Hallo allemaal, 23 januari hebben wij Bigs opgehaald. Ontzettend lieve hond, hij is 6 maanden oud. Zijn baasjes waren niet meer in staat om voor hem te zorgen. Het ras weten wij niet precies, hij heeft veel weg van een amstaff/Stafford/pitbull. Hij vind het moeilijk om alleen te zijn en soms kickt er zoveel energie bij hem in dat hij veelste wild begint te spelen. Hij bijt dan ontzettend hard, net niet door. Als ik hem vastpak bij zijn nek, naar zijn plaats stuur, hem weg duw of een ander speeltje geef maakt hem dat niks uit en gaat hij gewoon Door. Heeft iemand hier ervaring mee? Hij begint zondag met cursus en ik hoop dat dat iets van verandering zal brengen want luisteren doet hij ook heel slecht. Bij zijn vorige baasjes had hij helemaal geen regels en was alles goed. Heeft iemand tips voor mij? We hebben sinds 3 dagen ook een kleine pitbull er bij van 8 weken. Spelen doen ze wel samen maar Bigs speelt afentoe te wild en hij snapt het niet als je zegt dat hij zachtjes moet zijn of rustig moet doen. #radeloos!
Ik had zelf nooit een puppy genomen aangezien je pas een paar weken een herplaatser in huis hebt die, zo blijkt uit je verhaal, nog niet stabiel is.
Cursus lijkt me een goed idee, ga je met de pup ook op cursus?
Hoe ziet een dag er bij jullie uit qua beweging, rust, enzovoorts?
Wauw...een pup en een herplaatser,ik bewonder je moed :-).
Hebben jullie ervaring met honden?nooit vastpakken bij de nek,is erg bedreigend.wat bedoel je met niet luisteren?hebben jullie hem al dingen aangeleerd?een hond kent niet zomaar mensentaal,dit moet je trainen.
Wat doen jullie zoal met de hond?en wie doet wat met elke hond apart?
Dat te wild spelen herken ik wel, hier ook zo een die graag begint te happen, bijna opdringerig. Het enige wat werkt is compleet negeren en als het blijft doorgaan wegduwen. Je zult ongetwijfeld te horen krijgen dat wegduwen zielig is en dat je zo niet met honden om moet gaan, maar dat is hier het enige wat werkt. Je kunt 't nog zo vaak vriendelijk aan hem vragen, stoppen doet het niet zomaar.
Zeker aangezien jullie hond bij zijn vorige eigenaar geen regels/structuur kreeg en ook geen grenzen opgelegd kreeg is het belangrijk dat hij nu moet weten wanneer het spelen écht te grof wordt.
Hier is het af en toe ook even een chaos (en wij hebben er maar één ). Vooral rustig blijven...
Een cursus is zeker aan te raden. Geef hem overdag ook iets te doen in huis; snoepjes zoeken, kong etc.
Lees dit even door,ik denk dat je er wel veel info uit kan halen.
Puppies, opgevoed door hun eigen soort, worden perfecte honden.
Wolven die wolvenpuppies opvoeden, leveren perfecte wolven af, voorbereid op een bestaan als ‘overlevers’. Wanneer mensen puppies opvoeden, raken ze in de problemen. Waarom?
Ten eerste gunnen wij de puppies geen natuurlijke opvoeding die ze wel zouden en moeten krijgen als ze waren grootgebracht door andere honden. Ten tweede verwachten wij van de hond dat hij onze mensenregels respecteert, regels die vaak voor de hond geen enkele betekenis hebben. Wij houden geen rekening met de leeftijd van de hond, noch met zijn ontwikkelingsfasen en mogelijkheden. Het resultaat is dat de hond er niet in slaagt te voldoen aan onze te hoge verwachtingen.
Puppies die opgroeien temidden van hun soortgenoten leren geleidelijk aan zelfcontrole te krijgen, iets dat ze nodig zullen hebben als volwassen honden. En ze leren dit heel goed! Als volwassen hond hebben zij alle zelfcontrole verworven die nodig is om te overleven. Wij moeten leren puppies op een dergelijk manier op te voeden, op een natuurlijke wijze, zoals zij zouden zijn opgevoed door andere honden vanaf de geboorte tot aan de volwassenheid.
De eerste en belangrijkste fout die wij als puppy eigenaren maken, is ons verwachtingspatroon en onze eisen naar de pup toe zo hoog te stellen dat de pup daaraan met geen mogelijkheid kan voldoen. In de natuur en daar waar honden op een natuurlijke wijze mogen opgroeien in een roedel, leren ze geleidelijk zichzelf te beheersen. Tot ze ongeveer 16-20 weken oud zijn, hebben zij een zogenaamde ‘puppy vergunning’. Zij dartelen met hun ‘puppy vergunning’ rond en zeggen: ‘Na-na-nanana, ik luister lekker toch niet, want ik heb een ‘puppy vergunning’. We zien vaak dat puppies misbruik maken van deze ‘puppy vergunning’. Ze pesten de volwassen honden en het is bijna alsof ze een boosaardige flonkering in hun ogen hebben. Gedurende deze periode laten de volwassen honden met ongelofelijk veel geduld de puppies hun gang gaan .
Wanneer de pups 16-20 weken oud zijn, loopt de vergunning zo ongeveer af. Nu moeten de pups geleidelijk aan leren zichzelf beter te beheersen en zich respectvoller te gedragen. De vele fouten en vergissingen worden hen nog steeds vergeven, want ze zijn per slot van rekening nog niet volwassen. De volwassenheid zal met de tijd en met de nodige ervaring op een natuurlijke wijze tot stand komen.
Het mag verwarrend lijken dat een pup slechts binnen enkele dagen van de ene ontwikkelingsfase naar de andere gaat, maar we moeten onthouden dat ze in minder dan twee jaar van een puppy opgroeien tot een volwassen hond. In vergelijk, mensen hebben 20 jaar nodig voor we onszelf volwassenen kunnen noemen en velen hebben zelfs meer tijd nodig.
Wanneer de puppy tijd eenmaal voorbij is, rond de 4 tot 4,5 maand, begint de periode van de puberteit. Deze bestaat uit verschillende fasen en duurt tot ongeveer het tweede levensjaar. Soms duurt het langer, soms korter. Jonge honden zijn zoals jonge mensen:
We moeten in gedachten houden dat honden sociale wezens zijn die moeten leren wat communicatie, correct gedrag en zelfcontrole inhoudt. En ze leren, beetje bij beetje, precies zoals mensen gedurende de kindertijd en de puberteit. Wie heeft er ooit een kind van vier of zes jaar gezien met zelfbeheersing? Wanneer een kind van die leeftijd buiten zinnen raakt, heeft het geen enkele zin met hem of haar op redelijke wijze te praten. Om te proberen hen iets te leren terwijl ze over hun toeren zijn, is hopeloos. We moeten hen eerst kalmeren, voordat we proberen ze iets te leren.
Wanneer hondeneigenaren naar een cursus komen met een jonge hond, ‘een zesjarige’, zal de hond gemakkelijk te opgewonden raken. Dit wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van nieuwe honden, mensen, een nieuwe plek, een nieuwe situatie etc. Tegelijkertijd verlangt de cursus dat de hond en de eigenaar een nauwgezet oefenprogramma volgen. Daarbij komt dat het programma veel te lang duurt voor een jonge hond. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de ‘zesjarige’ opgewonden wordt en zelfs over de toeren raakt. Vele hondeneigenaren stoppen met deze cursussen omdat hun honden impulsief en opgewonden zijn tijdens de cursus. Ze zijn niet ‘onhandelbaar’ zoals misschien tegen de eigenaren wordt gezegd, maar hun stress niveau is maximaal en het niveau van zelfcontrole minimaal. Natuurlijk! Ze zijn nog veel te jong om met dit soort situaties te kunnen omgaan. Het is gedoemd te mislukken.
Het gebruik van geweld of dwang om de hond te laten luisteren in zo’n situatie zal de boel niet verbeteren. Integendeel, als de hond al niet over zijn toeren is, dan wordt hij het wel wanneer we dwang gebruiken en onvriendelijk zijn. Het is niet onze taak om de eisen aan de jonge hond zo moeilijk te maken. Wanneer de hond een situatie niet aan kan, dan kan hij deze gewoon niet aan, punt uit. We kunnen voorkomen dat de hond over zijn toeren raakt door te leren hem en zijn emotionele stemmingen te observeren. We moeten leren te onderkennen dat de spanning aan het oplopen is; dit is het moment om te stoppen waarmee we bezig waren. We moeten dit doen vóór de hond het niveau van stress en opgewondenheid heeft bereikt waarin hij niet meer in staat is om te communiceren en te leren.
Voorkomen is het sleutelbegrip. Voorkom dat de hond gestrest raakt door:
De jonge hond is in een overgangsfase, er moet veel ontdekt en uitgeprobeerd worden. Laat de hond het allemaal ontdekken. Laat hem aan het leven ruiken, laat hem ontdekken hoe de dingen in elkaar steken. Het is helemaal onschuldig. We moeten grenzen stellen, maar zorg ervoor dat ze zo gesteld worden dat de hond geen gevangene is, zonder de vrijheid om actief te zijn en de dingen zelf uit te zoeken. Zou hij moeilijk, zogenaamd koppig of vervelend worden, dan komt dat niet omdat hij van plan was het leiderschap over te nemen, maar om te ontdekken en uit te zoeken hoe de dingen werken. De jonge hond probeert niet ‘de baas over ons te worden’, hij denkt er zelfs niet eens over na. Maar hij moet dingen uitzoeken om te zien welke soort reacties hij krijgt. Reageer beheerst! Het is voldoende dat u uw rug naar de hond toekeert en hem negeert, dit zegt meer dan duizend woorden. De rug toekeren en de opgroeiende hond negeren, is precies wat een volwassen hond zou doen.
Onder geen enkel beding mag u gewelddadig worden tegen de hond, vermijd agressief gedrag zoals het schudden aan het nekvel, het bij de kop pakken terwijl u hem in de ogen kijkt of andere wrede en angstaanjagende strafmethodes. Let op hoe zelfverzekerde, volwassen honden het doen en kopieer hun gedrag. Volwassen honden laten de jonge hond het weten, zonder gewelddadig te worden, ze keren hem de rug toe en lopen weg. Ze kunnen blaffen en een grom geven, maar nooit meer dan dat.
Gromt uw hond? Geweldig! Dit betekent dat hij hiervoor niet is gestraft en hij niet murw is gemaakt. De hond heeft een natuurlijk deel van zijn manier van communiceren behouden. Grommen is niet gevaarlijk, het is gewoon een manier om anderen te laten weten dat hij zich niet op zijn gemak voelt. Het is een afstandsvergrotend signaal, een waarschuwing, waar je naar moet luisteren.
Om zelfcontrole te leren, zal de jonge hond een leerproces moeten doorlopen. We kunnen hem helpen door enkele eisen aan onszelf te stellen:
We hebben ook nog andere hulpmiddelen, bijvoorbeeld de kalmerende signalen en het belonen van de hond voor goed gedrag, om er maar een paar te noemen. Op een dag zult u een volwassen hond hebben die weet hoe hij zich moet gedragen, die zelfcontrole heeft en die gewillig is samen te werken. Die dag zal komen wanneer u uw hond opvoedt met het stellen van geleidelijk hogere eisen die hij aankan. Houd er rekening mee dat uw hond tijd nodig heeft om op te groeien, precies zoals wij.
Bron: http://kynoblog.com/artikelen/de-puppy-en-de-jonge-hond-over-opgroeien
Duwen is niet persé zielig,maar in het geval van een druk,energiek,wellicht al overprikkeld hondje is 'terug' duwen juist meer een uitnodiging om door te gaan.Hij zal denken 'hé we spelen'
Tenzij jij bedoelt dat je hem zo hard moet duwen dat hij de halve kamer door vliegt maar dat denk/hoop ik niet.
Ik heb op onderstaand topic een heel artikel geschreven waar je mijn inziens ook wel nuttige info hebt ivm met alleen zijn.
http://www.hondenpage.com/hondenforum/207009/een-vraag-voor-de-mensen-die-geen-bench-gebruiken-.php
Wegsturen, bij het nekvel pakken, boos worden, zijn dikwijls de meest voor de hand liggende reacties. Maar in de opvoeding eigenlijk nutteloos, omdat deze handelingen je niet aan geven wat je graag wil. Namelijk een hond die luistert.
We vergeten soms in ons doen en opvoeden van onze hond dat ze geen mensentaal verstaan. Dus wordt je gedrag ook niet begrepen. Wat op zijn beurt dan soms ook weer aanzien wordt alsof de hond het vertikt om te luisteren.
Geduld, simpel en duidelijk maken wat je bedoeld.
Daarom dat het ook aangewezen is gekend te zijn met het natuurlijk gedrag van de hond en zijn lichaamstaal.
Spelen op zich is heel normaal voor een hond. Ons velletje is ook helemaal niet bestand tegen die tanden en de kracht van hun kaken.
Op zich is daar niets mis mee. Maar wat wel belangrijk is dat is de toestand waarin de hond zich bevindt. Want spelen is ok, maar de hond moet ook leren om rustig te worden wanneer dat gevraagd wordt. Langs de andere kant zijn het ook rassen die vrij stress gevoelig zijn. Dus soms kan de drukte hen te veel worden en loopt het wel gekende emmertje over.
Dus hier is voorkomen ook beter dan genezen.
Rust, kalmte en voorspelbaarheid is ook zeer belangrijk voor een hond. Een volwassen hond slaapt tussen de 14 à 18 uur per 24u. Zowel verdeeld over de dag als de nacht en in blokjes. Terwijl de mens zijn slaap in 1 keer neemt. De helft van die tijd hebben ze nodig voor hun diepe vaste slaap. En een pup slaapt nog meer.
Vandaar dat heel het laten en doen in evenwicht moet zijn. Anders kan dit zich ook uiten in het gedrag.
Het is daarom ook handig om de lichaams signalen te leren en te herkennen zodat je kan inspelen op wat de hond op dat moment nodig of net niet nodig heeft.
Op onderstaande links kan je hier al info vinden.
http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven
https://www.youtube.com/watch?v=ptgqVgtFEI4
Nou ja het komt er vooral op neer dat als een pup,jonge hond geen stop meer kent,niet meer reageert op negeren,dan is hij al ver voorbij zijn bedtime.
Dus een pup/jonge hond bij de nekvel pakken heb ik niet echt begrip voor,ik heb liever begrip voor hoe de hond zich op dat moment voelt,waarom hij niet kán stoppen en wat ik er aan kan doen om dit de volgende keer te gaan voorkomen.
Tsja, mij lijkt het ook een vreemde keuze om er een pup bij te nemen terwijl je nog een ongeleid projectiel hebt rondlopen in de vorm van een grote hond met een ferme drive, grote bijtkracht én die in de pubertijd is.........
Dit kun je niet onderschatten.
Houd in ieder geval snel op met in de nekvel grijpen en dergelijke; ten eerste leer je de hond daar niks mee, ten tweede maalt hij er blijkbaar niet om, maar vooral: het is, in dit geval, gevaarlijk.
Jouw hond zit in een situatie dat hij kan gaan besluiten dit niet te pikken van je en zal je dan bijten......
Begin dus met meer veiligheid inbouwen, ook voor de pup. Zorg dat hij niet in het opgefokte stadium komt.
Wordt hij te wild: direct elk spel, elke aandacht staken.
Wordt hij niet rustig? Time out geven in n andere ruimte, de gang of zo.
Totdat hij gekalmeerd is.
Verder hoop ik dat de cursus die je gaat volgen bij mensen is die bekend zijn met pitbull achtige rassen.
Dit gedrag herken ik heel erg bij Bigs. Verder is die heel lief en een echte knuffel kont. Mijn vriend heeft mij geleerd hem bij zijn nekvel te pakken aangezien zijn moeder dat ook deed zegt hij. We hebben de pup er bij genomen omdat Bigs moeilijk alleen kan zijn. Verder zijn ze wel heel lief samen. Hij likt de pup steeds schoon en de pup zoekt hem ook steeds op. We gaan met allebei op puppycursus ja en ze hebben allebei een eigen bench
We lopen trouwens erg veel met Bigs. 3x per dag 45 minuten en laten hem op het veld ook daarna uitrazen met een balletje. Thuis spelen we ook veel met hem met knuffels en trektouwen en balletjes en heeft hij veel botten.
De moederhond pakt een pup bij de nekvel met een heel andere motivatie,namelijk het in veiligheid brengen van de pup,niet om hem te waarschuwen of te straffen.
Ik wil geen spelbreker zijn...3 keer 45 minuten per dag uitrazen incl. met een balletje is best veel voor een jonge hond,zijn botten en kommen,gewrichten zijn nog niet goed volgroeid en uitgehard...
Met het afzetten en afremmen om de bal te gaan pakken,krijgen de gewrichten te harde klappen.
Maak wat meer ruimte voor rustige wandelingen waarbij hij veel mag snuffelen,zijn neus achterna,strooi wat kleine stukjes koek in het gras waar hij naar mag zoeken/snuffelen.
en hier zit denk ik al je probleem... Ik denk dat Bigs overprikkeld is van dat vele lopen en spelen en zich dan geen raadt meer met zichzelf weet. Probeer is een tijdje wat minder met hem te doen, bouw rust in en als hij door draait zet hem dan in zijn bench met een lekker botje en kijk of hij zo kalmeert
Neem aub een gt bij de hand, je hebt echt deskundig hulp nodig.
Iemand die bij je thuis de boel observeert en gericht advies gaat geven.
Je beide honden zijn net bij jou, alles is nieuw, ze hebben geen idee wat ze te wachten staat, dit geeft stres en onzekerheid.
Dat hij wild speelt, kan stress zijn. Bij de nekvel pakken is echt iets wat je nooit moet doen! Dit verergert de situatie!
Leg hem op een rustige plek, alleen en geef hem iets te kluiven.
En bel echt een goede gt!
Dat levert veel te veel stres op! Je hond zit vol adrenaline, kans op chronische stres!
Een jonge herplaatser die niet alleen kan zijn...de pup gaat dit echt niet oplossen...straks zit je met twee honden die niet alleen kunnen blijven...een pup neemt namelijk het gedrag over van de oudere hond...niet echt een weldoordachte beslissing die je genomen hebt maar je zit er nu wel mee natuurlijk... Heel goed dat je op cursus gaat, je kan daar meteen een heleboel handige tips krijgen en meteen aan de slag gaan thuis...Verder heb je hier al een heleboel 'leesvoer' aangeboden gekregen dus...even diep ademhalen, alles deftig bekijken en aan de slag...zullen een paar drukke dagen....weken...maanden worden maar als je echt wilt dan kom je er wel...even hier stoom afblazen kan ook wel eens helpen
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?