Pfffff, wat een nacht! Update! Zoveel beter!

Pffff, wat een nacht heb ik gehad!  Ik word echt te oud voor dit soort dingen...

Gisterenochtend gaf ik Gioia, onze oudste meid van 12 jaar, eten en ze kreeg een soort van hoest/reversesneeze aanval...  ze had dit nog nooit gehad (enkel wel met drinken maar DA had gezegd dat ik me daar geen zorgen moest om maken).

Ze heeft wel gegeten met dat hoesten tussendoor.  Ik zag echter dat ze op een andere manier sliep (ze slaapt altijd met haar hoofdje een beetje hoger, nu was het tegenovergesteld).  Ik heb haar dus de hele dag in de gaten gehouden, ze leek soms ook moeilijk te slikken en tussendoor had ze dan ook af en toe zo een hoestje.

Ik vertrouwde het niet en ben dan 's avonds nog naar DA gegaan. 

Volgens de DA had ze een keelontsteking/slokdarm ontstoken en ze hoorde ook iets op de longen.  Ze heeft een prik gekregen (antibiotica en ontstekingsremmer) en nog AB pillen.  Gioia had ook koorts, dus ik vond het geen goed idee om haar mee te nemen om te gaan slapen (de slaapkamer is koud), dus bleef ik beneden bij haar slapen.

Nou ja... slapen?  Zoveel te later het werd, zoveel te zieker werd Gioia, ze hoestte erg veel, slikte heel moeilijk en sliep niet maar was erg rusteloos.  Ze wilde op de zetel, dan er weer af, dan weer op het ene plekje op de grond, daar had ik dan een deken gelegd, ging ze er weer naast liggen, enz...

Om drie uur vannacht werd ze eindelijk iets rustiger, maar toen begon ze te hijgen!  Paniek bij mij want vorig jaar is Athena overleden aan hartfalen, maar zij hijgde ook zo erg!

De ene keer dacht ik dat het hijgen anders was dan bij Athena, de andere keer was het hetzelfde en vreesde ik dat het haar hart was.  Zou ik de DA terugbellen (midden in de nacht!) of toch maar niet?  Toch wel!  Neen niet!

Mijn gedachten vlogen alle kanten uit : neen ik kan geen tweede afscheid aan, oef gelukkig is ze beter, en dan weer een aanval en ik weer bang...

En ga zo maar door... ik was een wrak vanmorgen en Gioia werd eindelijk écht wat rustiger.  Ze heeft ook gegeten dus dat was ook positief.

Nu slaapt ze écht, ze maakt ook minder geluid als ze ademt en hoest wat minder, ik durf voorzichtig hopen dat de DA gelijk heeft .

Wat een nacht... pffff

Jemig!

Ja, ik kan me voorstellen dat je dat vreselijk vond.

Het ziet er eng uit, als ze benauwd en hoesterig zijn....En vooral s nachts gaat er dan van alles door je hoofd.....

Gelukkig gaat het nu wat beter en lijken de ab kuur e.d. aan te slaan......

Lust gioia ook ijs? Een stukje bevroren yoghurt of karnemelk is heel lekker voor een zere, geïrriteerde keel en slokdarm.

En nu maar wat rust nemen jullie 2!

Oh, dat onrustige vind ik altijd zo erg om te zien, daar krijg ik altijd de kriebels van, want dat laat altijd zo goed zien dat ze echt niet lekker in hun vel zitten!

Gelukkig gaat het de goede kant op, en dat ze vanochtend gegeten is lijkt me een heel goed teken. Dat is toch wel één van de eerste dingen die ze niet meer doen als ze zich niet zo lekker voelen.

Hopen dat het vanaf nu alleen maar beter gaat. Beterschap!

Dat was een angstige nacht.

Fijn dat het vandaag wat beter gaat met Gioia.

 Whaha! 'Dat ze vanochtend gegeten heeft' / 'Dat er vanochtend gegeten is' natuurlijk.... 

Poeh ja, wat zul je bang zijn geweest, na Athena.

Ik had hetzelfde toen Lexi vorig jaar helemaal niet goed werd en leek ook nog op wat Vera had voordat ik haar niet lang daarvoor kwijtraakte.

Gelukkig dat Gioia wat beter is.

Herkenbaar, wat naar....nu hopen dat het snel betert voor jou en je hond.

Dat kan je wel zeggen,wat een nacht! Hopelijk knapt ze nu vlug op.

Dank jullie wel voor jullie reacties!  Het laat me alles in perspectief zien. 

's Nachts kunnen je gedachten toch zo duister zijn!

Haha, ik zat te huilen bij de gedachte dat ze zou sterven zoals Athena, achteraf belachelijk, de DA weet echt wel wat ze doet...

Ik heb echter een vertrouwensprobleem gekregen, na Athena, op de één of andere manier kàn ik mijn twijfels niet weghalen terwijl de DA, objectief gezien, niks verkeerds heeft gedaan...

Vroeger was ze echter alleen, nu is haar dochter bij in de praktijk en nog een derde DA en ik heb de indruk dat alles killer en zakelijker is geworden en dat geeft me dan weer de angst dat ze er met haar hart niet bij is... dom van me maar ik krijg dat gevoel niet weg.

Op het moment dat Athena ziek was, leek alles wel normaal (min of meer) maar achteraf bekeken begon ik aan alles te twijfelen...

Laat me een voorbeeld geven en zeggen jullie me wat jullie ervan vinden :

Athena heeft op een ochtend een opgezwollen buik, DA komt aan huis, zegt dat er vocht in de buik zit en denkt aan een gezwel aan de milt wat gebarsten is.  Neemt bloed en laat me 's avonds terugbellen.

Dit was maandag, dinsdag moet Athie's milt weggenomen worden.  Als ik haar 's avonds mag gaan halen zegt de DA dat er veel vocht (ze sprak over vocht geen bloed) in de buik zat en dat er een staal van de milt én de lever is opgestuurd naar het labo zodat we weten of het kanker was of niet.

Na tien dagen krijg ik het bericht dat het geen kanker was, waarschijnlijk zou het een scheurtje in de milt geweest zijn.

En hier mijn twijfel : "waarschijnlijk?".  Vocht of bloed?  Wat was het?

nog een week later heeft Athie weer een dikke buik, dit keer was het vocht wat door het hart zou komen... na foto's ziet DA dat het hart vergroot is... Athie is erg benauwd en krijgt vochtafdrijvers, 's avonds is ze nóg benauwder, ik bel DA en krijg als antwoord dat ze geen mirakels kunnen doen en dat de medicijnen hun werk moeten doen.

's nachts overlijdt Athena...

Weer die twijfels : kan men dit horen aan het hart (dat het vergroot is)?  Wilde DA die avond niet de moeite doen om Athie nog een keer te zien (wat voor Athie een groot verschil zou gemaakt hebben kwestie van lijden), was het de eerste keer ook vocht ipv bloed en heeft DA dit niet gezegd omdat de operatie toch gebeurd was? 

Wat denken jullie?  Zoek ik iets dat er niet is?  Of heb ik reden om te twijfelen?

Ik weet dat ik Athena er niet door terug krijg, maar ik denk dat de beslissing om een andere DA te nemen voor mijn andere meiden, makkelijker zou zijn als ik wist dat ik reden had voor die twijfel.

Dat die da zei,ik kan geen mirakels doen....dat zou voor mij al voldoende zijn om een andere da te zoeken.

Plus het feit dat je hond s'nachts overleden is. Ik zou helemaal klaar zijn met zo'n da.

Die da kon er waarschijnlijk niks aan doen,ze had het waarschijnlijk ook niet kunnen voorkomen. Maar ze is da en als de klant aangeeft dat ze zich morgen maakt moet dit serieus genomen worden.

Luister naar je gevoel Martine: Als jij je prettiger zou voelen bij een andere dierenarts, doen!

Moeilijk hoor. Vooral omdat het achteraf is.

Maar het punt blijft, dat deze da jullie met veel te veel onduidelijkheden en een doodzieke hond heeft achtergelaten.

Het is nl best mogelijk dat er ' niets meer aan gedaan " kon worden. Maar leg dan, als da, precies uit aan het bezorgde baasje waaróm niet! En geef medicatie om het lijden te verzachten.OF wees duidelijk en stel euthanasie voor.

Nu ben je met teveel onduidelijkheid blijven zitten en dat maakt je nu ongeruster dan misschien nodig is.

Ik heb het ook meegemaakt met mijn vorige hond: die bleek lymfeklier kanker te hebben. Heeft nog enkele weken heel redelijk geleefd. Maar werd benauwder......da zei heel duidelijk dat hij uit behandelt was. Maar ik kon het afscheid nog niet aan op dat moment.....

Dus Elias ging, met veel vochtafdrijvende middelen nog weer mee naar huis.( hoe egoïstisch van mij.....) s nachts werd het rap erger en ik ben bij het ochtendgloren naar de da gereden......voor zijn laatste rit.....

Maar die duidelijkheid, dat is zó belangrijk.

Snap je de problemen niet genoeg: vraag door. En anders wordt het tijd voor een andere da......

Oef, één ding is in ieder geval duidelijk!  Gioia is vandaag al zoveel beter.

Net zoals ze dinsdagnacht zieker en zieker werd, is ze gisteren beter en beter geworden.

Ze slaapt terug rustig, haar ademhaling is veel minder luidruchtig én ze hoest veel minder.  Maar af en toe komt er nog een kuchje uit, niet meer die snurkende geluiden, maar een kort snurkje.

Volgens de DA moest het vrijdag beter zijn, ze is nu al véél beter, dus denk ik dat ik gepanikeerd heb voor niks , typisch ik!

Het raadsel van de DA en waar ik goed aan doe, zal nog wel even duren, vrees ik.  Jullie reacties hebben we wel meer duidelijkheid verschaft, ik hoef inderdaad niet te slikken dat de DA zegt dat ze geen mirakels kan doen (het is de toon waarop het gezegd werd die me stoorde) en ook het feit dat ze me in de kou liet staan toen ik die laatste avond belde, is niet OK!

Normaal gezien ben ik wél mondig en stel ik vragen, maar toen, was ik gewoon helemaal over mijn toeren, het is me nu duidelijk dat ik wel mag verwachten dat een DA me informeert over de ernst van de zaak.

Wat ik niet begrijp, is dat ze deze DA dit vroeger wél altijd heeft gedaan.  Nu kreeg ik antwoorden als : "ik heb geen kristallen bol" en de meest nodige opmerking : had het nut, om Athie mee naar huis te nemen, heb ik niet gehoord.  Vroeger zei ze bv. altijd : "als het míjn hond was zou ik ..." 

In Athie's geval, heeft ze niks gezegd, niet gewaarschuwd of gesproken over inslapen... ik neem het haar kwalijk en ik neem het mezelf kwalijk dat ik zo over mijn toeren was dat ik niet helder heb nagedacht.

Met al mijn honden, was mijn vraag steevast : wat is het best voor haar?  Is het verantwoord dat ik nog probeer of is inslapen beter voor haar?  Hoe ernstig de situatie ook, ik heb ze altijd alle kansen gegeven, máár steeds gevraagd of het zin had te wachten met inslapen.  Hier is nooit ook maar gesuggereerd dat inslapen misschien  nodig zou zijn, en ik was té veel overstuur na drie weken spanning en angst om hieraan te denken...

Fijn dat het wat beter met haar gaat.

Snachts een ziek dier is vreselijk, alles lijkt veel erger, dan het overdag zou zijn. Helemaal door je ervaring/herinnering aan Athena.

Heel veel sterkt.

De onrust dan he, de zorgen, machteloosheid.  Niet grappig.

Hoop dat ze nu t ergste achter de rug isen de medicatie zijn werk gaat doen. 

Voor jou veel sterkte en voor Goia heel veel beterschap.

Fijn dat het beter gaat.

Dat advies over inslapen of niet,heeft er hier nog nooit een da gegeven.

Mijn vorige da,die ik na 25 jaar verlaten heeft. Was een hele goede da,hij is in heel nederland bekend omdat hij zich gespecialiseerd heeft in oncologie. 

Zijn praktijknaam veranderde in kliniek,de prijzen ook maar geen reden om van da te veranderen.

Ik heb 2 zaken gehad maar omdat er meerdere da's waren was ik daar blijven komen.

Het eerste geval mijn 14-jarige bouvier,ik stond s'morgens op en hij lag in zijn eigen ontlasting,mijn hond die nooit iets binnen deed. Ik wist het,het is einde verhaal.

Kom ik bij de da,hij vermoed een tumor die op springen staat en ik laat mij hoe stom het mag klinken met een pijnstiller naar huis sturen.

Hond met 2 man in de deken,hup de auto weer(kofferbak).

Thuisgekomen dacht ik,hoe stom ben ik nu,ik gebeld en gevraagd of hij mijn hond thuis wilde euthaniseren omdat hij niet meer kon lopen en zoveel pijn had. Dat deed hij op zondag niet thuis,hup weer dat arme dier dragend met een deken de auto in,het was een warme april dag.

Het was druk in de praktijk tot wij aan de beurt waren,lieten we hem liggen in de koffer,hij kon niet meer staan en vervolgens is hij geuthaniseerd.

Jaren later bij Vigo werd ik niet geloofd dat hij ziek was,door 3 da's daar. Maar voor die hond heb ik zo geknokt. De maandag werd hij ziek. De donderdag werd ik afgesnauwd;"Wat wil je,dat ik een gezonde hond opensnijd?" Ik zei :"doe maar anders gaat hij dood."

Om van mij af te zijn werd ik naar België verwezen,de kliniek in Gent.  Vigo is die dag met spoed geopereerd,1 dag later en hij was dood geweest.

En nu heb ik een da,die naar mij luistert. Ik ben niet vlug in paniek. Loop niet voor iedere wissewasje bij een da. Ben een nuchter iemand 

maar ik en mijn dieren zijn ongehoord slecht behandelt,door die zo beroemde da.

Ik had toen naar mijn gevoel moeten luisteren en van da moeten veranderen maar liet mij door mijn man overhalen om te blijven.

Wat kan je je toch zorgen maken om je vriendjes. In jou geval, nog terecht ook!

Vreemd verhaal van Athena. Was er een echo gemaakt? 

Een gescheurde mild, een bloeding, dan zou er bloed ipv vocht in de buik moeten zitten.

Hoe wist de da door alleen bloed af te nemen dat het de mild was?

Een scheurtje, bloed verlies, dan zou ze lage bloeddruk kunnen krijgen, moe slap, willen slapen.

Ze werd pas dinsdag geopereerd, zo lang met een gescheurde mild?

Vocht kan komen door het hart, mijn hele oude caviaatje had dit ook.

Vergroot hoe ze dat weten, weet ik ook niet. Wel kunnen ze een ruisje horen.

Twijfel idd aan deze da. 

Ik kan mijn voorstellen dat die film weer helemaal terug werd afgespeeld.

Blij te horen dat alles beter gaat ondertussen.

Martine, hoe jij nu wel of net niet bent dat is eigenlijk niet het punt.
Of je een DA hebt waar jij je ok bij voelt en het vertrouwen in hebt, dat is het punt.

Jij zat toen met jouw intuïtie juist! En dan zo'n antwoord..... Nee, verre van correct.

Het gaat uiteindelijk over iemand waar jij ontzettend veel van houdt en die heel belangrijk is.
De DA zou ook moeten weten welk effect dit op jou heeft gehad.
Ze had evengoed je door het apparaat kunnen laten kijken zodat je de rode kaal had kunnen zien.
Dokters moeten niet alleen diagnoses kunnen stellen. Ze moeten de patienten kunnen gerust stellen. En rekening houden met.....

Althans het standpunt zoals ik het zie en zoals het voor mij belangrijk is.

Gelukkig is alles beter met Gioia!Wat zal je verschoten zijn!Ben ook zo snel in paniek,ook door foute opinie van een dierenarts met mijn paard...ben daarna ook overgeschakeld naar andere.

Als je gevoel niet goed zit,dan moet je daar naar luisteren.Meestal heb je het bij het rechte eind!