is mijn hond overleden aan een tumor?

Afgelopen zaterdag 22 april zijn wij ons mannetje Siamon verloren (Franse Bulldog 9,5 jaar). Het begon al zo een beetje de dagen ervoor, ik geloof op de woensdag. Hij had last van zijn rechterachterpoot (dacht misschien verstapt). Met 2 dagen werd het er niet beter op. Hij begon raar te lopen, een beetje stijf, dronkemansloopje. Verder at en dronk hij wel gewoon, ook reageerde hij nog op bezoek dat binnen kwam. Maar hij liep moeilijk en kwam hij moeilijk in en uit zijn mandje. Op zaterdag om 14:00  besloten wij toch naar de DA te gaan omdat het steeds erger werd. De DA gaf al aan dat dit te maken kan hebben met een tumor. We zouden een MRI moeten laten maken om dit uit te sluiten. Dit had pas maandag gekund. Hij zou voor nu een prednison prik krijgen om eventuele zwellingen te verminderen. Siamon had al pijnstillers gehad die dag omdat hij 1 maand daarvoor al een pleuritis had opgelopen, waar hij trouwens bijna van genezen was. De prednison en metacam werken niet goed samen dus zij de DA dat het beter was om de volgende dag de prik te halen. We gingen naar huis, Siamon kreeg steeds meer aanvallen. Om 17:00 belde wij de DA en hebben wij alsnog de prednison prik gehaald met maagbeschermer. Maar Siamon begon aanvallen te krijgen. Het leek naar mijn idee op epileptische aanvallen. Hij had zijn spieren niet meer onder controle en ze hele lijf verkrampte en trilde. Als je hem neerzetten viel hij voorover omdat zijn spieren constant bleven verkrampen. Naarmate de uren verstrekken werden deze aanvallen steeds erger en intensiever. Hij kon op een gegeven moment niet eens meer staan hij viel gewoon om. We voelden al dat het niet goed zat, hij bleef in de aanvallen hangen en begon erbij te schreeuwen. Een geluid wat ik nog nooit eerder had gehoord in 9,5 jaar en wat aan mij hart ging. We zijn om 22:00 richting de DA gegaan waar we het moeilijkste besluit wat ik tot nu toe ooit heb moeten nemen hebben genomen. We moesten onze allerliefste Siamon laten gaan. Naast het feit dat ik het mijzelf soms kwalijk neem dat ik misschien te laat naar de DA ben gegaan, hoop ik toch dat we het juiste besluit hebben genomen.  Ik vraag mij af of iemand ook ervaring heeft waarbij bovenstaande symptomen binnen zo een korte tijd optreden en de hond hebben moeten laten inslapen? Het is de eerste keer dat ik dit meemaak en wij hadden Siamon al vanaf 6 weken. Ben er zo kapot van, niet iedereen begrijpt dat, maar ik ben echt mijn beste maatje verloren.      

Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen.

Ik weet dat veel mensen het niet begrijpen, maar hier gelukkig iedereen wel

Hier kun je je verhaal en je verdriet kwijt, er zijn hier velen die weten wat je doormaakt, ook ik.

Ik vind dat je, hoe verschrikkelijk zwaar ook, de juiste beslissing hebt genomen, juist uit liefde voor Siamon.

Ik brand een kaarsje voor je beste maatje

Natuurlijk ben je je beste maatje verloren! Hier op HP zal niemand dat raar vinden dat je dat zo voelt! 

En iedereen die zijn of haar hondje heeft in laten slapen heeft een schuldgevoel en de ''wat als vraag?'' komt altijd een keer boven.

Ik herken je verhaal niet,ik heb dit niet zelf meegemaakt dus daarin kan ik je niet steunen of geruststellen. Maar de symptomen die je beschrijft klinkt echt alsof er echt iets niet goed zat in de hersenen! En zeker met de snelheid van verslechteren had je er ook niet veel meer aan kunnen doen waarschijnlijk. Stel dat je1 of2 dagen eerder naar de dierenarts was gegaan dan had je hond misschien nog wel de mri kunnen ondergaan, maar dan nog... het ging zo snel, zelfs met prednison en das normaal een paardenmiddel. 

Heel veel sterkte met het verwerken van dit enorme verlies, je maatje. 

Heel veel sterkte!

Meid toch wat een groot verdriet voor je.....ja wij weten wat je doormaakt, je hond verliezen je beste maatje is een heel groot verdriet....je niet schuldig voelen, dat is niet nodig, je hebt vol liefde goed voor je hond gezorgd, een tumor is niet zomaar een twee drie aan de buitenkant te zien, honden zijn harde wezentjes die niet snel laten zien als er wat aan de hand is...je hebt de juiste beslissing genomen, en daar is moed voor nodig.....wat kan ik nu tegen je zeggen, het is nog zo vers, niet te bevatten, maar koester de mooie herinneringen die je hebt......en probeer het een plekje te geven....rouwen om je geliefde hond heeft tijd nodig , veel tijd, sterkte.

Allereerst wil ik je heel veel sterkte en kracht wensen .

Dit hebben we, denk ik , allemaal gehad.......de vraag...als ik had....dan....

Had Siamon nog een MRI moeten ondergaan dan had er narcose moeten komen. Siamon was al zo ziek.....dan nog narcose......en als er iets gevonden was ....een ingreep of iets......en dat in zo'n ziek lichaampje.

Hem is nu verder lijden bespaart ook al lijden jullie nu enorm.

Rust zacht Siamon en nogmaals sterkte voor jullie.

Ooit zul je begrijpen dat je voor hem het beste hebt gedaan.

Bedankt voor jullie reacties, het doet mij goed.

Siamon

Veel sterkte. Ja soms gaat het zo snel waar je nog nooit aan gedacht hebt.  Mooi diertje..

Heel veel sterkte weet hoe het voelt

Heel veel sterkte,ik weet hoe je,je nu voelt

Ja, helaas hebben wij het meegemaakt met onze witte herder. Hij was net 8 jaar. Begon ook met verstijven en ' schreeuwen' niet meer uit de aanvallen komen. De eerste aanval duurde bijna 2 uur !! Daarna een aantal korte aanvallen. Bij de da weer een grote en als gevolg van die verstijving kreeg hij ook nog een longbloeding.

Onze da zei ook dat de waarschijnlijke oorzaak een hersentumor of een hersenbloeding geweest is. En in beide gevallen , ook al hadden we het geweten, je kunt er niets tegen doen.

Ik weet hoe moeilijk het is. Kan niet anders zeggen als heel veel sterkte.

Wat een mooierd Sabrina........

het voelt erg goed om dit te kunnen delen met anderen en steun te krijgen. Het verlies valt ons zo zwaar. 

@Annelies, was het bij jullie ook gebeurd in zo een korte tijd? Ik kan nog steeds niet geloven dat het zo snel ging.

De eerste aanval was om 6 uur 's morgens en om half 12 is hij gestorven 

Ach wat een mooi beestje.... en ja je maatje verliezen hakt er in. Heel veel sterkte. Ik heb het helaas ook meegemaakt.  Het doet pijn heel veel pijn. En dat heeft echt tijd nodig. Schrijf het hier van je af, het helpt je door deze moeilijke tijd heen. Hier wordt je begrepen. Nogmaals sterkte....

Nog heel veel sterkte verder weet hoe het voelt