Hoi Hoi Ik heb sinds zondag een pup teefje erbij daarnaast heb ik een volwassen reu van 5. Het gaat heel goed, af en toe een snauw als pup te druk is. Verder ontwijkt mijn reu de pup een beetje. Ik heb het idee dat hij niet goed weet hoe hij met haar om moet gaan. Als pup mijn reu uit daagt om te spelen loopt hij om haar heen en laat haar doen, hij speelt dus wel mee maar toch ook weer niet. Mijn vraag is wat normaal spelgedrag is...
Normaal spelgedrag is spel waarin ze elkaar begrijpen, waarin honden leren rekening te houden met elkaar en onderling de regels accepteren. Fair Play is de basis van goed spelgedrag.
Hoe dit spel eruit ziet, is afhankelijk van de honden zelf. Sommige rennen vooral achter elkaar aan, andere boksen en beuken op elkaar in, of hangen in elkaars nek te bijten. Nog anderen vinden het leuk om tegen elkaar aan te liggen en op elkaars kop te sabbelen Het kan dus alle richtingen op… Bij goed spel begrijpen honden heel snel elkaars voorkeur en passen ze zich aan.
Wanneer ze zich niet aanpassen aan elkaar, kan spel omslaan in ergernis. Bijvoorbeeld: als de ene hond de andere maar blijft opjagen terwijl die aangeeft niet meer te willen wegrennen. Of wanneer de ene te hard in de nek gaat happen, waardoor de andere bang wordt.
Dat is geen 'leuk' spelen meer, en dan moet je m.i. ingrijpen en het spel stilleggen.
Komt wel goed denk ik hoor! Je reu zal het gewoon nog wat spannend vinden. Hier sinds woensdag een pup erbij, de eerste paar dagen deden ze wel een beetje spelen maar de oudste wist inderdaad niet echt hoe ze ermee om moest gaan dus als ze het te spannend vond liep ze weg. Inmiddels zijn ze echt aan elkaar gewaagd, dagen elkaar uit en geven duidelijk aan als ze iets niet leuk vinden en dat respecteren ze ook allebei van elkaar. Jouw pupje is er pas 2 dagen, geef het even de tijd en laat je reu desnoods zien hoe hij zich kan gedragen.
Hier een pup en oudere hond, ik zorg dat er rustig gespeeld wordt, dat de pup niet mijn oudere hond belaagt, raar maar waar, de pup, is inmiddels bijna zes maanden heeft respect voor de oudere hond.........al gelijk als pupje van 7.5 week, de oudere hond heeft nog nimmer gegromd naar de pup.....er wordt niet lukraak wild gespeeld met elkaar ..........voorzichtig zoeken ze toenadering naar elkaar , bij elkaar zitten of liggen.............denk dat het per ras of hond zal verschillen, zelf let ik wel op hoe de toenadering is.
Fijne reacties! Ik denk zelf ook wel dat het goed komt maar ben soms een beetje onzeker hoe dingen aan te pakken. Ik probeer mijn reu de ranghogere te maken door hem een beetje voor te trekken maar soms denk ik als ik zie hoe hij reageert dat hij het wel prima vind allemaal. Het is ook zo, ze is er pas 2 dagen maar ik wil te snel haha.. wat een leuke honden willemijn! En charlie hoe kan ik hem laten zien hoe met haar te spelen?
Waarom zou je dat doen?
M.i. is het net belangrijk om geen reden tot strijd in de relatie te steken, maar het tegenovergestelde: harmonie!
Als beide honden aanvoelen dat jij hen gelijkwaardig behandelt en eerlijk bent voor allebei, zullen ze dit zelf ook overnemen en ontstaan er minder ruzies. Regels zijn veel duidelijker als ieder zich er op dezelfde manier aan hoort te houden. Dus niet de ene mag dit en de andere mag dat niet...
Als je de ene hond privileges geeft die de andere niet krijgt, dan ontstaat er ongelijkheid en ongelijkheid kan leiden tot afgunst en strijd. Moet je niet willen, vind ik...
Mijn hond Maylo is 3,5 jaar (nog niet heel erg oud), weegt nog geen 9 kilo. Mijn zus kwam bijna 1 jaar geleden met een bullmastiff pup aan van 8 weken genaamd Eddy.
In het begin was het voor Maylo best wennen, want die kleine opdonder wilde spelen. Uiteindelijk vond Maylo het wel leuk en ze rende veel met elkaar en deden ook aan stoeien. Echter groeide Eddy en naarmate hij dus groter werd, stopte dat stoeien. Een hondje van 9 kilo kan niks tegen een hond van ruim 65 kilo.
Nu rennen ze samen alleen nog maar, want Bullmastiffs staan er gewoon bekend om, dat het bulldozers zijn. Ze spelen en gebruiken hun lichaam en gewicht. Hier werd overigens binnenshuis niet gespeeld, om verschillende redenen. Wij hebben een tegelvloer en is dus glad -> niet bevorderlijk voor Eddy's gewrichten als hij uitgeleid.
En Eddy is groot en die knalt alles omver, dus de regel was buiten wordt er gespeeld niet binnen.
Voor hun is dus rennen echt spelgedrag en toen Eddy nog kleiner was stoeien. Maar zoals Alaska Finest zegt, elke hond speelt anders. Als het bijv. aan Eddy ligt, stoeit hij het liefst en beukt die iedereen omver. Als het aan Maylo ligt, wordt er alleen gerent.
Overigens zijn het wel de beste maatjes
@alaska ja waarom doe ik dat.. ik heb natuurlijk veel gelezen. Het is niet persee dat ik het zo wil maar mensen raden het aan om mijn reu niet jaloers te maken. Dus jij zegt lekker laten doen en het komt vanzelf? Wie krijgt er dan het eerst eten en wie als eerste riem om enz? want met eten mijn reu wacht wel netjes tot ik zeg dat hij mag maar mijn pup niet...
Ik begrijp je dilemma........hier een pup die nog alles moet leren, zoals wachten tot het eten klaar is en niet de bak uit mijn handen haalt........wat ik doe is......geen van de honden bij het bereiden van het eten laten.......de honden blijven binnen tot ik klaar ben, mijn hond, Bams is de oudere krijgt buiten haar eten op haar vaste plek, de jonge hond gaat de kennel in,deur achter d'r dicht.....laat ze tegelijk komen, de een begeleid ik direct naar de kennel, en achter de kont de deur dicht....ik wacht tot Bams haar bak op heeft.......de bak haal ik weg en zet ik in de keuken, zodat de jonge hond niet nog eens gaat kijken of er wat over is....wanneer de jonge hond haar eten op heeft, bak in de keuken.....en tuurlijk wordt er gegluurd van,,,,,,waar is de bak gebleven van de ander ? Weg in de keuken....zo doe ik het....
Ik begrijp niet goed waar je dit haalt..?
Ik zeg: van beide honden hetzelfde verwachten, niet de ene meer rechten toekennen als de andere.
Dus als je reu netjes wacht voor het eten, is het belangrijk dit de pup ook te leren. Als je reu op de bank mag, mag de pup dit ook.
Alle regels hetzelfde voor iedereen.
Wie eerste en wie tweede maakt op zich niet uit. Dat kan variëren, al naargelang de situatie of wat het meest praktisch is. Als je er zelf geen eerste en tweede positie insteekt, is het ook geen punt voor de honden.
Dus of nu de pup als eerste zijn riempje aankrijgt, of je reu, maakt op zich niets uit, als hun gedrag maar datgene is wat je van hen verlangt: bijvoorbeeld: rustig zitten en wachten.
De pup van mij wacht ook nog niet netjes.....leren moet je dat......maak het eten klaar en zorg dan dat je de klein begeleid naar haar eten, en de grote naar zijn eten, zodat er rustig gegeten wordt, naar gelang de jonge hond ouder wordt en ziet dat er niet gegraaid wordt naar het eten door een ander, gaat die ook rustiger er mee om.......
Hier ook sinds 3 maanden een pup erbij, onze andere hond is nu 4. De eerste week moest hij er niets van hebben, hij ontliep hem. Maar na een week trok dit bij en begonnen ze steeds meer met elkaar te spelen, en nu kunnen ze niet meer zonder elkaar, als je ze soms lomp met elkaar ziet spelen, of samen door het weiland ziet rennen. Vaak laat de oudste hond zelf wel merken of hij het leuk vind of niet. En als ik zie dat de pup toch te lang door gaat, en de oudere hond heeft er last van bemoei ik me er soms mee, maar ik probeer het zoveel mogelijk aan hun zelf over te laten.
Nu ze ouder worden, zie je wel steeds vaker dat ze spelbogen naar elkaar maken, of elkaar aan het uitdagen zijn.
Niet zoveel zorgen om maken, de eerste week dacht ik ook doe ik mijn oudere hond hier wel een plezier mee?... maar als ik ze nu samen zie. Komt vanzelf!
Ik heb echt heel veel aan deze tips en idd alaska, ik heb het ook liever zoals jij het beschrijft. gelijkwaardige behandeling. Ik denk dat ik het iets meer los moet laten wat ik gelezen heb en meer naar mijn eigen gevoel luisteren :) Ik moet het ook leren allemaal..
Dat is een hele waardevolle ingesteldheid die je hebt, BD!
Het is heel belangrijk naar je eigen buikgevoel te luisteren en te bedenken wat jij, in jullie leefsituatie, graag zou willen bekomen.
En dat gebeurt voor ieder van ons met vallen en opstaan, hoor. Maar belangrijk is dan net dat je -als iets niet werkt, of je voelt je er niet goed bij- je openstaat voor een andere insteek en je niet krampachtig vasthoudt aan 1 enkele zienswijze of methode.
Ik zeg altijd maar: opvoedmethodes moet je aanpassen aan je hond, en niet de hond moet zich aanpassen aan de methode.
Dus doe waar jij je comfortabel bij voelt, wat voor jouw gevoel klopt en goed is, en je honden zullen zich daaraan spiegelen.
Het is misschien ook handig om te weten dat er bij honden geen vaste rangorde is.
Deze is afwisselend.
Het is wennen aan de nieuweling. Het enthousiasme van de pup wordt niet altijd gedeeld in het begin.
Hoe meer ze aan elkaar gewend raken, hoe meer ze van elkaar verdragen. Tenzij je een ras hebt dat niet tolerant is naar soortgenoten.
Als de pup het te bont maakt kan je een time out inlassen door de pup af te leiden en jou volwassen hond wat rust te gunnen.
Hoe langer ze samen zijn hoe meer de pup zal aanvaard worden. Ik heb er hier zo eentje rondlopen, die in het begin overduidelijk de pup liet zien dat alles van hem was. Elk stukje speelgoed. Niets wilde hij "delen". Tot op een bepaald moment dat het niet meer uitmaakt.
Tenzij je ze gedroggde kophuid of een bullpees geeft om te kauwen. Dan is het best van ze apart te houden. Zoals met alle voedsel dat ze lekker vinden. Dan zijn er maar weinige bereid om te delen.
Ik zie elke dag weer een stukje verbetering, ze mag steeds een beetje dichter bij komen en vanmorgen hebben ze zelfs lekker achter elkaar aan gerend haha leuk om te zien. Soms lijkt het alsof mijn reu me aankijkt van wat moet ik nu als ze hem uitdaagt. Mijn reu deelt juist alles of delen.. als pup aan een botje gezeten heeft snuffelt hij maar pakt het niet en zijn speeltjes raakt hij ook niet meer aan.. Hij eet een botje alleen als ik hem een nieuwe geef. Vind het heel mooi om te zien hoe hij me wil helpen.
Dat is inderdaad altijd mooi om zien.
Mijn oudste heeft ook de jongste mee 'opgevoed', die ging echt dingen in scene zetten om dan het kleintje te leren wat de bedoeling was, geweldig was dat
Afhankelijk van de situaties kon ze erg tolerant en toegeeflijk zijn, en soms erg streng. Hun eigen onderlinge omgangsregels werden gevormd, zeg maar. Met het opgroeien zag je die mee veranderen, en werd de relatie van opvoedhond-pup meer die van vriend-vriend.
Niks mooier dan twee honden samen zien die elkaar door en door kennen en elkaar héél graag zien.
Geniet ervan!!!!!
Prachtige foto Willemijn!!!
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?