Onderzoek naar het omhelzen van een hond.

Indy kan alles hebben,je kunt ermee doen wat je maar wil.Hij komt zelf vragen naar knuffels.En is soms een vreselijk likkebeest,helemaal gewassen zijn we dan.Soms wilt hij rust,dan gaan z'n oogjes rollen zoals een klein kind dat z'n moeder een beetje zotjes vind.

Diesel is ook een grote knuffelbeer, vind alles best.
Ons aflebberen doet hij nooit, zou ik ook niet willen.

 Hier dus net zo Bulleke! Geweldig toch!? Alleen wachten die van mij niet totdat ik op de grond zit maar nemen ze het ervan zodra ze de kans zien. Is maar goed dat ik krullen heb (die toch al precies doen waar ze zelf zin in hebben) anders liep ik voor Jan.... Doedel. .. iedere dag met al dat gevrot in mijn nek.

Voor de gematigde versie duiken ze hier trouwens onder mijn arm in met hun hoofd. En dan tel ik het buik of 'kont' kriebelen waarom gevraagd wordt niet eens  mee.

hier wordt ook wat afgekust. Als ik soxhtends wakker wordt laat die zichzelf op mijn arm vallen en dan zo om dat hij met alle pootjes in de lucht ligt vind ik toch ook wel knuffelen eigenlijk

Mijn honden komen veel en vaak aandacht halen. Knuffelen ... Ze accepteren het zonder problemen.. heb twee jonge kids. Gebeurt niet vaak maar ze 'tolereren'het en daar gaat het om. Leer m'n kids dat ze de honden met rust moeten laten en alleen mogen aaien als de honden naar hun toe komen maar het blijven kids. Gelukkig zijn  de honden altijd erg braaf en pikken ze een hoop van de kinderen. Nu doen mijn kids wel zachtjes hoor dat scheelt. En ik ben er altijd bij.

Ik heb mijn nichtjes en neefjes geleerd dat ze Binky niet van bovenaf mogen aaien, maar op hun knietjes moeten gaan zitten om hem te aaien. En als hij niet wil, niet achter hem aan te gaan. Een keer is het gebeurd dat m'n jongste nichtje van zes hem toch bij zijn voorpoten vastgreep, naar zich toetrok en hem stevig vastpakte als knuffel. Binky gromde en durft nu niet meer in haar buurt te komen als ik niet bij haar op de grond zit. 

Thuis in het gezin duwt hij zijn kop onder je hand, wrijft zich helemaal tegen je aan, komt 's ochtends op je borst liggen en zucht dan tevreden als je hem aait. Maar twee armen om hem heen, vindt hij eng. Dan loopt hij direct weg. Ook niet zo gek, want het is maar een iel ding voor twee grote mensenarmen.