. Terwijl ze niets liever doet dan eten. Ze voelde ook koud aan. Ze bleek koorts en vocht in longen te hebben, maar aan tanden of poot was weinig te zien. Toch werd ze gek van die poot en bek. Ondanks antibiotica hield de koorts enkele dagen aan, maar uiteindelijk werd de ontsteking toch beter. De da dacht aan hartproblemen. Tanden en bek werden onder narcose onderzocht, maar er was enkel wat infectie op het tandvlees te zien. Omdat de poot nog veel problemen gaf, werden we doorgestuurd naar een dierenkliniek. Ondanks verdere onderzoeken is er nog steeds geen duidelijke diagnose.De hond slaapt veel en heeft nog altijd een snurkende ademhaling. Ze is zeker niet meer de oude. Wel is de mondinfectie veel beter. Ze kan opnieuw normaal eten en heeft een goede eetlust. Van vermagering geen sprake. Maar de poot is helemaal niet beter. Ondanks antibiotica, dus geen goed teken. We moeten hem inpakken of ze kluift hem af. Sinds enkele dagen komt er ook wat groene etter uit haar ogen. Ook heeft ze een opgezette lymfeklier in de hals. Het lymfevocht is onderzocht. Volgens de da zitten er abnormale cellen in, maar is er geen duidelijk beeld van lymfeklierkanker. Het labo bevestigde dit, dus voorlopig is deze diagnose niet te stellen. Maar ook niet uit te sluiten, ben ik bang.  Maandag zou de hond opnieuw in slaap moeten voor een biopt van de poot. Die zou meer duidelijkheid moeten geven. Alleen zie ik er enorm tegen op en weet in niet of ik haar dit nog wel wil aandoen. Mijn gevoel zegt nee. Anderzijds heeft ze op deze manier niet veel kwaliteit van leven meer en zullen we dan binnenkort moeten besluiten haar te laten inslapen, waar we het uiteraard zeer moeilijk mee hebben. Het is een moeilijke afweging. Het blijft natuurlijk door je hoofd spoken: stel dat het toch nog iets behandelbaars is… Maar als het dat niet is, zou ik het er erg lastig mee hebben dat we haar dit laatste ook nog hebben aangedaan. Ze heeft 2 moeilijke weken gehad en wij ook. Wat te doen?

O wat moeilijk Petra. Hier advies in geven is ook heel moeilijk, ik zou het niet aandurven je het een of het ander aan te raden.

Je wil je hond niet laten lijden natuurlijk, maar ook de kans op misschien nog een paar goede jaren niet voorbij laten gaan.

Vaak is het gevoel wat je hebt goed, je kent je hond.... maar toch... die twijfel....

Is er eigenlijk iets te zien aan die poot?

Misschien anders nog eens alles goed doorspreken met de dierenarts, wat hij bijv. zou doen als het zijn hond was.

het is een moeilijke beslissing.maar kijk ook naar de leeftijd van de hond.
en luister naar je gevoel.
de twijfel blijft altijd.
ik heb ook zo'n beslissing moeten nemen.
mijn hondje had tepeltumoren en ze ging steeds slechter eten,was nog wel af en toe blij en at nog wel lekkere dingen.
maar haar buik werdt steeds dikker,dus het zat ook van binnen al vol.
na overleg met de dierenarts heb ik haar laten gaan.
die zei als ze niet meer eten is dat al een teken.ze noemde nog wat dingen,maar dat weet ik niet meer.

je kan dan wachten,maar meestal wacht je te lang.
ik was heel bang dat de boel van binnen ging springen en dan had ze een vreselijke dood gehad,dat wilde ik niet.
ik heb ook achteraf getwijfeld of ik er wel goed aan had gedaan,maar ik denk het wel.
ik zeg niet dat je het moet doen,maar luister wel naar je gevoel.
dat klopt altijd.

Moeilijk om te beslissen je voelt wat je doen moet ze laten het zien en voelen al is het erg ik hoop dat je nog veel geluk ermee mag hebben

Dobry:

De poot heeft kale, wat gezwollen plekken en geeft haar veel last. Pijn of jeuk, ze kan het helaas niet zeggen. Maar als ze de kans krijgt, zit ze er fanatiek op te kluiven. Mogelijk trekt ze dus zelf haar pels uit, al moet er natuurlijk een onderliggende oorzaak zijn. We doen er zalf op en een windel rond. Die laat ze meestal zitten, maar het geneest niet goed. Er scheelt niets aan het skelet en is ook geen gewone een ontsteking, dat is allemaal nagekeken. De da zou gewoon verder onderzoeken en een biopt doen, omdat er uit de vorige onderzoeken geen antwoord is gekomen. Maar de poot is natuurlijk niet het enige probleem en ze is de vorige weken voortdurend geprikt, gestrest, onder narcose geweest… Ze reageert daar nog nauwelijks op, wat ook verre van normaal is. Thuis slaapt ze nu meestal.

Gre:

Dat is het nu juist: 14 jaar geleden hebben we onze vorige hond moeten laten inslapen. Wel een andere situatie, omdat hij duidelijk stervende was. Alleen, achteraf bezien hebben we nog veel te lang gewacht om hem een spuitje te laten geven. Daar heb ik nog altijd veel spijt van. Hij was nog altijd graag bij ons, dus stelden we het maar uit. We zijn toen ook op ons gevoel af gegaan, maar dat was toch niet juist. Er is niks dramatisch gebeurd, maar die laatste week had hij achteraf bezien 0,0 levenskwaliteit.

Voor mijn gevoel heeft ons hondje nu ook niet echt veel levenskwaliteit meer en nog minder als er nog meer vervelende onderzoeken aan te pas komen. Tenzij ze door een te genezen of te verbeteren ziekte zo is, dat is net nog niet duidelijk genoeg. Al vrees ik gezien haar leeftijd het ergste. De da zou in geval van kanker zelfs nog chemo overwegen, maar daar trekken wij zeker de grens.

Petra,

Al schrijvende heb je misschien al een voorlopige conclusie getrokken.

Jij kent je Cocker het beste. Kijk naar je hond, oren, houding van de rug en staart.  Als baasje kan je veel in de ogen van je hond lezen.

Wat heeft je Cocker nog voor plezier? Kan ze nog genieten van haar leven? Zijn er überhaupt nog verbeteringen te verwachten?

M.a.w. is het leven van je Cocker (hoe heet ze eigenlijk?) nog hondwaardig?

Toen mijn vorige hondje op jonge leeftijd ernstig ziek was, heb ik mij zelf op een gegeven moment afgevraagd, laat ik haar voortleven (c.q. voort lijden), omdat ik geen afscheid van haar kon nemen. Op een gegeven moment voelde ik, dat ik haar moest laten gaan. Houden van is ook op tijd kunnen loslaten.

Ik hoop, dat je op tijd de moeilijke beslissing kan nemen om je hond verder lijden te besparen. Volg je gevoel.

Heel veel sterkte gewenst,wat je ook beslist,doe Wat het beste voor je Hond is.

dat bedoel ik.
je zegd het al.
voor mijn gevoel heeft ons hondje niet veel levenskwaliteit meer.
dus dat zegd al genoeg.
een hond geeft niet snel aan dat ze ziek zijn.
als je het merkt zijn ze al ver heen.
je wilt ze nooit kwijt en het lijkt wel als je een besluit neemt dat ze weer een opleving krijgen en dan ga je weer twijfelen.
en ja ik heb 40jaar honden en ook vaak getwijfeld en soms te lang gewacht.
dus dat heb ik nu wel geleerd,ik wacht niet meer zolang en als het niet goed voelt neem ik toch de beslissing.
maar die kan ik niet voor jouw nemen.
ik wens je veel sterkte met de juiste beslissing.

Als ik lees wat je schrijft, zegt mijn gevoel dat je eigenlijk de beslissing al hebt genomen.
Veel sterkte!

Moeilijk, je wilt geen afscheid nemen, wie wel, ik lees tussen de regels jouw dilemma, ergens zegt je gevoel het is zo ver, maar je wilt toch nog die arm om je heen hebben van anderen die mee beslissen hierin.......artsen willen graag het leven van een zieke hond redden , alleen maar mooi, maar als ik lees wat er allemaal aan de hand is met jouw hond......bespreek het met de dierenarts wat de prognose is voor nu, of het nog zin heeft of dat het beter is om je hond te laten gaan......wat je ook doet, zoveel sterkte in het besluit, ik ken je hond niet, voor mij moeilijk om een goed advies te geven......

Als ik het zo lees, denk ik, het is mooi geweest, geef het diertje rust. Maar ik ken en zie je hond niet.

De vraag is hoeveel langer gaat je hond leven als er nog verder wordt gekeken en behandeld? En hoe zal de kwaliteit van leven zijn? Niemand heeft een glazen bol.

Ik heb met mijn vorige hond ook te lang gewacht achteraf bekeken. Maar zo gaat dat als je van tevoren alles zou weten, zou het gemakkelijker zijn. Doe je het voor de lijdensweg begint, dan denk je waarschijnlijk had ik niet nog vanalles moeten proberen. Het is altijd een getwijfel vrees ik.

Heel veel sterkte gewenst in ieder geval!

Heel veel sterkte wat je ook beslist

Zo moeilijk dit. Wij hebben ook een engelse cocker spaniel van ruim 13. Ze vreet ook aan 1 poot die we omwinden met iets . De achterpoot zit ze ook vaak aan. Ik vind dat doet ze uit stress of er is wat gebeurd of haar lijfje mankeert iets. Kies getrokken haar voorbeen moest het ontgelden bv.    Zo sneu als je oude hondje wat gaat mankeren.       Ik denk dat je zelf wel weet wat te doen,het is zo moeilijk om te zeggen, je mag gaan. Ook ik ben daar steeds erg bang voor.Sterkte..

Moeilijk. Misschien is die bek zo lastig en pijnlijk geweest, dat ze haar frustratie uitte op haar poot. (ik weet het niet) Krijgt ze nog ab daarvoor? een opgezette lymfeklier duidt op infectie ergens.

Ik zou die poot toch nog laten onderzoeken. Je schrijft dat ze tot twee weken geleden nog zo vinnig was, dus zie ik dit niet als aftakelen, dat gaat trager. (en minder pijnlijk in het begin)

Ik zou het voor m'n eigen gemoedsrust doen. Ik wil niet met vragen blijven zitten (ikke)

Ik weet dat een onderzoek weer een aanslag is, maar dan zou je wat houvast hebben om je beslissing (makkelijker evt) te maken.

wens je hoedanook veel sterkte en wijsheid.

Is moeilijk. Probeer ook eerlijk in te schatten wat je hond wel of niet aan kan. En stel dat boven je eigen gevoel. Althans daar zou ik me op richten. 

En als dat een eerder afscheid zou betekenen. Is mijn idee dat het dier een fijn leven herft gehad en voorkomen word dat er een onnodige lijdensweg ontstaat.

Is dat wel verder kijken en behandelen dan hoop ik dat je maatje daadwerkelijk over de wilskracht nog beschikt. Vaak narcose doet ook wat met je dier. En dat blijkt dat het behandelbaar is en je maatje dit goed aan.kan en nog een fijne tijd bijkrijgt.

Het zijn keuzes. Inschatten door goed observeren en eerlijk naar je maatje kijken. Hoe sterk is ze nog. Hoeveel geniet ze nog. Wat straalt ze uit. Wat zeggen haar ogen. 

Heel veel sterkte met het nemen van de juiste beslissing wat vaak dubbel moeilijk is omdat je zoveel om ze geeft. En zoveel al hebt mogen delen samen. 

Ik wil je graag een hart onder de riem steken. Je kan geen foute beslissing nemen!

Jij kent je hond het best en als jij vindt dat de levenskwaliteit niet meer is wat het moet zijn, dan kan je niet fout beslissen.

Twijfel zal er altijd zijn, maar weet dat een goede DA je hond niet zal inslapen als daar geen reden toe is. Als de DA het wil doen, betekent dat normaal gezien dat het wel tijd is...

Ik heb mijn dobermann na de diagnose van botkanker aan haar poot nog 6 maanden gehouden, met uiteraard pijnmedicatie. Achteraf gezien was dat te lang. Ik wist het niet, en ze kon het niet zeggen natuurlijk. Maar mijn hond at goed, was nog blij als ze me zag, ...

Toch kwam de dog mij 's nachts (elke nacht minstens 2x) steeds halen uit mijn bed en moest ik mee naar mijn meisje. Zij sliep gewoon, dacht ik. De dag dat ze er niet meer was, kwam de dog mij ook niet meer wakker maken. Dus ze moet maandenlang pijn hebben gehad 's nachts...

Hier gaat zoiets niet meer gebeuren. Voor mezelf heb ik uitgemaakt dat ik een hond met een levensbedreigende ziekte die niet te behandelen is, meteen uit zijn of haar lijden ga verlossen (als hij of zij veel pijn lijdt natuurlijk). Ik wil hier geen pijn meer in huis. Dit is heel zwaar en moeilijk, begrijp me niet verkeerd, want ik ben zeker niet harteloos hoor. Ik ben een huilebalk, hihi.

Ik wens je heel veel sterkte met de beslissing. En als het toch zover is, moest je toch beslissen om je hond in te slapen, weet dan dat je hier zo veel als je wil van je af kan schrijven! Iedereen weet hier wat het is, en we leven allemaal met je mee!

Persoonlijk vind ik belangrijk te weten wat er aan de hand is.
Misschien een geknelde zenuw waardoor pijn uitstraalt naar de poot?
Ook dat is een mogelijkheid.
Vocht in de longen duidt op een hartprobleem, maar kan mits de graad van ernst en juiste medicatie nog goed ondersteund worden.

Ik bedoel maar, er zijn bepaalde aandoeningen die problemen en pijn veroorzaken. Doch is het wel belangrijk te weten wat het probleem is.

Wanneer blijkt dat bvb kanker de oorzaak is....
Er dient duidelijkheid te zijn. Of het een tijdelijk en oplosbaar probleem is. Of een aandoening die uiteindelijk alleen maar van kwaad naar erger gaat. Dan is de keuze snel gemaakt.

Ok de hond is 13 jaar, maar dat op zich, mag geen reden zijn.

Succes en sterkte

Hallo allemaal, bedankt voor al jullie lieve reacties. Ik had het even nodig, want de vorige 2 weken was ons hondje zo ziek dat we het ergste vreesden. We hadden al tegen de kinderen gezegd dat we haar mogelijk moesten laten inslapen als het zo verder ging.

Het moeilijke was, dat er ondanks 2 weken van onderzoeken nog altijd geen oorzaak was gevonden en dat al die onderzoeken op zich zwaar begonnen te wegen. Uren in de auto met een doodzieke hond, voortdurend prikken, pijn, narcose… Thuis lag ze alleen nog maar te slapen. Als men ons met zekerheid had kunnen zeggen dat ze kanker had, waren we voor inslapen gegaan, geen twijfel. Maar als je niet weet wat er aan de hand is en of ze echt op het einde van haar krachten is, is het ook moeilijk te besluiten wat te doen. Dus besloten we, wat Kiki hierboven schrijft, toch nog maar voor de biopsie te gaan. Het zat ons idd dwars dat ze 2 weken geleden nog zo vinnig was voor haar leeftijd en van de één op de andere dag doodziek. Al is het volgens de da niet ongewoon dat honden zich sterk houden en gewoon alles blijvend doen tot ze er bij neervallen.

Maar sinds gisteren namiddag gaat het plots een heel stuk beter met haar. Ze is veel minder apathisch, komt opnieuw kijken wat we doen of wie er op bezoek komt, is zelfs een eindje gaan wandelen en snuffelde enthousiast aan alles. Vanmorgen hadden we die afspraak bij de da en die kon alleen maar vaststellen dat idd alles de goede kant op gaat. Longen en hart zijn ok gebleven zonder medicatie, de bek is veel beter, zelfs de poot is nu goed aan het genezen. Wel heeft ze een oogonsteking, maar is vlgs de da een bijkomende infectie omdat ze verzwakt was en met oogzalf makkelijk te verhelpen. Er is besloten geen biopt te nemen en haar voorlopig gewoon op te volgen.

Len@: interessant dat jouw cocker spaniel op zijn poot kluift door stress. Zou een heel goede verklaring kunnen zijn. Omdat ze water op de longen had, een opgezette lymfeklier, bijkomende infecties, onverklaarbare problemen met die poot en dit alles met antibiotica niet snel verdween, werd gedacht aan kanker omdat het op de duur allemaal samen leek te hangen. Maar misschien toch niet, dan. We beseffen natuurlijk dat ze 13 is en het zo weer fout kan gaan, maar voorlopig kunnen we dus even opgelucht ademhalen.

Petra, wat een goede update

heb je bij jullie in de buurt een holistisch dierenarts, misschien kan die nog iets van supplementen voorschrijven om haar gezondheid te ondersteunen?

 Dat is supergoed nieuws!!!

Wat fijn dat je toch niet voor de moeilijke beslissing staat door dat jullie hond gelukkig aan het herstellen is.

Pluk elke dag die jullie met haar hebben.

Ben zo blij met je update Petra. (fijn dat ik iets kon betekenen)

Jij kent je hond het beste. Nu de bek en het hoofd aan het genezen zijn, is er goede kans dat de rest volgt. (kreeg ze nog anti-biotica?)

Hoop voor jullie dat dit fijne nieuws zich doorzet en dat jullie nog veel quality-time tegemoet gaan.

Wat een geweldig nieuws, genieten met een grote G hoor!

Super nieuws! Nog vele mooie momenten samen gewenst en hopelijk nog lange tijd samen.

Gelukkig. Zolang genieten als kan!

Hopelijk nog lang genieten