Eindelijk even voorstellen...Freya...

Vrouwtje zegt dat het tijd wordt dat ik me voorstel en ook hoe ik eigenlijk bij haar ben gekomen, voordien lag alles nog heel moeilijk en zijn er nog maar een paar mensen die er weet van hebben...dus hier gaan we...

Zoals de meesten van jullie weten moest het vrouwtje haar allerliefste maatje Tibo afgeven aan de gevolgen van een rughernia die niet meer kon worden verholpen. Ze bleef hierna totaal verweest achter, want blijkbaar waren die twee totaal aan elkaar verknocht, ze konden lezen en schrijven samen.

De ouders van het vrouwtje, die gedurende de werkdag met veel liefde voor Tibootje zorgden, vonden dat het vrouwtje op zoek moest gaan naar een nieuw maatje om allerlei mee te ondernemen.

Maar zoals gewoonlijk ging het vrouwtje aan het twijfelen en tegen de tijd dat ze de stap durfde zetten, waren de twee Staffordjes die ze in het asiel voor ogen had en die ook met katten konden, net geplaatst. Haar ouders hadden verder hun veto gesteld wat een paar dingen betrof, de hond mocht niet te oud zijn omdat ze dat grote verdriet niet twee keer kort op elkaar zouden willen meemaken, liefst een Golden of anders een Stafford of kruising en hij of zij moest overal mee kunnen + katten niet kopje kleiner maken. Ze zetten er ook een beetje druk achter, omdat ze wisten dat vrouwtje anders de stap niet zou zetten en hond op hond zou laten voorbijgaan. Ik heb geluk gehad dat toen Angel nog niet in het asiel zat, want die is een X Stafford die met katten kan en waar vrouwtje direct voor zou hebben gekozen zonder enige twijfel, weet dat ze het daar moeilijk mee heeft, soms bekruipt haar een heel groot schuldgevoel. Dat even tussen haakjes...

Vrouwtjes mama zag toen een oproep voor de herplaatsing van een Stafford teefje van 10 maanden. Haar baasje was een oudere heer, die sinds kort slechtziend was en ondervond dat hij zijn maatje niet kon geven wat ze nodig had. Er werd over en weer gebeld en deze man was ervan overtuigd dat zijn hond veel beter af zou zijn bij het vrouwtje. Vrouwtje hoorde echter dat de man twijfelde, vooral omdat zijn familie, zus en haar kinderen, moeilijk deden over de herplaatsing. Ze vonden het niet kunnen dat hij haar zou weg doen. Het werd die man te machtig, hij kon niet tegen hen ingaan en hij besloot om het toch maar niet te doen. Dat werd dus ook niets.

Dan een Golden reutje van 5jr in een asiel, net op de site, maar na een telefoontje bleek dat ze daar ook te laat voor waren, die had gelijk 7 verschillende kandidaten.

En opeens was daar de oproep voor mij, er stond dat ze op zoek moesten naar een nieuwe thuis vanwege klachten van de buren voor hun Golden teefje van 4,5 maanden. Ze vroegen wie mij in huis wilde, twee kleine fotootjes van mij erbij onwetend waarom ik werd gefotografeerd.

Vrouwtje en haar mama besloten toch eens te gaan kijken, alhoewel ze absoluut niet zulk een jonge hond wilde. Ik zat in de regio van het asiel waar het vrouwtje vrijwilligster is en ik was ook een herplaatser, dat zette haar ertoe aan om toch maar eens langs te rijden.

Bij mijn vorige baasjes aangekomen schrokken ze wel even...ik neem aan dat jullie de familie Flodder van tv kennen..wel zoiets ongeveer troffen ze aan, er meer over uitweiden doe ik niet, jullie kunnen jullie al wel iets voorstellen. De baasjes hadden kleine kinderen en 4 honden, waaronder ik dus. We zaten met ons allen achteraan op een klein koertje, mandjes of drinkenbakjes waren er niet te bespeuren.
Toen lieten ze mij binnen en de andere honden probeerden te volgen, ik werd bijna alweer totaal onder de poot gelopen. Het viel het vrouwtje gelijk op dat we allemaal onzeker keken en bepaald niet gelukkig.

Ik, slimme meid, had gelijk door dat ik de mama van het vrouwtje op mijn kant moest krijgen. Ik ging dus voor haar zitten en gaf een pootje, want dat was zowat het enige dat ik had geleerd. En ja hoor, ik zag dat het werkte. Ze keek gelijk naar het vrouwtje en die op haar beurt weer terug. Geen van beiden kon het over hun hart krijgen om me daar te laten. Er bleek immers ook al op me “geboden” te zijn, wat dat ook mag betekenen, veel goeds zal het niet geweest zijn aangezien mijn ras nogal populair is om mee te fokken....
Vrouwtje zegde dus dat ik mee mocht en vroeg aan het baasje of hij wellicht een halsbandje voor me had omdat de hare te groot waren, maar neen...dat had hij niet, want ik was nog nooit gaan wandelen, iets wat het vrouwtje wel merkte toen ze me later meenam, alles was extra spannend maar gelukkig ben ik een moedig en ondernemend hondje.
Hij nam me dan maar op en zette me in de auto van het nieuwe vrouwtje, als was ik een zak aardappelen die weg moest, kreeg niet eens een aaitje meer.

Wat een rust in die auto, ik viel dan ook gelijk als een blok in slaap.

Thuis gekomen bleek al snel waarom de vorige baasjes me hadden gedumpt. Ik plaste overal, om de haverklap met me buiten gaan was niet genoeg, ik wist vaak niet eens dat ik een plas had gedaan. Het was ook puur water, vrouwtje dacht in het begin dat ze water gemorst had.

Normaal was dit niet, dus gingen ze met me naar de dierenarts. Na onderzoek bleek dat ik een erg zware ontsteking had opgelopen, wellicht mede veroorzaakt door de omstandigheden waarin ik moest leven. Het ging niet om een blaasontsteking zegde de dierenarts, maar om een veel hardnekkigere die zich een weg naar de nieren aan het banen was. Gelukkig maar, zo zegde die arts ook nog, dat ze mij net op tijd hadden mee genomen, anders was het nierfalen geworden en al snel einde rit voor mij.

Zo ver kwam het niet, er werd een antibioticum kuur opgestart en dit aangevuld met ontstekingsremmers. Die heb ik toch bijna 6 weken moeten nemen, voordien was het nog steeds niet onder controle en kon ik hervallen, heb me lange tijd niet bepaald goed gevoeld wat resulteerde in heel onrustig gedrag. Vorige week moest ik dan een echo laten nemen alsook een punctie laten doen. Daar was ik het absoluut niet mee eens, daar lig je dan op je rug...ik heb strijd geleverd, maar moest toch afgeven. Uiteindelijk heb ik het dan maar braaf laten doen.
Vrouwtje kreeg de uitslag en daaruit bleek dat de slechte dingen eindelijk geweken zijn, alles was perfect in orde.

Vrouwtje dacht...oef, even niet meer naar de dierenarts, tssssss waar haalt ze het zeg. Ik ga even lekker een kastanje opeten. Bah, dat viel me niet mee, was de dag daarop echt zo ziek als een hond. Dus vrouwtje kon opnieuw naar de dierenkliniek. Wederom werd er bloed afgenomen, want nu bleek dat, als ik meerdere van die dingen zou hebben opgegeten, ik acuut nierfalen kon oplopen. Wederom kwam ik er echter vanaf, met een injectie en wat knuffels.

Ik ben gisteren 6 maanden geworden en loop nu overal doorheen het huis, want ik ben een nette meid aangezien mijn medisch probleem weg is. Lag ook helemaal niet aan mij dat ik in huis plaste, maar dat hadden de vorige baasjes niet door of ze wilden niet naar de dierenarts, want tja...had zelfs mijn entingen nog niet volledig gehad. Enkel de fokker zelf had daar wel voor gezorgd. Vrouwtje weet ook waar ik vandaan kom en neen, ik kom niet van een broodfokker, wel van een gelegenheidsnestje, tja..ik was er zelf niet bij en kan er ook niets om.

Ik ben wel een handvol, ik ben ook de eerste zo jonge herplaatser die ze hebben. Toch wat onderschat en zeker omdat de start niet geweldig was, toen gingen de baasjes er bijna totaal onderdoor.

Vrouwtje is met mij lessen gaan volgen bij een GT, die haar goede tips gaf voor mijn opvoeding en aangezien ze die tips omzet in de praktijk, valt het iedereen op hoeveel ik al veranderd ben.

Ik mag overal mee, rijd erg graag met de auto, leg me gewoon neer en slaap. Toen ik de eerste keer mee naar de cafetaria ging waar vrouwtje al jaren kwam ook met haar twee vorige maatjes, stond iedereen ervan versteld hoe braaf ik was. De mensen kwamen gelijk naar me toe en ik kreeg koekjes, iedereen leefde voordien immers ook erg mee en ze waren blij dat vrouwtje mij nu had. Achteraf waren er zelfs klanten, die zelf fokkers zijn, die aan de baas waren gaan vragen of ze wel goed hadden gehoord dat ik nog maar zo jong was. Ze konden het niet geloven omdat ik me voorbeeldig gedroeg.

In de dierenkliniek ben ik steeds een hit, mag overal mee om pootjes te gaan geven. Vrouwtje bracht me ook al naar de trimmer om me dat alvast te laten kennen. Ook daar draaide ik mijn Golden pootje niet voor om.
De GT observeerde me en liet aan het vrouwtje weten dat ik een erg goed hondje ben die de perfecte huishond zal worden als vrouwtje wat wil werken aan de opvoeding. Ook vond ze me een echte Golden in alles wat ik deed. Verder was ze ervan overtuigd dat ik geen slechte, vuile fokker heb gehad. Want toen ik in mijn bench plaste (toen ik nog ziek was) ging ik in het uiterste hoekje zitten om maar weg te geraken van de vuiligheid. Pups uit vuile nestjes malen daar meestal niet om zo zegde ze. Ook dacht ze dat de fokker mij goed had gesocialiseerd omdat ik dingen erg snel oppik en me nooit helemaal uit het veld laat slaan. De vorige baasjes deden niets met mij, dus moet de fokker dingen goed hebben gedaan.

De dierenarts die me binnenstebuiten keerde, vond me dan weer een prachtpup...ik krijg nogal complimentjes. Zou er nog van naast mijn Golden pootjes gaan lopen..maar zo ben ik niet

Ik weet dat vrouwtje het vaak erg moeilijk heeft omdat ze Tibootje nog steeds mist en soms maakte ze een vergelijk, terwijl ze weet dat dit niet eerlijk is tegenover mij. Ook wilde ze zo graag een Stafford of X uit het asiel en liep het toch even anders. Maar de mensen van het asiel vonden dat ze zich absoluut niet schuldig mag voelen aangezien ik een grote sukkelaar was en dan ook nog uit hun regio. Ze waren blij dat vrouwtje me mee genomen heeft. Anders ik wel. Ben ook al op bezoek geweest in het asiel, dat vond ik nog wel wat eng, maar ik herstel me snel.

Gelukkig deel ik de voorliefde van het vrouwtje voor Staffies, net zoals Tibootje vroeger. Het was immers even afwachten hoe diens Stafford maatjes Marley en Alex, op mij zouden reageren. Alex zag ik nog maar 1 keer, maar die ontving me met open pootjes, kon mijn gekke bokkensprongen wel appreciëren. Met Marley wandelde Tibo erg veel, dus dat werd een test of hij mij zou accepteren. Toen hij aan de poort kwam, ging het niet zo goed, hij hapte naar mij omdat hij me te druk vond. De beide vrouwtjes zagen het even niet zo goed in, gelukkig bleek hun onrust nergens voor nodig.

Want toen we toch op wandel gingen, sloot Marley me al snel volledig in zijn hartje. Ik kan een potje breken bij hem en ik ben reuze blij als ik hem weer zie + hij verdedigt me. Gisteren kwamen loslopende honden op me afrennen, Marley ging gelijk in de verdediging voor me staan. Heb mijn eigenste bodyguard aan hem.

Wel ben ik een enorme schrokker, dus vrouwtje kocht een anti-schrokbak voor me, dit maakt dat ik moet werken voor mijn eten, ben soms wel 12 min bezig vooraleer de brokjes op zijn ,maar ik heb er plezier in. Geef nooit op en houd wel van een uitdaging. Heb natuurlijk ook alle nodige speeltjes gekregen.

Ik vind het hier wel erg leuk, nu maar groeien, want toen ik bij mijn nieuwe thuis aankwam was ik slechts een hoopje ellende die ondanks alles de moed erin wilde houden. Nu weeg ik al bijna 20kg en groei als kool, tandjes zijn gewisseld en mijn haartjes beginnen te veranderen. Hopelijk kan ik het vrouwtje helpen om het afscheid van Tibootje een plek te geven en hij zal beslist op mij toekijken en helpen waar nodig.

Dikke poot van mij nu jullie weten wie ik ben

FREYA (vroeger Zina, maar nieuw leven betekende nieuwe naam...)

Wat een scheeeetje! En wat fijn dat je haar een goed huisje kan geven. Snap je verdriet om Tibootje goed maar gelukkig is er ruimte in je hart voor Freya <3

Veel geluk samen!!

Wauw..en zo verandert  een rot leven wederom in een goedleven

voorbestemd?

Ik denk dat Tibootje  glimlacht daarboven 

Wat een knappe meid! Wat goed dat je haar hebt gered en dat ze bij jou haar gouden mandje heeft gevonden. 

Wat een verhaal, Marie-Rose! En wat is Freya met haar billetjes bij jou in het gouden mandje gevallen..... Heel veel geluk met deze dame!!

Ahh, die Freya, prachtig is ze hoor, wat fijn voor jou dat er weer een hond door je huis loopt, en wat een mazzel heeft ze dat jij haar baasje bent.

Heb je berichtje ontvangen en zag gelijk je topic van haar.

Heel veel geluk en plezier, genieten hoor, verdienen jullie alle twee.

Wat een prachtig verhaal om te lezen!

Wat een geluk voor Freya dat ze jou als nieuw baasje heeft gekregen.

Natuurlijk vergeet je Tibo nooit, maar er is ook ruimte om van Freya te houden en van haar te genieten.

 mooie Freya...

Dit heeft gewoon zo moeten zijn...

en wat boft ze met jou.., 

Tibootje zit voor altijd in je hart...

heel veel geluk met elkaar Marie-Rose!

Marie rosé, een nieuwe huisgenootje.....van harte gefeliciteerd en veel geluk gewenst...jouw Tibo was alles voor je.....afscheid genomen van je Tibio zal niet makkelijk zijn geweest, ik heb Tibo door jou verhalen meegemaakt, een beter huisje bij jou had tie niet kunnen krijgen en nu je hart open gesteld voor je nieuwe huisgenoot....

Freya, volgens mij ben jij het aangewezen hondje om je baasje te helpen met het afscheid dat ze heeft moeten nemen van Tibo

Zo'n prachtige, levenslustige, mooie jonge dame waar ze voorlopig hun handen wel vol aan hebben (want wacht maar.... de pubertijd moet nog komen en dan kan je ze echt laten lachen )

Wij wensen je heel veel geluk, plezier en liefde toe bij je Marie-Rose... volgens ons had je je geen beter nieuw baasje kunnen wensen

Geniet van het prachtige leven dat jullie tegemoed lacht..... en een dikke poot terug van ons (Misty en Aysa)

Jaaa wat leuk!! En ze is inderdaad héél knap

veel geluk jullie beide het is jullie van harte gegund. Hein.

Veel geluk!

Welkom Freya! Wat heb je alles goed en mooi beschreven, je bent een erg slim en prachtig, levendig hondje wat zich er dankzij het nieuwe vrouwtje niet onder heeft laten krijgen, ondanks de slechte start bij de eerste baasjes.

Wat een mooi verhaal! Veel geluk met Freya!

Heel veel succes en plezier samen. Zo als ik het lees voor beide een lot uit de loterij.

Veel geluk samen!

Hartelijk dank voor jullie lieve woorden !! Het is nog steeds elkaar leren kennen, de band moet langzaam opgebouwd worden.

Voor mij ook de eerste keer dat ik zulk een jonge hond heb, dus weze gewaarschuwd, ik zal jullie hulp vast nog moeten inroepen als ik weer tegen wat aanloop  Zeker na de moedgevende woorden hierboven...dat ze nog puber moet worden..zie het al helemaal zitten

Enne Hannah...ik stuur Freya wel naar jou toe, kan ze leuk spelen met knappe Beertje

Oh Freya, wat heb jij een lekker huisje en een heel lief vrouwtje gevonden zeg!!!

Ik hoop dat jullie samen super veel plezier mogen gaan beleven.

Poeh heb het verhaal gelezen met zowel een grote glimlach als met een traan.

Heel mooi geschreven.

Wat zijn jullie 2 bof konten dat jullie elkaar gevonden hebben !!

Tibootje zal, mag en kan je nooit vergeten en de pijn blijft, wordt  wel anders.

Mijn ervaring , toen Zebee hier kwam, is dat dan het eerst heel erg pijn doet het verlies van je vorige grote liefde....daarna veranderd het gevoel voor een nieuw hondje en dat je dan puur gaat genieten en je liefde steeds groter wordt.

Wens jullie heel veel geluk en ondeugd  voor de toekomst !!

Wat heb je dat mooi geschreven.

Wat heeft Freya een geluks engeltje dat jij daar op het juiste moment was.

Veel geluk samen!

Hoi Maria -Rose wat vreselijk joh ik heb het gemist van tibootje dat je die heb moeten laten in slapen. Sorry zit met tranen in mijn ogen hier. Met dit nog heel veel sterkte.

En wat mooi een heel lief mooi nieuw maatje die jij weer een goed huisje hebt gegeven.DE pijn om tibootje zal nog wel even blijven maar verzacht wel met Freya er bij. Heel veel geluk en plezier met Freya.

En we verwachten natuurlijk wel heel veel leuke lieve verhalen en foto's he van freya

Zo als Hannah al zegt ze is super knap

Jullie zullen beslist gelijk hebben, voor het moment heb ik nog steeds niet dat gevoel van "Freya is mijn hond", dat is nog steeds Tibootje. Hij was dan ook erg speciaal voor me. Freya en ik, dat moet nog wat tijd krijgen.

Vannacht heeft trouwens de ondeugd de overhand gekregen...heb geen oog geslapen, begrijp het niet goed, want normaal slaapt Freya door. Vannacht echter blaffen, even stoppen en opnieuw.

Pieker waardoor het zou komen, ze was vanmorgen ook heel erg nerveus.

Maria-rose dat moet natuurlijk ook nog een groeien he. Ik herken het wel hoor wat je zegt. Dat had ik ook met Sophie maar naar een tijdje komt het echt goed.

Dat is niet fijn dat ze de hele nacht aan het blaffen gewest is. Heeft ze misschien iets wat gehoord wat ze niet vertrouwde.

Ik heb echt geen idee waarom ze vannacht niet sliep en maar bleef blaffen, er was echt niets speciaals te horen. Zou het wellicht kunnen dat haar bench te klein is geworden ? Haar laten loslopen als ze alleen is kan nog niet, want dan gaat ze op rooftocht. Ze heeft ook niet bepaald iets tegen de bench, ging er uit zichzelf in, maar de laatste tijd niet meer. Misschien kan ik ze beter omruilen tegen de grotere die ik nog heb, die was van mijn volwassen Labrador, dus veel meer ruimte.

Iets anders kan ik niet bedenken, want ziek is ze niet.

Wat ontzettend mooi dat ze bij jou een gouden mand gevonden heeft. 

Ik wens jullie heel veel geluk en plezier samen

En tibo zal trots op je zijn! 

Wat een verhaal! Hoe kunnen sommige mensen zo met hun dieren omgaan. Denk dat de oude baasjes niks wisten van de oorzaak van het probleem, want het lijkt mij dat deze mensen geen idee hebben hoe je ergens voor moet zorgen . Gelukkig is ze nu bij jou en gaat het nu een stuk beter! Veel plezier samen!