nieuwe hond na overlijden andere hond

Vraagje.Mijn hond is zaterdag alweer 8 weken overleden en de eerste weken waren echt verschrikkelijk moeilijk zonder hond maar het gaat nu een stuk beter al mis ik haar natuurlijk wel!Nu twijfel ik of en wanneer ik weer een hond wil en wat voor hond dan bij me past.Ik neem er gewoon de tijd voor.Soms denk ik dat mensen het gek vinden dat je niet snel weer een andere hond neemt.maar zo gek is het toch niet?Ik bedoel een vervanging zal het nooit zijn en als een dierbaar mens overlijd moet je ook door de moeilijke tijd heen.Ik vind dat je beter de tijd kan nemen dan overhaasten.wat vinden jullie?En hoe snel namen jullie een andere hond? Ben benieuwd.

Je moet doen wat goed voor jou voelt. Dat kan niemand voor je beslissen. Wij hebben bewust meerdere honden, zodat we niet op een dag zonder komen te zitten. Moet daar niet aan denken. Hier zou in ieder geval heel snel weer een pup zijn of dat we op de wachtlijst staan voor een pup.

dubbel

Heel veel sterkte met het verlies van je hond!

Gelukkig heb ik zelf nog geen ervaring met het overlijden van een hond, maar mijn oudste hond is nu 14 jaar. Ik moet er niet aan denken om haar te verliezen, maar het komt natuurlijk wel steeds dichterbij. Wel heb ik een tweede hond, dus ik zal niet helemaal zonder hond zijn.

Iedereen zal anders reageren. Ik ken mensen die een week later alweer een pup hebben, sommigen na een jaar, maar ook mensen die gezegd hebben 'wij nemen geen hond meer'. De één rouwt om zijn hond door het te verwerken, de ander verzacht de pijn door een nieuwe hond aan te schaffen. 

Hoi, allereerst, wat verdrietig. 

Ik heb dit zelf nog niet meegemaakt, maar om me heen zie ik dat het voor iedereen anders is.

Ik denk dat ik ook niet heel lang zou wachten voordat ik op zoek ging naar een nieuwe hond.  

Maar het is toch een gevoel van jouzelf en dat mag je gewoon volgen hoor.

15 februari heb ik onze hond moeten laten inslapen. 

De eerste weken wilde ik niks van een ndere hond weten. 

Vervangen kan ze zoals je zelf ook aan geeft nooit.

Er is maar 1 Kittana voor ons. 

Nu zijn we toch weer aan het kijken voor een nieuwe hond. 

Je moet doen waar je je goed bij voelt en zeker niet overhaasten. 

Al wacht je nog een jaar dat moet je echt zelf beslissen. 

Veel sterkte nog het is nog maar kort geleden!

Daar zijn geen richtlijnen of regels voor. Ieder handelt naar z'n eigen gevoel en er is geen 'juist' en 'fout'.

Bij mij heeft het wel 8 jaar geduurd na het overlijden van m'n vorige hond vooraleer er weer een hond kwam...

Dit is mijn bericht trouwens.dan weten jullie dat ik niet zo anoniem ben haha.wist niet dat ik uitgelogd was.idd voor iedereen is het anders.

Allereerst nog veel sterkte gewenst!  

Het is helemaal niet gek als je wacht met een nieuw maatje in je leven, het is ook helemaal niet gek als je weer snel een nieuw vriendje hebt. Voor iedereen is het anders, iedereen rouwt ook anders. Doe wat goed voor je voelt. Nogmaals sterkte 

 Heb je even gequote, dacht anoniem, nee jij bent het....allereerst , het is altijd zo verdrietig als je geliefde hond overlijd, en als je dan een andere hond wilt / neemt, niemand vind dat raar, het is geen vervanger.....je hebt het een plekje gegeven , je gaat verder en misschien met een nieuwe huisgenoot, dat hoop ik voor je, vergeten gebeurt niet, gemis blijft, maar je hebt weer een heerlijke hond waar je verder mee kan, ik zou zeggen doen, doe wat jij het liefst doet.......

Ik was ook heel blij dat ik nog een hond in huis had toen onze eerste hond overleed. Ik zou echt niet zonder kunnen en willen! 

Maar iedereen voelt dit anders en ieder zijn gevoel is goed.

Ik denk er net zo over, de nieuwe hond is nooit een vervanging voor de oude hond, elke hond is uniek en krijgt een eigen plekje in je hart. Wanneer je er aan toe bent om een nieuwe hond in huis te nemen verschilt per persoon.

Nadat mijn eerste hond overleed heb ik een jaar gewacht, maar achteraf heb ik spijt dat ik zo lang gewacht had. Ik had voor een herplaatser gekozen, Lola, die al vier jaar in een asiel zat, en ze had dus een jaar eerder bij me kunnen zijn.

Dus toen zij overleed heb ik niet lang gewacht en voor een volgende herplaatser gekozen, zodat die niet onnodig langer moest wachten. Ik wist inmiddels dat het gemis en verdriet om de overleden hond er gewoon nog is ook al heb je een nieuwe hond in huis.

Zoals hier boven al gezegd, iedereen ervaart dingen op zijn/haar eigen tempo. Het toe leven naar een nieuw pupje kan heel veel vrolijkheid geven in een verdrietige tijd. Het duurt toch altijd even voordat dat kleine hummeltje uiteindelijk in huis is.

Nog heel veel sterkte gewenst...

Toen mijn eerste hond overleed, keken we een week later al naar een nieuwe hond. 2 weken later was ze er al. Het was zo enorm stil in huis en we verlangden zo enorm naar een maatje...

Mijn Odi is in augustus 2015 overleden, en ik merk dat ik er nog niet helemaal aan toe ben om er weer een hond bij te nemen. Ik neem hier gewoon de tijd voor, totdat het voor mij goed voelt.

Dus doe wat voor jou goed voelt, en wanneer het voor jou goed voelt.

Je mag zeker je  verdriet eerst verwerken en ik weet dat ,dat best lang duren ,maar het doet ook zoveel pijn en het enorme gemis.Ik wens je nog heel veel sterkte

Zoals iedereen zegt verwerkt ieder dat op zijn eigen manier.

Ons Zorky is een jaar erg ziek geweest. Begrijp het niet verkeerd. Hij had nog een vrolijk honden leven maar met een tik op zijn buik kon hij inwendig door bloeden.

Ik heb eigenlijk een jaar gerouwd (toen hij nog leefde) uit de angst steeds dat hij er morgen misschien niet meer was.

Ook groeide in dat jaar het idee dat ik zonder hem niet verder wilde.

Een jaar tevoren was ik ook al Zyrko verloren.

Ja, en toen kwam de dag........

Omdat ik al veel gerouwd had en in enorme angst geleefd heb (een jaar lang) was HET moment een berusting. Maar met enorm veel verdriet.

Door de enorme angst, die nu wegviel, kon ik niet verder.

Een jaar intens voor hem gezorgd en ervoor voor Zyrko en opeens die leegte.

Had je me nooit moeten zeggen, ik had je voor gek verklaard maar.....

Ik ben eens op sites gaan kijken en kwam een week later Zebee tegen.

Dat was een enorme tweestrijd.

Zebee is dus toch toen gekomen. Ik was verliefd op haar maar........nu achteraf.......had ik moeten wachten.

Ik kon haar knuffelen, kon met haar spelen ect......maar ik had niet het gevoel wat ik haar wenste dat ze van mij zou krijgen.

Alles herinnerde aan Zorky. De foto van Zorky en Zyrko stond op de kast en als ik Zebee knuffelde keek ik naar de foto en voelde me schuldig.

Een maand later zijn we met Zebee op vakantie gegaan. Daar waren geen herinneringen en is mijn liefde voor haar opgebloeid.

Nu heb ik 2 meiden maar nog kijk ik elke avond naar de sterren en zeg : jongens ik hou van jullie. Als ik naar bed ga loop ik even naar hun foto. (dat is nu 3 jaar later nog)

Bij de andere honden die ik verloren heb had ik nog steeds 1 of 2 honden. Bij  Zorky kon ik geen bij pakken na de dood van Zyrko omdat voor een buik bloeding te gevaarlijk zou zijn.

Dus toen was ik echt alleen zonder hond.

Volg je eigen gevoel.

Alles wat we hier schrijven is ons gevoel en dat is voor eenieder anders.

Ik heb wel nooit het vergelijk gemaakt tussen de meiden nu en Zorky en Zyrko.  Ze zijn allemaal een eigen individu met een eigen ik. Dat is belangrijk dat je je dat goed voor ogen houdt.

Sterkte met je beslissing en met het verder verwerken van het grote verlies.

Wat andere mensen er van vinden is helemaal niet belangrijk. Als jij graag een hond wil ga je gewoon lekker rondkijken.

Ik heb mijn eerste pup met 8 maanden moeten laten inslapen. Ik was er helemaal stuk van, en ging toch al vrij snel op zoek naar een nieuwe hond.

3 maand later kwam Paddy bij ons in huis. Ik had heel erg geluk. De fokker was heel gastvrij, ik mocht zo vaak komen kijken als ik wilde. Zo groeide ik er naar toe. Het verdriet werd niet minder, maar ik ervaarde en ervaar nog steeds dat dat tegelijk kan. Verdriet hebben en genieten.

Veel sterkte met het verlies van je maatje. Het nemen van een nieuwe hond is zo persoonlijk, niemand kan of mag daar iets van zeggen, je handeld naar je gevoel, vor de 1 is dat zo snel mogelijk en de ander heeft wat langer nodig.

Ik zelf kon niet zo goed met het overlijden van mijn eerste hondje omgaan, ze was 15 jaar mijn maatje, ik wilde dit ook nooit meer meemaken, de pijn van het verlies.... Tot ik na 5 jaar toch weer heel erg ging verlangen naar een maatje, ondertussen heb ik er twee en zaterdag ga ik bij misschien mijn derde hondje kijken. 

kijk rustig hoe het voor jou voelt en ga absoluut niet af op wat andere mensen vinden, denken of zeggen

Sterkte met het verlies van je maatje.

Als jij er aan toe bent is ook wat ik hoor van 'iedereen'....

Ik heb zelf onze prachtige trouwe rottweiler twee weken geleden moeten laten gaan en ben er nog steeds stuk van.

Ik laat nog iedere dag een traan.

In mijn hoofd gaan gedachten naar een andere hond...ik mis enorm de energie van een dier in huis! De leegte als je uit je bed komt of thuis komt treft me steeds weer als een mokerslag.

Ik voel me enorm schuldig dat ik nu al in gedachten op zoek ben naar een andere hond. Ik weet niet of ik leegte wil compenseren of dat ik al echt een andere hond wil....ik zelf vind het ergens dat ik het niet kan maken tegenover mijn lieve rottweiler en die gedachten plagen me enorm....

als ik toch het internet op ga en wil gaan zoeken bekruipt me een schuldgevoel....dan ben ik er denk ik nog niet klaar voor!

Vind het lastig om hier mee om te gaan, omdat ik de leegte ook niet goed kan handelen

Onze oudste hond is echt een lieverd!! maar we weten dat hij niet oud zal worden, hij is nu 5,5 en dat is omdat hij van alles en nog wat mankeert... o.a. epilepsie, HD, Addison en artrose.

We hebben er dus sinds september 2016 een hond bij, omdat ik straks niet zonder hond wil. En je op een australian labradoodle heel lang moet wachten..

dus nu genieten we van 2 honden.. voor zolang het duurt.. en nu ik dit topic lees zal ik straks geen schuld gevoel hebben omdat je een andere hond zoekt, maar dat is iets wat ik me nog niet eerder gerealiseerd heb hoor!

Ik snap je helemaal Ge.de eerste weken zijn een hel.daarna wordt de ergste pijn wat minder.voor mij is het nu 2 maand geleden en ik kijk vaak op marktplaats maar betrap mezelf er op dat het nog niet helemaal goed voelt dus ik neem de tijd.de leegte is ook niet te doen vooral de eerste weken had ik dat heel erg maar toen mijn mams overleed moest ik er ook doorheen en zo denk ik nu ook.tot ik een leuk hondje zie en het echt goed voelt.sterkte

Hoi,

ik sta er zelf verbaasd van dat we het toch hebben gedaan...maar over twee weken komt er een prachtige blonde labrador dame bij ons wonen.

gek genoeg voelde het heel goed en ondanks dat ik mijn trouwe maat mis kan ik me verheugen op haar komst.

Ik weet zeker dat mijn maat het eens zou zijn met onze keuze, en wel gecharmeerd zou zijn van deze mooie dame

Wel bewust gekozen voor een totaal ander ras en karakter want er was voor mij maar 1 unieke rottweiler!

Ik miste de energie van een hond in huis, en of ik nu nog even had gewacht, of langer...dat gemis was gebleven. Hoe lang ik ook wacht, mijn trouwe maat komt er niet mee terug.

ik weet nu ook dat ik hem niet vervang. Hij zit voor altijd in mijn hart en zijn urn heeft hier een speciaal plekje in de woonkamer!