Verlatingsangst bij herplaatser

Wij hebben een week geleden Zorro, een Tibetaanse terriër geadopteerd. Hij is 8 jaar oud en had altijd bij een oud koppel geleefd. Wegens ernstige gezondheidsklachten (jarenlange bedlegerigheid) konden ze niet meer voor hem zorgen. Hij is toen 4 maanden naar een opvanggezin verhuisd in afwachting van een nieuwe thuis.

Men verzekerde ons daar dat hij alleen kon blijven omdat de mevrouw overdag moest werken. Nu hebben we daar ernstige twijfels bij want Zorro verandert van de liefste hond ter wereld in een hyperactieve hond die de hele buurt bijeen blaft en de deur van de woonkamer sloopt zodra ik nog even naar toilet moet gaan. Een douche nemen, naar de bakker gaan, slapen in mijn eigen bed, ... is ronduit onmogelijk. Zelfs als ie ons ziet achter glas wordt ie gek. Ik heb al eens geprobeerd om hem aan de tafelpoot vast te leggen maar hij beet zijn koord binnen de kortste keren gewoon door.

Hij krijgt veel beweging maar toch vindt ie nog de energie om uit zijn dak te gaan als we daarna voorzichtige pogingen doen zoals jas aan/uit, deur open/dicht, ... We negeren hem bij het binnenkomen en verlaten van de kamer. Hij volgt ons op de voet en we hebben geen idee hoe we aan zijn verstand moeten brengen dat ie op een meter of twee moet liggen en idealiter een kamer verder om rust te leren vinden. We oefenen nu op de commando's zit en lig. Blijf verstaat ie wel maar houdt ie niet langer dan een paar seconden vol.

We willen niet dat ie boven bij ons in de slaapkamer slaapt wegens hygiënische redenen maar ik zie me ook niet de rest van mijn leven op de bank beneden slapen :)

Sinds dat honden echte huisdieren zijn geworden zijn ze in zeer grote maten voor veel afhankelijk van de mens. Ook wat emotionele binding betreft.

Nu is het ondertussen wetenschappelijk vastgesteld dat honden emoties gelijkaardig aan die van de mens ervaren.

Verdriet, blijschap, angst, onzekerheid zijn emoties die honden ook voelen. Met één verschil, bij hen is het zowat gelijk aan dat van een 2 - 3 jarig kind.

Dus de hond heeft eerst jaren bij een ouder, waarschijnlijk zeer rustig koppel gewoond. Plots stop dit en verhuist hij. Je kan dit niet aan een hond uitleggen waarom.

En dan 4 maanden later poef weer zijn omgeving waar hij net wat begon te wennen weg.

Denken jullie dan niet dat dit een beetje logisch is dat hij nu in paniek geraakt?

Een hond beweging geven is maar een onderdeeltje van zijn noden.

En veel beweging is spijtig genoeg niet de oplossing voor alle problemen.

Deze hond is compleet zijn vertrouwen kwijt.
Dus ga je dat vertrouwen terug helemaal van nul af moeten opbouwen.

Het zou een 80% zijn van alle honden die last hebben van verlatingsangst. De één al meer dan de andere.

Een hond heeft nood aan een veilig gevoel.
Dus doe voorlopig geen deuren achter je dicht. Maar laat hem je volgen zodat hij kan zien dat je zomaar niet verdwijnt.

Behalve veiligheid heeft een hond ook nood aan voorspelbaarheid. Dus snel effe naar buiten gaan is geen goed idee als je vertrouwen wil laten groeien.

Voorlopig laat je hem best gewoon niet alleen. Dus neem hem mee. Moet je gaan werken? Ga dan op zoek naar een oppas. En dan kan je nadien gaan werken aan het leren alleen zijn.

Geduld is een schoondeugd.
Jullie hebben de hond uiteindelijk nog maar een week

Je hebt de hond nog maar een weekje; je zal geduld moeten hebben 

De hond is weer in een heel andere omgeving gekomen, met nieuwe en vreemde geurtjes, en vooral ook weer nieuwe mensen en nieuwe regels. Daar heb je wel even een 'wenperiode' voor nodig.

Wat Eliane in haar stukje ook aangeeft, het sleutelwoord is bij een herplaatser eigenlijk altijd 'vertrouwen'. Je hond zal vertrouwen in jou moeten krijgen, erop leren vertrouwen dat wanneer jij weg gaat je ook weer terug komt. En dat heeft vaak gewoon tijd nodig.

Wij hebben ook een herplaatser en die zat de eerste tijd ook zo'n beetje aan mijn been gekleefd. Waar ik ging, ging zij ook. Als ik van mijn stoel opstond en zij lag te slapen, werd ze meteen wakker en stond naast me.

Ik heb het in het begin gewoon even zo gelaten en zag dat het al vrij snel wat minder 'zwaan kleef aan' werd en het allemaal iets ontspannender werd. En wanneer ik het over vrij snel heb, dan praat ik niet in dagen, maar weken en maanden, want zo lang duurt dat.

Dingetjes als lig en zit leren heb ik persoonlijk de eerste tijd ook niet gedaan. Eventjes rust voor de hond, even laten wennen aan de nieuwe routines, de omgeving, en de nieuwe regeltjes (al waren die bij ons in het begin dus ook héél soepel); niets hoeft.

Zo leert je hond jou kennen en ook andersom: jij krijgt sneller te zien hoe je hond werkelijk is, want daar valt zo in het begin nog vaak niet zo heel veel over te zeggen.

Als je het alleen zijn op wilt gaan bouwen (dit is namelijk iets dat je hond ook moet leren), dan kan je het doen zoals je met een pup doet: je doet dit in héle kleine stapjes en begint bijvoorbeeld maar met 30 seconden alleen zijn, 1 minuut, 2 minuten, 5 minuten, 10 minuten, etc. Zo leert je hond dat je altijd terug komt, zonder dat er stress bij komt kijken. Hele kleine stapjes dus, en als je een stapje terug moet doen, doe dat dan ook.

Maar vooral tijd, tijd, tijd dus: doe het lekker rustig aan 

Dank voor jullie reacties alvast.

Wat stellen jullie dan voor als oplossing voor de nacht? Ik wil geen hond in mijn slaapkamer.

En hoe los ik dat op om naar de winkel te gaan of zo? Mijn vrienden werken. Ik kan toch geen oppas vragen om even naar de bakker te gaan?

Het is gewoon dat ik hier niet op voorbereid bent gezien men mij had gezegd dat de hond alleen kon blijven. Ik sta een beetje voor een voldongen feit nu.

Fijn dat jullie het hondje een goed thuis willen geven best triest ook voor die mensen, maar zeker ook voor de hond.

Het is ook even lastig, maar het is zoals al aangegeven is hangt het van heel veel faktoren af of een hond alleen kan zijn of niet. Als hij dat in de ene situatie kon zegt dat niets over de situatie bij jou. Het is nu in korte tijd al zijn tweede nieuwe huis en het heeft tijd nodig.

Misschien kan je zijn plekje net om de hoek van je slaapkamer maken s nachts, of je zou beneden kunnen slapen bij hem.

De boodschappen zou ik dan voorlopig even doen als je man thuis is.

Het heeft even tijd en geduld nodig.

Iemand van de buren waar je eventueel contact mee hebt. Waar je de situatie kan aan uitleggen en die effe wil oppassen.
Of bvb een dienst die honden uitlaat.
En dat je dan net van die ene dag in de week gelegenheid gebruik maakt om te winkelen.

Een week is nog kort. Ik denk dat je het nog even tijd zal moeten geven. Alles is nieuw voor je hond. Nieuwe mensen, nieuwe geuren, nieuwe gewoonten, ...

Wat je wel al kan doen, is heel rustig eens je jas aandoen en bij hem gaan zitten en daarna je jas weer uitdoen, enz...

De hond moet leren dat dit nu zijn plek is en dat jullie altijd terugkomen. Dit is niet zo makkelijk voor hem, te weten dat er al 2 gezinnen hem hebben 'verlaten'. Want zo voelt het voor de hond wel, natuurlijk.

Hij heeft geleerd dat 'zijn' mensen op een dag niet meer terugkomen of hem ergens anders achterlaten...

Ik wens jullie heel veel liefde voor hem maar ook van hem, dat zal geen probleem zijn, denk ik, maar ik wens jullie nog meer 'emmers' vol geduld!

 Ik zou tijdens de nacht nog even bij hem slapen. Heb ik hier ook gedaan tot er 'rust' kwam. En naar de bakker kan ie misschien mee?

Je kan misschien ook proberen om de mand in de gang te zetten, dichtbij je slaapkamer? Dan hoort hij jou wel ademen en gaat ie misschien toch slapen ipv te blaffen...

Het hele leven van je hond is overhoop gehaald, alles wat vertrouwd is is weg.

Bij jullie is alles nieuw, onvoorspelbaar, dat maakt heel onzeker.
Wie weet ga je weg en kom je niet meer terug.

Het gedrag van je hond is dus heel goed te begrijpen. Hij zal het vertrouwen moeten krijgen, jou huis als zijn vaste plek moeten gaan zien en het vertrouwen dat jullie terug komen.
Dit gaat zeker een paar weken duren.

Ik zou hem dan ook voorlopig met je meelaten lopen.
Zorg eerst dat hij zich op zijn gemak gaat voelen.
Je kan hem dan een kluifje aanbieden en met de deur open even de gang op gaan.
Langzaam laten merken, dat je echt terug komt.

Voor de nachten, voorlopig op de bank. Hij zal echt wennen

Geef je hond ook een kledingstuk waar jouw geur aan zit! Dat hielp hier enorm. Naaltje neemt af en toe nog steeds mijn sloffen en gaat er dan op liggen.

Of mijn sjaal trekt ze soms ook nog van de kapstok. Nu ligt er steeds een sjaal die ik thuis in de tuin omdoe, op de hoek van de verwarming. Bij nood aan mammie, kan ze die gewoon nemen, op de bank leggen en erop gaan liggen.

Van de buren weet ik dat ze verder eigenlijk nooit jankt of blaft, en dat ze de hele tijd dat ik weg ben slaapt of hangt...

 Hij bijt zijn koord door binnen de kortste keren en wordt gewoon wild als ik verder dan een paar meter weg ben. Zelfs als ie me ziet achter glas ...

We kunnen overwegen om hem in de gang te zetten idd.

Hij bijt zijn koord door binnen de kortste keren en wordt gewoon wild als ik verder dan een paar meter weg ben.

Waarom zou je een hond aan een koord vastbinden? Dat gaat het alleen maar erger maken

 Wou ik ook net vragen: waarom een koord???

Ehh om de hond buiten bij de bakker even vast te zetten neem ik aan?? De meeste bakkers mogen ze niet bepaald mee naar binnen.

Nothing grows without nurturing...

Super fijn dat je een herplaatsen hebt.

DJ heb ik met 9 maanden uit het asiel gehaald. Volgens hun kon hij ook alleen zijn maar door alle veranderingen was dit niet meer mogelijk. Nu bijna 2 jaar verder gaat het beter. Hij vond alles goed als we maar niet door de voor of achterdeur gingen.

Samen met een gedragstherapeut zijn we er mee aan de slag gegaan en ging het met hele kleine stapjes beter. We zitten nu op 1x per dag alleen zijn en dat kan tot max 3 uur ongeveer. We gaan nu het opbouwen dat hij 2x kort alleen kan zijn.

Een Gedragstherapeut is echt een aanrader, maar laat hem eerst ook even rustig wennen aan de nieuwe omgeving en aan jullie. Heel veel succes!

Zorro breekt de boel af als ik een douche wil nemen. Dus heb ik eens geprobeerd om hem aan zijn leiband aan de tafelpoot vast te maken. Maar die leiband beet hij dus binnen de kortste keren door.

En ja, als ik naar een bakker wil gaan, zal ie ook aan de leiband moeten wachten. Dus ik zie het probleem niet. 

Een weekje is nog maar kort. Ik heb ook een adoptie hondje, uit Spanje. 

De eerste week heb ik beneden geslapen, gewoon in de slaapkamer. Daarna ben ik het gaan afbouwen. Een beetje verder van de mand, in de hal en zo langzaam naar boven. 

Dit heeft bij haar geholpen. Ook zijn wij opbouwend weg gegaan. En de keer (2 hele manden) dat ze de manden hebben we niks gezegt of gedaan. Gewoon opruimen en klaar. Dan was dit het teken dat het te lang was.

Laten we het afkloppen, maar sinds een maand of 2 á 2.5 sloot ze niet meer

Oja en dan natuurlijk de gouden tip: Geduld, geduld en geduld 

Hier hadden we hetzelfde probleem met onze herplaatser en het vergt veel planning en geduld.

Wij hebben opgebouwd (nadat ze gewend was! ) en dit echt per minuut. Een camera opgehangen om te kijken of ze nog relaxed was. 

Een kong met gesmolten kaas en wij een minuutje naar buiten. Ging dit een paar keer goed, dan iets langer. Va 15 minuten met 5 minuten extra opgebouwd tot een half uur en zo verder. 

Tot die tijd sliep ze in de bench op onze slaapkamer. En we lieten haar ook echt niet langer alleen dan volgens schema.

Dus dagelijks boodschappen halen werd 1x per week, of als zij bij de oppas was. 

En tijdens werkuren was ze bij de oppas.

Het heeft lang geduurd, maar ze ligt nu heerlijk languit op de bank te snurken als we weg zijn. 

Nu zijn wij wel met zn 2en, dus dat maakt het wel een stuk makkelijker. 

Op www.hondenoppas.nl hebben wij een hele fijne oppas gevonden. 

Succes en idd heb geduld.

 Ze is bang alleen te blijven. Als je haar vastbind, kan ze in paniek raken. Ze is bang, wil je zoeken en zit vast.

Ik heb een hond zonder verlatings angst, toch gaat ze bijna overal mee naar toe in huis. Ze is gewoon graag bij me.

In de badkamer wil ze niet meer, waar toen ze jong was, gewoon mee op een kleedje lekker liggen.

Zolang ze je steun nog nodig heeft, ik zou haar dan die steun geven en in huis bij je laten.

Dit kan juist helpen, hoe prettiger ze zich voelt, hoe makkelijker ze alleen zal kunnen blijven als je thuis bent. Kwestie van vertrouwen.

Je hond buitenlaten bij de bakker? Voor geen goud! 

" Wij hebben een week geleden Zorro, een Tibetaanse terriër geadopteerd. Hij is 8 jaar oud en had altijd bij een oud koppel geleefd. Wegens ernstige gezondheidsklachten (jarenlange bedlegerigheid) konden ze niet meer voor hem zorgen. Hij is toen 4 maanden naar een opvanggezin verhuisd in afwachting van een nieuwe thuis.
Men verzekerde ons daar dat hij alleen kon blijven omdat de mevrouw overdag moest werken. Nu hebben we daar ernstige twijfels bij want Zorro verandert van de liefste hond ter wereld in een hyperactieve hond die de hele buurt bijeen blaft en de deur van de woonkamer sloopt zodra ik nog even naar toilet moet gaan. Een douche nemen, naar de bakker gaan, slapen in mijn eigen bed, ... is ronduit onmogelijk. Zelfs als ie ons ziet achter glas wordt ie gek. Ik heb al eens geprobeerd om hem aan de tafelpoot vast te leggen maar hij beet zijn koord binnen de kortste keren gewoon door.
Hij krijgt veel beweging maar toch vindt ie nog de energie om uit zijn dak te gaan als we daarna voorzichtige pogingen doen zoals jas aan/uit, deur open/dicht, ... We negeren hem bij het binnenkomen en verlaten van de kamer. Hij volgt ons op de voet en we hebben geen idee hoe we aan zijn verstand moeten brengen dat ie op een meter of twee moet liggen en idealiter een kamer verder om rust te leren vinden. We oefenen nu op de commando's zit en lig. Blijf verstaat ie wel maar houdt ie niet langer dan een paar seconden vol.
We willen niet dat ie boven bij ons in de slaapkamer slaapt wegens hygiënische redenen maar ik zie me ook niet de rest van mijn leven op de bank beneden slapen
 
  "

annemie

 Even kort...je moet hem niet negeren,maar juist vertellen ,vooral leren,wat je wél van hem verwacht.

Je hebt hem pas een week,dus geduld en een tijdelijke oppas in huis nemen is wel geboden.

Hoe moet hij nu weten wat er van hem wordt verwacht?Hij is nu in korte tijd bij een 2e nieuwe omgeving,hij is even de weg kwijt.

Een weekje is natuurlijk niets en wat komt er nu niet allemaal op hem af, alles is nieuw.

Bij ons in het asiel heeft er ook een hond gezeten die verlatingsangst had, maar die mensen hebben er toch voor gezorgd dat het opgelost werd, ze trokken daar echter wel zeker 6 maanden voor uit. Ik ga mee met de rest van de mensen hier, geduld hebben en de tips volgen. Hij moet leren dat jullie hem niet in de steek laten, vertrouwen leren moet je opbouwen, weet het beestje veel.

Hier kan je misschien ook dingen uit halen :

http://www.causus.be/uitleg-per-soort-dier/honden/algemene-problemen/verlatingsangst-of-niet-alleen-thuis-kunnen-zijn-bij-honden/

We negeren hem bij het binnenkomen en verlaten van de kamer. Hij volgt ons op de voet en we hebben geen idee hoe we aan zijn verstand moeten brengen dat ie op een meter of twee moet liggen en idealiter een kamer verder om rust te leren vinden. We oefenen nu op de commando's zit en lig. Blijf verstaat ie wel maar houdt ie niet langer dan een paar seconden vol.

Ik zou je aanraden hem je gewoon te laten lopen of liggen waar hij wil, het komt vanzelf goed als je zelf zo ontspannen mogelijk blijft. Het onder druk oefenen met allerlei commando's waar hij wel en niet mag liggen lijkt me nu veel te veel frustraties brengen voor alle partijen.

De nadruk moet nu gaan liggen op vertrouwen. Dat is wat hij moet gaan leren dat dit zijn plek is, hij nu echt nooit meer weg moet ergens anders naar toe. Een herplaatsing heeft echt een heel grote impact en nu heeft hij dit in korte tijd tweemaal meegemaakt wat het voor hem niet makkelijk maakt.