Mijn 13 maand oude hond is altijd hooggespannen buiten

Ik heb een 13 maanden oude boxer teef waar ik flink mee worstel op het moment, tenminste... wanneer ik naar buiten ga. Binnenshuis is het de rustigste hond (mits er visite komt) en is ze super relaxed, sloopt niets, en doet het prima. Maar zodra we naar buiten gaan is het mis en dit lijkt steeds erger te worden.  

Vanaf het begin hebben we haar los laten mee lopen op de heide, goed geoefend met netjes wandelen, ze heeft dus constant contact gehad met andere honden, mensen etc. Zoals ik al eerder gepost heb, laat ik ze sinds een maand niet meer los omdat ze ineens gewoon niet meer terugkwam als ze een hond vond om te spelen, die mensen liepen dan door, hun hond volgde en die van mij ook :)  Bij het spelen weet ze dan ook van geen ophouden, vooral als het een "leuke" hond is. Ze zal er zelf dus nooit een einde aan maken als de andere hond dat niet doet. Op een gegeven moment liet ze zich dan ook niet pakken en na 3 keer was ik dit beu en laat haar dus nu alleen maar uit op de heide met lange lijn. In principe vind ik dit geen probleem, dat komt wel weer (hoop ik) maar ik moet nu dus weer hard werken aan het aandacht vragen en het komen.

Grootste probleem is dat ze zodra we naar buiten gaan (wat ik op een heel rustige manier doe, eerst rustig zitten in de open deur, dan langszaam naar buiten, niet stressen etc, ben zelf een rustig persoon) ze direct onder hoogspanning staat, zodra we de straat oplopen is het  kop omhoog en maar rondkijken want er mocht eens een hond, poes, mens, fiets of iets aankomen! Je voelt en ziet de gespannenheid gewoon. Ook als ze goed volgt als ik dat vraag is het niet echt op een rustige manier maar echt heel fanatiek en zodra dit gedaan is,  is het weer kijken wat er allemaal gebeurt. Zelf het snuffelen is hee fanatiek en gestressed. 

Inmiddels heb ik een gedragstherapeute ingeschakeld want met haar extreme reactie op andere honden zag ik het niet zitten om weer naar een cursus te gaan, ik wil liever oefenen in haar eigen omgeving. Deze heeft aanbevolen het heel rustig met Kyra aan te pakken, korter te wandelen, nu in totaal doe ik zo'n uur per dag, eerst zeker 2 uur, ook geen balgooispelletjes of iets anders waar ze hyper van wordt. 

Ook raadde zij aan eens rustig op een bankje te gaan zitten met Kyra wat ik ook doe maar hier heb ik ook moeite mee omdat ze zo hyper is, ze schiet dan alle kanten uit en blijft geen 5 seconden zitten en liggen al helemaal niet. Als ik naar de heide ga met een lange lijn is het ook niet erg prettig want bij iedere hond die we tegenkomen moet ik haar als een wild hengst in bedwang houden. Tuurlijk probeer ik haar netjes te laten zitten, ver voordat de hond dichtbij is, stukjes kaas er in te krijgen, ervoor te gaan staan, af te leiden etc., maar ze is dan zo gefocussed dat ik haar aandacht gewoon niet krijg en op die manier wordt het een heel frustrerende ervaring voor haar en voor mij, want ze kan niet spelen, ook niet lekker wandelen want er zijn gewoon te veel indrukken. 

Ok, heel verhaal maar mijn vraag is dus wat ik nog meer kan doen om haar rustig te krijgen. Ik vind het niet erg om tijdelijk niet de heide op te gaan, maar ik ben bang dat ze het zo "ontwent" en dat we straks dan toch weer hetzelfde probleem hebben. Alleen rondjes wandelen op straat is zo stom, vooral om dat we aan de rand van de heide wonen! 

Heeel graag goede tips enne..... ik weet dat het een boxer is, hyperactiviteit vind ik niet erg maar wel in goede banen geleid, ik wil niet mijn hond iedere keer achterna moeten rennen. (Ik oefen continue het hierkomen wat ze goed doet mits er niets of niemand in de buurt is!)

Lastig zeg, hier ook een puberende drukke hyper puber. Misschien is het een idee eerst rustig een stukje te fietsen (rustig opbouwen) zeker als je dit eerst niet deed is dit heel vermoeiend voor haar want helemaal nieuw.daarna is ze al een stuk vermoeider en kun je hopelijk wat rustiger wandelen.

Ik denk dat het wel met de leeftijd te maken heeft, deze drukte. Mijn eigen hond heeft dit ook en het blijft oefenen, voorlopig zou ik haar ook even niet los laten. Na een paar keer weet ze nu dat je toch wel achter haar aankomt uiteindelijk (logisch) en het bij jou blijven komt dan hopelijk met de leeftijd wat meer en het bijven oefenen.

Wat je ook kunt proberen is met meer mensen wandelen. Ik merk dat als ik met mijn vriend ben, we meer een roedel vormen waardoor ze dichter bij ons blijft.

Zou het niet deels de puberteit kunnen zijn? Je verhaal is wel erg herkenbaar. En ook ik ben erg rustig (timide zelfs). Ik heb niet echt specifiek tips voor je, maar wil wel mijn ervaring delen.

Wij zochten de rustige plekjes uit of we gingen op rare tijden, zodat we niet op iedere hoek een hond tegen kwamen. De hondenuitlaatspitsuren  en recreatiebommen vermeden we. Het heeft bij mij een tijd geduurd voordat ik weer ontspannen naar een natuurgebied ging samen met Daya. Daya loopt ook aan een lange lijn trouwens. Ze is nu 3 en loopt sinds kort pas (soms) los op overzichtelijke plekken waar het mag. Ik heb wel altijd kleine visjes bij, omhuld met gedroogde kipfilet. Deze vindt ze érg lekker!

In de buurt liepen we veel bij braakliggende stukken. Niemand die daar kwam en dus ook weinig indrukken. Liet haar veel (heel veel) snuffelen en dat doet ze nu nog met volle overgave. Daya vindt plastic flesjes ook erg leuk. Die mocht ze dan van mij meenemen als we er één vonden, om ze later in de prullenbak te gooien. Dan had ze wat in haar bek en was ze daarmee bezig (en wij ruimen samen meteen wat rommel van straat haha). 

In het bos, park, duin of heide kiezen wij nu een ander pad als er een hond aankomt of ik vergroot de afstand door ergens tussen de bomen te gaan staan als het pad te smal is. We maakte het eigenlijk steeds ietsjes drukker als het ervoor goed ging. Ben ook wel eens plots op de grond gaan zitten (liet mezelf gewoon vallen op mijn kont hahaha) in de duinen toen ze "het" weer eens in haar kop kreeg. Oh, ben je klaar? Kunnen we verder? 

In de stad steek ik over, waar mogelijk. Ze mag alleen even begroeten als we de hond en baas kennen.  Met deze honden spreken we ook wel eens af, daar mag ze dan mee spelen. 

Ik dacht op den duur: Alles mag, niets moet. Gaat het een dag "slechter"? Morgen weer een dag.

Ik weet niet of het kwam door mijn handelingen, haar leeftijd of een combinatie van.. Het leek hier uiteindelijk vanzelf (en beter) te gaan naarmate ze ouder werd.  En opzich zijn 9 van de 10 wandelingen hier nu erg ontspannen, zelfs als ze los loopt. En ik heb hier heus nog wel eens een hond die op 2 poten staat te stuiteren, haha! Maar dan weet ik, dat ik even rustiger aan moet doen.  

Veel succes gewenst in ieder geval!  

Kan het te maken hebben met loopsheid?

Is ze al een keer loops geweest, sommige honden zijn bijvoorbeeld pas met een jaar voor het eerst loops.

Misschien dat ze nu erg veel last heeft van haar hormonen?

Verder heeft ze ook wel de leeftijd dat ze echt pubergedrag kan vertonen, misschien hoort dit er bij?

Herkenbaar probleem. Hier merk ik ook tijdens de lessen, veel pups/jonge honden vinden het lastig om "gewoon" bij de baas te zitten of te liggen terwijl er van alles om hun heen gebeurt.

Voorbeeld: jij zit op het bankje, er is niemand in de buurt. Je pakt een handje met voer en legt deze op je knie. Het voer blijft in je hand en hand is gesloten. Je hond krijgt pas een voertje als ze rustig is. Dit zonder commando.

Als ze rustig is dan kun je met je andere hand een koekje halen vanuit je voorraad hand en deze zo ver mogelijk bij je voorraadhand reiken en dan het voertje geven. Dit ga je steeds verder uitbouwen en dit kun je ook doen als er prikkels zijn.

Eerst goed oefenen met zo weinig mogelijk prikkels en als er wel prikkels komen, roep je haar bij je ga je even achter het bankje staan.

Ik pik nog 1 zin even uit je verhaal vandaan: "Alleen rondjes wandelen op straat is zo stom, vooral om dat we aan de rand van de heide wonen!" Ik kan me voorstellen dat jij je zo voelt maar voor jou hond is het net even te veel. Leren doseren is nu wat nodig is en heel langzamerhand bouw je weer meer prikkels op.

Succes!! en ga investeren in rust voor nu en ga voor kwaliteit van je wandeling. Gaat dit goed dan komt vanzelf de lengte van de wandeling er weer bij!  

 B'tje - fietsen zou ik wel willen, ik zal me eens verdiepen in hoe ik daarmee moet beginnen, ben beetje bang dat als ze een hond ziet ze dan niet netjes blijft lopen maar gaat trekken.

Jen & Daya - Daya is ook een boxer zie ik! Fijn dat het herkenbaar is. Soms lijkt het wel of iedereen rustige honden heeft en dan twijfel je wel eens of je het wel goed doet. Houd je de lange lijn trouwens altijd vast of laat je hem ook weleens gewoon slepen? Dat doe ik weleens en dan heb ik tenminste het idee dat ik er op kan stappen als ze ervandoor gaat. Ik probeer inderdaad ook op rustige tijden te lopen, ga niet op een zonnige zondag hier op de heide lopen want dan lijkt het wel Disneyland, maar ik vind het ook vervelend dat als er bijna niemand is, ze niet gewoon lekker ontspannen kan struinen maar zo ontzettend attent is (je kent het wel, continue de diepe frons!) of ze soms in de verte een hond ziet! Daar word ik zelf gestrest van en zelf loop ik ook constant te turen. Maar ben blij te horen dat er hoop is :) Nog twee jaartjes wachten alleen :( 

Sylvie - ze is al loops geweest drie maanden geleden dus daar kan het niet aan liggen.

Esther - Dank voor het advies, zal ik eens proberen. En... het zit inderdaad vast in míjn hoofd dat het stom is op straat te lopen, ik vond het namelijk zo zalig te wandelen op de heide en nu moet ik dat zonder hond doen en dan voel ik me zo schuldig, maar als ik haar meeneem op langere wandelingen dan is zowel Kyra als ik en mijn man gestrest dus dat schiet ook niet op. Dus ik zal het uit m'n hoofd zetten even. 

Valt me trouwens mee dat niemand roept dat 1 uur per dag véél te kort is, want ik lees hier zoveel verhalen van uuuren wandelen da tik me ook daar schuldig over voel. De therapeut is een MG opgeleide therapeut die ook veel van Turid Rugaas erin brengt dus ik vertrouw er maar op dan. 

Dank allemaal

Ik dacht even dat ik het verhaal zelf had geschreven ! Mijn 1,5 jaar oude puber is net zo .

Ik heb de rondes korter gemaakt , dat gaat al stukken beter . Wij wonen aan de bosrand en die vermijd ik 9 van de 10 keren . Veel te veel prikkels en honden en wandelaars .. Om maar niet te beginnen over de mountainbike club op zondag . We liepen eerst ook rondes van 3 kwartier tot een uur door het bos / natuurgebied .. Resultaat ? Een hyper hond . En vooral heeeeel frustrerend .

We speuren nu veel , er liggen hier wat ingezaaide percelen die uitermate geschikt zijn voor speurwerk . Ik merk na de tijd meteen verschil, veel rustiger en niet dat extreme hyper gedrag. We gaan dus eerst speuren en dán wandelen . Dat brengt wat rust in het kopje . 

Ik ga er maar vanuit dat het langzaam aan beter word 

Uff, ik word steeds happier vandaag van deze reacties!! Voel me niet meer alleen op de wereld met een knotsgekke hond! Ik zal dat speuren ook eens invoeren voor het wandelen. Hoe doe je dat Henk, snoepjes strooien en laten zoeken? Zo doe ik het nu, alleen tijdens het wandelen soms om haar af te leiden. 

Wat ik hier op het forum toch het meeste lees is "doe je wel genoeg met je hond?" "Heeft te veel opgepropte energie" etc. en zo zie je maar dat je soms juist een stap terug moet doen qua activiteit en je niet gek moeten laten maken.

Bij veel mensen overheerst nog het veel moeten doen, ik geef lang niet altijd een reactie omdat er dan al veel reacties zijn gegeven en ik er heel anders in sta en vaak niet door kom bij de topicschrijver.

Lees dit artikel maar eens: http://www.hondenpage.com/honden-encyclopedie/wid_458-Als-het-glas-van-je-hond-te-vol-raakt.-.php

En dit filmpje brengt ook duidelijkheid: https://www.youtube.com/watch?v=IFGIRPAWcSM&list=PLYapGfrAYPrCeBK8dsshKMnI6RGPsaHbq

Met een hond die hyper is op een bankje gaan zitten gaat vrees ik niet veel helpen.

Een hond is een prikkeldier. Wordt dus door prikkels geactiveerd. Ik zou plekken opzoeken waar niet iedereen komt en op uren gaan dat de meeste mensen net niet gaan.

Een boxer leren rustig worden daar ga je wel wat tijd mogen insteken.

Je gaat een veilige afstand moeten zoeken. Dat is de afstand tussen het object waar ze op reageert en haarzelf, waarop ze niet meer reageert. Je kan als je dit nog niet weet, thuis al eens uitzoeken op welk lekkers ze het best reageert.

Maak gebruik van rauw vlees (stukjes rundsstoofvlees) kleine blokjes kaas. In elk geval daar waar ze echt op verzot is.

Als je buiten die afstand hebt gevonden en ze reageert niet ga je haar lekkers geven. Eens ze dit een beetje kent kan je het ook uitstrooien rondom haar. Zodat ze zich daarop focust.

Wanneer dit allemaal goed lukt, kan je beetje bij beetje wat de afstand inkorten. Op voorwaarde dat ze dus niet reageert. Doet ze dit wel dan ga je te snel dichterbij.

De bedoeling van deze oefening is dat ze leert van rustig te blijven wanneer ze geconfronteerd wordt met de prikkel. In dit geval een andere hond.

 Ik loop een spoor uit  met nu nog om de 2 meter wat lekkers , aan het einde van het spoort ligt een voorwerp waar hij bij moet gaan liggen .

We speuren nog niet zo lang hoor , maar hij moet zijn neus intensief gebruiken en dat helpt !! 

Wij speuren ook bij een rottweiler werkgroep , misschien is er in de buurt een club die ook speurt ? Meestal de kring/werk groepen ..

ik verstop zijn eten ook regelmatig in de tuin of in huis . Lekker werken voor je eten .. Na de tijd snurken geblazen 

ik herken je verhaal!!

Mijn hond is nu bijna anderhalf en loopt weer heerlijk los, luistert en geniet en ....dat had ik een half jaar geleden nooit durven dromen dus houd moed.

probleem is dat je een heerlijke adhd hond hebt :-) en dat niet rennen maakt ook een opbouw van energie bij haar los die ze niet kwijt kan, je komt in een cirkeltje. Wij hebben met dat weglopen en niet luisteren weer stappen terug gedaan naar aanlijnen, oefenen met lange longeerlijn op rustige momenten en veel, heel veel belonen! langzaam merkte we meer aandacht en toen een stuk hei opgezocht wat omheind is en op rare tijden als het rustig was voor het eerst weer los. Elke keer komen uitermate beloond en langzaam kwam vertrouwen weer terug. onderschat de puberteit ook niet hoor!! ik ben wel weer op cursus gegaan, heel moeilijk en druk maar het hielp wel toen ik doorzette, en ben nu echt blij dat toch gedaan te hebben. En geloof me, het was een uitdaging hoor.

oh ja, hersenwerkjes gaven ook veel voldoening. Laat je niet gek maken en zet door en blijf oefenen. Het komt echt goed hoor! 

Ik begrijp je reactie helemaal Eliane vandaar mijn oplossing, eerst met voer in de handen. Dit is een tussenoplossing en vanuit daar kun je verder met de oplossing van jou.

Rust is een gedrag wat niet veel honden kennen. Honden staan zomaar "aan" alleen die uit knop die moeten we erin programmeren. En de oplossing die ik geef kun je hiervoor gebruiken.  

" Jen & Daya - Daya is ook een boxer zie ik! Fijn dat het herkenbaar is. Soms lijkt het wel of iedereen rustige honden heeft en dan twijfel je wel eens of je het wel goed doet. Houd je de lange lijn trouwens altijd vast of laat je hem ook weleens gewoon slepen? Dat doe ik weleens en dan heb ik tenminste het idee dat ik er op kan stappen als ze ervandoor gaat. Ik probeer inderdaad ook op rustige tijden te lopen, ga niet op een zonnige zondag hier op de heide lopen want dan lijkt het wel Disneyland, maar ik vind het ook vervelend dat als er bijna niemand is, ze niet gewoon lekker ontspannen kan struinen maar zo ontzettend attent is (je kent het wel, continue de diepe frons!) of ze soms in de verte een hond ziet! Daar word ik zelf gestrest van en zelf loop ik ook constant te turen. Maar ben blij te horen dat er hoop is Nog twee jaartjes wachten alleen :( "

Kyra

Ooh, maar dat gevoel ken ik helemaal. Vooral als je dan ook nog allerlei (goedbedoelde) adviezen krijgt als je staat te stuntelen. Ik schaamde me soms kapot als ik weer eens met mijn hoofd tegen een lantaarnpaal aan liep (omdat ze zo nodig naar dat ene hondje aan de overkant wou). 

Ze keek ook altijd of er mensen aan de overkant liepen. Wie weet heeft diegene wel een hond bij zich!  

Wat mij ook opviel, en nu nog is dat als ik zenuwachtig wordt, dat zij het ook wordt. Als ik denk: "Ooh nee, een hond in de verte, ik hoop dat ze zich gedraagt!" Dan juist.. gaat het bijna altijd fout.

Ik heb hier ooit gelezen om je voetstappen bij de houden in gedachte; links, rechts, links, rechts of nummerborden te lezen. Moet zeggen dat dat toen ontzettend hielp om zelf niet zo gestrest te raken. 

Ik heb wel cursus gevolgd, maar daar werd ze nog drukker van en ze moest dan anderhalve dag bijkomen. Uiteindelijk ben ik daar maar weggegaan, omdat het gewoon niet werkte. Één keer moesten we een kunstje uitvoeren (in één week leren). Ik koos voor "poot" omdat ze dat thuis en in de omgeving heel makkelijk deed en al goed kon.

Ieder deed zijn kunstje.. En die van mij.. ging wild rondjes om mij heen rennen (totaal overprikkeld en niet meer bereikbaar) om vervolgens op haar gat te gaan zitten om naar de agility les te kijken (een veld verderop). 

Kreeg toen een beetje het gevoel dat ze daar dachten dat ik niets ondernam met onze hond.  Heb daar gewoon staan janken, als een klein kind.  En toen luisterde ze opeens keurig hahaha!  Overigens was het geen slechte hondenschool, alles ging op de positieve manier. 

Over de lijn; in het begin liepen wij met een lange (vaste) lijn van ongeveer 15 meter en die liet ik wel eens slepen. Maar dat bleef dan overal achter hangen. Nu lopen we standaard met een flexilijn, met band van 8 meter aan haar tuig (vond ik makkelijker, maar dat is persoonlijk..niet iedereen is er fan van). Aan haar tuig zit dan ook nog een korthouder. 

En nee, je bent echt niet de enige (verre van).

Nu ik weer in de duinen kan komen (op een ietwat drukkere dag), zie ik regelmatig mensen met dezelfde problemen als wij toen hadden. 

nou dan meld ik me ook maar even met mijn stresspuber.
op het moment wandelen we 2 rondjes van 5 minuten en dan s avonds met een van mijn andere honden een klein half uur waarbij ik heel hard mijn best doen om prikkels te vermijden, dus een open grasveld en dus alles overzichtelijk is, ik kan uitwijken naar 2 kanten.
deze wandeling eis ik alleen niet vooruitgesleurd te worden en verder niks, de hij en mijn andere hond lopen te stoeien (daar gaat mijn principe, geen gekloot aan de lijn) en ren ik maar achter hun aan. en na een kleine 10 minuten is hij het ook wel weer zat en gaat dan rustig snuffelen (ondertussen bid ik dan verder dat niks en niemand hem uit deze "concentratie" haalt)
en dan doen we thuis wat simpele oefeningen waarin weer rust het key-woord is, dus makkelijke kunstjes voor hem.
heel saai voor hem (en mij) maar ik moet zeggen dat hij het niet zo erg lijt te vinden.

je begrijpt dus dat ik jullie uur per dag nog best veel vind als jouw hond ook zoveel prikkels opneemt.

bankje zitten is misschien iets voor ons voor volgende week of over 3. daar zijn wij helemaal nog niet aan toe om buiten rust oefeningen te doen, eerst dat ze binnenshuis maar goed lukken.

Hier geen boxer, maar toch een heel herkenbaar verhaal .

Af en toe zeer frustrerend. 

Hier gaat het inmiddels redelijk goed (ok met honden op grote afstand, maar toch).

Bij yara ga ik vooral voor rust en regelmaat. Niet teveel 'spannende' dingen achter elkaar. 

Dus hier hou ik rekening met visite,cursussen, andere wandelingen als anders enzovoort.

Verder speur ik met haar en doe ik cursussen waar juist de rust belangrijk is. 

Op het moment bijvoorbeeld cirkeltraining en hiervoor abc training. 

Dit allemaal ook nog eens prive, dus dat scheelt enorm. 

Heeft ons (mij!) echt geholpen. 

Ook heb ik eigenlijk automatisch ogen in mijn achterhoofd gekregen, dus het opletten staat bij mij niet meer gelijk aan niet ontspannen lopen. Dit gaat volledig automatisch. 

Mijn doel is wel anders, want ik ga juist niet voor het loslopen en spelen met andere honden. 

Maar de ontspannen wandelingen is wel ook mijn doel geweest. 

En zo te horen heb je al mazzel dat je zelf een rustig persoon bent, want dat ben ik absoluut niet. Dus ik heb vooral strijd met mezelf

Dat is boxer, een vriendje zo leuk vinden, dat je de baas niet meer hoort.

Boxers hebben ook heel veel energie, die moet er toch uit.

Ik zou gaan fietsen, haar zo flink moe maken en daarna naar de hei. Gewoon los en 1000x bij je roepen en voertjes geven, braaf, goed zo.

Denk als ze die energie kwijt is en je haar weer loslaat, je al een heel andere hond hebt.

Jonge boxers krijg je niet zo maar rustig. Zo zijn ze en dat maakt ze ook zo leuk. 

Normaal ben ik ook voor rust, rust en ontspanning, maar een jonge boxer vind ik een ander verhaal.

Mijn ouders fokten ze, ben er mee opgegroeid.

Een boxer heeft veel energie. Thuis rust in bouwen. Buiten eerst even fietsen, om zo de enerfie eruit te krijgen.

Dan een snuffel wandeling, spelen met andere honden. Lekker dat koppie leeg wandelen.

Ja wel mee eens...

ik heb hier nu een opvanger, een behoorlijk actieve puber. heeft wat beweging etc nodig...maar hij is ook zeer stressig en onrustig, dus die loopt ook aan de riem nu, en kort.. wandelingen van 1 tot 2 uur max...en verder niks...niet meer los, niet meer bij honden..hij is daar totaal niet bij gebaat nu, overal "moet hij iets mee" en zo, gaat het stukken beter...je ziet zijn stress wegzakken...

dus inderdaad, die leuke hei, is echt niet altijd beter dan de saaie rondes aan de riem 

  ik had deze willen quoten, ging even niet goed...

" Dat is boxer, een vriendje zo leuk vinden, dat je de baas niet meer hoort.
Boxers hebben ook heel veel energie, die moet er toch uit.
Ik zou gaan fietsen, haar zo flink moe maken en daarna naar de hei. Gewoon los en 1000x bij je roepen en voertjes geven, braaf, goed zo.
Denk als ze die energie kwijt is en je haar weer loslaat, je al een heel andere hond hebt.
Jonge boxers krijg je niet zo maar rustig. Zo zijn ze en dat maakt ze ook zo leuk.  "

Suzanne en Luca

 Helaas is mijn ervaring dat het vrijwel onmogelijk is haar echt uit te putten, ze kan wel moe zijn op een gegeven  moment, maar dat wil niet zeggen dat ze dan niet wild met andere honden gaat spelen, ze weet echt van geen ophouden, totdat de andere honden het echt beu zijn en beginnen te snauwen. 

En met het bij me roepen wanneer los gaat het op een gegeven moment toch mis, vroeg of laat komt er een hond in de buurt, dat is hier in Nederland nu eenmaal onvermijdelijk en dan heb ik het gevoel dat mijn eerdere 100 x succes in een klap ongedaan worden want ze is dan weg en luistert dan absoluut niet meer. 

Gelukkig is het niet zo dat ze vervelend wordt als ze haar energie niet kwijtraakt, thuis is ze altijd rustig en heel lief, dus eigenlijk zit het meer in mijn hoofd dat ze nu eenmaal lang moest wandelen.  Ik ga het dus toch maar proberen met rustig handelen.

Ik zou de wandelingen korter maken en eventueel een paar keer vaker, als ze rust is teruggekeerd weer opbouwen

Heb je een veldje in de buurt waar je (aan een lange lijn) het loslopen kan oefenen? Ook dat weer niet te lang doen

Haar emmer zit nu te snel vol en dat moet je voorkomen (link van Esther)

Volgens mij zijn boxers ook later volwassen dan andere honden   

Moe maken? Gaan fietsen?

Een hond heeft een veel betere conditie dan de mens. En bij fietsen heeft een hond zelf geen controle over hoe snel en hoe lang....

Plus als je met een hond gaat fietsen en lopen maak je hun conditie alleen maar nog beter dan het daarvoor al was.

En een boxer is al een duracell konijn 

Voor jullie beide is het misschien handig de kalmte op te zoeken

Ik denk dat ze wel moe is, maar niet weet hoe ze haar rust moet pakken

3x zo ver lopen wil niet automatisch zeggen dat ze dan 3x zo moe zijn

 Het gaat ook niet om uitputten, het is gewoon lekker om te kunnen rennen, iets met die energie te doen. 

Net als jonge kinderen het gewoon prettig vinden even de benen te strekken, even iets met die energie te doen.

Als ze met een hond speelt en je ziet dat ze te ver gaat, ingrijpen. Zo leer jij haar waar de grenzen liggen. Zij heeft geen idee en een boxer wilt altijd blijven spelen, lang leven de lol. Jij zal haar dood haar weg te halen als ze te ver gaat, moeten laten zie , dat je dat gedrag niet accepteerd. Niet boos worden, niets zeggen, het aanlijnen op dat moment en weg halen, daar leert ze van.

Dat ze een keer op de zoveel niet luisterd, jonge boxer, heb geduld. Zo herken ik ze echt van onze boxers. Toen ze rond de 3 jaar waren, toen hoorde ze ons wel altijd als we ze riepen. Tot die tijd, gebeurd het gewoon zo nu en dan.

Ze is nog jong, op dat moment hoort ze je echt even niet. Geen onwil, niet stout, maar gewoon boxer.

Probeer naar haar toe te lopen, niet boos of vraag of de andere eigenaar even wilt helpen en zijn hond pakken, dan kan jij haar wellicht pakken. 

Anders wacht je op het moment dat ze naar je kijkt en je wel hoort.

Een jonge boxer die lekker kan rennen en met andere honden kan stoeien, dan krijg je een boxer die lekker in zn vel zit.

Ik had dit zelf kunnen schrijven, zo'n 6 jaar geleden. Dobby is nu 7 jaar en 8 maanden, dus dat komt wel ongeveer overeen qua leeftijd.


Dobby heeft het hypere altijd gehad. En tja, alles is interessant, zittende vogels, mensen (je zal maar eens aandacht krijgen), vliegende vogels, waaiend papier en plastic, spetterende vogels, scootmobielen, vogels die geluid maken...

Eerlijk? Ondanks heel veel trainen op het rustig de deur uit gaan en gewoon in een ruk terug naar huis lopen als hij begon te hyperen, is het er eigenlijk nooit beter op geworden. Sommige honden lijken wel gewoon iets in hun hoofd te mankeren, en dat is net zoiets als een adhd-er proberen te trainen dat ze stil moeten zitten. Ik hoop voor jou dat dat niet het geval is en dat je gewoon een jonge hond hebt, maar ik geef het maar even mee. Juist omdat er zo vaak gezegd wordt dat als het trainen niet lukt, het "altijd aan de baas ligt". Tja...