De extraverte pup

Vaak kom je ze tegen op de wandeling. De bazen met honden die zich interesseren voor het meeste wat er in hun buitenwereld gebeurt. Ik bedoel: die honden dan. Zij worden gedreven door eerdere ervaringen en besluiten van dit moment nog intenser en beter te genieten dan ze de vorige keer deden.  Die ervaringen kunnen slaan op mensen en dieren, maar ook op dingen. Vooral pups maken gebruik van de situaties door naar vreemde mensen te willen gaan, zich om hen heen te kronkelen, in die mensen te willen klimmen, eventueel gepaard te laten gaan met het laten lopen van wat urine en soms het laten horen van een hoog jank/kef geluidje. Allemaal tekenen van in aanleg, extraverte dieren. Deze dieren zijn vaak heel snel, reageren direct, maar doen dit ook weer oppervlakkig. Van het ene op het andere moment kunnen zij worden afgeleid door iets anders en daar hun onderzoek weer op richten. Overigens, zonder die gevaarlijke link te willen leggen: dit speelse, levendige, energieke, enthousiaste gedrag  geldt ook voor mensen. Op toevallig passerende voorbijgangers komt dergelijk gedrag van een hond over als opdringerig, bot, slecht luisterend, onrustig of wispelturig. Voor hen is dit een waarheid, voor ons hondenliefhebbers hoort dit tonen aan de buitenwereld bij de ervaringen die door deze pup moeten worden opgedaan, om onze hond een waardig lid van de samenleving te laten zijn.

Mijn honden zijn allebei anders.

Freggle is nooit extravert geweest, ook als pup niet.

Hij is eigenlijk best eenkennig, zijn eigen baasje zijn zijn wereld, de rest interesseert hem niets. 

Je kan rustig een uur met hem gaan lopen, je hoeft nooit te kijken waar hij is: namelijk in een cirkel van zo'n paar meter om je heen.

Black was en is juist het tegenovergestelde, heel extravert en veel zelfstandiger.

Hij is een allemansvriend, en tot hij zo'n jaar oud was, was dit ook best lastig.

Als hij los was, rende hij naar iedereen toe en sprong er ook tegen op. 

Hij vond namelijk iedereen even leuk!

Gelukkig is hij volwassen geworden en doet hij dit niet meer.

Maar alsnog, als iemand hem lokt of roept, dan kan het zo weer naar boven komen.

Ik heb een 3 tal. Mijn oudste gaat ook op alles af als ze losloopt. (Aan de lijn ook, maar dan is ze nogal agressief).

Mijn middelste gaat alleen op honden af, maar probeert wel de situatie eerst in te schatten voor ze er heen gaat.

En mijn jongste gaat bijna niet op honden af (redelijk angstig, gaat wel steeds beter). Ze probeert meestal wel afstand te houden, zeker als de andere hond druk is (bij rustige honden wil ze wel even snuffelen)

Inga was een nieuwsgierige vrolijke pup, niet extreem extravert, maar ook niet bang en timide.

Ik denk dat Lola als pupje wel een lompertje was dat overal bij wilde zijn en haar aanwezigheid duidelijk liet merken.

Hoe zou Jenna als pup geweest zijn, ik denk gemiddeld, niet bang lekker nieuwsgierig en graag alles onderzoeken

Lilly wil ook by iedereen gaan en alles zien maar we leren haar by ons te blyven en haar by mensen te laten gaan als ze mag van ons ze leert flink meestappen naast ons we moeten er wel opletten want ze is nu 6 maand en heel nieuwsgierig

Hier ook een hond die alles en iedereen leuk vind. Maar dat was ookwel te verwachten van het ras natuurlijk. Heeft goeie en minder leuke kanten. Ze vind alle mensen en dieren leuk en lief, het vervolg is dan ook geweest als pup zijnde dat ze met iedereen mee wou en in andermans auto's sprong im mee te gaan voor een ritje  (wat ze nog steeds heerlijk vind) maar het heeft ook zijn voordelen vind ik, ze gaat altijd hoed met alle honden, nooit ruzie gehad. En hoef dan ook nooit extra alert te zijn. (Natuurlijk heb je altijd wel een oogje in het zijl) maar als ze bijv. Ergens gaat logeren voor eventjes is het wel ideaal dat het altijd goed gaat, en nooit problemen geeft. Ik ben persoonlijk wel blij dat ze zo is, ookal heeft het soms zijn mindere kanten. Maar dit ras past daarom ook goed bij mij, ik heb daar bewust voor gekozen en iedereen heeft andere verwachtingen, punten wat zij graag in een hond zoeken

Sadi is extravert. Zoeken juiste balans.  Wat ze diet doe ze volle bak. Met momenten gaat het nu wat beter maar is wat onvoorspelbaar (voor anderen).

Bij passeren hou ik haar kort of zoek een breder stuk waar ik haar rustig laat zitten. Imeers ik moet zorgen dat een ander er geen last van onder vind. Wat ik wel weet is dat we ooit ergens in de toekomst als er weer een pup zou komen socialisatie heel anders gaan doen zowel naar honden als mensen.

Wij hebben haar teveel in contact gebracht met gevolgt alles iedereen is volle bak leuk. 

Negeren ze haar is het goed te begeleiden maar krijgt ze ook maar een glimlach dan is t erg last die 4 poten op de grond te houden (en ze weet het echt wel hoor) 

Maar ik zie ons eigen opvoeding zeker als mede oorzaakhierin.

Bepaalde dingen zou ik in de toekomst heel anders doen.

Mensen in dierenwinkel prima op visite prima, en specifueke plekken maar verder geen aandacht. Zelfde geldt voor honden. Vaste plekken prima. Maar niet tijdens gewone rondes buiten een vaste plek zeg maar.

Maar dus ook meer aandacht voor negeren. Gaandeweg blijf je leren.

 diezelfde "fout" heb ik ook gemaakt met mijn eerste hond en eerst is dat hartstikke leuk en ook anderen vinden het leuk en schattig, totdat je ineens een puber hebt die dat ook nog doet en mensen en andere honden dat niet meer zo leuk vinden en dan moet je dat weer af gaan leren.

Inderdaad je bljft leren en van elke hond leer je weer een beetje meer.

"  diezelfde "fout" heb ik ook gemaakt met mijn eerste hond en eerst is dat hartstikke leuk en ook anderen vinden het leuk en schattig, totdat je ineens een puber hebt die dat ook nog doet en mensen en andere honden dat niet meer zo leuk vinden en dan moet je dat weer af gaan leren.
Inderdaad je bljft leren en van elke hond leer je weer een beetje meer. "

Dobry

 Daarom. Een volgende keer doen we het anders. 

En nu hou ik Sadi kort bij benadering. Speel er op in. En als er in ovetleg wel even contact komt begeleid ik haar. Is het contact er eenmaal dimt ze onmiddelijk in. 

En de laatste tijd gebeurt het al steeds wat vaker dat ze in haar benadering iets rustiger is wat ik dan natuurlijk de hemel in prijs.

Maar ik zal er niet boos om worden als ze stuitert vanuit t oogpunt dat heel goed weet wat onze eigen rol daarin is geweest. En ik zie haar natuurlijk wel liever enthousiast dan agressief.

Maar omdat haar benadering wel makkelijk verkeerd geinterpreteerd kan worden dus een aanval van de tegenpartij kan uitlokken of onzekere honden de stuipen op t lijf kan jagen. Krijgt ze nooit zonder overleg gelegenheid tot contact. Hoe graag ze ook wil.

En als er wel contact gaat zijn mag ze pas terwijl ik naast haar sta als ze met 4 poten op de grond staat.