Eddy sloopt

Even een vraag stellen voor mijn zus.

Eddy is een Bullmastiff van bijna 1 jaar (volgende maand). Tis een enorme lieverd en ik heb hem minimaal 1x per week in huis. Hij gedraagt zich dan niet veel anders als elke puberhond. Maar ik ben best strik met dingen. Zo wil ik niet dat Maylo of Eddy me het hele huis achterna lopen. Eddy had hier in het begin een handje van om me overal naartoe te volgen. Dat heb ik hem snel afgeleerd. Zodra hij achter me aan wilde lopen naar zijn plek sturen. 

Nu merk ik dat Eddy een hele onzekere hond is. Het is echt een groot watje. Wat Maylo te veel heeft, heeft Eddy te weinig. Zo ben ik er achter gekomen dat Eddy bang is voor vrachtwagens, bussen en andere vreemde voertuigen. Zo heb ik hem vorige week met al mijn kracht tussen mijzelf en een muur geklemd omdat er onverwachts een vrachtwagen in de straat stond en ging rijden. Had ik dit niet gedaan....dan had hij zich los gerukt. 

Maylo die staat er dan bij te kijken met een blik van 'waar maak je je druk om?' Zodra ik een andere route loop dan hij gewend is, lijkt hij wel in paniek te raken. Hij zoekt dan steun bij hem, maar als het hem te veel wordt sluit hij zich af en ploft op de grond. Met veel aanmoediging krijg ik hem dan wel mee, maar dit herhaalt zich dan een aantal keren.

Nu weet ik niet zo goed hoe ik dit moet aanpakken? Een klein hondje zou je nog kunnen oppakken maar Eddy weeg ruim 60 kilo.....

Nu sloopt meneer ook. Hij sloopt niks in huis maar uitsluitend zijn eigen spullen. Mijn zus kwam vandaag thuis en zijn kussen leek wel ontploft te zijn. Ik kan er wel om lachen maar dit was al het 2de kussen. Daarnaast is hij inmiddels ook al aan zijn mand begonnen en heeft hij verschillende fleecedekens al gemold.

Ze zijn bezig om hem langzaam uit de bench te laten. De ene keer gaat het goed maar de andere keer sloopt hij iets. Ik heb al gezegd dat hij zich wellicht verveelt en dat de hele huiskamer te veel ruimte is. Ik heb ook al gezegd om hem anders in de gang te zetten om mee te beginnen en hem bezig te houden met een kong. Nu weet ik verder niet wat ik nog kan adviseren? Ik ben 1. Geen bange hond gewend en 2. Ook geen slopende hond.

Onze vorige hond was geen held maar ook niet weer zo bang dat hij zich afsloot van de wereld en ging liggen. Maylo...die doet de naam terriër eer aan en die is vaak te overmoedig. Daarnaast hebben beide honden nooit iets gesloopt. 

Nu weet ik wel Bullmastiffs slopers kunnen zijn en ook best watjes zijn. Dus mijn vragen zijn:

1. Wat kan ik het beste doen als hij zich afsluit. Dus neerploft en niet meer mee wilt. 

2. Wat te doen met het slopen? 

 Een bange of onzekere hond heeft steun nodig om te kunnen groeien in z'n zelfvertrouwen.

Daarom vind ik het een beetje raar dat je, als de hond jou binnenhuis achterna loopt, je hem dit verbiedt en hem op een aparte plaats legt. Terwijl, als ie uit zichzelf afstand van je neemt (als ie buitenshuis bang is), je net wil dat ie jou gaat volgen?

Dat zijn wel erg tegengestelde verwachtingen die je daar hebt, dat lijkt me voor de hond helemaal niet zo duidelijk.

Als de hond zo bang is dat ie blokkeert en erbij gaat liggen, ga er dan bijzitten en stel hem op z'n gemak. Beter nog: anticipeer zo veel mogelijk en probeer z'n angst voor te zijn. Steun hem dus in allerlei situaties, en niet alleen die ene keer dat ie bevriest. Laat bij alle 'goed gedrag', hoe banaal dat ook is, steeds weten dat ie flink is. Bewonder hem voor kleine dingen. Daar kan ie zich aan optrekken, zich gesteund voelen. Zo kan z'n zelfvertrouwen beetje bij beetje groeien.

Wat het slopen betreft: je kan pas iets aan slopen doen, als je eerst de oorzaak kent. Het kunnen heel uiteenlopende emoties zijn die tot slopen leiden: verveling, frustratie of boosheid, onzekerheid en zich geen houding weten, angst, enz. Door dan iets aan de oorzaak te doen (verveling pak je heel anders aan dan onzekerheid), kan je het slopen ook stoppen. 

"  Een bange of onzekere hond heeft steun nodig om te kunnen groeien in z'n zelfvertrouwen.
Daarom vind ik het een beetje raar dat je, als de hond jou binnenhuis achterna loopt, je hem dit verbiedt en hem op een aparte plaats legt. Terwijl, als ie uit zichzelf afstand van je neemt (als ie buitenshuis bang is), je net wil dat ie jou gaat volgen?
Dat zijn wel erg tegengestelde verwachtingen die je daar hebt, dat lijkt me voor de hond helemaal niet zo duidelijk.
 
Als de hond zo bang is dat ie blokkeert en erbij gaat liggen, ga er dan bijzitten en stel hem op z'n gemak. Beter nog: anticipeer zo veel mogelijk en probeer z'n angst voor te zijn. Steun hem dus in allerlei situaties, en niet alleen die ene keer dat ie bevriest. Laat bij alle 'goed gedrag', hoe banaal dat ook is, steeds weten dat ie flink is. Bewonder hem voor kleine dingen. Daar kan ie zich aan optrekken, zich gesteund voelen. Zo kan z'n zelfvertrouwen beetje bij beetje groeien.
 
Wat het slopen betreft: je kan pas iets aan slopen doen, als je eerst de oorzaak kent. Het kunnen heel uiteenlopende emoties zijn die tot slopen leiden: verveling, frustratie of boosheid, onzekerheid en zich geen houding weten, angst, enz. Door dan iets aan de oorzaak te doen (verveling pak je heel anders aan dan onzekerheid), kan je het slopen ook stoppen. 
  "

Alaska's Finest!

 Ik heb helaas een andere mening over het achterna lopen in huis. Ik wil dat gewoon niet, dat ik bijv. Even naar de wc ga of naar de keuken loopt gelijk twee honden opspringen om met me mee te gaan. Ik wil dat gewoon niet, hij mag best bij me komen liggen of dergelijke. Maar niet contant achter me aanlopen.

Dat van buiten doe ik al, ik beloon hem op vanalles. Moedig hem aan en ook Maylo is een enorme steun voor hem. Zo loop ik s morgens altijd een vast rondje en dan loopt hij ook los. Er komt dan op een stuk wel eens fietsers. Daar was hij ook eerst bang voor maar gelukkig zie je de fietser van ver af komen. Ik riep hem dan bij me en liet hem zitten en beloonde hem volop. Dankzij een vrouwtje die haar hond uitlaat met de fiets is hij helemaal over zijn angst gekomen, want die hond is echt zijn maatje.

Maar ik maak me met name zorgen dat van bijv. Vorige week. Onverwachts een vrachtwagen die langs komt en ik bijna omver wordt gesleurd en Eddy in blinde paniek weg wilt en de straat over wilt steken. Ik heb hem toen echt met mijn hele gewicht tegen de muur moeten duwen om te zorgen dat hij niet weg kon. Ik kan namelijk echt geen hond van over de 60 kilo houden die in blinde paniek is. Ik stond gewoon enorm te trillen op mijn benen. Wat als ik hem niet had gehouden? 

Ja dat slopen weet ik ook niet. Het vervelende is het is niet mijn hond en ik had sommige dingen heel anders aangepakt dan hoe mijn zus het heeft aangepakt. Hij heeft bij mij nog het meeste geleerd om het zo te zeggen. 

Wat mij als eerste te binnen schiet, had jou zus Maylo al van af dat hij pup was?

Zo ja, wat is er mis  gegaan (of niet gedaan) aan zijn socialisatie?

Groetjes Didy 

 Maylo is van mij en die is nergens bang voor. Wat die te veel heeft, heeft Eddy te weinig.

Het gaat om haar Bullmastiff Eddy. Die heeft ze vanaf dat hij 8 weken was. 

 Excuus voor het verwisselen van de namen.

Maar dan vraag ik nogmaals: Wat is er mis gegaan (of niet gedaan ) met de socialisatie?

Groetjes Didy

Wat gebeurt er als je (als hij niet meer mee wil na zoiets) geduld hebt en gewoon wacht. Misschien meer tijd nodig om te herstellen.

Betreft slopen.

Zie je bij het ene ras meer als de ander. Plus leeftijd > puberfase. Zolang t zijn eigen spullen zijn.

Betreft bepaalde zaken. Info inwinnen misschien bij iemand die bekend is met het ras. Hoe eddy in zijn onzekerheid goed te begeleiden. 

 Omdat Eddy niet van mijzelf is weet ik niet zo heel goed was ze wel en niet hebben gedaan.

Ze zijn wel op cursus geweest bij een vriendin van me. Die zei ook al dat Eddy bepaalde dingen wat spannerder vind. Als hij bij mij was, nam ik hem wel naar veel dingen mee. Zoals naar de trimster als we Maylo daar naartoe moesten brengen. Of naar het tuincentrum enz. 

Maar hun zelf namen hem weinig mee naar nieuwe plekken. Nu heb ik het zelfde verhaal op de Bullmastiff facebook groep gezet en die zeiden dat het wel vaker terug kwam in het ras zelf. Er zitten er bij die van zelfvertrouwen blaken en andere weer niet. 

 Als hij zich afsluit en gaat liggen dan wacht ik ook totdat hij zelf weer gaat staan met wat aanmoediging. Ik krijg hem namelijk zelf niet overeind. 

Ik heb het zelfde verhaal op de Bullmastiff facebook groep gezet en daar zeiden ze ook al, de ene Bullmastiff is een watje en de andere blaakt van zelfvertrouwen. Eddy kijkt ook heel vaak omhoog en dat blijkt ook iets te zijn wat heel veel bullmastiffs doen.

Het slopen van kussens en dekens dat is blijkbaar raseigen. Vele zeiden al daar...gewoon blijven lachen en opruimen. 

Ik heb een vriendin die is GTer en die heefr ervaring met doggen. Zij heeft zelf Duitse dogs waarvan haar reu die inmiddels overleden is, de zelfde dingen liet zien. 

Het achternalopen in huis doen veel honden die zich nog onzeker voelen, ik zou adviseren om het een tijdje zo te laten en hem dit rustig te laten doen zonder daar aandacht aan te besteden, het houdt heb ik de ervaring vanzelf een keertje op als ze eenmaal het gevoel hebben dat jij altijd weer terugkomt.

In welke situaties sloopt hij?

Jenna ís ook bang voor vrachtwagens, tractors (en andere honden) of als er een knetterbrommer te dicht langskomt.

Wat ik doe is het proberen te voorkomen dat we te dichtbij een vrachtwagen etc. komen, dus afstand maken. Dit kan natuurlijk niet in alle gevallen. In elk geval zelf tussen de hond en het "gevaar" staan (wij bljven stilstaan op het moment dat de vrachtwagen passeert) en de hond kort naast me houden, afgewend van de vrachtwagen, riem in twee handen om te voorkomen dat ze opspringt en uitvalt. In het begin hield ik haar ook  vast, of haar gezicht tussen mijn benen, ik ging dan voor haar staan, met nog steeds de riem kort en stevig vasthouden. Als de vrachtwagen dan voorbij is laat ik haar wel altijd kijken.

Het gaan liggen is in mijn ogen een teken dat het hem teveel is. Ik zou daarom met hem de rondjes nog niet te lang maken en ergens waar niet teveel afleidingen zijn. Lola deed precies hetzelfde en dat is gelukkig helemaal goedgekomen al moest je natuurlijk altijd wel alert blijven.

" Het achternalopen in huis doen veel honden die zich nog onzeker voelen, ik zou adviseren om het een tijdje zo te laten en hem dit rustig te laten doen zonder daar aandacht aan te besteden, het houdt heb ik de ervaring vanzelf een keertje op als ze eenmaal het gevoel hebben dat jij altijd weer terugkomt.
 
In welke situaties sloopt hij?
 
Jenna ís ook bang voor vrachtwagens, tractors (en andere honden) of als er een knetterbrommer te dicht langskomt.
Wat ik doe is het proberen te voorkomen dat we te dichtbij een vrachtwagen etc. komen, dus afstand maken. Dit kan natuurlijk niet in alle gevallen. In elk geval zelf tussen de hond en het "gevaar" staan (wij bljven stilstaan op het moment dat de vrachtwagen passeert) en de hond kort naast me houden, afgewend van de vrachtwagen, riem in twee handen om te voorkomen dat ze opspringt en uitvalt. In het begin hield ik haar ook  vast, of haar gezicht tussen mijn benen, ik ging dan voor haar staan, met nog steeds de riem kort en stevig vasthouden. Als de vrachtwagen dan voorbij is laat ik haar wel altijd kijken.
 
Het gaan liggen is in mijn ogen een teken dat het hem teveel is. Ik zou daarom met hem de rondjes nog niet te lang maken en ergens waar niet teveel afleidingen zijn. Lola deed precies hetzelfde en dat is gelukkig helemaal goedgekomen al moest je natuurlijk altijd wel alert blijven. "

Dobry

 Hij loopt me niet meer echt achterna in huis. Wel vaak opzoeken als ik bijv. Op de bank zit. Dat mag hij ook lekker en soms kruipt hij bij me op de bank. Thuis mag hij dat niet, maar ach hij is dan niet thuis ;)

Vandaag een rondje gelopen met hem, meer vertrouwd rondje maar andersom. Kwamen twee ouderen mensen langs op een scootmobiel. Vond hij spannend en ik heb de mensen gevraagd als ze Eddy wat lekkers wilde geven, om hem wat meer vertrouwen te geven in de scootmobiel. Dat ging prima. Zelfs de man kon hem aanhalen, want hij heeft het namelijk niet zo op vreemde mannen buiten. Binnen vind hij iedereen leuk maar buiten specifiek mannen.

Ook was er een vreemd knallend geluid in de verte. Hij bleef even staan en heb hem toen lekker afgeleid met gek doen. Toen wilde hij wel mee en uiteraard uitbundig beloont. Mijn zus en der vriend gaan er ook nu aan werken. Ze merken namelijk dat hij wel heel veel dingen spannend vind.