Relatieproblemen door hond 
Tja, als je een goede relatie hebt, kan er over alles gepraat worden en kom je er wel uit. Ook als je het ergens niet overeens bent, dan accepteer je dat.
Als een hond (of wat dan ook) je uiteendrijft, was dat waarschijnlijk, de druppel.
Als een hond (of wat dan ook) je uiteendrijft, was dat waarschijnlijk, de druppel. "
Dat is in mijn beleving dan ook weer iets te kort door de bocht.
Een kinderwens kan ook vaak een reden voor een breuk zijn, dan is het ook niet zo simpel dat je er met wat praten wel uitkomt. Of dat je maar gewoon accepteert dat de ander wel/niet wil.
Kan me alleen ook niet goed voorstellen dat alleen de hond een reden is voor de breuk, maar dat kan natuurlijk ook aan mij liggen.
Hond: *staat op en komt kwispelend naast Aurelia staan*
Aurelia: "Moet je alweer naar buiten?"
Hond (in stem die verdacht veel op die van Aurelia lijkt): "Ja baas!"
Aurelia: "Maar je bent net nog geweest!"
Hond: "Maar toen heb ik nog niet genoeg gerend!"
Aurelia: "Je mag niet rennen, je hebt last van je poot!"
Hond: "Nietes!"
Aurelia: "Welles!"
....okee het is hier zelden stil
"
Hond: *staat op en komt kwispelend naast Aurelia staan*
Aurelia: "Moet je alweer naar buiten?"
Hond (in stem die verdacht veel op die van Aurelia lijkt): "Ja baas!"
Aurelia: "Maar je bent net nog geweest!"
Hond: "Maar toen heb ik nog niet genoeg gerend!"
Aurelia: "Je mag niet rennen, je hebt last van je poot!"
Hond: "Nietes!"
Aurelia: "Welles!"
....okee het is hier zelden stil
"
.......aha....
Als een hond (of wat dan ook) je uiteendrijft, was dat waarschijnlijk, de druppel. "
Dat komt voor, maar hier was het niet de beroemde druppel die je daar noemt......voor jou moeilijk voor te stellen....
Een kinderwens kan ook vaak een reden voor een breuk zijn, dan is het ook niet zo simpel dat je er met wat praten wel uitkomt. Of dat je maar gewoon accepteert dat de ander wel/niet wil.
Kan me alleen ook niet goed voorstellen dat alleen de hond een reden is voor de breuk, maar dat kan natuurlijk ook aan mij liggen. "
Als dit naar aanleiding is van wat ik zei...
Ik heb nergens gezegd dat de honden een aanleiding waren voor de breuk. Dat staat nergens geschreven.
Toen mijn dieren op mijn pad kwamen heb ik een onvoorwaardelijke belofte aan hen gemaakt. Daar komt niks tussen, je zou eens moeten weten waartoe ik reeds in staat ben geweest om er voor mijn dieren te zijn, je zou het niet geloven. Waarom ik zo handel ga ik hier niet uit de doeken doen, ik ben wie ik ben, en ik weet waarom, dat is genoeg.
Toen ik voor die keuze werd geplaatst, had ik die keuze reeds jaaaren daarvoor voor mezelf reeds gemaakt. Het was een no-brainer wat mij betreft.
Dus werd je voor het blok gezet? "
Ja dat klopt, de hond kon terug naar de fokker.........een lang verhaal, nog steeds goed contact maar de relatie na 36 jaar is voorbij.....smetvrees speelde daar ook een rol bij, pensionering......en ja dan altijd thuis, en de hond buiten houden wilde ik niet voor altijd.
Ik heb nergens gezegd dat de honden een aanleiding waren voor de breuk. Dat staat nergens geschreven.
Toen mijn dieren op mijn pad kwamen heb ik een onvoorwaardelijke belofte aan hen gemaakt. Daar komt niks tussen, je zou eens moeten weten waartoe ik reeds in staat ben geweest om er voor mijn dieren te zijn, je zou het niet geloven. Waarom ik zo handel ga ik hier niet uit de doeken doen, ik ben wie ik ben, en ik weet waarom, dat is genoeg.
Toen ik voor die keuze werd geplaatst, had ik die keuze reeds jaaaren daarvoor voor mezelf reeds gemaakt. Het was een no-brainer wat mij betreft. "
Nee was niet op jouw reactie, was een reactie op suzanne (die ik gequote heb)
En het stuk dat ik me niet voor kan stellen dat puur de hond het eind van de relatie betekent is omdat. ..ik me niet voor kan stellen dat je iemand voor die keuze zet. Als je van diegene houdt en dat zijn/haar passie is.
Maar vandaar dat ik ook zei dat dat ook aan mij kan liggen, want IK kan me niet voorstellen dat ik iemand ooit voor zo'n keuze zou zetten.
Ik vind het alleen maar mooi om te horen dat iemand zo'n keuze maakt.
Smetvrees en een new foundlander lijkt me ook geen hele fijne combi idd
.
Wat jammer toch dat alles nog zo kan veranderen na zo'n lange tijd.
Wel fijn dat jullie nog goed contact hebben!
Ow oké. Ik ben graag zeker, vandaar mijn reactie 
Wat jammer toch dat alles nog zo kan veranderen na zo'n lange tijd.
Wel fijn dat jullie nog goed contact hebben! "
Geen zorgen.....Bams en ik hebben het heerlijk, en we hebben een vriend die gek op Bams is.
Wij wilde graag kinderen, heel graag, dat ging niet, jaren verdrietig geweest, en nog wel eens, maar sinds we een hond hebben zijn we dichter naar elkaar gegroeid, en vormen toch een soort gezin.
Een hond kan heel veel betekenen voor mensen, veel meer dan je zou denken, maar dat weet heel HP wel, een hond is niet zomaar een hond...
Onze relatie stond op barsten toen ik heel graag een hond wou...4 jaar heeft het geduurd om hem te overtuigen...een hele opgave...hij wou de verantwoordelijkheid niet,wou het gewoon niet.
Doordat ik bleef zeuren en altyd met dingen aan kwam draven was zijn geduld zo goed als op.
Uiteindelijk zijn we er uit gekomen door de basis van het probleem aan te pakken en naar elkaar te luisteren.en nu is hier een hondje..waar hij ook niet meer zonder zou kunnen :-)
Mijn vriend wist van in het begin dat er een hond zou komen en waarschijnlijk meer.
Hij zei wel eens dat Nala weg moest omdat ze moeilijk zindelijk werd. Ik negeerde dat gewoon en op een moment dat hij leuk met haar aan het doen was vroeg ik dan of ze nu nog weg moest.
Ondanks dat ik een grote dierenvriend ben en graag veel dieren heb, heb ik mijn vriend toch al heel wat reptielen geweigerd en uiteindelijk was dat een goede beslissing want hij is er niet mee bezig. Ze worden goed verzorgt maar dat is het dan ook. Hij heeft zelf dan ook uiteindelijk beslist dat er in de toekomst geen reptielen meer komen.
Zo had hij ook de slechte gewoonte om Kira van tafel te geven met als excuus dat ze het toch al gewoon was van zijn vader. Lang op gezeurd dat hij ermee moest stoppen tot ik zwanger werd en de discussie weer aan ging. Ik maakte me zorgen dat ze zomaar alles zou eten wat van tafel komt of valt, eten en niet eten. Mijn vriend vond dat ik overdreef dus ipv in discussie te gaan gaf ik haar karton op 3 verschillende manieren en bood haar een wasco aan... einde discussie en Kira kreeg niks meer van tafel. Ze krijgen soms wel nog restjes maar dan in hun eigen bak.
Dat bedoel ik eigenlijk met de druppel. Er spelen meer dingen mee.
Een kinderwens kan ook vaak een reden voor een breuk zijn, dan is het ook niet zo simpel dat je er met wat praten wel uitkomt. Of dat je maar gewoon accepteert dat de ander wel/niet wil.
Kan me alleen ook niet goed voorstellen dat alleen de hond een reden is voor de breuk, maar dat kan natuurlijk ook aan mij liggen. "
Ook in moeilijke tijden samen eruit zien te komen.
Kinder wens is een mooi voorbeeld. Dat is wel een heel diepgeworteld probleem, maar ook dat zou je samen moeten kunnen overwinnen.
Ken wel stellen, die omdat het niet zo goed ging samen, maar aan de kids gingen. Dat draaide toch op een scheiding uit.
Kinder wens is een mooi voorbeeld. Dat is wel een heel diepgeworteld probleem, maar ook dat zou je samen moeten kunnen overwinnen.
Ken wel stellen, die omdat het niet zo goed ging samen, maar aan de kids gingen. Dat draaide toch op een scheiding uit.
"
Maar als de 1 wel wil en de ander niet kom je daar naar mijn beleving echt niet uit hoor.
Ik zou bijvoorbeeld een kinderwens (denk ik) niet kunnen opgeven voor een ander, maar ik zou ook nooit aan kinderen beginnen voor een ander.
Dus tja dan wordt het toch verdomd lastig.
Dus bedoel alleen aan te geven dat een goede relatie om op dit soort punten stuk kan lopen en dan hoeft er niet perse nog iets anders mee te spelen.
Maar goed compleet off topic natuurlijk
Ik zou bijvoorbeeld een kinderwens (denk ik) niet kunnen opgeven voor een ander, maar ik zou ook nooit aan kinderen beginnen voor een ander.
Dus tja dan wordt het toch verdomd lastig.
Dus bedoel alleen aan te geven dat een goede relatie om op dit soort punten stuk kan lopen en dan hoeft er niet perse nog iets anders mee te spelen.
Maar goed compleet off topic natuurlijk
"
Kinderwens is denk ik, ook het allermoeilijkste onderwerp. Een oerinstinkt bij vooral vrouwen en toch een soort angst bij mannen.
Is het leven niet ook het sluiten van compromiëen?
Je kan nooit alles 100% krijgen zoals je wilt.
Lastig onderwerp
Rilana (Gast)
Gelukkig zijn mijn partner en ik, samen heel erg blij met de honden, wij hebben ze samen gehaald, en zijn vreselijk gek op ze, natuurlijk hebben wij wel eens ruzzie over de opvoeding van de hond(het zijn pups) maar dit hoord er allemaal bij vind ik.
Ja absoluut bijna gescheiden omwille van een hond…een newfy, ze viel aan… we hadden een GT ingeschakeld – maar deze wou op den duur niet meer komen.
De hond zou bij oorsprong “slechts” af en toe plots naar je hoofd springen, maar na castratie kwamen we in een spiraal terecht waar alles zeer snel erger werd – dit tot op het niveau waar de hond uitviel naar ‘het niets’. Na castratie hadden we te kampen met de zeer ‘klassieke’ of herkenbare vorm van agressie zoals het verwittigen met gegrom en zo voort + een zeer typische aanval waar ze plots razend op je af kwam gestormd, meestal (dus niet altijd) vanuit slaap/rust positie maar ook zeer typisch deze aanval was dat ze onderbroken werd in het midden, alsof er niets aan de hand was (tot op vandaag vraag ik me nog steeds af hoe ‘normaal’ dit soort aanval was – ik bedoel een hond die een aanval in het midden afbreekt, is dat eigenlijk een gekende aanval? – misschien wel ) , het is deze aanval die soms ook naar ‘het niets’ gebeurde.
De hond had dus nog nooit echte schade toegebracht in onze familie (wel in de vorige), mijn man was van mening dat als wij de fout hadden gemaakt om gewaarschuwd een aanvallende jonge hond over te nemen we maar met de consequenties moesten leven er was geen haar op zijn hoofd dat er aan dacht om de hond te herplaatsen. Zeker omdat ze nog nooit echte schade had toegebracht. Ook de GT zei dat indien de hond al zo vaak naar het gezicht gevolgen is en nog niet echt gebeten heeft dat wil zeggen dat het een bewuste keuze van de hond is om geen schade te berokkenen en dat dat helemaal niet is omdat je snel genoeg bent om je weg te trekken. Persoonlijk kon ik helaas te stress niet meer aan – omdat ik niet in staat was om mijn kind te beschermen … de hond werd tenslotte toch terug gebracht naar de oorspronkelijke kweker. (de rest van het verhaal is helaas nog minder positief …- de moeder hond werd gedurende de zwangerschap hormonen toegediend het veroorzaakte verschillende medische problemen bij de hond)
Ik hield heus wel van mijn zorgen-hondje. (en btw ik weet wel hoor dat de meeste onder jullie mij de hel toewijzen)
Ik vind het nogal wat. Moeilijke, treurige, ronduit pijnlijke situaties rond hond en relatie.....
Wie ben ik om daar een oordeel over te hebben ; ik kan niet in jullie huis en hart kijken.
Maar ondertussen horen we niets meer van de ts. Die mengt zich niet ( meer?) in de discussie?
Niels. Ik heb nog geen antwoord gehad op mijn vraag op de vorige pagina?
Ach of het nou een hond of een kind is, het zijn geen oppeppers voor de relatie, ik zeg maar gewoon wat iedereen wel eens denkt maar niet durft uit te spreken, we hebben allemaal wel eens het moment, weg met die hele klere zooi.
Dan zit je jezelf op de bank te vervreten vanwege gesloop, vervreet ja ook kinderen kunnen dat doen, of gesmeer in huis en komt de kleine bengel eraan om je toch even aan het lachen te maken en dan is het gevoel weer weg.
En zolang het in balans is zal het ook goed gaan, maar zodra het uit balans is dan gaat het mis, een hond en ook een kind zijn enorme handenbindertjes en dan heb je altijd nog van die ouders die gelukzalig zeggen ik krijg er zoveel voor terug. Nou plat gezegd je huis goor en een grote mond, dat eene lachje of dank je mama maakt dan alles weer goed.
Dat relaties daarom op de klippen lopen gebeurd gewoon, ieder mens kan maar een bepaalde hoeveelheid ergenis hebben, als jij je de hele tijd blauw ergert aan je partner omdat jij altijd alles moet doen, of omdat je spullen constant stuk gaan door hond en zelfs kind, elke keer ruzie erom omdat de ander er weinig aan doet? Eens is het genoeg.
Het gebeurd en we blijven allemaal mensen, maar je hebt maar 1 leven en die is maar heel kort, moet je dan je halve leven blauw ergeren aan dingen?
Ik heb een hond die zorgt voor problemen in mijn relaties. Niet alleen in mijn "romantische" relatie, maar ook mijn relatie met familie en vrienden.
Wispa, mijn witje, is blind en dit neemt de nodige problemen met zich mee. Ze is erg fel op o.a. katten en kinderen (vooral babies, maar tot een jaar of twaalf vindt ze ook een probleem). Sinds ik haar heb, hebben veel van mijn vriendinnen óf een kat aangeschaft, óf een baby gekregen. Waar ik eerst regelmatig contact met ze had, zie ik ze nu nauwelijks meer, omdat ik niet bij hen op visite kan, en het contact daardoor éénzijdig wordt. Op den duur bloedt het dood. Bij mijn beste vriendin zijn de spanningen inmiddels dusdanig hoog opgelopen dat we met knallende ruzie "uit elkaar" zijn gegaan. Inmiddels zijn we wel weer on speaking terms maar het is niet meer wat het geweest was. Met mijn zus had ik een enorm goede band, we deden alles samen, totdat mijn nichtje geboren werd. Wanneer we elkaar zien is de situatie wat "gedwongen", we zien elkaar zo kort mogelijk, en dan het liefst ergens zonder honden. Máár dan kan ik dus niet al te lang wegblijven, en aangezien we niet echt dicht bij elkaar wonen komt dat in de praktijk neer op elkaar weinig zien.
Mijn vriend heeft drie katten. Omdat we 150 km uit elkaar wonen, rijd ik niet even zonder honden op en neer. Ik kan hem dus niet opzoeken. Hij heeft geen auto en moet dus met het OV hierheen, wat vaak een drama is. Na een 40-urige werkweek heeft hij vaak geen energie meer om zijn huis bij te houden én vijf tot zes uur in de trein te zitten voor één nachtje samen. We zien elkaar daarom maar eens in de drie, vier weken. Mede hierom is onze relatie al eens vast gelopen, maar eigenwijs als we zijn proberen we het gewoon nog een keer. Vooral via Skype.
Ik heb eraan gedacht Wispa te herplaatsen. Maar, het katten/kinder probleem was hierbij slechts een minimale issue. Cosmic (mijn andere hond) is bangig voor Wispa, de andere twee kan ik niet loslaten omdat Wispa ze aanvalt op het moment dat ze terug komen. Wispa is gevoelig voor geluid, vooral onweer, vuurwerk, maar ook voorbij rijdend verkeer, stemmen op straat, etc. Hierdoor heb ik veel last van slapeloze nachten, ze loopt de hele nacht te spoken. Ik legde het probleem bij mezelf, ik was niet goed genoeg, kon haar niet de begeleiding geven die ze nodig had. Daarom ben ik op zoek gegaan naar iemand die dat wél kon, maar na ruim een half jaar heb ik de conclusie moeten trekken dat er nergens plek is voor haar en dat, ondanks dat iedereen altijd de grootste mond heeft over hoe het dan wél moet, niemand bereid is haar iets beters te bieden dan dat ik kan. Daarom heb ik uiteindelijk besloten dat Wispa toch niet herplaatst wordt en gewoon hier blijft. Mijn vriend en ik hebben dit geaccepteerd en zullen de komende 8 tot 10 jaar (schat ik) blijven LATten. Soms word ik er verdrietig van, ik zou graag samen gaan wonen, ik zou mijn nichtje graag op zien groeien. Maar het is niet anders, en ik krijg er iets heel fijns voor terug, want ondanks haar "issues" is Wis zo'n ontzettend lieve, leuke, geweldige hond <3
De hond zou bij oorsprong “slechts” af en toe plots naar je hoofd springen, maar na castratie kwamen we in een spiraal terecht waar alles zeer snel erger werd – dit tot op het niveau waar de hond uitviel naar ‘het niets’. Na castratie hadden we te kampen met de zeer ‘klassieke’ of herkenbare vorm van agressie zoals het verwittigen met gegrom en zo voort + een zeer typische aanval waar ze plots razend op je af kwam gestormd, meestal (dus niet altijd) vanuit slaap/rust positie maar ook zeer typisch deze aanval was dat ze onderbroken werd in het midden, alsof er niets aan de hand was (tot op vandaag vraag ik me nog steeds af hoe ‘normaal’ dit soort aanval was – ik bedoel een hond die een aanval in het midden afbreekt, is dat eigenlijk een gekende aanval? – misschien wel ) , het is deze aanval die soms ook naar ‘het niets’ gebeurde.
De hond had dus nog nooit echte schade toegebracht in onze familie (wel in de vorige), mijn man was van mening dat als wij de fout hadden gemaakt om gewaarschuwd een aanvallende jonge hond over te nemen we maar met de consequenties moesten leven er was geen haar op zijn hoofd dat er aan dacht om de hond te herplaatsen. Zeker omdat ze nog nooit echte schade had toegebracht. Ook de GT zei dat indien de hond al zo vaak naar het gezicht gevolgen is en nog niet echt gebeten heeft dat wil zeggen dat het een bewuste keuze van de hond is om geen schade te berokkenen en dat dat helemaal niet is omdat je snel genoeg bent om je weg te trekken. Persoonlijk kon ik helaas te stress niet meer aan – omdat ik niet in staat was om mijn kind te beschermen … de hond werd tenslotte toch terug gebracht naar de oorspronkelijke kweker. (de rest van het verhaal is helaas nog minder positief …- de moeder hond werd gedurende de zwangerschap hormonen toegediend het veroorzaakte verschillende medische problemen bij de hond)
Ik hield heus wel van mijn zorgen-hondje. (en btw ik weet wel hoor dat de meeste onder jullie mij de hel toewijzen) "
Hee, het is off-topic, maar niemand wijs je de hel toe...je hond reageerd heel extreem....je hebt al eens een topic daarover geopend dat je hond vreemde reacties heeft...........niemand kan bij jou in huis kijken hoe het daar aan toe gaat.....
voor dan maar even off-topic te reageren, waarom zou dat niet kunnen? , waar dient een GT dan voor?
maar je zou het ook anders kunnen stellen en je kan best kijken hoe de hond reageerd als je deze in een totaal andere context plaats - zoals bv bij de kweker, toch?
Ik denk dat Niels geen ervaring heeft. Hij is opzoek naar mensen met een sappig verhaal voor een nieuw tv programma.
Ik vind het een hele valse manier om mensen hun verhaal te laten vertellen.....Niet doen mensen.....
Dit is niet de eerste keer dat hier om een persoonlijk verhaal gevraagd wordt.
Er zijn inderdaad mensen die hun hele verhaal vertellen....allemachtig.....
Wie ben ik om daar een oordeel over te hebben ; ik kan niet in jullie huis en hart kijken.
Maar ondertussen horen we niets meer van de ts. Die mengt zich niet ( meer?) in de discussie?
Niels. Ik heb nog geen antwoord gehad op mijn vraag op de vorige pagina? "
een upje!
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?