puppies , zijn ze echt zo erg?

Mijn jonge hond nu (nu net een jaar oud) is overigens wel erg, maar die is in alles erg en blijft de eerst komende jaren ook nog wel zo vrees ik.
Maar dat is puur haar karakter. Ze bedoelt het allemaal niet kwaad, maar het komt er wel allemaal kwaad uit

(verschillende keren per dag word ik gestompt in mijn maag, ze hapt en bijt in het rond, alles in vitesse 1000, onlangs wandelde ze gewoon naast mij en ineens HOP de lucht in knal tegen mijn oog...)

Ik wou echter zo een hond, maar amai, ik zie er wel mijn peren mee..

Hier 2 pups in 1 jaar tijd.

Nala is een kreng af en toen, maar ze heeft niet echt gepuberd.

Simba is een lieverd, maar ohw wat was hij erg toen hij puberde.

Ze hebben nog nooit gesloopt.

Maar zou zo weer een pup nemen.

En geduld met een pup is een schone zaak.

En ja elke pup is anders.

Ik vind ze zodanig schattig en ik hou er dan ook zooooveel van vanaf de eerste oogopslag dat ik de mindere kantjes erbij neem.

De mindere kantjes zijn sinds de laatste puppytijd al 10 jaar geleden ondertussen en die ben ik vergeten. Ik heb enkel het schattige onthouden.

denk dat het allemaal zeer persoonlijk is, hier verschillende pups gehad - gewoon altijd de pup-tijd zeer leuk gevonden en makkelijk.

met de enige herplaatser ooit in huis gehad - daarintegen eerder een emotionele "horror story" , iets waar ik me nog steeds moeilijk kan overzetten. Zware gedrags + andere problemen, inschakelijken van GT was niet meer te noemen als een regelrechte ramp. Een toegetakelde hond, nooit zoals altijd direct wordt verondersteld door de vorige eigenaars, maar door de medicatie geven aan de moeder.

Het erge is - vanaf deze ochtend - vrees ik echt dat deze hond (buiten alles wat we ondertussen al weten) wel ook degelijke zware pijn leed. Ik ben met mijn andere hond in paniek naar de DA gegaan deze ochtend, ze had duidelijk pijn, bleek een verschoven ruggenwervel te hebben. We herkenden het gedrag van onze toenmalige herplaatser, het knarstanden en bibberen af en toe.

Puppy's zijn geweldig en lief. Biggs hebben we niet vanaf pup maar Neo wel vanaf 6 weken al. Vanaf 3 maanden begon die dingen kapot te bijten. Het zindelijk maken is een hel. Hele huis vol met plas en poep ookal staat de tuindeur de hele dag open. Ben blij dat die nu zindelijk is na 4 maanden :) 

En hij doet met alles biggs na, begint te blaffen als er word geklopt of ook maar enig geluid hoort in huis wat niet "klopt". En zo nog een aantal dingen haha.

Wij hebben van alles gehad: Pups, herplaatser en rescue hond.

De herplaatser was verreweg het makkelijkste. Ze was dan ook een hond zonder rugzakje en moest gewoon weg doordat haar vorige baasjes waren gescheiden.
Ze kende de basis commando's, was zindelijk, kon alleen (met de andere honden) thuis blijven, goed loslopen, etc. etc. Ze past zich ook heel makkelijk aan aan ons ritme, ondanks dat ze al 9 jaar oud was.

Eigenlijk alle pups hebben de eerste nachten in de bench gejankt, moesten zindelijk gemaakt worden, moesten de commando's nog leren, en het alleen blijven thuis moest geleerd worden. Maar ik vond het zindelijk maken het zwaarst. De eerste week kun je soms een uur buiten zijn en dan plassen ze nog niet, en dan kom je thuis plassen ze binnen. Gelukkig hebben ze dat vaak vrij snel door.
De rest vond ik allemaal niet zo erg, en het is het allemaal waard.

De rescue hond, onze Puck, heeft weer andere dingen die lastig zijn. Ze moest ook nog zindelijk gemaakt worden, maar dit ging wel sneller als bij een pup, omdat ze wel al een sterke blaas had. Commando's moest ze ook nog leren, maar ook dit ging beter als bij een pup. Omdat ze ouder was heeft ze meer zelfbeheersing, en dus leert ze super snel. Het alleen thuis blijven hebben we niet aan hoeven leren, dat kon ze al.
Alleen het loslopen is lastiger. Bij onze pups hebben we ze vanaf de eerste dag meteen los laten lopen. Bij Puck ging dan niet, ze moet eerst leren dat ze bij ons hoort. Toen ze dat eenmaal snapte ging het goed, maar nu is ze gaan jagen, en zijn we weer aan het trainen. Maar aangezien er duidelijk windhond in haar zit, had ik dit van te voren al verwacht. Aangezien ze super slim is en normaal gesproken heel goed luisterd, zal dit uiteindelijk ook wel goed komen. En ook voor haar hebben we al het ''gedoe'' over. En het idee dat we haar een beter leven hebben gegeven is ook heel fijn. Want haar eerste maanden zijn niet leuk geweest.  

Sascha was een terrorpup, terwijl Aiden eigenlijk heel makkelijk was. 

Ik ben niet van de pups. Ze zijn schattig en leuk en knuffelbaar - maar wel bij een ander. Thuis word ik er gek van. Huilende en plassende pup in huis in de nacht en overdag een pup die de hele dag rondrent (en jij er maar achteraan rennen om je schoen terug te krijgen). 

Nee, geef mij maar een herplaatser of een rescue. Odi was een rescue, en daar kon ik vanaf de eerste dag mee lezen en schrijven. Hij was ook niet zindelijk, maar pakte in een paar dagen wel op dat binnen plassen niet hoorde. 

Wat ik wel fijn vind aan pups, is dat ze nog geen verhaal hebben (als je ze bij een goede fokker haalt). Je kent het karakter al vanuit het nest (je hebt ze al 8 weken gevolgd) en kunt er al op inspelen.

Ik zou niet anders willen dan een hond vanaf pup bij me.

De puppytijd vond ik best slopend, daar niet van.

Bij Freggle viel het trouwens wel mee, die was heel makkelijk.

Maar ik vind het gewoon het mooiste als je een hond vanaf de geboorte al kent en dat hij als klein pupje van 8 weken in je leven komt.

Puppytijd met Indy,reuzeleuk!!Maar wat een aanpassing zeg!Wij liepen kontinu met onze kop omlaag,waar is dat mormel.Indy niet te zien,wat is hij nu weer aan het uitspoken.Wat heeft die nu vast?Thuiskomen en heel de kamer vol papiertjes,zucht.Tot hij een box en kabel had opgevreten,nu was de maat vol.Dat heeft toch een jaar geduurd vooralleer hij tot rust is gekomen,verdomme,de rebel.Het is nu soms ook nog een deugniet,maar Indy is erg slim en verstaat heel veel.Binnen in huis is ie rustig,maar buitenshuis,soms een varken,soms een berggeit,soms een klein kind dat door de plassen springt.We maken enorm veel pret met onze kleine!!

Ik zou niet snel voor weer een pup gaan. Ik wilde heel graag een manchester terrier en die vind je nou eenmaal niet als herplaatser, dus een pup. Ze was ook mijn eerste pup maar ook mijn laatste. Ze is een doetje en knuffeltje eerste klas en ik hou heel veel van haar.
1,5 jaar heeft het geduurd voordat mevrouw zindelijk was, en dan deden we toch echt alles volgens het boekje. Slopen heeft ze weinig gedaan, tenzij je papier laat slingeren. Ze luisterde heel goed, mits je naar haar keek. 
En ook op begin zo vaak nee moeten zeggen, er steeds op moeten zitten om te kijken of ze niet iets stouts doet. Snachts eruit, het was best vermoeiend. Ik was iedere keer blij dat ik kon gaan werken en mijn vriend de opvoeding kon gaan doen.
Los lopen heeft ze wel altijd heel goed gedaan, ze is ook heel vriendelijk voor andere honden (eerder bang) en ook alleen thuis (met een andere hond) blijven ging al vrij snel goed.
Als ik dan kijk naar mijn zwervertje, binnen 1 dag zindelijk, gelijk alleen thuis blijven, kon gelijk los lopen, nooit gesloopt etc. Ook andere foster hondjes die we gehad hebben waren erg makkelijk. 1 dan niet, maar daarvan is het weer heel mooi om te zien hoe een doodsbange hond naar een levensgenieter kan gaan. Maar ze waren allemaal binnen 1 dag zindelijk, hebben allen nooit gesloopt, konden allen alleen thuis blijven en los lopen buiten. 
Ik vind een manchester terrier nog steeds een geweldig hondje, maar de volgende gaat toch echt weer een zwervertje worden. Hopelijk duurt dat nog een jaar of 10. Ik ben geen puppen mens. 

De pup (nu 8 jaar oud) van mijn ouders was ook een hel. Die sloopt echt alles! Die had dingen ook in 2 sec stuk, dus het ging zo snel dat je er echt 24/7 bovenop moest zitten. Ik heb wel eens het dagboek gelezen van mijn moeder wat ze bij gehouden had. Daar stond ook erg vaak in dat ze dit nooit meer ging doen. Nu heeft ze een van onze fosters honden geadopteerd :).

 Dacht dat Sascha een makkelijke pup was vergeleken met de rest van het nest?

Ik ken het haha. 
Ik zat dan wel op de roze wolk, en gelukkig ben ik daar niet vanaf gevallen want ik had echt een voorbeeldig pupje! Alles ging zoals het boekje zeg maar. (Nooit verwacht). 
Maar toen dacht ik, joh dit ging allemaal zo goed. Laat die puberteit maar komen! *Kuch*... Ja shit, dat had ik iets te hard geroepen, want echt die puberteit vond ik verschrikkelijk! 

Alles wat hij als pup zó goed kon, wist ie "ineens" niet meer met een maand of 6..... Weg roze wolk.  En een terrorpup van +- 10kilo vond ik dan toch minder er dan een terrorpuber van 25kg Toch is het allemaal goed gekomen hoor! Hahaha

Dus, ik snap je wel. Maar ik denk niet dat je echt moet doemdenken. Elke pup is natuurlijk anders, en je weet nooit van te voren wat je jezelf aan doet , maar ik vindt pups écht heel leuk. De pup tijd vond ik echt een uitdaging, maar echt ook heel leuk. Ik merk wel heel erg dat ik daardoor een ijzersterke band heb met mijn hond. En ik denk dat je dat met een herplaatser ook wel krijgt, maar dat lijkt me toch iets meer "moeite" kosten omdat zo'n hondje natuurlijk een heel verleden achter zich heeft. Hetzij bij zijn vorige baasjes, hetzij bij 20 vorige baasjes. 

En echt, puppy's zijn zo schattig 

Ik zou altijd een pup in huis halen ipv een herplaatsen. Maar dat is persoonlijk, binnen 2 jaar komt er weer een pupsel bij. Ik heb eerlijk gezegd alleen een leuke goede ervaring mee gehad. Diva was/is eerlijk gezegd een erg makkelijke hond. Vanaf dag 1 nog nooit in huis behoefte gedaan.. (wel snachts bijgelegen en uitgelaten) maar gelijk zindelijk! Na 3 nachten alleen gelaten met slapen, geen problemen gehad. En na een week snachts niet meer uitgelaten en ging ook gelijk goed. Nooit meubels gesloopt, tijdens wisselen helaas wel 2 schoenen maargoed eigen verantwoordelijkheid. Enige minpuntje was dat ze tot half jaar hard achtig beet. Met koekje geven en spelen. Maar dat is allang niet meer. Maargoed ik besef ookwel dat ik erg mazzel heb gehad

Haha ik kan hier volmondig op antwoorden: Ja ze zijn echt zo erg! 

Nu moet ik zeggen dat ik ook wel een monstertje heb hoor. Maar vooral de eerste 2-3 weken waren gigantisch zwaar. Heb zelfs 2 keer met tranen op de bank gezeten. Dat komt mede omdat ik totaal niet tegen weinig slaap kan. 

Je moet er inderdaad de hele dag achteraan. Wat zit hij nu weer te doen? Is hij daar aan het plassen? Wel? Niet? Ieder uur naar buiten, en dan denk je ach het zal wel niet nodig zijn. Ligt er meteen een plasje binnen. Daarbij heb ik de eerste 4 nachten op een bankje langs de ren geslapen en dacht meneer de puppy dat om 2 uur 's nachts het speeluurtje begon. Hij viel dan ook pas weer ruim een uur later in slaap. Daarna het dichterbij slapen langzaam afgebouwd, maar heb er toch anderhalve week bij in de buurt gelegen op een bank.. Daarnaast kunnen ze nog niet veel/lang wandelen, wat ik juist heerlijk vindt. Ze zijn heel snel overprikkeld en worden dan gigantisch druk/moe en de mijne wilde echt geen rust nemen. 

Daarnaast is mijn monstertje een zelfstandige hond die het echt niet nodig vond dat hij moest luisteren of regels moest opvolgen. Hij vond dat hij zelf lekker kon doen waar hij zin in had en vond mij maar een raar wezen die hem wel lekkere brokjes gaf. Het heeft 2 weken geduurd voor ik een band met hem ging ontwikkelen. Dus het kostte mij extra energie om hem constant in de gaten te houden/korte nachten enzovoorts omdat ik er nog weinig voor terug kreeg. Nu ik Pumba's karakter ken, snap ik het prima. Hij is niet een volgzaam typ, zelfstandig en kan zichzelf prima redden en vond mij maar irritant als ik opeens ging zeggen dat iets niet mocht of wat hij moest doen. Nu is hij heel volgzaam en aanhankelijk en vindt hij super leuk om te luisteren, omdat we een goede band hebben. 

Na die eerste weken heb je dan een pup die het goed doet! Hij slaapt voortaan de nachten door, is zindelijk op een ongelukje na, kent de regels en gedraagt zich hierna, krijg je ontzettend veel complimenten op straat omdat hij het zo goed doet, een perfecte pup dus. Maar dan *pampampaamm..* begint er een nieuwe fase. En dan gaan ze opeens niet meer luisteren, trekken aan de riem, doen waar ze zelf zin in hebben, steken af en toe een middelvinger naar je op en hebben bananen in hun oren. Dan gaan ze lekker uitproberen wat er gebeurt als ze niet luisteren, de grenzen verleggen en regels niet opvolgen. Want dat is blijkbaar super leuk. 

Nu is Pumba'tje bijna een half jaar en is hij met vlagen de perfecte hond en soms komt de puberduivel in hem naar boven haha. Maar het is een schat, het heeft wat gekost. En hoeveel ik me ook heb ingelezen, je kunt je er niet 100% op voorbereiden. Je moet het over je heen laten komen en doorzetten. Ik zou het zo weer doen, nu heb ik mijn beste vriendje en super maatje. En stiekem kan ik vaak ook wel lachen om zijn streken!

Ik denk dat je Aiden bedoelt ;)

"  
Ik denk dat je Aiden bedoelt "

Tamara, Odi †, Sascha & Aiden

 Wat haalde Sascha dan uit als pup?

 Sascha heeft hele deuren en deurstijlen opgegeten. Alle schoenen (zelfs al stonden ze in de kast) verscheurd. 

Een tuin hadden we niet meer, want alle bloembollen had ze al opgegeten. 

Ontsnapte niet over de schutting, maar eronderdoor. 

Sprong met 12 weken al over een 1,5 meter hek (met gemak). 

En zo kan ik nog wel even doorgaan met Sascha-streken. 

Gelukkig is alles goedgekomen en is ze enorm leuk en lief nu, haha.

Stiekem moet ik even lachen. Sorry..

Ik snap dat je vreselijk met je handen in het haar moet hebben gezeten. Gelukkig is alles goed gekomen.

Lilly hier loopt rond met sjaal en pantoffels ook veters heeft ze nog graag maar ze moeten wel iets doen toch leuk een pup

Ik vind pups geweldig! Wij hebben volgens mij veel geluk met Guus. Vrijwel nog niks kapot gemaakt en het is een makkelijk beestje. Hij sliep meteen door de hele nacht en is ook erg zelfstandig. Ik had me voorbereid om hem mee te nemen naar de slaapkamer, met open toiletdeur te plassen maar dat was allemaal niet nodig!

Wat ik wel 'vervelend' vond/vindt is dat hij nog niet 100% zindelijk is en tot 2 weken geleden nog totaal niet. 

Ook is het toch wel meer werk dan ik van te voren had gedacht. Continu opletten (moeten we weer naar buiten? Wat is hij allemaal aan het uitspoken? Is hij de katten aan het plagen?). Mijn moeder gaf aan dat een puppy meer werk is dan een baby :p

"  
Stiekem moet ik even lachen. Sorry..
 
Ik snap dat je vreselijk met je handen in het haar moet hebben gezeten. Gelukkig is alles goed gekomen. "

Ruby88

 Scheelt dat ik een meisje van 14 was toen ze kwam en ik dus geen volledige verantwoording voor dr had :p

Maar we hebben haar zo af en toe vervloekt ja...

Loes wsas zeker geen modelpup. Zo hing ze bijvoorbeeld in de gordijnen. Ze had snel door dat dit geen gewenst gedrag was, maar probeerde dan gewoon doodleuk of het 5cm verder wel mocht. Een gordijn is dan wel erg lang, zeker als je er 4 hebt

De nachten gingen dan wel weer super: ik heb twee nachten onder geslapen en toen kon ze al alleen blijven. 

De zindelijkheid heeft wel lang geduurd; maar dat is niet abnormaal bij een kleine hond.

Verder was Loes een zalig hondje: heel aanhankelijk, sociaal en speels.

Twee jaar later kwam Polly erbij. Haar opvoeding ging een stuk makkelijker. Ze volgde heel vaak Loes haar voorbeeld waardoor een aantal zaken veel sneller aangeleerd waren.

Een pup is hard werken, maar ze zijn ook oh zo lief en leuk. Zonder twijfel zal de volgende hond weer als pup bij ons komen.

Amai zoveel reakties 

Als ik alles zo lees zit ik niet eens zo heel verkeerd met mijn doomdenken hihi.

Maar ik zie ook dat slechts enkelen zeggen nooit meer en vrijwel iedereen het zo weer zou doen. 

Mijn vriend heeft nu ook alles gelezen.

Ookal is die roze wolk niet weg is hij nu toch iets minder overtuigd van dat het allemaal wel mee zou vallen.

Gelukkig maar want mij lijkt het toch best pittig hoor.

Mocht er een pup komen ooit staan we er wel beide voor 100% achter. 

Maar voor nu zijn er nog twijfels of wij weer een hond uit het asiel nemen of toch voor en puppie zouden gaan. 

Ciska ik snap je heel goed wat betreft je gevoel over een herplaatser. 

De liefde die je krijgt ongeacht wat ze mee gemaakt hebben is priceless.

Maar ook die kunnen behoorlijk pittig zijn hebben we geleerd 

Ik vind het super tof al deze reakties!

En heel mooi om al die ervaringen te lezen of juist de rede waarom wel of geen puppie.          

Weet je wat het is, een pup opvoeden is één ding... Maar er komt ook nog heel veel meer bij kijken dan slopen, piesen en poepen...

Een asielhond/herplaatser kies je uit op gevoel. Deze wordt het, punt. Met een pup is dat wel anders. Dat vind ik persoonlijk nog wel het lastigste. 

Het begint bij welk ras. Wat zou nu echt goed passen enzovoort. Dan de fokker... Welke is een goede fokker en geen klinkklare onzin verkoper, wie vertrouw je dat toe. Dan ook nog de ouderdieren, spreekt het karakter van de hond je wel aan wat wil je eigenlijk zelf met de hond gaan doen enzovoort enzovoort. Veel rassen hebben nog verschillende types natuurlijk... En dan is het nog maar de vraag of de fokker jou ook wilt en daarna kom je op de wachtlijst.

Ik vond dat echt een heel gedoe. Niet dat het niet de moeite waard was maar bij herplaatsers is dat allemaal zoveel simpeler. Je kiest omdat je de hond leuk vind, punt. Of omdat die hond gewoon een huis nodig heeft zoals bij mijn huidige hond. Zij moest per direct  weg, hier was plek. Deal  Oke dat is niet helemaal normaal maar whatever, wel erg simpel.

Kelly was een ongelooflijk makkelijke pup: snel zindelijk, sloopte niets, leerde snel, etc. Echt de droom van iedere eigenaar 

Lynn daarentegen is meer een boefje: ze heeft duidelijk last van de puberteit (niet luisteren, heel zelfstandig) en ze heeft ook al enkele dingetjes gesloopt. Maar die dingen wegen niet op tegen alle mooie kanten! Ook Lynn was snel zindelijk, leert snel en graag en ze houdt enorm van knuffelen. 

Zo zie je maar dat iedere pup enorm anders is... Maar enkele aandachtspunten voor als je aan een pup begint:

• Koop minstens 30 keukenrollen en zet een emmer sop klaar voor alle plasjes binnen in de eerste weken.
• Schaf een paar dikke handschoenen en dikke sokken aan tegen de scherpe puppytandjes.
• Trek minimaal 3 uur uit per wandeling om tijd te maken voor alle mensen die graag jouw pup willen aaien tijdens het uitlaten. Even snel een ronde doen is niet meer mogelijk 
• Zorg voor polsbeschermers om de val op te vangen doordat je pup steeds voor je voeten loopt.
• Trek de stekker van de wekker er maar uit, want de eerste dagen heb je een gratis huil-wekker van je lieve pup.

Maar vergeet niet:

• Je hebt je lieve pup de hele dag voor jezelf: knuffelen, kroelen, spelen, etc. Heerlijk!
• Het socialiseren is één groot feest! Het is geweldig om samen met de pup op ontdekking te gaan en een band op te bouwen.
• Je kunt de pup helemaal zelf opvoeden zoals jij dat wil: het is nog een leeg blad die jij kunt invullen. Er is geen sprake van een rugzakje.
• Het is prachtig om de groei van je pup te zien! Eerst past de pup nog onder de tafel, maar na 2 maanden niet meer: oei, hij groeit!
• Pak je vergrootglas en ga op zoek naar de puppytandjes, wat een mysterie! Waar blijven die tandjes toch altijd? 
• En natuurlijk: het woord 'puppyliefde' wordt meer dan waargemaakt!

Dus, persoonlijk vind ik de voordelen veel zwaarder wegen dan de nadelen (die vaak maar tijdelijk zijn). 

Ja dat vind ik het voordeel van een herplaatser, karakter is al te zien. Zeker met een hond die in een gastgezin zit, dan heb je toch al wel een beetje een beeld over hoe en hond is. Direct vanuit een asiel is dat wel stuk lastiger in te schatten en moet je het doen met het verhaal van de vorige eigenaar (als die eerlijk was en als er al netjes afstand is gedaan) en de ervaringen van de medewerkers daar.

En ja Nikkie je hebt ook hele lastige herplaatsers tussen zitten, Bambi was er zo'n één... Moh is zoveel makkelijker, maar bij Moh heb ik ook wat beter gezocht dan toen bij Bambi. Bambi kwam steeds terug in het asiel en ik dacht alleen maar ''nou zo erg kan ze toch niet zijn?''. Maar ja zo erg kon ze wel zijn. Maar ik heb van haar gehouden en heel veel geleerd. 

Helaas geen goed voorbeeld, of juist wel..

Hier 2 honden.. Jackie was erg makkelijk als pup. Kiba is nu nog een pup en erg makkelijk.

De eerste week dat we Kiba hadden, was hij wel een ongeleid projectiel, maar toen we gingen trainen werd hij rustiger.. dit had hij blijkbaar nodig, wat uitdaging.

Voor de rest, heerlijk. Ja tuurlijk de eerste paar dagen 's nachts eruit en tuurlijk dweilen als ze binnen plassen en tuurlijk veel uitlaten. Maar vond ik totaal geen probleem. Verder hier geen spullen van ons waar ze aan komen zoals iets stuk maken of aan een poot knagen van een stoel.

Gingen uit van dat het heel erg kan zijn, als ik sommige verhalen lees... dan kan alleen maar meevallen. De een maakt zich ook sneller druk om dan een ander dus vooral rustig blijven:)

" Weet je wat het is, een pup opvoeden is één ding... Maar er komt ook nog heel veel meer bij kijken dan slopen, piesen en poepen...
 
Een asielhond/herplaatser kies je uit op gevoel. Deze wordt het, punt. Met een pup is dat wel anders. Dat vind ik persoonlijk nog wel het lastigste. 
 
Het begint bij welk ras. Wat zou nu echt goed passen enzovoort. Dan de fokker... Welke is een goede fokker en geen klinkklare onzin verkoper, wie vertrouw je dat toe. Dan ook nog de ouderdieren, spreekt het karakter van de hond je wel aan wat wil je eigenlijk zelf met de hond gaan doen enzovoort enzovoort. Veel rassen hebben nog verschillende types natuurlijk... En dan is het nog maar de vraag of de fokker jou ook wilt en daarna kom je op de wachtlijst.
 
Ik vond dat echt een heel gedoe. Niet dat het niet de moeite waard was maar bij herplaatsers is dat allemaal zoveel simpeler. Je kiest omdat je de hond leuk vind, punt. Of omdat die hond gewoon een huis nodig heeft zoals bij mijn huidige hond. Zij moest per direct  weg, hier was plek. Deal  Oke dat is niet helemaal normaal maar whatever, wel erg simpel. "

S&F.

 Het ras word een herder. 

Dan worden de fokkers geselecteerd op voornamelijk gezondeheid. 

Een herder met een verschrikkelijke modieuse scheve rug moeten we niet hebben. 

Maar de rest wat je noemt word nog een heel uitzoekwerk hihi.