Hond in laten slapen. 
Volgende week laat ik mijn allerbeste maatje inslapen.
Ik weet dat het de beste beslissing is, maar heel egoïstisch van me, eigenlijk wil ik hem niet missen.
Je leest van mensen dat ze hun hond vast hebben en weten dat het goed is.
Het is duidelijk dat het moet gebeuren, maar ik hoop eigenlijk dat hij me juist laten weten dat het niet goed is, dat hij nog wel bij me wilt blijven.
In principe was met alle mankementen prima om te gaan, maar het is sinds kort dat je aan hem ziet dat die niet gelukkig meer is.
Het idee om hem te moeten gaan missen, om hem niet meer te kunnen knuffelen... ik vond de afspraak maken al niet makkelijk, maar nu het zo definitief is, wil ik de afspraak eigenlijk alleen nog maar cancelen.
Ook ik heb een aantal keren huilend aan de telefoon gezeten om die afspraak te maken. 2x. Zo erg. Maar uiteindelijk heb je geen keus. Dan ga je met je hond..komt alleen thuis.. Veel sterkte.Of komt de d.a bij je thuis?
Je beschrijft hier de logische tegenstrijdige gevoelens; je kunt hem niet missen en weet toch dat het tijd is om hem in te laten slapen.
Wat voor hond heb je, wat is zijn naam en hoe oud is hij?
Een hond laat niet gauw zien dat hij niet meer gelukkig is en dus lijdt. Als je het dan ziet, dan zou je dit serieus moeten nemen. Dat heb je gedaan door de afspraak, die je bij je dierenarts gemaakt hebt.
Houden van betekent ook op tijd kunnen loslaten en daardoor je hond verder lijden te besparen.
Heel veel sterkte.
Je zegt het zelf al Nancy, je ziet dat hij niet meer gelukkig is.
Ik heb huilend de dierenarts gebeld om de afspraak te maken, vreselijk.
We willen ze niet missen, we willen ze voor altijd bij ons houden.
Maar ik keek in Vera's ogen en ze vroeg me iets te doen.
Ik wens je heel veel sterkte, geniet van je laatste tijd met hem, verwen, knuffel, maak maar foto's, dat zijn straks kostbare schatten 
Je voelt je schuldig omdat jij die beslissing neemt ......je hond kan dat zelf niet doen.....er zijn maar weinig het gegeven die inslapen in hun mandje , vandaar om verder lijden te besparen moeten wij de beslissing voor hun nemen.....niet makkelijk o jee nee, daar is moed voor nodig, houden van je dier betekent als het zo ver is..loslaten en daar is een besluit voor nodig die jij zal nemen voor je hond......veel sterkte.
Nancy, vraag je dierenarts bij jou thuis te komen, in de vrtrouwde omgeving, voor jou en je hond een afscheid waar jullie samen zijn ...de dierenarts kosten zijn niet veel meer dan dat je daar in de praktijk afscheid neemt, denk er eens over na.
heel veel sterkte, ik zou het zelf niet kunnen, een afspraak maken voor de 'toekomst'.
Ik heb al 2 maal een hond laten inslapen, maar dan moest het telkens meteen gebeuren, ik weet exact hoe je je voelt :(
Je gevoelens zijn helemaal 'ok' hoor, maar blijf denken aan je hond, als hij op is, is hij op helaas :( je hebt zijn ganse leven je best voor hem gedaan, ook op het einde zul je zeker en vast het beste voor hem doen, helaas hoort loslaten daar ok bij :(
Ik wens je nog een paar dagen vol zonneschijn en verwennerij voor je hond toe, nog even volop van elkaar genieten... sterkte !
Heel veel sterkte ik heb myn lieve queenie moeten laten inslapen wegens hartfalen in mei 2015 ze ging stikken rap da gebeld om te verlossen uit haar lyd en het doet zeer pyn en nog steeds veel sterkte verder
Hoi Nancy,
Wat triest dat je afscheid moet gaan nemen van jou maatje!!
dit zijn altijd zulke verschrikkelijke nare dingen.
Je hoopt als het zover is dat het vanzelf gebeurd maar zo werkt het vaak niet.
Ik ben het eens met Willemijn.
misschien kun je de dierenarts bij jou thuis laten komen.
(inderdaad kost ook niet veel meer..... )
Voor de hond is het fijn in de vertrouwde omgeving...
voor jou zelf waarschijnlijk ook??
Je hebt achteraf ook rustig de tijd om na afloop afscheid te nemen van jouw maatje.
Je kunt de dierenambulance bellen en deze brengen jouw hondje naar het crematorium maar dat kan/mag je ook zelf doen.....als je dat fijner vindt??
(bij ons in de buurt wordt de hond zelfs nog gratis opgebaard met bloemen en kaarsjes...hoeft zeker niet maar het kan daar wel.....)
zelf hebben wij in het verleden helaas eerder ook onze honden in moeten slapen.
Dit is altijd verschrikkelijk maar wij vonden het persoonlijk heel fijn voor de hond(en andere dieren thuis) maar ook voor ons om de dierenarts thuis te laten komen en onze hond dan zelf weg te brengen.
Nancy, ik wens je echt enorm veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.
Het is in een woord vreselijk..
Mijn indy van 16 heeft al een jaar of 2 verschijnselen van spondulose.
Ander voer, glucosamine, puur spondy, pijnstillers.. het hele riedeltje.
Recent heb ik voor Indy een nieuwe dag oppas gevonden (3 dgn in de week) omdat ik pas weer een broodnodige baan heb. Ik wilde kost wat kost Indy niet gedag zeggen on zo'n praktische reden.
Indy liep soms al heel slecht, 's avonds liever niet..stijfjes
En tijdens zijn eten zakte zijn achterhand totdat hij maar ging zitten.
De andere kant van het verhaal is dat Indy nog steeds vrolijk was.. af en toe een sprintje trok op strand en in het bos (en dan maar weer snel aan de lijn).
Bij de oppas is hij op de gladde tegels in de spagaat gegaan en ik hem hem de auto in moeten tillen.
We hadden al een beetje de conclusie getrokken dat het een dezer weken zover was maar ik wilde hem graag nog n stukje lente meegeven.. Indy vond t heerlijk om voor de deur in het zonnetje te liggen.
Afgelopen vrijdag kreeg ik een telefoontje van mijn schoonmoeder..er lag bloed op zijn kleed..waarschijnlijk een inwendige bloeding zei ze.Heel het gezin direct bij elkaar getrommeld, naar huis geraced en huilend tegen zijn enorme borstkas aangekropen.. Verder geen onderzoek meer gedaan....Mijn vrouw heeft de dierenarts gebeld om thuis een spuitje te komen geven.
Indy heeft me nog geruststellend in mijn gezicht gelikt en probeerde nog een paar maal overeind te komen. Hij is met zijn hoofd op mijn knieen en iedereen die van hem hield om hem heen in slaap gevallen..3 diepe zuchten en alles was voorbij...
En toen begon de ellende..
Even was ik ervan overtuigd het goede gedaan te hebben en Indy een verantwoordelijke dienst bewezen te hebben als baasje.
Geen lijden voor mijn grote vriend!
Toe ik hem schoonmaakte voor vervoer naar de begraafplaats zag ik de opgezette anaalklieren.. er was helemaal geen sprake van een inwendige bloeding.
De DA beweerde dat hij een hersenbloeding had gehad, dat kon hij aan zijn ogen zien.. ik had dat niet door..omvallen bij het opstaan lag aan zijn forcering van afgelopen maandag op de tegels.. waarschijnlijk heeft hij daar ook een flinke spierpijn aan overgehouden..die is na 3-4 dagen het ergst.. en dat was net die vrijdag.
Dan ga je online zoeken en doen honden het soms nog jaren goed en vaak pijnloos op spondulose..
Het knaagt aan me dat Indy hier-en-nu misschien nog had kunnen zijn en nog wat had kunnen genieten van het zonnetje.. ipv klets-boem-pats-weg
Woensdag middag gaan we hem daadwerkelijk begraven op de dierenbegraafplaats in Prinsenbeek.. ik ben blij hem weer te zien en verdrietig en schuldig voelen om bovenstaand verhaal.
De gouden tip: laat je dier nooit uitzichtloos lijden! Maar blijf ook scherp en laat je niet verblinden door aannames, verdriet en meningen van anderen. Ik gun dit niemand, het is al erg genoeg om afscheid te moeten nemen.
EN ja, doe dit gewoon thuis op zijn of haar vaste plekje met zo min mogelijk stress..
Brenda (Gast)
Nancy, wat een vreselijke beslissing. Echt heel heftig. Ik weet wat het is en wat een vreselijke leegte en verdriet het geeft. Ik heb 4 januari j.l. de beslissing moeten nemen om mijn Berner Blues te laten inslapen.
Heel vaak knaagt het nog aan mij. Als ik dit en dat had gedaan........had ik maar zus en zo gehandeld.....had ik maar meer naar mijn eigen gevoel geluisterd......
Vrienden van mij zeggen dat ik het juiste heb gedaan. Ik heb de dierenarts ook volledig daarin vertrouwd. Ik zou alles voor mijn Blues doen. Ze zeggen dat het slijt maar dat het nooit meer weggaat.
Dat weet ik zeker.
Wens jou enorm veel sterkte de komende tijd. Afscheid nemen is zo erg. Ik zal het nooit vergeten.
Als het kan laat het dan thuis gebeuren. Wij waren in een ziekenhuis waar hij insliep. Hij was niet meer vervoerbaar, te ziek. Als ik het over kon doen...........
De afspraak stond voor donderdag, maar aangezien hij hard achteruit ging is het gisteren al gebeurd.
Het ging allemaal heel rustig, nog alles klaargemaakt waar hij altijd dol op was, hoop geknuffeld, tot het moest gebeuren, toen ging hij helemaal uit zijn dakpan, hij begon opeens te blaffen, iets wat hij al heel lang niet meer had gedaan, janken, plassen, tegenspartellen etc.
Voor mijn gevoel leek hij te zeggen ''Ik wil nog niet dood''.
Ik heb alleen maar mooie verhalen gehoord over inslapen, maar dit was gewoon pure horror.
Wat vreselijk dat het zo moest gaan 
.
Je hebt het beste voor jouw trouwe maatje gedaan. En je hebt deze beslissing uit liefde genomen.
Heel veel sterkte!
Vincent Robbesom (Gast)
Wat vreselijk voor je zeg, super k dat het zo moet lopen, kan me voorstellen dat je hier nachtmerries van krijgt....
Maar jij hebt als baasje de humaanste stap genomen, een stukje verantwoordelijkheid waar niemand mee opgescheept wil zitten.
Over een poosje kun je dit aan jezelf uitleggen, wetend dat het zo is.
Kop op! En sterkte :-(
Nancy,
Het laten inslapen is al zo vreselijk moeilijk.
Als je hond dan zo'n strijd voert tegen het inslapen, is een hel.
Ik heb het zelf gelukkig nooit meegemaakt, maar wel van anderen gehoord.
Ik wens je heel veel sterkte om het verlies van je hondenmaatje te verwerken en een plaats te geven. Het gemis zal groot zijn.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?