Waarom wel bij mij maar niet bij mijn moeder?

Hey iedereen,

Ik had in meerdere topics al duidelijk gemaakt dat Penny probeert te vluchten als ze bang is. Inmiddels heeft ze een Ruffwear Webmaster aan waardoor ze echt niet meer weg kan als ze aan de lijn zit. Hier ben ik al erg blij mee. Alleen er is wel iets vreemds met haar gedrag waar ik me wel heel vervelend over voel: ze doet het alleen bij mij en niet bij mijn moeder. Hiermee bedoel ik natuurlijk niet dat ik wil dat ze het ook bij mijn moeder doet, maar ik ben bang dat er toch iets is wat ik helemaal verkeerd doe. Ik zou graag willen weten wat jullie er van vinden.

Qua aanpak als Penny echt bang is doen wij eigenlijk hetzelfde. Doorlopen en op die manier laten zien dat de situatie onder controle is. Verder ben ik wel erg onzeker, maar niet voor elke hond bang. Op de momenten dat ze van iets schrikt blijf ik heel rustig en voel ik ook geen angst. Daarnaast doe ik veel met Penny, ik heb wel het gevoel dat ze mij vertrouwt. Dus op die manieren zou het niet echt aan mij moeten liggen, maar ik weet het niet wat het anders is.

Een mogelijke andere oorzaak zou kunnen zijn dat ze recent (vorig jaar) één keer is aangevallen door een gemuilkorfde stafford en één keer achterna is gezeten door een Mechelse herder waarbij ze ook wilde vluchten. Daarna begon het eigenlijk ook. Bij mijn moeder is ze sinds dat ze volwassen is niet meer aangevallen.

Misschien kan het ook komen doordat ik haar vorig jaar een tijdje heel verkeerd het uitvallen probeerde af te leren. Op internet stond dat je moest omdraaien bij het zien van een hond en dat had ik toen een hele tijd gedaan en daardoor leerde ik haar eigenlijk om te vluchten. Dit heb ik ongeveer een maand gedaan en daarna kwam ik op een goede website waar andere betere tips stonden. Maar dit is wel een tijd gelenden en het vluchten begon eigenlijk nadat ze aangevallen was en toen deed ik dit al niet meer.

Dit zijn eigenlijk de enige redenen die ik kan bedenken, naast dat het misschien mijn schuld is.

Ze hoeft van mij niet weer los te lopen, aan de lijn vind ze het ook prima. Maar ik vind het heel vervelend voor haar dat ze zo doet en ik wil weten of het aan mij ligt. Ik voel me soms wel wat schuldig.

 Heb het nu 3x gelezen... Weet niet of ik er nu overheen lees of dat je vergeten bent om er in te zetten wat je bedoeld...

 

Wat voor gedrag bedoel je precies?

Kan je dit beschrijven, wanneer uit zich dit en hoe? Altijd of soms of alleen bepaalde plekken? 

 

En je hebt het over los lopen.. kan dat bij je moeder wel?

 Zoals ik het lees, gaat het om het vluchtgedrag van de eerste zin.

 

 

 Ohh wel.. omdat er staat dat dat tuig nu goed blijft en er al andere topics waren aangemaakt, dacht ik.. zal nu wat anders aan de hand zijn..;)

Er wordt heel wat advies gegeven.
Dikwijls stel ik me de vraag, op wat mensen zich dan baseren als ze dat advies geven. Er wordt dan zelfs nog niet over nagedacht of het wel klopt. Het wordt meestal zomaar voor waar aangenomen en verder verteld.

Het wordt veel geadviseerd en ik merk het soms ook bij cursisten dat het zelf bijna een automatische reactie is.
Bij een bepaalde situatie doorlopen of omdraaien. Terwijl je eigenlijk beter op een veilige en voldoende grote afstand de hond rustig laat worden en hem laat ondervinden dat er helemaal niets is om bang van te zijn. Zodat hij de tijd en de kans krijgt dit daadwerkelijk ook te ondervinden en te leren.

Als je dan op dat moment ook onzeker voelt, wordt dit door de hond ook opgemerkt. En wordt het gevoel van angst eerder bevestigd.

Met Jenna die ook bang is voor andere honden (en daardoor uitvalt) werkt het goed om flink bogen te maken op de afstand die voor haar nog veilig voelt. Nu na anderhalf jaar dit volhouden gaat het meestal heel goed. Omdraaien doe ik alleen als het niet anders kan.

Wij doen een soort eigen versie van BAT, misschien is dat ook iets voor jullie?

 

Waarom ze bij je moeder anders is dan bij jou kan verschillende oorzaken hebben, misschien durft ze bij jou meer te laten zien hoe ze zich voelt dan bij je moeder... of misschien houdt je moeder meer afstand en loopt ze anders met de riem, korter misschien bij "gevaar", en tussen de andere hond en Penny in zodat ze zich veiliger voelt. Misschien ook nog iets anders..

Bedankt voor de reacties!

Het gedrag is inderdaad vluchten. Dat tuigje maakt wandelen wel een stuk veiliger, maar het blijft voor Penny vervelend als ze zo bang is op sommige momenten.

Eliane; Eerst ging ik ook stilstaan en Penny laten zien wat het was. Dit deed ik een tijdje geleden toen ze het nog elke wandeling deed. Vervolgens raakte ze nog sneller in paniek. Ik had daarna ook gelezen dat stilstaan spanning opbouwt. Vervolgens besloot ik weg te lopen en haar mee te nemen en dan was de angst bijna verdwenen. Omdat het toen zo goed ging liet ik haar weer loslopen, maar al snel bleek dat ze het gedrag niet kwijt was. Dus nu loopt ze weer aan de lijn en vorige week wilde ze weer vluchten. Toen was ze echt heel erg in paniek.

Maar ik wilde voornamelijk weten over wat jullie van de oorzaak van het gedrag denken. Denken jullie dat het toch aan mij ligt (als dit zo is mag je het gewoon zeggen, ik wil graag dat het veranderd. Ik wordt om dat soort dingen ook niet boos) of denken jullie dat het aan iets anders ligt (zoals ze twee mogelijkr ookzaken die ik al noemde)?

Dobry; Ik heb eigenlijk nooit echt een hele duidelijke uitleg van BAT kunnen vinden, waarschijnlijk omdat die lessen nogal duur zijn en omdat die gedragstherapuiten dan niet willen dat iedereen het zelf kan. Maar afstand nemen doe ik ook vaak. Alleen soms ziet Penny dat ook als vluchten, dat heeft wel met de manier waarop ik haar vroeger trainde te maken. Afleiden werkt vaak nog een stuk beter. Ze is zo voergericht dat ze andere honden dan gewoon vergeet.

En die mogelijke oorzaken die jij noemt zijn ook mogelijk. Daar had ik eerder nog niet aan gedacht. Maar het hoeft dus niet mijn fout te zijn?

En sorry als niet alles duidelijk is. Ik ben nog steeds ziek en heb heel erg hoofdpijn.

Loop je ook wel eens samen met je moeder en wie heeft de riem dan vast? En hoe reageert ze dan?

Tja, zo vanaf een computerschermpje is het altijd heel moeilijk advies te geven of dingen te concluderen. We zien de situatie niet, zien niet hoe jij loopt, hoe je moeder loopt, wat het verschil is, hoe jullie reageren, hoe Penny op jullie reageert, etc: heel veel factoren dus.

 

In eerste instantie zou ik inderdaad zeggen dat het 'probleem' bij jou ligt. Penny heeft iemand nodig die haar kan 'leiden', waar ze op kan vertrouwen of terug kan vallen in zulke situaties. Jij geeft aan dat jij nogal onzeker bent, en zonder iemand naast haar waar ze steun kan vinden zal ze misschien voelen dat ze het zelf op moet lossen: door te vluchten.

 

Je zegt dat jullie allebei doorlopen en op die manier laten zien dat de situatie onder controle is. Maar er zit toch wel echt een verschil in doorlopen en doorlopen; namelijk het gevoel wat je daarbij hebt. Je hond pikt namelijk de kléinste signalen op, dus als jij bijvoorbeeld al net de lijn eventjes wat vaster vasthoudt, zal Penny dit merken. Zie jij een hond en dénk je alleen al 'oh jee', zal Penny dit merken. Honden zijn in dat opzicht supergevoelig en superslim.

 

Jij zal dus allicht iets anders doen dan je moeder, maar wat dat precies is zal waarschijnlijk wel lastig te achterhalen zijn.

Heb je het hier al eens met je moeder over gehad? Misschien kan je haar eens vragen wat ze precies doet op het moment dat er andere honden in het spel zijn en wat zij denkt en voelt op die momenten.

 

Hier sluit ik me volledig bij aan. Het zal denk ik een kwestie van vertrouwen/leiderschap en je onzekerheid zijn. 

 

Misschien kan je samen met je moeder gaan lopen om eens te kijken hoe jullie het allebei doen. 

Ik heb ook nooit een BAT cursus gedaan hoor, dat is hier in de buurt niet, bovendien is de praktijk een stuk gecompliceerder omdat je soms voor onverwachte situaties komt te staan en je moet improviseren.

 

Turid Rugaas haar boekje Help mijn hond trekt, daar heb ik ook veel aan.

 

Zelf ben je de ene keer ook zelfverzekerder dan de andere keer (ik tenminste wel). Dus ook daarvan afhankelijk is mijn reaktie, soms stoer doorlopen met een gevoel: dit gaat goed, hond kort naast me, aan de goede kant, zodat ik tussen "gevaar" (Jenna valt bij sommige auto's ook uit) riem in twee handen, zo dat ze niet voor me langs kan schieten, commandotje: doorlopen, en ritmisch zelfverzekerd de pas erin. En meestal gaat dat goed. Maar ik heb ook ervaring dat ik dan weleens te zelfverzekerd kan zijn en ze toch nog niet zo ver is en het niet goed was, wat ik deed.

 

Het hangt van zoveel factoren af, ook wat de hond de laatste dagen al meegemaakt heeft, hoe de conditie op dat moment is, de omgeving, er hoeven maar een paar traktors of vrachtwagens langs te rijden of Jenna is alweer meer hyper dan normaal en zal dan ook een iets korter lontje hebben.

 

 

Ik had hetzelfde toen mijn moeder me in Ierland op kwam zoeken. Ze liep langs de boerderij hogerop de heuvel terwijl ik uitsliep voor het eerst sinds maanden Maar ik wist niet dat ze die kant op zou gaan en had haar dus ook niet gewaarschuwd voor de erfhond en hoe Misha er naar uitviel. Wat ze dus helemaal niet deed.

Ik kwam er uiteindelijk vooral achter wat ik fout deed toen ik met de heupriem ging wandelen die mijn moeder voor me had meegenomen (ik had 'm met tuig besteld via hondenoutlet ). Ik had toch meer spanning doorgegeven aan de riem dan ik dacht. Na maanden onbewust doorgeven dat honden aan de lijn eng waren, ging het natuurlijk niet meteen perfect, maar ze viel minder snel en minder vaak uit. Totdat ze werd gegrepen door een paar erfhonden...Maar dat is weer een ander verhaal

 

Nu je een nieuw tuig hebt kan je waarschijnlijk ontspannener wandelen, want zelfs als ze probeert te vluchten kan ze er niet vandoor.

Misschien niet een heel nuttige bijdrage, maar hopelijk heb je er toch iets aan

 je moet je niet schuldig voelen, je zoekt raad en tips, dat is wat een goede hondenbaas doet!

ik overloop even: je bent erg onzeker zeg je, je hond voelt dit, ook al toon jij geen angst, als jij innerlijk onzeker bent voelt je hond dit aan, de leiband staat in directe verbinding met jou, is jouw energie onzeker, dan word je hond dit ook -> zet geen spanning op de lijn, hou die losjes vast in 1 hand, en maak een zelfzekere houding, rug recht kin omhoog, borst vooruit, en je handen niet in je zakken, zo straal jij leiderschap uit en zal je hond je beter volgen en sneller vertrouwen hebben, jij hebt het immers in handen en bent zelfzeker.

het kan dus zeker aan je houding liggen, niet aan jou als persoon! :-)

waarschijnlijk straalt je moeder die zelfzekere houding uit van nature.

dus hieraan zul je moeten werken

dat zij aangevallen werd is niet fijn, en kan zeker te maken hebben met haar gedrag, je kan als je een hond al in de verte ziet naderen, haar aandacht op jou laten vestigen door een speeltje boven te halen, dan gebeurt er tegelijk iets leuks als de andere hond passeert, en voor je t weet is ze die hond voorbij gelopen zonder te vluchten...

vluchten is heel natuurlijk gedrag,

ofwel gaan honden aanvallen en dat is het moment waarop veel honden uitvallen naar de andere hond ofwel vertelt hun instinct hen te vluchten..

Wat je eerst moet proberen is je niet meer schuldig te voelen of iets als jouw schuld zien:) Dat jij het lastig vind om hier mee om te gaan, kun jij niks aan doen:) Doet je moeder het anders? Dat kan. Zal ik het  anders hebben aangepakt, misschien wel.. maar als jij probeert de tips die jij gevonden hebt uit te voeren en het niet lukt, kun jij niks aan doen.

Weet je wat het lastige is van tips en theorieën die je vind? Elke hond is anders dus elke benadering, maar ook elk mens is anders dus de uitvoering ook.

Wat je leest of wat mensen zeggen is niet altijd was en zeker niet op iedereen van toepassing.

Het is echt niet erg dat je al die dingen hebt geprobeerd, misschien werkt het voor diegene waar je het van hebt, maar niet voor jou en je hond.

 

Wat je dan wel kan doen? Ga eens met je moeder en je hond lopen en dan niet zomaar een stuk, maar elkaar vertellen wat je doet. Vraag je moeder wat haar opvalt als jij met de hond loopt (tempo, hoe houd je de lijn vast, wat doe jij met de omgeving, hoe let jij op de hond, hoe reageer jij als er iets gebeurd, etc.) En draai het daarna om.

 

Onze Jackie heeft met 5 maand een trauma opgelopen met harde geluiden. Er was vuurwerk vlak boven haar met enorme knallen. Ze vloog weg.. aan alle kanten vloog het eruit en thuis de hele dag nog aan het shaken (past niet echt bij mijn ras dat ze snel schrikt dus dit was niet zomaar) Onze cursusleider/GT-er was toen op vakantie. Hebben die plek toen eerst vermeden. Achteraf hadden we beter toen ze rustig was die plek weer kunnen opzoeken en op een afstand daar bogen maken en heen en weer lopen. Maar we wisten niet beter.

Met begeleiding zijn we tot ze een een jaar was (half jaar lang ongeveer) bijna elke dag die kant opgeweest. Ze wordt daar nog steeds stressig van. Niet meer zo heftig, maar toch. Soms moeten we daar eenmaal heen, maar doen het niet meer bewust.

 

Waarom ik dit vertel? Ze deed het op den duur op meer plekken als er geluiden waren. En een enkele keer nog wel eens als een container hard dicht slaat of een schuttingdeur. Een knapperende motor of luchtpistool en zeker bij vuurwerk.

Ze wil dan alle kanten op. Ik blijf dan eerst staan totdat ze stopt met trekken en uit zichzelf gaat zitten. Ik let dan goed op hoe haar staart is. Naar de buik toe, dan is ze erg bang. Normaal is het oké en halverwege dan is ze stressig. Ik let dan ook op de overige signalen die ze geeft (boekje kalmerende signalen heb ik veel van geleerd). Als ik denk dat ze er klaar voor is, ga ik op die plek bogen maken en heen en weer lopen. Van kleine stukken naar grotere stukken.

Doe ik dit niet, is het op die plek volgende keer weer mis.

Doe ik dit wel, is er volgende keer niks aan de hand.

 

Gelukkig gebeurt dit bijna niet meer behalve op die plek van het vuurwerk. Maar ik ga niet mee in het vluchten, maar dwing haar ook niks op.

 

Dit hebben we met behulp van GT-er geleerd. Misschien is dat goed voor jou? Zo'n iemand kan jou in 1 of 2 keer al veel handvatten geven om er mee aan de slag te gaan. Kan ik je zeker aanraden.

 

Is bij het reageren misschien ook daadwerkelijk beter van iets te typen, dan alleen maar op de knop te drukken. Ik had indertijd een oom die bang was van honden. Ik hoor hem nog zeggen, en altijd komen ze naar mij ipv de persoon naast mij. Waarom toch? Wanneer wij ontspannen zijn produceert ons lichaam een aantal andere stoffen dan wanneer we "bang" zijn. En dat is nu net wat honden ruiken. Dus flink rechtop staan, die borst vooruit en laten zien dat je zeker bent? Dat gaat alleen maar als je daadwerkelijk je zo ook voelt. Ik geloof je wanneer je zegt dat het met Penny niet lukt. Ergens loopt er dan iets niet zoals het zou moeten. Wat daar de oorzaak van is? Geen idee dat kan ik van hieruit niet zeggen. Helaas. Kon ik door de PC kruipen, dan mocht je me meteen verwachten en kwam ik een kijkje nemen. Helaas gaat dit niet (ik blijf ergens vast steken). ;( Het is soms ontzettend moeilijk om zoiets proberen uit de doeken te doen via de PC. Er is geen interactie. Ik kan wel iets uitleggen, maar dan is er nog geen garantie dat jij het net zo interpreteert als ik het uitleg. Omdat ik dan ook niets visueel iets kan vaststellen loopt het hier al spaak. Stil staan is spanning opbouwen. Ja en nee. Een voorbeeld: Ik ben momenteel een stafford aan het trainen om rustig te worden en te blijven. Ik weet niet of je hen al eens gehoord hebt als ze opgewonden zijn? Dan gillen ze als een gespeend varkentje :-) Op een bepaald moment komen we voorbij een tuin waar een hond al blaffend komt afgerend. Hond in de tuin en maar blaffen, stafford op z'n achterste poten, trekken en gillen. Ja dit is inderdaad spanning. Mensen hebben dan de reflex om onmiddellijk door te stappen of om te draaien. Hond uit het zicht, spanning weg. Nee toch niet. Al die stoffen van die stress zitten nog in het lichaam. En dit gaat elke keer zo zijn als ze een hond tegen komen. Alles behalve leuk en niet echt ontspannen wandelen. Geeft steeds meer stress elke keer je met de hond buiten komt. De hond en eigenaar worden dan aangeleerd om te leren rustig worden. De stafford is gestopt met trekken en gillen en de hond in de tuin is ook rustig geworden en gestopt met blaffen. Spanning weg. En zo wordt er getraind totdat de stafford vanzelf rustig blijft en niet meer reageert op andere (blaffende) honden. Omdat hij aanleert van rustig te blijven bij spannende zaken (leuk of niet leuk). De BAT (Behaviour Adjustment Training) heeft zijn oorsprong gevonden bij Grisha Stewart. Trainers mogen enkel BAT training geven onder die benaming als ze via haar rechtstreeks of via officiëel door haar opgeleerde trainers les hebben gevolgd. Zoiets heeft inderdaad zijn prijs. Diegene die zo'n bijscholing of cursus volgen hebben daar ook een zeer aardige som inschrijvingsgeld voor mogen neerleggen. Eén ding is dan wel zeker, dan ben je normaal bij iemand die echt weet wat BAT is en hoe het werkt.

Super bedankt voor alle reacties!! Er zitten echt reacties bij waar ik heel veel aan heb. Ik kan niet op alles reageren, maar ik ben wel heel erg dankbaar.

Stabij Gijs: Ja, ik loop wel eens met mijn moeder samen. Ik hou dan ook vaak de riem vast, maar Penny reageert dan ook niet angstig op dingen. Ze valt wel sneller uit omdat mijn moeder daar weinig aan doet en mij helaas ook niet altijd de tijd geeft om daar wat aan te doen

Marlies: Ik weet dat het moeilijk te oordelen is, maar ik heb wel heel veel aan alle reacties die tot nu toe zijn gegeven. Ik was gewoon nieuwsgierig naar wat de mensen hier hiervar vonden.
Dat ‘leiden’ klopt inderdaad want een tijd geleden loste dat het probleem op. Toen deed ze het ongeveer een maand niet meer. Alleen nu lijkt het een stuk minder goed te werken.

Ik weet ook dat het voornamelijk over gevoel gaat en het is niet zo dat ik bij elke hond bang wordt. Dat is enkel nog bij bepaalde rassen of honden waarvan ik weet dat die onaardig zijn (maar mijn moeder is ook voorzichtig op sommige momenten). Verder ben ik niet de hele wandeling bang, ook niet als Penny schrikt.

Ik heb al met mijn moeder gepraat en die zegt doorlopen en negeren of heel erg boos worden, maar dat laatste ga ik niet doen. Mijn moeder heeft Penny ook nog nooit echt in paniek gezien.

Denise: Hier heb ik juist veel aan! Ik wist wel dat een bepaalde houding invloed had maar dit had ik niet echt verwacht. Ik denk dat ik als ik Penny weer kan uitlaten heel goed op mijn houding ga letten. Ik ga morgen trouwens pas op je berichtje reageren want het is nu een beetje laat

Country: Penny heeft een lijn van 10 meter dus die kan ik helaas niet met één hand vast houden, maar hij hangt meestal wel losjes. Alleen als ze naar iets zoekt wat ze kan eten hou ik hem strak. En qua houding, ik loop sowieso niet echt met een goede rechte houding (hier heb ik ook efeningen voor) maar hier ga ik dan ook maar beter op letten. Dat afleiden doe ik al met snoepjes aangezien speeltjes niet interessant zijn. Dat helpt goed tenzij ze zo bang is.

Sylvia: Bedankt voor het uitleggen dat ik me niet schuldig hoef te voelen, dit deed ik wel heel erg. Dat schuldgevoel heeft ook met mijn onzekerheid te maken, ik voel me in sommige periodes echt over alles wat ik doe schuldig, zelfs als ik weet dat ik het goed doe en dat is heel vervelend voor mij.

Dat zijn goede tips en ik denk dat ik dat inderdaad met mijn moeder ga doen. Dat gedrag van Jackie is echt precies wat Penny ook doet. Penny deed het voor de eerste keer bij die aanval van een mechelde herder. Toen dacht ik dat dat het wel was, maar vervolgens ging zij het ook veel vaker doen en ook steeds vaker zonder een goede reden. En bedankt voor dat hele verhaal van wat jij doet! Daar heb ik ook heel veel aan. Ik ga dat echt zeker gebruiken!

Een GT zal momenteel helaas geen optie zijn. Ik heb geen baantje en krijg niet zo veel zakgeld. De prijzen zijn er best hoog voor. Er zit trouwens wel een gedragstherapuit in het dorp, daar kwam ik laatst achter. Misschien is het een optie als ik na mijn examen een baantje kan nemen en als dit probleem dan nog steeds niet veranderd is.

Eliane: dat van die stoffen die geproduceerd worden wist ik niet. Maar door eerdere reacties op dit topic had ik al begrepen hoeveel invloed het gevoel van de eigenaar kan hebben. Ik ga er dus ook nog beter op letten. En ik bedrijp dat je niet door de PC kan kruipen, als dat mogelijk was deed ik dat ook en nam ik Penny steeds mee zodat ze met alle honden van alle HP leden kon socialiseren maar helaas...
En ik denk dat dat met die stafford ook een andere soort spanning is. Daarnaast verschilt het ook per hond. En Penny gaat alleen gillen van enthousiasme als ik of mijn zus een banaan eet. Dan wilt ze graag een stukje ;) . Het is niet heel erg, maar soms kan ze echt hele hoge (en pijnlijke) piep geluiden maken. Maar fijn dat die stafford zo goed op de training reageerde. Van BAT wist ik al, ik heb bijna al mijn informatie van de site van Monique Bladder gehaald en die traint ook op die manier. Maar in mijn vorige reactie staat al dat dat eigenlijk gewoon geen optie is. Mijn moeder wilt helaas ook niet meebetalen.

 

Echt? Is ze zo gek van banaan? Geweldig!

Tuurlijk zit er een verschil op. Zowel op elke hond als situaties.

Ik vind het super dat je je zo inzet.
Vergeet ook niet om op tijd, gewoon te genieten!

Misschien komen we elkaar dan wel ergens in één of andere PC verbinding tegen

'Dat is enkel nog bij bepaalde rassen of honden waarvan ik weet dat die onaardig zijn.' 

 

Ik kan ook wel gaan reageren over onzekerheid/spanning/houding etc. Maar dat is hier al heel vaak gezegd en sluit ik me volledig bij aan. Maar bovenstaande zin vond ik wel interessant..

 

Er bestaat geen ras dat onaardig is. Er bestaan rassen waar veel vooroordelen over zijn die jou beinvloeden en bang maken. 

 

Misschien kan je proberen om een keer zonder Penny naar een losloopgebied te gaan en daar kennis te maken met alle 'onaardige' rassen/honden. Zodat je zelf al sterker in je schoenen staat tegenover dit soort honden. 

Misschien kan je even met ze spelen met een bal. Ik doe dat ook maar dat komt omdat mijn hond niet aporteert en ik dat soms wel leuk vind . 

 

Misschien een rare tip maar hij werkt echt geloof me! Zodra je je gespannen voelt.. Moet je gaan lachen! Of je nu lacht om iets dat écht leuk is of doordat je het zelf opwekt maakt niet zoveel uit. Maar je zal wel meteen meer ontspannen zijn. 

Helemaal goed dat je er zo actief mee bezig bent! Dat is al een stap in de goede richting.

 

Gelijk heb je, dat je niet boos wordt.

Stel je hond schrikt van iets en vertoond bepaald gedrag en jij wordt boos, dan koppelt ze "straf" aan een negatieve ervaring en zal ze dit gedrag elke keer vertonen;)

 

Stel het is ooit nodig.. ik weet niet wat jij veel geld vind en hoeveel geld je moeder te besteden heeft (dat hoef ik niet weten, is persoonlijk), maar wij betalen 30 euro per uur en dit is met anderhalf uur ook zo. Dus zeker iets om eens te kijken/informeren wat er in de buurt is. Moet ik wel zeggen dat bij ons minder is, omdat we ook gewone cursus volgen. Voor mensen die dit niet doen is het duurder. Maar wat voor de ene te betalen is, is dit natuurlijk niet voor iedereen:)

Country: Penny heeft een lijn van 10 meter dus die kan ik helaas niet met één hand vast houden, maar hij hangt meestal wel losjes. Alleen als ze naar iets zoekt wat ze kan eten hou ik hem strak. En qua houding, ik loop sowieso niet echt met een goede rechte houding (hier heb ik ook efeningen voor) maar hier ga ik dan ook maar beter op letten. Dat afleiden doe ik al met snoepjes aangezien speeltjes niet interessant zijn. Dat helpt goed tenzij ze zo bang is.

 

hier zit volgens mij een grote fout,

hoe wandel je dan met haar? richting het park en daar mag ze haar gang gaan aan de lange lijn? en na een halfuurtje richting huis?

doe haar een korte leiband aan, 1m20, wandel een eindje met haar (minstens 15min!) als zij zich gedragen heeft (mooi wandelen zonder trekken, zonder overal te snuffelen..) mag je haar belonen door haar 'vrij' te geven, aan die lange lijn, zie je in de verte een hond aankomen, lijn haar terug aan aan die korte lijn zodat je haar onder controle hebt. leid haar af door een oefening te doen, laat haar niet langer vrij lopen dan aangelijnd wandelen dus in dit geval max. 15min, bij voorkeur laat je haar vrij aan het eind van de wandeling. honden vinden het soms moeilijk om van vrij terug naar luisteren te gaan.

 

Wanneer een hond zo moet "wandelen" ontneem je de hond de mogelijkheid om zijn natuurlijke kalmerende signalen uit te voeren. Op deze manier kan de stress niet weg.

Wat Eliane zegt. Bovendien ga je met de hond naar buiten zodat die zijn behoeftes kan doen. Wat Country in essentie nu zegt is "eerst 15 min lopen, dan pas behoeftes doen". Want bij behoefte doen komt nu eenmaal snuffelen aan te pas en dat mag volgens Country niet de eerste tijd.

Ja, het is nuttig om je hond het verschil tussen wandelen aan korte lijn en lange lijn aan te leren, maar niet zo...

Ik vind dit onzin. Ik vind bijv. Staffords heel leuk en ga ze als het kan even aaien, mits ik zonder hond loop. Ze zijn altijd blij met de aandacht. Maar loop ik met Dobby, dan loop ik even om. Bij 9 van de 10 honden loopt óf Dobby óf de andere hond spanning op te bouwen en door afstand te houden en bijv. even om te lopen voorkom ik de spanning bij mijn hond en/of bij de andere. Zou ik doorlopen zou het toch vaak escaleren naar uitvallen, en dus nóg meer spanning.


Voordeel hiervan is dat áls ik dan een Stafford achtige tegen kom bijv. omdat ik en de andere persoon tegelijkertijd een hoek om komen, dat Dobby geen recente slechte ervaringen met dit type hond (stoer, kortharig) en er dus een grotere kans is dat zo'n close encounter goed gaat omdat Dobby niet uitvalt.


Hetzelfde geldt voor een angstige hond. Er zijn wel degelijk rassen die vaker onvriendelijk zijn dan andere rassen. Als TS haar hond voor dat soort ontmoetingen behoudt, en zeker bij honden waarvan ze weet dat het lastig gaat, dan gedraagt TS zich naar mijn mening als een goede, verantwoordelijke baas.

 ja een goede lijnvoering is heel belangrijk, het hangt van de situatie  af, bij druk verkeer, of bepaalde andere situaties als het passeren van mensen, neem ik Jenna kort naast me, riem in twee handen zodat ze niet voor me langs kan schieten en ik ertussen. En waar het kan dan aan de lange lijn lekker voor me uit loopt ze dan meestal, en waar zij snuffelen wil mag ze ook snuffelen, want dat is toch voor haar het belangrijkst waarom ze buiten loopt.

 

 

Volgens mij vergeet je hier 1 essentieel ding. In jou reactie op mij gaat het over 2 honden die beide spanning opbouwen tegenover elkaar. In het verhaal van TS gaat het over haar eigen (menselijke) angst. 

Ik zal nooit iemand verplichten zijn hond met 'een staffordachtige' te laten als dat bij de honden spanning oplevert. 

 

Het doel van mijn reactie en het doel van dit hele topic is om uit te zoeken waarom het bij haar moeder goed gaat en bij haar wat minder. Deze zin viel mij erg op in haar reacties en dan geef ik daar graag feedback en tips op. Het uiteindelijke doel is dat ze net zo relaxt met haar hond kan gaan lopen als dat haar moeder dat kan. 

 

Dit heeft niks te maken met honden onderling. Dit is haar angst voor bepaalde rassen en honden. Het zou fijn zijn voor haar en de hond als zij zelf al ietsjes sterker in haar schoenen gaat staan als ze zn potentieel 'onaardige' hond tegenkomt. Dan hoeven ze niet beide weg te lopen en zal haar angst en onzekerheid minder overslaan op de hond en maakt het voor hond beide een prettigere wandeling. 

 

Ik vind het jammer dat je mijn goedbedoelde tip meteen in je eerste zin al bestempelt als 'onzin'. 

Nogmaals.. Volgens mij vergeet je de kern van dit verhaal (en haar andere topic dat ik ook volg, vol met mijn 'onzin' tips) dat jij wél sterk in je schoenen staat naar dat soort rassen en zij niet. Dat jij je hond wél zonder angst en onzekerheid langs dit soort honden kan begeleiden en zij nog niet. Precies op de dingen die jij nu vergeet in dit verhaal is mijn tip gebaseerd. 

 

Dit bedoel ik overigens absoluut niet vervelend naar Melissa of Penny toe. Ik vind het super dat ze op zn jonge leeftijd al zo betrokken is bij haar hond en hier om hulp durft te vragen en de dingen weet te benoemen die fout gaan. Als ik haar berichten lees maakt ze al hele grote stappen en daar kan ik alleen maar respect voor hebben. 

 

 

 

 ik bedoel ook niet dat de hond zijn natuurlijke signalen moet onderdrukken, maar als je hond aan een lijn zit van 10m kun jij je hond niet helpen vind ik

 

in mijn reactie stond een vb van hoe je de 'vrij' als beloning kan gebruiken, ook is het aan te raden je hond aan het eind van de wandeling vrij te laten, als beloning dan. je kan haar ook gerust eerst even laten rennen en daarna rustig verderwandelen aan een korte lijn, minstens evenlang dan als dat aan de lange lijn is.

als je hond stress krijgt door een bepaalde situatie kun jij je hond steunen door haar af te leiden, te belonen voor goed gedrag, haar aandacht op jou te vestigen.. dat gebeurt altijd met een ontspannen lijn die je losjes vasthoud zodat er geen natuurlijke signalen onderdrukt word, de riem is 1m20 dat is ruim voldoende voor de lichaamstaal van je hond te lezen ;-)

Super bedankt voor alle tips en reacties allemaal. Ik heb nu alleen weinig tijd om uitgebreid te reageren, ik kan dat hopelijk morgen of anders later in deze week. Maar ik ben dit topic dan in ieder geval niet vergeten als de reactie wat later komt

Alleen vertoont haar hond vluchtgedrag, waardoor deze hond dus duidelijk ook niet geschikt is voor een dergelijke ontmoeting omdat deze dus ook spanning opbouwt. Met als bonus dat de hond dus door ineens weg te springen iets anders kan triggeren in een andere hond.

De hond vertoont het vluchtgedrag ook los en op afstand van TS, terwijl de honden áchter TS waren en TS ze dus nog niet gezien had. Dan is wat TS denkt of voelt dus niet dé factor hier en is het hele advies dus niet van toepassing. De hond vind Staffords ook eng, en rent ervoor weg. Verkiest zelfs het wegrennen bóven naar TS te gaan. Dat is óók spanning. TS kan best naar een Stafford-achtige toegaan, maar met een hond die zó bang is zeker niet.

 

Je lijkt nogal zeer overtuigd van mijn 'onzin'. Ik denk dat het verder geen nut heeft om nu nóg een keer uit te leggen wat ik bedoel als je het na mijn vorige berichtje nog niet snapt. Dus bij deze ..

Je. Hebt. Volkomen. Gelijk... ofzoiets

 

Mijn doel is om TS hiermee te helpen mijn goedbedoelde advies te geven. Ik ga haar topic niet verder volgooien met een discussie waar we waarschijnlijk toch nooit uit zullen komen.