Hoe maak ik mijn hond nog zelfzekerder buiten

ik merk op wandeling dat mijn hond wat onzeker is buiten. Ze is nu 1,5jaar. 

Ik merk dit enkel als we stilstaan buiten of ik me even buiten neer zet in het gras. Als we wandelen lijkt ze hiervan geen last te hebben, ze loopt van hier naar daar om te snuffelen (zoals elke hond zou doen) en wacht spontaan op me als ze te ver voor loopt (max. 5m). Van zodra we stilstaan zie ik dat ze haar oren wat meer naar achteren doet en aan het hijgen is (niet altijd). Het is niet dat ze echt schrik heeft maar ik ga vaak buiten trainen en dan merk ik dat ze niet 100% bij de oefening is. Voedsel neemt ze wel nog aan maar is soms aan de vluchtige kant dat ze dit aanneemt. Nu doe ik enkel dus oefeningen die ze écht kent als ik buiten ben (wil haar mentaal niet overbelasten).

Ik heb al geprobeerd van gewoon even te wachten op dezelfde plaats (dus al even gaan zitten) en dan pas beginnen trainen. Ook heb ik al geprobeerd van haar zodanig proberen bezig te houden met de oefening dat ze haar stress wat zou vergeten. Zonder resultaat tot nu toe :)

Als ze iemand ziet dat naar ons toe toekomt is ze helemaal niet angstig, ze is een veel te sociale hond :p dus dit kan het niet zijn. Ze reageert eerder op wat ze hoort in de omgeving (dus vogels, wind,...)

Heeft er iemand tips zodat ik het voor haar aangenamer kan maken? Ik neem haar overal mee naartoe dus ik wil mijn hond hier graag even door helpen zodat dit ook allemaal voor haar even fijn is. 

Je kan proberen eens geen oefeningen en trainingen te doen tijdens het wandelen, en puur het ritme van je hond te volgen.

Ga naar erg rustige natuurgebieden waar je zo weinig mogelijk mensen/honden tegenkomt en laat de hond eens bepalen wat er gebeurt: je hond kiest de weg, het ritme, jij vraagt of leidt niets en je gaat mee in haar interesses.

En dit doe je meermaals per week. Dan kan je zien of je hond stilaan meer zelf initiatief durft te nemen (en dus meer zelfvertrouwen ontwikkelt).

" Je kan proberen eens geen oefeningen en trainingen te doen tijdens het wandelen, en puur het ritme van je hond te volgen.
Ga naar erg rustige natuurgebieden waar je zo weinig mogelijk mensen/honden tegenkomt en laat de hond eens bepalen wat er gebeurt: je hond kiest de weg, het ritme, jij vraagt of leidt niets en je gaat mee in haar interesses.
En dit doe je meermaals per week. Dan kan je zien of je hond stilaan meer zelf initiatief durft te nemen (en dus meer zelfvertrouwen ontwikkelt). "

Alaska's Finest!

 Ga ik zeker proberen. Ben benieuwd of we eerder veel zullen stappen of eerder stilstaan en snuffelen. 

 Dat maakt niet uit, je volgt gewoon het ritme van je hond.

Zo krijgt ze de vrijheid en ruimte om op haar eigen tempo te wennen aan nieuwe omgevingen en impulsen, te interpreteren, te verwerken… Doordat jij haar daarin volgt, zal ze zich gesteund voelen en zal haar vertrouwen in haar eigen beoordelingsvermogen groeien. 

Dat wil niet zeggen dat je niet meer mag trainen, of er geen ander soort wandelingen kunnen. Maar hou dat gescheiden van de "hond bepaalt wandeling", maak daar iets aparts van.

Is leuk! 

Pratijkspeuren kan helpen.
Hierbij zet iemand een spoot uit en de hond moet hem zoeken.
De hond neemt de leiding, die ruikt het spoor. Als baas heb ik geen idee.
Uiteindelijk vind de hond altijd de spooruitzetter. Het vermiste persoon.
Ze hebben altijd succes.

Dit heeft mijn hond een heel stuk zekerder gemaakt

Ik zou niet elke dag oefenen buiten. Misschien zelf even helemaal niet oefenen. Het kan dat het momenteel te veel is.
Zou ook niet stilgaan staan, gewoon in beweging blijven. Laat haar merken dat buiten niets hoeft.
Strooi voertjes op de grond en laten zoeken.
Even geen oefenen, stilstaan maar ontspannen wandelen

" Je kan proberen eens geen oefeningen en trainingen te doen tijdens het wandelen, en puur het ritme van je hond te volgen.
Ga naar erg rustige natuurgebieden waar je zo weinig mogelijk mensen/honden tegenkomt en laat de hond eens bepalen wat er gebeurt: je hond kiest de weg, het ritme, jij vraagt of leidt niets en je gaat mee in haar interesses.
En dit doe je meermaals per week. Dan kan je zien of je hond stilaan meer zelf initiatief durft te nemen (en dus meer zelfvertrouwen ontwikkelt). "

Alaska's Finest!

 Zo heb ik het met zowel Lola als Jenna ook aangepakt en dat werkt heel goed.

Het is even omschakelen qua wandelen maar echt de moeite waard.

Edit: ik zou dit ook met de "probleemhond" Diva (zo heet ze toch?) doen, gewoon een klein stukje, zonder druk, zelf de weg mogen kiezen helpt voor ontspanning en zo ben je lekker samen vertrouwen aan het opbouwen. Snuffelen is kalmerend, dus je zou voor haar gewoon eens wat snoepjes kunnen strooien als ze zelf nog niet rustig overal durft stil te staan en snuffelen.

Hersenwerk als speuren of andere spellen is ook goed voor het zelfvertrouwen, wel zorgen voor successen dus makkelijk beginnen. Geen druk maken ook. Als ze niet wil dan niet.

Ik sluit me helemaal aan bij bovenstaande reacties. 

Ik loop ook echt op yara dr tempo, dus niet zo snel mogelijk van a naar b, maar op haar tempo aan de lange lijn. Dus als ze lekker snuffelt helemaal prima.

Zo min mogelijk commando's en als er al een commando nodig is zijn dit handgebaren.

Het is even omschakelen, maar het loopt zo veel relaxter.

Ook doe ik aan speuren met haar. 

Beiden heeft goed geholpen voor haar zelfvertrouwen. 

De succesmomenten zijn idd wel van groot belang. Dus zorg dat (bij alles wat jullie doen) de druk minimaal is en stop voor ze haar interesse/concentratie verliest.

Hoe begin ik best met zo speuroefeningen? 

Ze kent het woord 'zoek' wel (een snoepje zoeken op 2m afstand) maar tot daar onze kennis :)

Ik ben net een hele grote wandeling gaan maken en op het einde schrok ze plots van een vogel ofzo en ze kreeg heel erg schrik van elk geluid.. Wat doe ik op dat moment dan best om ze zo snel mogelijk terug rustig te krijgen? Wacht ik samen met haar tot ze weer rustig is? Want ze schrik dan weer opnieuw van elk klein geluid. Of stap ik gewoon door en beloon ik ze als ze flink mee stapt? 

 Dat hangt van je hond af, wat het beste voor haar werkt.

De ene hond wordt het rustigst als ie de tijd krijgt om te overschouwen en te kalmeren in aanwezigheid van z'n mens.

En de andere hond 'vergeet' z'n schrik veel sneller als ie wordt afgeleid en z'n aandacht naar andere, leuke dingen wordt getrokken. 

Wat beide methodes gemeen hebben is dat je zelf laat zien dat jij helemaal nergens van geschrokken bent en jij uitstraalt dat er helemaal geen gevaar is. Daar kan de hond zich dan aan spiegelen.

Het verschilt idd per hond. 

En dan heb ik nog eens een exemplaar waarbij het per situatie verschilt.

Bij vuurwerk helpt echt niks en dan is het gewoon zo snel mogelijk terug naar huis. 

Bij een schrikreactie kijkt ze mij meestal aan en zeg ik dat het goed is, dan kunnen we weer verder. 

Meestal strooi ik dan nog wel wat snoepjes rond ter ontspanning. 

En soms helpt het om gewoon even te wachten. En dan als zij het aangeeft de andere kant op te lopen  (meestal richting huis haha). Dan komt ze onderweg weer iets interessants tegen en is ze het weer vergeten. 

Dus ook hier blijft het lastig inschatten en gewoon wat proberen.