Overmatig kwijlen

De labrador (7 jaar oud) van vrienden heeft sinds een aantal maanden last van kwijl momenten. Soms dagen nergens last van en dan in ene ligt hij uren te kwijlen. Hele plassen komen er uit. 

Het is altijd op een ander tijdstip en niet per se voor of na een wandeling of als er gegeten wordt of als er iets naar eten ruikt. Ook geen stress, het is soms gewoon als hij 's avonds in z'n mandje ligt te relaxen.

Uitgesloten zijn inmiddels tand problemen en voedsel allergie. De dierenarts dacht ook aan misselijkheid door bijv. lege maag in afwachting van eten, maar ook het wisselen van voertijden bracht geen verandering.

Afleiden door bijv. apporteren werkt ook niet. Hij komt al kwijlend z'n balletje terug brengen.

Ontlasting is goed, eetlust ook, maar hij lijkt zich soms wel niet lekker te voelen als hij begint te kwijlen. 

Lang verhaal maar komt iemand dit bekend voor?

http://www.mcvoordieren.nl/kwijlende-hond

Thanks voor de link maar die dingen zijn het dus niet omdat het niet continu aanwezig is. 

Enkel misselijkheid waar de dierenarts ook aan dacht maar waar wordt een hond eens in de zoveel dagen misselijk van als het geen gevolg lijkt van iets specifieks wat hij gegeten heeft. 

De dierenarts heeft trouwens doorverwezen naar een gastro-enteroloog. Hij vermoedt dat het misschien toch ergens aan de spijsvertering ligt maar het blijft gokken.

Upje voor een ziek hondje

Dit verhaal komt mij heel bekend voor. Bink, ook een labrador, kan ineens enorme 'lekmomenten' hebben. Soms na een wandeling, soms ineens uit het niets. Het stroomt letterlijk uit zijn bek. Soms uren lang. Ik heb ook van alles uitgezocht. Misselijkheid, of het met takken te maken had, of met een plastic speeltje. Niets heeft het opgeleverd.
Hij is toch op die momenten duidelijk niet lekker. Hij ziet er dan triest uit en wordt er doodmoe van.
En ineens is het weer over. Soms 2x per week en dan weken weer helemaal niet. Ik heb ook nog steeds niet ontdekt wat het is.
Dus ik lees even mee.

Dat klinkt inderdaad precies hetzelfde. 

Hun hond is op dit moment aan het logeren bij iemand die toevallig in het dierenziekenhuis in Gent werkt voor haar studie dus ze gaan zich daar met z'n allen eens buigen over wat er aan de hand kan zijn.

Heeft Bink toevallig ook ooit last gehad van epilepsie? Hun hond namelijk wel maar heel licht en maar 1 of 2 keer per jaar.

Nee epilepsie heeft hij niet. Wel een enorm ziekteverleden, vandaar dat de eerste keer dat het gebeurde gelijk allerlei alarmbellen gingen rinkelen,
Hij heeft een autoimmuunaandoening en dus een slechte weerstand.

Tussenstand: 

Op de echo van de keel, maag darmen etc. geen tumoren te zien.

Bloedwaardes waren allemaal goed. Organen functioneren naar behoren.

Ook niks mis met de ogen.

Lichamelijk lijkt het dus een super gezonde hond.

Nog bedacht of het stress gerelateerd was maar ook na dagen van rust begint het kwijlen uit het niets.

Ze denken nu dus aan een neurologisch probleem.

De volgende stap wordt medicijnen tegen epilepsie. De hond heeft ongeveer eens per week zo'n kwijl moment dus hopelijk wordt snel duidelijk of dit verschil zal maken.

Daarnaast wordt er nog gedacht aan een EEG maar dit is vrij ongebruikelijk bij honden dus daar moet eerst wat meer onderzoek naar gedaan worden of en hoe dit eventueel mogelijk en nuttig is.

Ik hou je op de hoogte 

Heel graag, want alsof het zo moest zijn; Bink had donderdag weer een 'lekdag. Van 13.30 uur tot laat in de avond heeft hij liggen leggen. De ene handdoek na de andere werd 'zeiknat'! Bink werd er doodmoe van. Ik ben dus erg benieuwd naar het vervolg.

Update:

Sinds 6 weken krijgt hun hond een lage dosis anti epilepsie medicijnen.

Zelf waren de baasjes hier eerst wat huiverig voor maar de dierenarts vertelde dat het al een heel oud middel is wat enkel een klein beetje versuft. Een beetje als reistabletten bij mensen doet.

Dit lijkt te helpen. Maar het is natuurlijk nog vroeg om wat zekers van te zeggen. Het gedrag van de hond is verder niet veranderd.

De gedachten achter het geven van die pillen is dat de hond wel begint met kwijlen maar dat de prikkel om te stoppen er niet is. Dat dat gedeelte in de hersenen over actief is. En dat een hele lage dosis versuffende medicijnen deze prikkel afzwakt.

Afwachten dus.  

Als het goed blijft gaan willen ze bloed prikken om te zien of de medicijnen aangeslagen hebben of dat het puur toeval is.

Inmiddels 3 maanden later heeft de hond geen last meer gehad van kwijlen. 

Twee maal daags 50 mg phenobarbital was de oplossing.

Zo, dat is goed nieuws. En ik heb weer wat geleerd.....

Hulde aan de da die de oorzaak gevonden lijkt te hebben!

Wat goed dat er medicatie is, die het kwijlen stopt.

De hond moet zich ook heel ongelukkig hebben gevoeld tijdens zo'n kwijl"aanval".