Waarom nu al?

Een half jaartje was ze maar bij me ons jacky. Bij het vorige baasje een operatie in mei vorig jaar gehad voor mamatumoren. Daar zat ze daarna een half jaar alleen op de boerderij omdat haar oude baasje opgenomen werd wegens dementie. Smorgens en savonds kwam er wel iemand om eten te geven enzo, maar verder was ze alleen. Toen werd er een ander huisje voor haar gezocht en dat was bij mij. Liefde op het eerste gezicht. Jacky was al 9 maar ik dacht haar nog een paar leuke jaren te kunnen geven. In oktober kwam ze bij ons. Al een paar dagen later voelde ik een gezwel. Naar de da geweest en die zei kijk het nog even af. Het zat me niet lekker en heb haar een paar weken later toch laten opereren in december, maar geen biopsie laten doen op het gezwel. Zag daar de meerwaarde niet van in. De da heeft vind ik niet veel info gegeven wat ik zou kunnen doen als het toch kwaadaardig zou zijn. Operatie goed gelukt en madam deed het heel goed. Tot half maart.... Ze begon slechter te eten luste haar vlees en zelfs pens niet meer. Alleen boterhammen met leverpastei kreeg ik erin, daarna haar vlees van een gewoon bord ging weer wel. Toch bij da geweest helemaal onderzocht, dacht eerst aan kennelhoest omdat ze hoeste en wilde braken. Maar dat was het niet.Pijnstillers gehad toen ging het een paar dagen goed. Tot 31 maart die nacht werd ze heel ziek, koorts gal overgeven en ontlasting met slijm. Weer naar da bloed laten prikken dachten we aan maagdarminfectie. Da wilde antibiotica geven maar ik ging voor een echo. En toen zagen we het.....buike zat vol met wat ze dachten tumoren. Da zag het somber in dat was 2 april. Dan val je dus in een zwart gat. Ik wilde met haar naar de oncoloog in borsbeek antwerpen maar kon daar pas een week later terecht. Dus gekozen voor een 2e echo bij de internist in oisterwijk. Zij schrok ervan en durfde niet eens meer een biopsie te doen ivm bloedingen. Ze dacht nog een paar dagen/weken. Dat was di 5 april. Ze had al prednison en tramadol gekregen maar dat was niets. Liep constant te hijgen e.d. Do ochtend nog een prednison en tramadol gegeven en daarna kurkuma en msm natuurlijke middelen zonder bijwerkingen. Savonds heeft ze nog goed gegeten en wilde zelfs nog een stukje wandelen naar het buurhondje. Daarna stond ze over het weiland te kijken/staren, alsof ze afscheid aan het nemen was... Rond half 8 nog schooien voor een koekje en een half uur later begon ze onrustig te worden. Wilde telkens naar buiten en liep ook naar donkere bosjes in de tuin. Drinken en plassen bijna tegelijk. Verschrikkelijk. Dit wilde ik niet voor mijn meisje en heb de da gebeld.. Deze kwam rond 10 uur savonds ik wilde zo de nacht niet in met haar, ze was ziek en had pijn. Dus de grote beslissing gemaakt voor haar. maar ze was bang voor grote mannen dus ook de da vond ze eng. Slaapspuitje gekregen, en daarna DE injectie. Wat ik verschrikkelijk vond is dat ze helemaal verkrampte toen, ze trok haar lipjes op, da zei dat dit soms gebeurt en ze dit nit weten of voelen..Ik hoop zo dat haar laatste momenten hier een beetje vredig waren voor haar. Ik had haar zo graag nog een paar mooie jaren willen geven, dan had ik er vrede mee kunnen hebben, nu niet omdat ze maar zo kort nog heeft kunnen genieten. Het had alleen maar beter kunnen worden voor haar. Ze was ondertussen goed gewend hier, de operatie in dec was achter de rug en de lente begint. Nu zit ik dus vol met alsen en waarom. Wat als ik in nov al een echo of rontgen had laten nemen bij het ontdekken vh gezwel? Ik zal het helaas nooit weten...????

Ach wat verdrietig. Heel veel sterkte.

Och wat verdrietig, arme Jacky!

En arme jij. Maar je hebt gedaan wat je kon, echt.

Jij was er voor haar, dat heeft ze heus gevoeld.

Een kaarsje voor jullie allebei en heel veel sterkte

Die vragen zijn zo normaal....maar op dat moment was er geen nood aan. alles achter de rug en wat als het niet goed was? dat hele traject...nog meer afzien en pillen.

je bent heel moedig geweest die avond.

geen pijn, geen verder leed.

Jammer dat ze maar zo kort mocht blijven...

sterkte

Heel veel sterkte ..

Heel jammer dat jullie maar een half jaartje hebben kunnen genieten van elkaar maar je hebt gedaan wat je kon.

Veel sterkte!

wat verdrietig, je had haar zo graag nog een paar mooie jaren bij jou gegund.

Je hebt alles gedaan wat je kon doen, het is normaal om te denken wat als... dat doen we allemaal. Je hebt het beste gegeven wat je kon  doen en Jackie is je daar heel dankbaar voor.

Gelukkig was dan die korte tijd dat ze bij je mocht zijn een mooie tijd voor haar. Dat kan niemand jullie afnemen.

Och meid,

Ik weet hoe je je voelt.Het maakt niet uit of ze een half jaar bij je zijn of langer.Jij hebt gedaan voor haar wat je kon.

Dat is toch ook onvoorwaardelijke liefde.

Veel sterkte..

Heel veel sterkte

Wat ontroerend, met liefde haar willen behouden , je hebt haar nog een paar heerlijke maanden bij jou gegeven, voor jou zo verdrietig......       Heel veel sterkte.

Als mens denken we meer tijd gericht.

Dieren denken niet aan morgen of hun zorgen.

Belangrijk is de kwaliteit van haar leven dat je hebt toegevoegd.

Iemand die er voor haar was en voor haar heeft gezorgd. Ook dat ze niet verder moest lijden.

We maken van ons hart een steen omdat we niet willen dat ze pijn hebben. Onze zijde van verstand die spreekt. Maar eens de knoop door gehakt is het aanvaarden van het afscheid vele moeilijker. En leggen we onszelf op de rooster.
Emotioneel zijn we nog niet klaar voor dit afscheid en begint het verwerken van.

Maar ze heeft nog kunnen voelen dat er iemand om haar gaf en voor d'er wilde zorgen. Dit is zowat het mooiste cadeau dat je kan geven.

Laat het wat als... Los lieverd.

Je hebt haar bij je in huis genomen om haar een fijne tijd te geven. Die laatste tijd is zoveel beter geweest als dat ze op die boerderij steeds maar alleen was. Nadat haar baasje niet meer kon.

Bij jou heeft ze weer echt zorg gekregen, en omarmd met liefde. Welkom en veilig.

Ookal was die tijd veel korter dan je hebt gehoopt. Ze zal je dankbaar zijn voor de tijd die ze bij je heeft mogen zijn.

Heel veel sterkte en laat wat als en schuldgevoel los.

Dank jullie allemaal, ik heb een hele mail sessie nog gehad met de da over mijn wat als, en ook hij zegt hetzelfde, als we het eerder hadden geweten dan was de prognose en levensverwachting niet anders en langer geweest. Als we toen uberhaupt al iets gezien hadden. ze had alleen dan niet de operatie in December hoeven ondergaan. Typisch toch ook weer dat alleen hier op het forum mensen weten wat het is he. ik heb na Harley 4 jaar geen hond gehad, ze was zo ontzettend welkom bij ons.....

Ja ze was zo ontzettend welkom, en net zo geweldig als Harley zo te lezen. En reken maar dat ze dat gevoeld heeft hoor. Je hebt alles goed gedaan en Jacky ook.

Goed dat je met je dierenarts nog eens alles doorgesproken hebt in de mail.

Wat jammer, dat Jacky niet langer dan een half jaar van haar gouden mandje met alle mogelijke zorg heeft mogen genieten.

Heel veel sterkte om met dit zware verlies om te gaan.

Afgelopen weekend een huisje gehuurd aan zee, speciaal voor haar eentje waar ze ook mee naar toe kon, ik wilde haar het strand en de zee laten zien. Zit ik daar op het strand schelpjes te zoeken hoor ik ineens gehijg in mijn oor. Ik kijk om en wie staat daar? Een jonge tervuerense herder die me kwam begroeten. Jacky in het bruin dus...

Ik was na harleys dood bijna 4 jaar geleden nog aan het rouwen, zijheeft me daar overheen geholpen, dat maakt het nu extra moeilijk voor me.

Jackie had die hond vast gestuurd naar je, voor een troostlikje.

Ik had Lola zo graag ook eens het strand laten zien, helaas is dat er nooit van gekomen.

Heel veel sterkte!

Zo  erg he je lieveling moeten afgeven  . Ik heb mijn puppy Luna maar 5 dagen bij mij thuis gehad,  toen werd ze erg ziek,  en is ze helaas bij de dierenarts na 5 dagen overleden,  ze was besmet met het pavlo virus.  Mijn kleine Luna heeft het niet gehaald.  Haar urnen heeft een mooie plaats gekregen zodat ze altijd bij ons is,  maar ik heb wel heel veel verdriet.  

Wens je heel veel sterkte, wat een triest verhaal. Maar wat een liefde blijkt uit je verhaal

Bedankt Robert  , ze was zo lief  , ik was ze zondagmiddag nog gaan bezoeken bij de dierenarts en het was alsof ze afscheid wilde nemen,  ze zat op mijn schoot en likte mij mijn tranen  , maandag morgen ging ik terug naar mijn kleine meisje,  toen was haar toestand verslechtert,  om 13.30u kreeg ik telefoon dat ze overleden was,  ik ben er nog steeds ziek van  . Wij hebben dinsdag gaan afspreken nemen,  en woensdag zijn wij haar urnen gaan halen.  Het was nog een puppy he,  maar zo lief en slim  . Ik ben wel erg boos op de fokker die ons bedrogen heeft en ons zoveel pijn aandoet  .

Jetty,

Voor jullie ook heel triest dat jullie pup al overleed, toen ze nog maar 5 dagen bij jullie was.

Er zijn maar weinig honden die parvo overleven. Parvo is vreselijk besmettelijk en vaak dodelijk. Heb je de moeder en het hele nestje van je pup gezien?

Waar heb je haar gekocht? Hoe reageerde de verkoper op het feit dat je hondje parvo had en dit niet overleefd heeft?

Ik vind dat je dit zou moeten melden bij de Federale Overheid Dienst Dierenwelzijn ([email protected]). Jouw pup zal niet de enige hond geweest zijn, die parvo had, bij de fokker/hondenhandelaar. Vraag of de Dienst Dierenwelzijn een onaangekondigde controle op dit adres wil doen.

Mochten jullie na deze dramatische ervaring later nog eens een hondje willen hebben, volg dan de puppychecklist van de Hondenbescherming, zodat jullie uit handen blijven van broodfokkerijen en handelaren in puppy's uit de Oostblok landen.

 https://hondenbescherming.nl/media/cms_page_media/13/FAIRPUP%20CHECK.pdf

Heel veel sterkte verder

Wat nu dus telkens maar door mijn hoofd spookt is dat ik vind dat het voor haar niet vredig gegaan is. toen de da binnenkwam werd ze bang.ik vroeg hem nog even te gaan zitten, maar dat hoefde niet zei hij.ik in mijn paniek ook verder niet op aangedrongen dat dit beter en rustgevender voor haar zou zijn. Ze was zowiezo bang van grote mannen. Ze begon toen door het huis te lopen en wilde WEG, naar buiten. Ik heb haar toen echt terug de keuken ingeduwd als een schaap naar de slachtbank voor mijn idee. De da stond daar volgens mij ook al, als ik hier alleen maar aan denk draait mn maag al om. In de keuken heeft ze toen haar 1e slaapspuitje gekregen, ik hield haar toen vast. Daarna is ze de huiskamer in gevlogen en naast de bank gaan zitten waar mijn man zat. Ik ben toen op de grond bij haar gaan zitten, ik hoop zo dat ze alsnog vredig is kunnen inslapen, zonder angst. Ik had dit die avond heel anders aan moeten pakken. Da laten zitten dan was ze waarschijnlijk vanzelf wel even naar hem toe gekomen om te snuffelen.....ziek ben ik ervan bah

Ik begrijp hoe je je voelt,maar je hebt je best gedaan,hebt haar nog liefde gegeven en ik snap dat het veel te kort is geweest,maar ze heeft nu geen pijn meer en is samen met al onze overleden vriendjes achter de regenboogbrug .Heel veel sterkte.

 Het is zo moeilijk om het juiste te doen Miriam, vooral als het niet 'volgens het boekje gaat'.

Jij was in ieder geval steeds bij haar, probeer die gedachte voorop te zetten voor jezelf.

Sterkte hoor meis!

Uiteindelijk kon ze voor haar gevoel toch nog naar een veilig plekje vluchten, bij je man, dat is toch wel belangrijk denk is, na de angst toch veiligheid. En dan kwam jij nog om haar te steunen, wat ze zeker ook gevoeld heeft.

bedankt voor de woorden van troost .

Je hebt echt het allerbeste gedaan wat je kon. Mijn respect hiervoor.... voel je niet schuldig. Helaas horen deze rotgevoelens erbij. Wees  trots.... wat je nog voor haar heb kunnen doen. Haar liefde gegeven tot het eind. Sterkte....