Hon van 1 jaar vertoont soms raar gedrag

Hallo allemaal, Ik zit even met een vraag over onze Bink, ongecastreerde reu, kruising hollandse herder/labrador, op 10 februari 1 jaar geworden, een vreselijke lieve leuke hond met veel energie. Ik ga dan ook elke dag een uur met hem wandelen en daarnaast nog 3 keer voor een kleine plasronde. Luisteren e.d. gaat eigenlijk best goed, maar soms ook niet omdat meneer ook een puber is ;-) Een tijd geleden waren we aan het wandelen en bijna klaar toen kwam er een iets jongere pup voor bij, heel onderdanig dus kruipend over het gras, Bink dook er bovenop en maakte grommende geluiden, ik heb hem gepakt, en hem op zijn plek gewezen en meteen aangelijnd. Ik schok hier best van, ik heb het boek van Anniek Winters gedaan samen in balans en ik was supertrots want eigenlijk ging het super, lekker wandelen en veel honden tegen gekomen en het is niet meer gebeurt tot afgelopen zaterdag, Ik was heerlijk op het strand hier aan het Gooimeer met de bal en het ging prima totdat hij een labrador op het strand zag en hier gebeurde weer hetzelfde, hond piepen en het leek wel of Bink dat juist aanmoedigde om er weer bovenop te duiken. Het is niet dat hij echt bijt. Het lijkt wel erg op dominantie, maar hoe wat wie waar ik heb geen idee. Gisteren weer met het gezin gewandeld en een stuk of 4 honden tegen gekomen en dan draaien ze even om elkaar heen en ik roep Bink en dan komt hij keurig mee, geen probleem dus. Ik dacht misschien moet hij gecastreerd worden dat hij last heeft van zijn hormonen?? Iemand raad of komt het iemand bekend voor??

Wanneer men even voor een raadsel staat dat een hond een verkeerde reactie geeft, eerste wat men bedenkt is, castratie.....de pup kwam kruipend op je reu af, dat is al een reden om weg te gaan van dit hondje, een heel onderdanig gedrag, je hond is in de puberfase...en voelde zich op dat moment sterk, weg gaan met je hond als je dit gedrag van je hond bemerkt, geef je hond geen kans om dit gedrag uit te voeren......

Hij liep los op het strand, dus dat is dan lastig want hij rent erop af :-). Mensen riepen inderdaad dat het wel eens hormonaal kan zijn.

Precies weet ik het ook niet maar zou hij meer lef krijgen omdat de ander jonger is of onderdanig?

Je hoort het weleens vaker dat een jonge reu zich ineens geen raad weet met de hormonen die door zijn lijf gieren.

Of dat hier ook het geval is, en fo het een reden tot castratie is op dit moment is moeilijk te zeggen.

Ik denk dat ik hem eerst zou leren dat een andere hond betekend, naar het baasje komen. En dat je dan eerst overlegd met de eigenaar van de andere hond of er gespeeld kan worden, en zodra hij te wild wordt, hem uit het spel halen.

Voor volwassen honden is vaak spelen anders dan dat wij het zien, en veel volwassen honden kunnen dan vaak ook niet meer met andere honden die ze niet kennen.

Andere (onbekende) honden leren negeren is ook een goede optie. Bijv. met een cursus BAT.

Gek he, ik heb een teef van bijna drie, nooit problemen gehad, ze is zelf onderdanig, maar sinds een half jaar durft ze ook ineens 'stoer'te doen tegen honden ( vooral teven ) die ook zo onderdanig zijn. Ook dat grommerig gespring doet ze dan. Ik heb haar altijd aangelijnd dus haal haar direct weg als ik zie dat ze dat gaat doen.

Achter dit soort gedrag zit altijd véél meer dan je denkt,kan 'uitbeelden' met teksten of ook advies op gegeven kan worden.

Mijn tip is zoek een goede GT,niet Anniek winters,want die doet alles volgens de CM manier en daar krijg je nu net onderdrukte gespannen honden van...en dat komt er vroeg of laat echt een keertje uit.

Als je  niet direct met een GT aan de slag wilt,googlen dan eens op Kalmerende Signalen,dan gaat het sowieso een wereld voor je open.

Heb jij je hond ook opgevoed ala Anniek Winters?Gehandeld volgens de 'normen en waarden' van de Dominantie theorie?

Mijn hond kon dit gedrag vroeger ook vertonen,ook rond die leeftijd.
Hormonen maken je hond druk en nerveus van binnen,ze moeten groeien in hun lijf en koppie dat vraagt veel energie,daarom kunnen ze ook minder hebben dan normaal of doen juist dingen die je normaal (nog) niet deden.

Wat bij mijn hond ook het geval was,is dat ik dacht dat het leuk voor haar was om naar 'elke' hond toe te gaan,lekker spelen enz.

Het kwam er bij haar op neer dat ze dat eigenlijk helemaal niet zo leuk vond,maar omdat het er in is gesleten dat wij naar elke hond gingen,dacht zij dat ze ook met elke hond die ze zag iets moest.

Ze werd er onzeker van en ging ook uitvallen aan de lijn en ook net als jouw hond,honden opzoeken om weg te jagen en soms ook neer te pinnen.

Bij haar pure frustratie van 'ik moet er iets mee,maar dat is eigenlijk niet voor mij weg gelegd,ik word er onzeker van'.

Vanaf toen zijn wij niet meer naar honden gegaan,ik heb lange tijd met haar aan de lijn gewandeld,geoefend op het honden negeren,of naar mij kijken,wat lekkers strooien in het gras,zodat ze niet hoefde te fixeren naar de andere hond.Met bochten naar honden toe gelopen,als we een keer een hondje troffen waarvan ik wist dat ze dat wel aan kon.

En vanaf toen ging het ook weer goed,maar ik moest op blijven letten,want alle stress die je er in hebt gestopt en hebt in laten slijten ,duurt nog best een hele poos voordat zij er weer vertrouwen in kreeg dat ik haar wel begreep en niet meer liet verdrinken in situaties met honden.

Ik zou jouw hond  ook voorlopig,paar maanden aangelijnd houden en los laten waar geen honden zijn,gaan oefenen op het concentreren op jou en aandacht voor jou,samen spelen,samen graven,samen door de aarde baggeren,lekkers zoeken in het gras,lekkers zoeken tussen bladeren/dikke boomstam/op rotsen enz.