herplaatser kan echt niet zonder mij

Onze Teddy is nu een maand bij ons. Hij is een herplaatser en komt van de straat in Roemenië. De eerste weken was hij bang maar dat ging snel beter. Hij is heel lief, we kunnen hem inmiddels goed aaien en hij is redelijk makkelijk commando's ed aan te leren. Opvoeden is lastiger omdat hij nogal eigenwijs is en zijn eigen idee heeft van wat wel en niet kan. Maar hij is nog vaak moe dus ligt een groot gedeelte van de dag te slapen. De rest van de dag heeft hij het te druk met mij in de gaten houden en volgen. 

En dat is dus gelijk een groot probleem waarvan ik niet weet wat ik er mee moet. Hij kan niet zonder mij en dit wordt steeds erger. Zodra ik uit het zicht ben begint hij te janken. Ik heb soms oppas aan huis maar als ik weg ga jankt hij. Als ik even mijn dochter naar sport breng jankt hij terwijl mijn zoon wel thuis. Er is altijd iemand bij hem maar dat lijkt niet genoeg.

In huis volgt hij me overal. Ook al laat ik hem in huis niet overal achter me aan lopen. Ik oefen met alleen zijn en probeer hem zo het vertrouwen te geven dat ik echt wel terug kom. Na 2 dagdelen oefenen kan hij 8 minuten alleen blijven maar zodra hij bij de oppas is geweest als ik moet werken is hij dat weer vergeten en kan ik weer opnieuw beginnen.

Als ik ga werken is Teddy bij de oppas. Dan jankt hij omdat ik er niet ben. Gelukkig heeft zij ook een hond en als hij daarmee speelt vergeet hij even dat ik er niet ben. Om vervolgens weer verder te janken.
Van het weekend had mijn dochter een optreden waar ik uiteraard graag bij wilde zijn. Dus heb ik Teddy bij mijn beste vriendin gebracht. Daar zijn we al een paar keer geweest. Daar voelt hij op zijn gemak. Na 2 uur belde ze me dat ik hem echt moest komen halen. Hij brak de tent af vanaf het moment dat ik weg ging. In paniek rondrennen, op de eetkamertafel springen, in de vensterbank springen en door de deur proberen te krabben.

Het benauwd me enorm en ik heb geen idee wat ik er mee moet. Aangezien hem overal mee naartoe nemen ook niet altijd gaat (denk supermarkt, zwemles, sporthal en andere dingen waar hij niet naar binnen mag). Bovendien moet hij dan ook even in de auto wachten en begint het gejank direct. Hij slaapt en eet alleen als ik niet rondloop maar op de bank zit oid. Als ik 2 stappen naar links doe doet hij dat ook. Als ik opsta om mijn glas op tafel te zetten staat hij in een tel naast me. Hij gaat ook vaak in deuropening liggen (alsof hij de uitgang wil blokkeren).

Ik denk dat er wel wat forumgangers zijn die zelfs hun baan op zouden zeggen voor een hond maar dat is voor mij geen optie. Dus heel graag praktische oplossingen. Of alleen wat moed inspreken;-).

Goh wat lastig.

Ik denk dat hij zich alleen maar veilig voelt als jij er bent.

Doen de andere mensen in het gezin veel dingen met hem?

Misschien zou het helpen als iedereen een 'vast ritueel' met hem doet, zodat hij leert zich ook aan de anderen te hechten.

Bijvoorbeeld dat je dochter hem altijd voert, je zoon elke dag even met hem spelen, je man hem elke avond uitlaat

(ik bedenk maar wat)

Dat jij wat meer afstand neemt, zeg maar, en dat de anderen uit het gezin meer dingen met hem doen.

Geen idee of het helpt, ik heb met dat gedrag ook geen ervaring.

Ach gos. Dat valt niet mee zeg , voor jullie..... Allereerst heel goed van je dat je dat diertje een 2e kans hebt gegeven in jouw huis, na zijn beroerde leven ginds. Maar nu moet je vooral veel geduld hebben vrees ik.... Het hondje begint zich op zijn gemak te voelen bij jullie, maar is nog erg onzeker. Wat zich uit in de verlatingsangst. Dus ik denk dat je het alleen zijn helemaal vanaf 0 moet gaan aanleren. In kleine stapjes.......eerst 2 minuutjes ga jij de gang op, uit het zicht van teddy. Dan kom je terug en doet of er niets gebeurd is. Dit blijf je af en toe herhalen tot je die 2 minuten rustig kunt wegblijven en teddy vooral ook rustig blijft. Dan kun je het uitbreiden naar 5 minuten op de gang. Af en toe herhalen totdat het goed gaat. En zo bouw je jouw weg zijn héél langzaam op. Tot bv een uur. Maar echt langzaam hé, dit is niet in een week gepiept!

Bedankt voor je reactie. 

Een man heb ik niet en mijn kinderen doen wat ze kunnen. Mijn dochter laat hem 1 x per dag uit. Mijn zoon is daar nog te jong voor dus die geeft hem eten. Omdat Teddy niet snapt hoe hij moet spelen is dat ook niet iets dat de kinderen met hem kunnen doen helaas. We gaan wel met z'n 3-en wandelen en naar puppycursus. 

Ik had gehoopt dat zijn uitstapjes naar de oppas hem een beetje zouden losweken van mij maar het werkt juist andersom lijkt het wel. Helaas zal hij toch naar de oppas moeten op de momenten dat hij niet meekan.

Dit gedrag is helaas heel normaal gezien zijn afkomst. Maar niet ok.

Alle honden hebben nood aan veiligheid, vandaar dat zwerfhonden grotendeels ook in groep vertoeven.

Wanneer ze met de mens samenleven voelen ze al snel aan, dat ook wij hun veiligheid kunnen bieden.

Wat er nu gebeurt, is dat de hond zich zwaar emotioneel aan jou bindt. Met als gevolg dat wanneer jij er niet bent de hond in paniek geraakt.

Ik specialiseer me in gedrag van honden. Problemen met gedrag kan heel veel gestuurd worden met training en oefenen, ik heb de hond niet gezien maar hier geeft mijn intuïtie aan om naar de dierenarts te gaan en te bespreken om een behandeling op te starten met LT03.

http://www.lto3.nl/

Het is een product oorspronkelijk voor mensen, maar ook een effectieve hulp voor honden met zware stress en angst. Het werkt ondersteunend.
En zou er voor moeten zorgen dat de hond ondersteund wordt en minder geleid wordt door zijn angst.

De hond moet leren van vertrouwen te krijgen dat jij zijn rots in de branding niet zomaar in het niets gaat verdwijnen. Dat vertrouwen opbouwen heeft tijd nodig en gebeurt best ook zonder al te veel stress. Waar jouw hond voorlopig nu meer dan genoeg van heeft.

Indien je nog vragen hebt mag je gerust een pb sturen

 Dank je wel. Het valt inderdaad niet mee. Voor hem niet en voor ons niet. 

Ja dat opbouwen ken ik inderdaad en dat oefen ik ook met hem. Begonnen met seconden en uitgebouwd tot 8 minuten. Maar dan moet ik de dag erna werken en dan gaat hij naar de oppas en dan moet ik weer van voren af aan beginnen. Maar ik kan geen maanden vrij nemen tot hij een dag zonder mij kan. Ik dacht het goed geregeld te hebben met diverse oppas adressen of oppas aan huis zodat hij niet alleen hoeft te zijn maar nooit gedacht dat hij ipv niet alleen kunnen zijn niet zonder mij zou kunnen. 

In huis gaat het wel goed trouwens. Ik kan wel gewoon naar boven oid zonder dat hij jankt. Het gaat echt om als ik niet in huis ben. Of weg ga bij de oppas of uit de auto stap.

Misschien zijn er te veel nieuwe dingen gebeurd in die maand tijd? Ik lees: de oppas, jij die gaat werken, een vriendin die op hem let, de puppycursus… dat is héél wat op een paar weken tijd voor een herplaatser waar je de achtergrond niet van kent... 

Is er een mogelijkheid om het wat rustiger-aan te doen met hem? Bijvoorbeeld pas op cursus gaan als de hond eerst wat gesettled en gekalmeerd is? Of kan je iets regelen qua thuiswerk?

Zodat je echt vanuit de basis kan opbouwen, met mondjesmaat, en niet te veel tegelijk van 'm vraagt?

" Misschien zijn er te veel nieuwe dingen gebeurd in die maand tijd? Ik lees: de oppas, jij die gaat werken, een vriendin die op hem let, de puppycursus… dat is héél wat op een paar weken tijd voor een herplaatser waar je de achtergrond niet van kent... 
Is er een mogelijkheid om het wat rustiger-aan te doen met hem? Bijvoorbeeld pas op cursus gaan als de hond eerst wat gesettled en gekalmeerd is? Of kan je iets regelen qua thuiswerk?
Zodat je echt vanuit de basis kan opbouwen, met mondjesmaat, en niet te veel tegelijk van 'm vraagt? "

Alaska's Finest!

Bedankt voor je reactie.

De eerste 1,5 week was ik vrij. Daarna heb ik een week thuis gewerkt. Daarna moest ik toch echt weer aan het werk. Op dat vlak kan ik dus niks meer regelen. 

De eerste weken hebben we ook heel rustig aan gedaan en weinig tot niks van hem gevraagd. Daarna langzaam het ritme opgepakt. Met langzaam een uurtje naar de oppas om te wennen enz. Hij is verder heel relaxed. Niet bang. Ook bij de oppas niet of als we op viste gaan (iets wat we trouwens ook pas 2 x hebben gedaan). Hij snuffelt wat rond en gaat dan languit liggen. Totaal in de relaxstand.

Puppycursus hebben we deze week pas voor het eerst gedaan. Ging echt supergoed. Dus om eerlijk te zijn denk ik dat het wel meevalt met overvragen. 

 Het is soms moeilijk voor de lezer om zich een beeld te vormen op basis van een tekst.

Wat je hierboven bijvoorbeeld schrijft, kan ik niet rijmen met wat je in de openingstekst zet:

"De rest van de dag heeft hij het te druk met mij in de gaten houden en volgen.  In huis volgt hij me overal."

Voor de duidelijkheid: dit is niet aanvallend bedoeld, maar ik lees dus twee zeer tegengestelde dingen: "hij is zeer relaxed in huis" en "hij is nooit relaxed en altijd alert in huis".

Begrijp je?

"  Het is soms moeilijk voor de lezer om zich een beeld te vormen op basis van een tekst.
 
Wat je hierboven bijvoorbeeld schrijft, kan ik niet rijmen met wat je in de openingstekst zet:
"De rest van de dag heeft hij het te druk met mij in de gaten houden en volgen.  In huis volgt hij me overal."
 
Voor de duidelijkheid: dit is niet aanvallend bedoeld, maar ik lees dus twee zeer tegengestelde dingen: "hij is zeer relaxed in huis" en "hij is nooit relaxed en altijd alert in huis".
Begrijp je? "

Alaska's Finest!

Hoi hoi

Ik voelde me ook niet aangevallen hoor.

Ik snap dat het verwarrend is. Het is soms ook een beetje moeilijk uit te leggen zo op papier. Ik zal proberen het duidelijk te maken. Als ik stil zit gaat hij direct in de relax modus. Dus als ik thuis op de bank zit met een boek of aan de eetkamer met de laptop dan gaat hij liggen, op zijn zij met poten gestrekt, helemaal zen. Of hij heeft dan eindelijk de rust om te eten of te slapen. Als ik een film zit te kijken ligt hij uren achter elkaar op dezelfde plek. Al dansen de kinderen door de kamer dat doet hem niks. Hij beweegt pas zodra ik beweeg. 
Als ik rondloop en bezig met van alles en nog wat is hij heel allert en zenuwachtig en volgt met het liefst op de voet. Of gaat in de deuropening liggen om me in de gaten te houden. Dus kort samengevat: als ik beweeg is hij heel allert, als ik ergens stil zit is hij relaxed. 

Als ik op visite ga bij bijv. mijn vriendin tevens oppas en ik ga zitten met een kop thee dan gaat het precies hetzelfde. Hij ligt binnen een paar tellen te "slapen". Tot ik opsta. 

Oh dit gedrag houden ze heeeellllll lang vol, doet hij het al 's nachts als je op bed ligt?

De dingen die ik allemaal heb geprobeert, opbouwen, de hond alvast op plek zetten een rust moment geven en weggaan, de hond stevig uitlaten en daarna weggaan, de hond 10 km aan de fiets en daarna weggaan, de hond een kauwbot geven en dan weggaan, de hond een muiltje om de bek en dan weggaan, begrenst, dus niet meer de mogelijkheid geven tot volgen, gaf janken, terug naar plek sturen gaf janken. Naar de dierenarts geweest hond geheel laten onderzoeken, mankeerde niets. Twee trainers erbij gehad en die zeiden meteen die hond is volledig gefixeerd op jou bij het ziekelijke af, inmiddels viel de oudste de jankerd ook al aan uit frustratie, niemand kon hier rust vinden na 7 maand gepiep, gejank en slecht slapen heb ik hem geplaatst. Mijn buren waren de hond inmiddels ook stront zat, want het was uiteindelijk geen janken meer maar de boel bij elkaar schreeuwen, de halve wijk wist wanneer ik van huis was, ja ja wel een kwartier. Mijn buurman met pijnlijke rug deed haast een dansje toen hij zag dat de hond wegging.

Hier mag je wel hele goede buren, vrienden en heel veel geduld voor hebben anders wordt je stapel dol van zo'n hondje. Aan het eind was ik bek af, want het is gejank, werken, je kind verzorgen, nog meer gejank, zelfs even rustig op de wc zitten kon niet want dan hoorde ik al iiieeeuuuwwwww iieeeeuuuwwwwww en dat ging bij mij van half 4 in de ochtend tot 11 uur in de avond de hele dag door zodra ik even buiten zicht was of aanstalte maakte tot weggaan.

En het aller vervelendst is, iedereen weet het beter, ja die sliepen wel gewoon 's nachts, ik hoorde vanaf half 4 iieeeuuuwwwwww? iieeeeuuuwwwwww? Die zaten niet met dat neurotische gedrag, die werden niet de hele dag in de gaten gehouden, heel vervelend en hun konden dan naar hun eigen huis zonder gejank, ik wens je alle sterkte, ik trok het echt niet langer ben heel toevallig bij de tattoo shop een vrouw tegen gekomen die had hetzelfde met haar hond en ook van alles geprobeert en ook zij heeft hem herplaatst, ook zij werdt er stapeldol van.

Echt waar, heel veel sterkte!!

U had toch al een toppic?
Daar staan heel veel tips in.

Kunt u hem zelf al aanlijnemj? of doen de kinderen dat nog?

Hoe is het gegaan bij de oppas?

Hoe gaat het nu met andere honden?

Een maand is nog niet lang voor een voormalig zwerfhond uit Romenie.

U ging werken. veel te veel Uw verwachtingen zijn te hoog, sorry dat ik dat zeg En nee dit toppic heb ik niet gelezen, want ik vind het te vlug

jeetje...

mijn tekstopmaak hierboven is mislukt geloof ik haha ach zolang u het maar kan lezen

u heeft het trouwens over weken...

1.5 week thuis
1 week thuis gewerkt
Daarna aan het werk

Hond bij oppas

uw gezinssituatie is alleenstaand met kinderen

EN nog puppy curcus

dat in een maand tijd(4a5 weken) voor een straathond van Romenie

Ik snap het gedrag van uw hond. Hij zoekt rust en regelmaat en denkt dat bij u te vinden.
Of hij dat bij u vind is de vraag

(sorry voor mijn samenvatting)

Ja ik heb het over weken. Ik dacht er goed aan te doen een paar weken thuis te zijn voor hem. Daarna moest ik toch echt weer aan het werk en heb ik oppas geregeld. Ik kon natuurlijk niet voorzien dat het zo zou lopen. 

Het andere topic gaat over bang zijn maar dat is hij niet meer. Ik kan hem al sinds 2 weken aaien, kroelen, optillen, aanlijnen enz. Ook voor andere mensen is hij niet meer zo bang maar nog wat terughoudend.

Ik snap trouwens niet wat mijn gezinssituatie er mee te maken heeft?

De eerste puppycursus was een paar dagen terug. En daar ben ik pas heen gegaan toen ik het idee had dat hij daar aan toe was. Alles gaat zo goed verder. Op cursus zeiden ze ook dat hij erg rustig over kwam. 

Met andere honden gaat het ook super. Zodra hij bij de oppas doorkreeg dat het heel leuk is om met andere honden te spelen gaat het heel goed. Alleen erg drukke honden loopt hij het liefst van weg maar dan lopen we gewoon door. 

Zoals hierboven staat jankt hij bij de oppas omdat ik niet ben.

Maar wat ik nu doe is hetgeen wat ik hem kan bieden. Ik hou rekening met hem, regel oppas zodat hij niet alleen hoeft te zijn. Meer zit er niet in, thuis blijven heel de dag is geen optie. Om eerlijk te zijn vraag ik mij ook wel eens af of wij hem kunnen bieden wat hij nodig heeft. 

Het is wel logisch, hij heeft nooit vastigheid gehad, alles in zijn leven is tot nu verdwenen. Hij wil niet weer alles verliezen.

Hij is ook nog niet zo lang bij jullie. Het vertrouwen moet nog groeien.

Wat je kan doen, neem een kleedje en een kong, die je met iets heel lekkers vult. Geef de kong op het kleedje en blijf bij hem.

Je kan heen en weer lopen, richting de deur, zorg wel dat hij lekker blijft kluiven.

Dit oefen je dagelijks, is hij klaar, kleedje weg.

Ga als je oefent steeds richting deur, stukje door de deur. Als hij blijft kluiven, een stukje uit zicht.

Zo elke dag oefenen, dan gaat hij jou afwezigheid, aan iets heel lekkers koppelen.

Zorg in het begin, dat je terug bent, voor de kong op is. Zo leert hij, dat je altijd terug komt.

Als je thuis bent, zou ik hem meelaten lopen. Zo ziet hij, dat je niet weggaat.

Mijn hond deed het ook, heel veel honden doen dat. Het werd vanzelf minder. Niet te veel aandacht aan besteden. 

Als ik thuis ben, is mijn hond nog steeds het liefst bij me. Het zij. Sociaal levende wezens, net als wij zelf. 

Tja enige wat ik mij kan bedenken wat je gezinssituatie ermee te maken kan hebben, jij bent het middelpunt, ze zeiden tegen mij, ook vrouw alleen met dochter, jij bent belangrijkste, dus wa de hond heeellllll onzeker wat er zou gebeuren als ik weg zou zijn, vervolgens als hij zag dat ik bewoog werdt hij als ware al zenuwachtig.
Moet je nagaan als ik met hem ging fietsen, dan was hij zo bang dat ik er ineens vandoor zou gaan piepte hij gewoon 10 km lang.
Ze zeiden ook, laat je vriend ermee wandelen, ja is goed, maar die is brandweerman, iets met op de kazerne slapen, 24 uursdiensten en niet samenwonen, tja dan zou ik nooit een stap terug kunnen doen.

De hond verder luisterde goed, een van de trainers kwam terug met hem al piepend en hangend in de riem en zei dat hij niet luisterde, ik zeg jawel, let op, elke commando die ik gaf volgde hij direct op. Ik zeg maar dat is mijn probleem niet, dat geluid is mijn probleem en ik heb wel eens het idee dat hij denkt dat ik de hele dag naast hem kan staan zijn pootje kan vasthouden, prompt gaf hij direct een poot en de hele tijd mij aankijken he.

Ik weet niet of jou hondje dat ook doet, als je mensen tegenkomt dat hij tussen jullie in wil staan, dat liet ik al niet toe, dan parkeerde ik hem weer naast mij.
En die van mij had nog iets heel bizars, als ik gewoon met hem wandelende en met de dames, liep hij keurig mee, niets anders dan de andere twee, als we dan een hond tegen kwamen dan gingen de dames in de linkerhand met de riem en hij aan de rechterhand en als we dan langs de hond liepen dan dan ging het goed maar als je dan achter je keek zag je wel 5 a 7 meter slingerende urine spoor, dan liep hij gewoon al zeikend langs andere honden, en niet angstig hoor, heel alert, staart hoog, oren gespitst en haren iets overeind, net als de dames.

Als ik erbij was was het een hele vent moest iedereen weten dat wij daar liepen, maar als hij alleen was was het net, en niet om te vermenselijken, een klein jongetje van 2 die de hele tijd om zijn mama staat te bleren.