Carpe Diem

Tja, dat krijg je, als je allemaal honden van ongeveer dezelfde leeftijd tegelijk in je hart sluit.

Dan worden ze ook allemaal tegelijk steeds ouder.

Eerst Vera, mijn heerlijke vriendelijke sterke zorgenkind natuurlijk, anderhalf jaar geleden ging ze over de Regenboogbrug.

Eerder dan de anderen, door haar verleden en gestel. 12 jaar werd ze toch nog, ondanks alles wat ze mankeerde.

Steeds minder wandelen, des te meer knuffelen en chillen.

Aanpassen, ik, maar de andere hondjes ook.

Nu, Lexi, mijn gouden engel. Zij heeft Vera gered van de verlatingsangst, is een moedertje voor de twee kleintjes. En mijn steun en toeverlaat (en ik de hare) en mijn hulpje, ze helpt me echt met de andere hondjes, past mee op.

Wat wordt ze oud. Zo vertederend. Soms ook confronterend.

Het gaat geleidelijk. En je bent de hele dag samen.

Dus het ene moment heb je het meer in de gaten dan het andere moment.

Nu pas ik me aan haar aan. En Mara en Pientje ook.

Niet ver lopen, lekkere zachte slaapplekjes in huis, de boel hier aangepast voor haar artrosepootjes, zachte kleden, vastgetaped aan de vloer.

Af en toe een lekker koldermomentje nog, maar ze ligt voornamelijk lekker te mutsen. Roept op haar heerlijke eigen manier, dan wil ze nog een knuffel, joehoe, ik lig hier, moet ik haar even lekker piekepakken

Mara is net zo oud, ook al 13. Maar in een goede conditie. Met haar moet ik nu echt vanaf volgende week apart gaan lopen, even Mara-tijd.

Stapelgek op Lexi. Een heerlijk meiske, onzeker, altijd geweest, dus prijs haar de hemel in om alles, dan zie je haar groeien. Grijs snoetje, maar ik noem haar mijn eeuwige puppie, mijn lieve Marameisje.

En Pieneke, mijn draakje, mijn Nemesisje, hihi, de moeilijkste van het stel.

En ik ben stapel op haar, want ze kan ook zo vreselijk lief zijn.

Steelt ieders hart met die kleine kraaloogjes.

Wordt ook ouder, ze wordt steeds lichter van kleur, beetje staar.

Gek hondje is ze, valt een beetje buiten de roedel, doet ze zelf.

Ze is tegenwoordig mijn schaduw, waar ik ben daar is Pien.

Eigenlijk ligt ze het grootste deel van de dag zielstevreden op de keukenstoel naast mij in mijn vaders zachte badjas, die heeft ze geerfd, een beetje te soezen.

Mara heeft zich net vrouwtjes plek op het hemelbed toegeeigend.

En Lexi ligt tussen de beren, op het hondenhemelbed.

Carpe Diem, met mijn ouwe wijvies

De liefde voor jouw hondjes spreken vanzelf als ik dit van je lees, een beter tehuis bestaat niet Manon.

Klinkt heerlijk zo. Volgens mij zijn ze allemaal ook heel blij met jou. 

En de gebreken..niet fijn, maar je bent er voor ze. Zouden geen beter baasje kunnen treffen!  

De  spat ervan af!

En ik duim dat ik Daya ook als zo'n grijs, oud omaatje mee mag maken. 

Heerlijk om te lezen. Geniet lekker van je ouwe wijvies.

Kan alleen maar hopen dat ik van Loco ook nog mag genieten als hij een oud manneke is geworden.

Mooi Manon, jouw dametjes in hun gouden mandjes bij jou. Geniet van je stel Spaanse meiden.....

Thanx!

En Jen, ik heb 2 boxers gehad.

Ayla werd helaas maar 7, ze had botkanker.

Maar Alfa is maar liefst 13 geworden. En die prachtige grijze, wat, witte snoet, die wil je meemaken.

Wat mooi geschreven 

ware liefde wat hierboven staat. 

We gaan er natuurlijk wel van uit dat die aandoenlijke grijze snoetjes nog lang bij jou blijven eh

Ik hoop ook dat Loco ooit een heerlijke aandoenlijke ouwe lobbes met een lekkere grijze toet wordt, een mooie fase als je die mag meemaken.

Manon, wat heb je dit prachtig beschreven! Geniet van jouw prachtige dames 

" Ik hoop ook dat Loco ooit een heerlijke aandoenlijke ouwe lobbes met een lekkere grijze toet wordt, een mooie fase als je die mag meemaken. "

Manon & *Vera's* Gipsy's: Lexi, Mara & Pientje

 Ik weet het. Jamie, mijn vorig labje, was ook een heerlijke oude loebes. Ook veel van geleerd, waar Loco nu ook voordeel van heeft. Jamie had ook artrose. Lopen ging op zijn tempo met uitgebreid snuffelen, zwemmen in de beek en op zijn gemakje liggen rond kijken. Bij Loco vind ik het nu ook helemaal niet erg als hij aan het treuzelen is.  

wauw, wat moet je zeggen..het ontroert, lezen over je oude dametjes. 

voelbaar door het scherm... 

meer kan ik er ook niet over zeggen, behalve dat ik hoop dat ze nog lang bij je zullen zijn!  

Met volle teugen, Hettie en Iris

Ik hoop het ook, Nikkie en Jeroen, maar voor de zekerheid dus:

Carpe Diem!

Ik weet Nikkie, dat jij dat niet hebt mogen meemaken, dat vind ik erg voor je meis, knuffel!

Ik weet in ieder geval dat ze de laatste tijd niet in een hok zat 

Kleine troost voor mij want dieren horen niet in kooien en hokken 

Nee inderdaad Nikkie.

Die horen in hemelbedden enzo hahaha.

Ik weet het, ik weet het, ik verwen ze.

Het was niet voor niks dat mijn dierenarts zei toen hij hier kwam:

het is hier de hondenhemel

De liefde voor je oude dametjes spat ervan af heerlijk dat je nog maar heel lang van je schatjes mag genieten

Thanx Ellen!

En ik geniet digitaal van jouw heerlijk setje ook mee

wat een mooi ontroerend eerbetoon aan je golden girls,

daar is Pien.

zielstevreden op de keukenstoel naast mij in mijn vaders zachte badjas, die heeft ze geerfd, een beetje te soezen.

zo speciaal ook

Carpe Diem!!

Mijn golden girls, mooi Arina!

Yep, Carpe Diem!

Even nog iets vergeten over mijn Marameisje, zo schattig.

Ze hebben allemaal beren op hun bed en eentje is Winnie de Pooh en die kun je opwinden en dan hoor je het Winnie de Poohliedje.

En Mara is helemaal gek van die beer, je ziet haar bijna in trance raken als ik dat muziekje aanzet

Nou nou welke oude dametjes liggen nog in zo een heerlijk hemelbed ?

Tja alle tesamen oud, alle tesamen.....dat besef je hopelijk ook Manon  

altijd weer datzelfde  nietwaar, soms wordt ik er moedeloos van,

houden van en moeten afgeven waarom kunnen ze niet zo oud als wij worden ? 

Ik besef dat zo Annyke, eigenlijk was dat de reden dat ik dit stukje schreef.

Maar ik probeer het positieve er uit te halen en genieten van het vertederende van mijn oude wijvies.

Ja, konden ze maar zo oud worden als wij.

Want ooooh, dat afscheid elke keer.

Maar hopelijk voorlopig nog even niet, Vera was al genoeg.

Vandaar de topictitel: Carpe Diem!

Aww wat lief, Mara de muziekliefhebster, haha, ik ga dat liedje even googlen dan snap ik haar vast beter.

Winnie de Pooh, Winnie de Pooh, lalala lalala lalala lala

Haha, heel relaxed.

Zij luistert ook heel aandachtig, kopje scheef, als ik zing, heel gevoelig meisje (blijkbaar zing ik dan toch redelijk )

Geniet lekker met je hondjes, ze hebben het volgens mij heerlijk bij jou, daar kun je trots op zijn.

Hoe jij naar je ouder wordende meisjes kijkt en je hart gaat zwellen van liefde en trots en ontroering… dat wens ik ieder hondje van de wereld toe!!! 

" Hoe jij naar je ouder wordende meisjes kijkt en je hart gaat zwellen van liefde en trots en ontroering… dat wens ik ieder hondje van de wereld toe!!!  "

Alaska's Finest!

 Thanx, ik ook!

Daarom is een van mijn lijfspreuken (gepikt hoor):

Je kunt niet alle honden van de wereld redden,

je kunt wel de wereld van 1 hond redden (of van een paar ).

Ik denk wel eens: ik projecteer alle liefde die ik voel voor alle dieren, honden die het niet goed hebben op mijn meisjes (ja, hebben zij mazzel ).

Jullie boffen maar met elkaar!