Acceptatie vind ik moeilijk. Persoonlijke zone van hond/mens

Ik krijg de laatste tijd erg veel complimenten over mijn herder als ik met hem loop en oefen over straat. Mensen stoppen er zelfs voor om te kijken. Dan groei ik natuurlijk van trots, want zo oud is hij nog niet. Hij is anderhalf jaar oud.   Het enige probleem is dat hij erg veel moeite heeft met mensen die komen in mijn perzoonlijke zone. Inmiddels kan ik met iemand op ongeveer twee en een halve meter afstand een praatje maken. Dan blijft hij rustig zitten.    Ik kan bijvoorbeeld echt merken wanneer ik klets met -niet herder- mensen. Sorry, dit bedoel ik niet vervelend. Want die willen de hond ook meteen aandacht geven en aaien. En mijn hond is daar niet van gedient, vreemden zo dichtbij. Als ik dan aangeef meer persoonlijke ruimte te willen Dan kijken ze me echt zo aan van.... Ejjj die hond is vals, of ze zeggen het ook. Daar baal ik van want de hond is echt geweldig en ik probeer dan ook kletsen op straat te voorkomen. Zodat hij zich niet in die positie hoeft te komen.   Hij heeft ook moeite wanneer mijn vriend en ik knuffelen of een kus geven als een van ons gaat werken. Dan begint hij ook erg hard te blaffen en hangt in onze mouw. Als ik een 'zit' vraag blijft hij zitten op afstand maar blaft toch heel hard. Tot nu toe werkt dit laatste het beste.    Ik wil voorkomen zelf in een sociaal isolement te raken... (Klinkt misschien dramatischer dan ik bedoel...) en daarom toch op zijn tempo door blijven trainen. Want ik hou zelf wel van mensen om mij heen en hier en daar een praatje maken of gewoon te knuffelen met mijn vriend. We kunnen wel gewoon naast elkaar op de bank zitten trouwens.      Hij kan wel met bezoek als hij het bezoek een paar keer gezien/gehoord/geroken heeft. Maar hij heeft duidelijk zijn voorkeuren. Als ik weet dat er iemand op bezoekt komt met een harde stem, dan weet ik dat ik hem er niet bij moet laten. Want hij is erg gehoorsgevoelig en dan is zijn emmer snel vol.    Hij wil zo zo zo zo graag voor me werken. Hij wil super super super graag mijn goedkeuring. Het is echt een éénbazen hond. Maar ik worstel wel met hoe er nou goed mee om te gaan in de praktijk.    Wat goed gaat is als ik een praatje wil maken is: Als ik mijn hond los mee wandelt. Ik geef hem een naast en zit. Hij blijft dan zitten. Dan loop ik zelf drie meter vooruit om met iemand een praatje te gaan maken. Mijn hond wacht dan op die drie meter achter me. Soms blaft hij, maar soms niet. Daarna haal ik hem weer op. Ik durf dit echter niet te vaak te doen, in verband met verkeer en eventueel onvoorspelbare situaties. Want hoe rustiger het is, hoe beter hij natuurlijk blijft zitten. Nu hopelijk nog aan de lijn, zodat hij rustig naast me blijft zitten als ik met iemand klets, Qua hond heb ik echter nog nooit zo'n sterke klik gehad als met deze hond. Mijn vriend doet ook het een en ander met de hond. Echter is de band tussen mij en de hond groter.   Het is iets wat ik moet accepteren. Maar ik vind het erg lastig te accepteren. Ik hoop dat er meer mensen zitten met herder ervaring hier en praktische tips kunnen geven?

O ik had als getypt met alynias. Maar nu is het wel erg slordig. 

hier een newfoundlander, een aaibare beer, mensen willen het liefst de hond omhelzen..... ik hou Bams kort aan de lijn en aan de voet als ik met haar door het dorp loop........ afblijven niet aaien niet vertroetelen, oeps.... ook vaak het antwoord, oo is ze niet zo vriendelijk ?

 

ja zeer vriendelijk maar als ze maar naar iedereen toeloopt en door iedereen maar geknuffeld wordt is het zo dat ik ze niet meer kan houden, jouw hond, wees resoluut met de mensen te woord te staan, en  loop eventueel gewoon door.

 

straks een kleine newfoundlander jonge hond erbij, en ook daar wordt niet mee geknuffeld of geaaid, loop ik bijvoorbeeld aan de blauwe stad en lopen de honden los is dat een ander verhaal.

 

 

 

ook in huis hou ik de hond opgepaste afstand van bezoekers... zeker laat ik het bezoek  ook geen lekkers geven, dat doet bezoek graag, laat ik dat toe , heb ik geen controle meer over de hond... is ze nog eerder bij de deur dan ik.

Onze dobermann-zaliger was ook een eenmanshond. Voor mijn man en de kids niet zo leuk natuurlijk. Ze luisterde perfect naar hen zo lang ik niet thuis was... Een teen binnen en ze liet iedereen links liggen! Ze wou zelfs niet naast hen op de bank liggen van zodra ik er was.

Wij hebben dit gewoon aanvaard en het is 10 jaar zo gebleven. Tot haar laatste adem bleef ze MIJN hond. 

Denk dat je met training wel ver kan komen, ook als je traint op het verkleinen van die persoonlijke ruimte. Doe je net als al de rest wat je je hond leert. Belonen per 10 cm dat iemand dichter mag komen en niets forceren.

Denk wel dat je ergens moet aanvaarden dat je hond altijd wat eenkennig zal blijven hoor.

Er zijn ook voordelen natuurlijk! Je hond zal altijd voor jou kiezen, hihi, soms wel eens leuk als er een grapje gemaakt wordt! En het geeft je toch ook wel een super gevoel, niet?

Succes nog!

 

Cindy inderdaad. Dat de hond zooo enorm veel voor mij wil doen is echt een enorm speciaal gevoel. Ieder voordeel heeft echter zijn nadeel, het nadeel is zoals ik al beschreef. Het voordeel is echter zo bijzonder om te ervaren. Hoe sterk de band met een hond kan zijn had ik nooit durven dromen.  Gelukkig ben ik niet de enige dus, en heb jij daar ook ervaring mee met jouw dobermann. 

 

Willemijn. Snoepjes geven mogen vreemden inderdaad ook niet. Aaien ook niet. Misschien moet ik me inderdaad minder aantrekken van anderen. Al ben ik ook ernaast erg graag een mensen mens. 

 Misschien een sleeve voor om je riem kopen met de tekst afstand houden aub?

 Ik ben ook zeer sociaal, maar je hond laten gaan als vreemden dat geweldig vinden is niet aan de orde, er zijn vaker mensen die niets van een hond moeten hebben, een lijn trekken, en heus mensen waarderen dat hoor, een jonge hond is leuk maar owee als de hond ouder is, vies of wat dan ook, dan is het opeens, hou afstand, gelijk maar leren dus.

Ik ben al wat ouder dan jij, nee je moet je niets van anderen aantrekken, ........doe ik ook niet, hier een pup van nog geen zeven weken gehad en o wat is dat leuk, maar straks ouder dan nog zo leuk ? Doe je eigen zin, wel natuurlijke partner er bij betrekken, laat ook je partner eens de hond uitlaten.....

Je hond lijkt me een persoonlijkheid, een tikje onzeker komt hij over hoe je het beschrijft. Een hond die veel bevestiging en geruststelling nodig heeft lijkt het.

Hij heeft ook helemaal gelijk wb de persoonlijke zones, vreemden hoeven hem niet te aaien of te knuffelen.

 

Door zijn overgevoeligheid voor harde stemmen e.d. zou ik er aan denken om hem wat zelfstandiger proberen te maken, dus niet alleen trainen etc. maar hem ook eens zelf de weg te laten kiezen (daar waar het verantwoord is uiteraard) waar hij het tempo bepaald en mag snuffelen zo lang hij wil.

Verder is hersenwerk waarbij hij het gevoel krijgt zelf iets voor elkaar gekregen te hebben belangrijk bij zelfstandigheid. Uiteraard makkelijk beginnen.

Speuren is ook heel leuk en goed voor de meeste honden.

 

 

Ik geb inderdaad al tekst op het tuigje staan. Indy's bazin. Het helpt in vele gevallen erg goed. Een enkeling (juist DIE mensen) zien het over het hoofd. 

 

Dobry. Het is inderdaad een persoonlijkheidje. Heeft erg veel sturing en begeleiding nodig.( Komt denk ik ook voort uit onzekerheid. ).

Zo lang als hij wil (en zelf weten waar) snuffelen mag hij al. Ik zet geen druk op de wandelingen. Ik doe mijn best om hem zelfstandiger te maken. Het lukt hem al om brokjes te sporen uit een paar keukenrollen. Een doos met rollen vindt hij nog te spannend wegens het geluid. 

 

Bedankt voor al jullie opbeurende woorden. Inderdaad... Ik moet me minder van 'vreemden' aantrekken en zijn zone respecteren. 

Mijn partner laat de hond ook wel eens uit. Minder vaak dan ik. Bij hem lukt het echter minder goed omdat hondengedrag hem in mindere mate boeit. Maar dat wist ik van te voren. Ik was degene die honden wilde. Hij vindt ze leuk, maar hij traint er niet mee was onze compromis. Maar als ik zeg dat hij 'dit of dat' moet doen dan doet hij dat wel. 

 

Je hent gelijk Willemijn als de hond onder de modder zou zitten dan willen ze 'm ook niet meer aaien.

hihihih dan maar voortaan met een vieze hond op pad hahahah. Voor het wandelen een modderbad. 

 

 

 

Mijn hond is ook zo, zowel over haar eigen zone als de mijne. Al is ze over de mijne veel minder fanatiek, dan is ze vooral alert. Maar ik ben zelf ook zo. Ik klets met iedereen die ik tegenkom en die ik ken maar wel op gepaste afstand. Ik hou er totaal niet van als iemand te dicht in mijn buurt staat (en begrijp daarom mijn hond erg goed). Dat is ook gewoon vervelend en op een bepaalde manier respectloos. Zou ik dus niet perse aan onzekerheid koppelen. Doen mensen daar moeilijk over zijn ze het sop van de kool niet waard.

 

Wat betreft je persoonlijke ruimte met vriend, dan zou ik hem weg sturen. Mijn hond heeft daar ook een handje van, dat is claimgedrag. Hang ik even rustig bij mijn vriend dan komt zij er al aan om zijn arm weg te trekken. En niet één keer nee, iedere keer als hij hem weer terug legt (als ik haar de kans geef). Is wel een bepaalde mate van onzekerheid. Ik vind haar meestal heel komisch in haar manieren maar goed, het is haar taak niet. 

Inderdaad, heel belangrijk om die grenzen van persoonlijke zone te erkennen.

Ikzelf ga er iets anders mee om; mijn hond in totaal niet eenkennig en daar ben ik reuze blij mee! Want stel dat ik even niet voor haar zou kunnen zorgen; dan moet ze wel met n ander mee.....nu geen enkel punt.

Wij worden ook wel eens gevraagd op straat, of ze de hond mogen aaien......ze ziet er zeer aaibaar uit en gelukkig is ze dat ook!  Dus ik vind het bijna altijd goed. Het houd haar sociaal naar vreemden en Bovendien leren mensen en vooral kinderen , dat grote honden niet per definitie eng zijn.....En ik kan ze leren hoe  ze een hond moeten benaderen en aanhalen....

Maar goed, dat is allemaal per hond verschillend, snap ik best.

 

Ja en dit is mijn eerste hond die ook zijn zone zo belangrijk vind. Was ik eerder gewend want ik had allemansvrienden. Dus het is vooral op dat gebied gewoon erg wennen voor mij.

Oké ik zal eens proberen weg te sturen. Kijken of dat lukt! 

Jenna wilde ook altijd erbij zijn als wij knuffelden, gelukkig is dat min of meer vanzelf veel beter geworden, ik stelde haar altijd even gerust, en zei dan zoiets als, jaja we zijn je echt niet vergeten hoor jij hoort er ook bij. In het begin hield ik dan met 1 hand de hond vast en met de andere mijn vriend, totdat ze dat niet meer interessant vond en vanzelf weg liep. En dat gedrag  is er dan langzaamaan uitgesleten hier.

Oke die probeer ik als wegsturen niet werkt!

 Herkenbaar! en was geen slechte eigenschap, was net geweldig. Gaf rust en vertrouwen.  (het was ook niet extreem, maar net dat tikkeltje 'meer', we hadden een heel bijzondere band- ook Dobermann-)

 

Ik zou verder dooroefenen en zoals de anderen zeggen; steeds een beetje meer toelaten van vreemden, dan moet hij daaraan wennen. beetje bij beetje.

Voor een sociaal levend dier (in een vaste groep) is het vrij normaal gedrag, vreemde niet in je buurt te willen hebben.

 

Als ze jong zijn, vinden ze meestal alles en iedereen nog geweldig. Dat moet ook, om te kunnen ontdekken en re kunnen spelen met andere honden, voor de ontwikkeling.

Als ze richting volwassen gaan, gaan ze moeite krijgen met alles buiten de groep.

Sommige honden hebben dat niet of nauwelijks, maar zeker herders, die hebben dat.

 

Oorspronkelijk een kudde bewaken en alles wat vreemd is, mag je gewoon niet vertrouwen, dat hoort bij ze.

Je zou een handje brokjes op straat kunnen strooien als je met iemand wilt praten. Honden leren o.a. door associeren, brokjes geeft ze een prettig gevoel en dat zullen de aan een vreemde waarmee jij praat kunnen koppelen.

Ook thuis met bezoek, geef haar wat te kluiven op een kleedje, zo geef je ook aan, dat bezoek niet haar, maar jou taak is.

Jij regelt  ze zal je moeten leren vertrouwen wat dat betreft.

Heb met mijn Luca het zelfde gehad met bezoek. Schotse collie, ook een herder.

 

Aan de andere kant, over op straat willen praten,  waarom gaan praten als je met je hond wandelt?

Als mijn hond met een ander speelt, klets ik meestal ook met een vreemde eigenaar. Is ze klaar, dan ga ik weer. Ik ben met haar buiten.

 

Met knuffelen, een schaap hoort zich niet opvallend te gedragen, wordt gelijk teruggeroepen

Mijn Luca doet dit ook. Als kids hier gek door de kamer gaan springen, als mijn zoon haar vriendinnetje knuffelt.

Ik stuur Luca ook weg, ook dat is haar taak niet. Regeltante.

 

Als honden buiten te ver gaan in hun spel, komt ze er ook tussen.

Inmiddels heb ik haar ziver, dat ze niet gaat regelen tussen vreemde honden, ook dat is haar taak niet.

Ik heb het geluk gehad ook zo'n hond gehad te hebben. (staat bij In Memoriam Diablo).
Hij ging voor mij door het vuur, had niks met vreemden, sterker nog, was overdreven op z'n hoede, want zag altijd gevaar voor mij als mensen te dichtbij kwamen.
Ik heb er voor gezorgd dat hij goed onder appel stond tijdens het uitlaten, zodat hij het niet in z'n grote harses haalde ook maar iets te proberen.
Visite thuis, zelfde verhaal, hem negeren, gaan zitten (mij in de gang 3 zoenen geven, als hij los liep, was ik dus ook een keer de mist mee ingegaan), dan kwam hij van zelf naar de mensen toe en was het goed.
Ik ben chronisch ziek, dat moet hij hebben aangevoeld denk ik, mijn grote beschermer, hij is daar in mee opgegroeid.
Wij hadden toen nog meerdere Duitse Herders en de mensen en de kinderen vroegen gewoon altijd, is dat die hond, die we niet kunnen aaien?
Ja zei ik dan, dat is hem.
Vorig jaar 4 mei heb ik hem moeten laten gaan, ik kan nog iedere dag om hem huilen, want oh, wat mis ik mijn mannetje, zo'n bijzondere hond.
Een hond voor mij alleen.

Ik schrijf dit omdat ik er gewoon, ik zeg het maar hoe het is, schijt aan heb wat mensen er van vinden als mijn hond niet aaibaar is.
Ik leef met mijn hond en over dat zou ik me druk maken?
Meid geniet van je hond, zorg er voor dat hij goed luistert en verder, nee hij is niet aaibaar punt.
Maar vooral veel genieten van je maatje.

 Hier een Duitse dog die doodleuk op mijn schoot kruipt wanneer ik te dicht bij mijn man zit! Hilarisch, zo'n kolos van 70 kg op een mensje van amper 50 kg! Maar je hebt gelijk, het is hun taak niet. 

Toch lachen we ons elke x een bult als hij weer eens probeert om mij plat te zitten! Hihi.

haha ik zie het al helemaal voor me Cindy! Niet zijn taak, maar wel grappig :)

 

Erg bijzonder Didy, je verhaal. Ik ben blij dat hij nog erg jong is en ik nog vele jaren van hem kan genieten! 

Suzanne, ik praat (nou ja praatte) graag met andere onderweg omdat ik dat gezellig vindt. Aanspraak met andere mensen. Andere mensen ontmoeten met bijzondere hondenverhalen en deze bijzondere verhalen delen was mijn way of life. En tevens ook zo'n beetje het enige leuke sociale contact wat ik vindt in mijn medemens: delen van hondenliefde. Maar dat valt nu weg en dat zal ik moeten accepteren, totdat de hond het aankan. 

 

En dat bedoel ik met je hond goed onder appel hebben, ik had zat praatjes met mensen onderweg, ik liet hem gewoon naast me zitten, of liggen en kon met iedereen gewoon een praatje maken hoor.



Groetjes Didy

Didy: Kan je meer vertellen over hoe je dat hebt opgebouwd/aangepakt? Als ik dat toch zou kunnen bereiken, zou geweldig zijn.

 Hij staat erg goed onder appel. Het was even zoeken bij hem: erg gevoelig voor beloning, maar bij te veel beloning dacht hij dat de wereld van hem was en werd hij just vervelend. Dus daar heb ik nu een goede balans in gevonden. Hij 'gaat' het beste wanneer ik consequent en gedecideerd ben, met een zachte stem, maar wel 'streng' zonder hard te zijn. En te belonen waar kan, zonder dat hij te opgewonden wordt. Hij zou inderdaad door het vuur gaan.

Ik ben erg nieuwsgierig naar je antwoord! 

 Wat je opstraat dan kan proberen, strooi een handje voertjes op de grond. Zo zal hij een positieve associatie gaan maken met vreemden op straat, waarmee je een praatje maakt.

Begin eerst met nog niet te lang gaan praten, zullen mensen best begrijpen.

Praten wordt zo een aankondiging van iets leuks, voertjes zoeken.

Vreemde mensen waarmee je praat worden zo leuk

Als dat goed gaat, kan je je hond laten zitten en even wachten, dan voertjes laten zoeken. Laat hem steeds langer zitten, voor hij mag zoeken. 

Dat kan je blijven uitbreiden. 

Zo oefen je gelijk ook impuls controle.

 

Ik weet niet waarom, maar bij hem werkt dat juist niet. 

 

Je hebt natuurlijk al het mooiste wat een mens kan hebben met een hond, hij is idolaat van je dat is een enorm pluspunt.
Belonen, daar maakte hij dus (mis)gebruik van, slim dat je dit doorzag, want ze zijn erg handig om hun leventje zo leuk mogelijk te maken.
Ik gebruikte altijd dezelfde commando's, zodat hij precies wist wat ik van hem verlangde.
Volg is volg, af is af, zit is zit.
Dit moet je ook niet meer veranderen, want een hond denkt niet grijs (dat is menselijk denken) maar zwart wit.
Dus ook vooral consequent zijn, altijd en zelfverzekerd, reken maar als je je niet zeker voelt dat dat doorgegeven word door het lijntje naar je hond.
Als je denkt er komt een hond aan, daar gaat hij op reageren, doen of je neus bloed, het probleem niet ontwijken, maar zelfverzekerd voorbij lopen.
Dit zal heus de eerste (paar of meer ) keren niet gelijk lukken, maar ga het niet uit de weg.
En Duitse Herders kunnen best wel incasseren hoor, dus het is helemaal niet erg als je eens even flink boos word en eens flink je mond open trekt.
Tenslotte een reu van anderhalf jaar, zit nog een beetje op een lastige leeftijd,mijn ervaring is dat ze wat later "echt "volwassen zijn dan een teefje op die leeftijd.
Is iets wat je in je achterhoofd kan houden bij een mindere dag.
Oh voordat ik het vergeet, wij vrouwen hebben onze hoge stem tegen, dus probeer de commando's met een lage stem te geven, de beloning met een hoge stem, je zal zien dat dat beide kanten op beter werkt Ik hoop dat je hier wat mee kan en vraag gerust verder hoor.


Groetjes Didy

Ik gebruik juist zelf zo weinig mogelijk commando's ik probeer te anticiperen in situaties zodat je ook niet boos hoeft te worden omdat je voorkomen hebt dat dat nodig is, bij ons werkt dat het beste, waarschijnlijk omdat ik zelf geen commandomens ben

 

 

In elk geval lijkt het alsof je je hond al heel goed aanvoelt en dat is wat je wil bereiken, weten wat wel of niet kan voor je hond, rekening houden met elkaar, communiceren.

 

.

 Dan zou je op een grotere afstand kunnen beginnen.

 

Hoe reageert hij als je langs mensen loopt? 

 

Mijn ervaring is dat commando's erg zinvol en duidelijkheid geven bij de Duitse Herder. Daarbij, zijn ze erg slim en hebben een grote will to please wat een groot voordeel is. Dat is waar wat hier boven staat, niet wenselijk gedrag voor te zijn! Merk je dat hij denkt te moeten gaan reageren, maak het hem dan duidelijk met een nee, want
Het mooiste is het als je het niet gewenste gedrag kan voorkomen.
Het is even door bijten nu, maar straks gaat alles een stuk makkelijker en gaat hij van zelf al liggen of zitten als je even een praatje maakt.


Groetjes Didy

Mensen / wandelaars passeren is geen enkel probleem.  En wederzijds hoi/goede morgen/hallo/goede avond wensen gaat ook voortaan goed zonder dat hij opgewonden wordt.

Ik houd hem dan onder 'vingergebaar' rustig. Zo van: mijn aandacht is nu even niet bij jou, maar ik ben je niet vergeten. 

 

Qua dh is het we echt een lekker typje hoor. Zo slaafs als een bordercollie, maar meer de pit van een... uhh mechel denk ik. (Al heb ik geen daadwerkelijke ervaring met beide rassen). En wel de rust in huis van een DH zoals het hoort haha.

Maar zo apart, het is net of hij floreert met slaafje spelen haha. (Klinkt denk ik negatiever dan ik het bedoel). En wanneer hij niet onder appel staat dan gaat hij zelf vervelende dingen verzinnen. 

Wat brokjes zoeken voor hem in de achtertuin/huis/bos is prima om hem wat vermoeider te maken. Maar voor in een situatie die hij iets moeilijker vindt (maar wel aankan) maakt hij er misbruik van als ik brokjes zou strooien, omdat de activiteit dan geen vast omlijnd kader heeft zeg maar... ik hoop dat het zo overkomt wat ik bedoel, toch lastig van een beeldscherm.

Ik werk wel aan zijn zelfstandigheid op micro niveau. Maar dit moet nog erg groeien bij hem. En dat komt wel met geduld denk ik. 

 

Bedankt Didy voor je uitleg! Ik heb er veel steun aan!

 

Ik hoop dat deze tekst wel met alinea's wordt weergegeven....

 

Mensen / wandelaars passeren is geen enkel probleem.  En wederzijds hoi/goede morgen/hallo/goede avond wensen gaat ook voortaan goed zonder dat hij opgewonden wordt.

Ik houd hem dan onder 'vingergebaar' rustig. Zo van: mijn aandacht is nu even niet bij jou, maar ik ben je niet vergeten. 

 

Qua dh is het we echt een lekker typje hoor. Zo slaafs als een bordercollie, maar meer de pit van een... uhh mechel denk ik. (Al heb ik geen daadwerkelijke ervaring met beide rassen). En wel de rust in huis van een DH zoals het hoort haha.

Maar zo apart, het is net of hij floreert met slaafje spelen haha. (Klinkt denk ik negatiever dan ik het bedoel). En wanneer hij niet onder appel staat dan gaat hij zelf vervelende dingen verzinnen. 

Wat brokjes zoeken voor hem in de achtertuin/huis/bos is prima om hem wat vermoeider te maken. Maar voor in een situatie die hij iets moeilijker vindt (maar wel aankan) maakt hij er misbruik van als ik brokjes zou strooien, omdat de activiteit dan geen vast omlijnd kader heeft zeg maar... ik hoop dat het zo overkomt wat ik bedoel, toch lastig van een beeldscherm.

Ik werk wel aan zijn zelfstandigheid op micro niveau. Maar dit moet nog erg groeien bij hem. En dat komt wel met geduld denk ik. 

 

Bedankt Didy voor je uitleg! Ik heb er veel steun aan!

 

Ik hoop dat deze tekst wel met alinea's wordt weergegeven....