Veronderstellingen

Wij hebben de klok en Zuid-Amerikanen de tijd. Polen zijn goede stukadoors. Limburgers zijn aspergetelers. Zomaar wat veronderstellingen middels ervaringen die we zelf of anderen hebben gehad. Vaak worden oordelen al geveld, zonder dat wij ermee te maken hadden. Zo ken ik ook een paar gezegdes over honden. Neem het gegeven honden en postbodes. Of bastaards zijn gezonder dan rashonden. Kleine honden zijn agressiever dan grote, is er ook eentje. Met mopshonden hoef je niet ver te lopen. Vanochtend kwamen wij een baas met een stafford achtige reu van een jaar tegen. Vanuit de verte begon de man al te roepen dat zijn hond niets deed. Verstandig, zal menigeen, ook ik,  denken. Maar wat mij betreft komt dan wel direct de gedachte boven: 'wat jammer dat deze hond de dupe wordt van zijn rasgebondenheid. Zijn baas is het gewend dat dit dier bij voorbaat al een stempel heeft opgeplakt gekregen.'  Hoewel ik zag dat deze hond niet de bedoeling had om om voor een andere hond een blokje om te lopen, (gezien zijn leeftijd behoorlijk normaal)  zag ik ook dat hij niets kwaads in de zin had. Hem werd toegestaan om Bailo te beruiken en omgekeerd. Daarna kwam de buiging van de voorhand, beantwoordt door het hoog kwispelen van Bailo en het bekende sprongetje als uitdaging om een potje te gaan rennen. Dit gebeurde ook. Voor even hadden beide honden en bazen plezier. 'Prachtig,' denk ik dan, 'dat deze hond in ieder geval niet door mij is gediscrimineerd  en hij even de kans heeft gekregen om hond te zijn.' En de baas van deze hond was gelukkig omdat zijn dier deze kans heeft gekregen.  

Wauw, mooi geschreven Bert! En u hebt helemaal gelijk 

Helaas blijven deze vooroordelen vaak hangen en daar zijn sommige rassen (en hun baasjes) de dupe van. Wanneer mensen 10 lieve staffords tegenkomen en 1 'minder tolerante', dan zullen de meeste mensen zich die ene hond langer blijven herinneren dan de overige 10. Dat is zo jammer...

Gelukkig heeft de hond in uw verhaal zich prima vermaakt!

Goed verhaal. En herkenbaar!

Een paar weken geleden waren wij op het hondenstrand.

Daar mag Wanda heerlijk losdraven.

Komen we een man tegen met een zeer forse hond, angstvallig aan de lijn gehouden door hem.

Nu speelt Wanda graag met iedereen, die discrimineert ook niet....

 Toen we dichterbij kwamen zag ik dat het een Ierse wolfshond was, reu. Heel rustig dier.

Dus ik vroeg de man of zijn hond met Wanda mocht spelen......hij was stomverbaasd. En een grote lach brak op zijn gezicht los toen hij zijn hond loskoppelde......

Ze hebben heerlijk gespeeld; Wanda bijna verbaasd omdat dit voor t eerst was dat ze met een hond speelde die groter was dan zij......

De man vertelde hoe dankbaar hij hiervoor was omdat iedereen bang was voor zijn hond.....die er inderdaad héél groot, grijs en wolfachtig uitzag. Maar zo'n lieverd! En zo rustig!

Maar wegens het angstige reageren van mensen durfde hij zelfs hier zijn hond niet los te laten.

Inderdaad, vooroordelen wegens zijn imposante uiterlijk , deze prachtige grote, lieve hond.......

Goed verhaal mooi geschreven bert

Nouja bang voor een ierse wolfshond. Ze zijn groot en dat is het. Verder niets.Hier had ik dat met een jrt. Daar had Jazz allang mee gespeeld  de man was erbij. Later kwam ik de vrouw tegen hield hondje bij haar, ik zei ze kennen elkaar hoor laat maar gebeuren.Jack russeltjes hebben ook vaak de naam. Kheb er zelf 1 gehad ze zijn zo leuk, zou er nog wel 1tje willen maar we hebben een andere keuze gemaakt.

Ik ben helaas wel discriminerend... maar helaas weet ik uit ervaring dat bij een ''hij doet niks hond'' er toch een knop kan omgaan en de hond een moordmachine wordt. Nadeel is dat deze honden daarvoor gefokt zijn en er zit dus veel hond intolerantie in. Ik ken de honden niet en vaak ook de eigenaren niet en ik hoef niet nog een keer te zien hoe een hond kapot gescheurd wordt. En zeker niet de mijne

Ja die vooroordelen.

Momo, een timide spanjaard, zijn beste vriend was een staffordreu met niemand speelde hij zo leuk en was zijn gekwispel zo vrolijk als hij die hond zag.

Met buitenlandse herplaatsers kan je ook tegen vooroordelen aanlopen. Een buurvrouw vond het bijv. misplaatste dierenliefde dat wij voor Lola gekozen hadden, terwijl ze nb vier jaar in een asiel zat in Polen.

Je hoeft helemaal  geen eigen veronderstellingen aan te houden. 

Wél Luisteren naar anderen die bepaalde rassen goed kennen....mensvriendelijk...hondvriendelijk...hondagressief...je kan dan onderling ook nog eens gaan combineren daarmee.

ik sluit me aan bij Ciska omdat ik andere eigenaars hun oordeel niet vertrouw om samen laten komen. Al teveel erge ongelukken gebeurd hiermee op de vrije hondenuitloop.

Wat dan weer kleine handtashondjes betreft, mijn Lance zijn pootjes gaan over en weer als bij de grootste als hij vrijloopt..... als een Singer naaimachientje zeg maar.

Soms vormt  men zijn mening aan de hand van een momentopname, hier op mijn profielfoto , een lieve momentopname  verkeerd ! 

" Je hoeft helemaal  geen eigen veronderstellingen aan te houden. 
Wél Luisteren naar anderen die bepaalde rassen goed kennen....mensvriendelijk...hondvriendelijk...hondagressief...je kan dan onderling ook nog eens gaan combineren daarmee.
 
ik sluit me aan bij Ciska omdat ik andere eigenaars hun oordeel niet vertrouw om samen laten komen. Al teveel erge ongelukken gebeurd hiermee op de vrije hondenuitloop.
 
Wat dan weer kleine handtashondjes betreft, mijn Lance zijn pootjes gaan over en weer als bij de grootste als hij vrijloopt..... als een Singer naaimachientje zeg maar.
Soms vormt  men zijn mening aan de hand van een momentopname, hier op mijn profielfoto , een lieve momentopname  verkeerd ! 
 
 
 
 
 
  "

Anny en Lance

 Helemaal mee eens!!!!

Fijn verhaaltje :)
Toch zie ik liever dat deze eigenaar zijn hond bij zich houdt, en bij jou aangekomen na overleg even de honden laat kennis maken. Bespaart iedereen een hoop spanningen en een 'hart van nederland 'pitbull' item, mocht het onverhoopt misgaan......

Zo attent geschreven Bert.

idd liever een spontane begroeting, dan een op voorhand veroordeelde ontmoeting doordat de baasjes met een 'spreekwoordelijk ei in hun broek zitten'.

Probleem zit altijd (meestal) in het hoofd van de baasjes, honden zijn veel vlotter in de omgang.

Wat leuk geschreven!


Hier krijg ik ook zo vaak opmerkingen. Laatst nog deze: oooh ik pak gauw even mijn hond, want die van jou ziet eruit alsof hij nog niet gegeten heeft. Nee, mijn hond is gewoon enthousiast en wil kennismaken..


Maar ergens vind ik de vooroordelen ook wel handig. Iedereen vraagt altijd netjes of ze haar mogen aaien en ouders letten dan wel opeens op dat hun kind voorzichtig is met mijn hond. Wat ik vaak bij honden die er 'lief' uitzien vind ontbreken.