Waarde (be)kennen

Waarde (be)kennen

7 februari 2016

De discussie is fel. ‘De hond zit er prima bij!’, roept de hondenbezitter boos. ‘Dat is precies het probleem’, bijt diens buurman hem toe. ‘Hij zit. Meer kan hij niet. Het beest kan nauwelijks zijn kont keren in die bench. En uitlaten doe je niet, je laat hem enkel in de tuin om zich te ontlasten!’ Het gezicht van de hondenbezitter wordt nog roder. ‘Nou, deze hond krijgt anders beter voer dan de jouwe! En kijk eens naar zijn vacht, die glimt. Dit beest is ten minste gezond. Dat kun je van die oude krakkemik van jou niet zeggen! Moet je zien hoe die loopt...dat kan toch niet meer!’

Twee buren. Twee honden. Een uit de hand lopende ruzie.

Van discussie, waarbij men dichter tot elkaar of tot een betere situatie voor de honden komt, is geen sprake.

Hoe komt dat? Aan de feitelijke waarneming van deze buren lijkt weinig mis. Zit het knelpunt dan in kennis over wat een hond nodig heeft? Wellicht. Maar wat zeker ook een rol speelt en waar deze heren zich niet bewust van lijken, is dat ze elk een andere visie hebben op ‘goed houderschap’.

De gedachten die ze hebben over het houden van een hond en de waarden die ze daarbij hanteren zijn verschillend. En het zijn precies die twee visies en het gebrek aan zich daarop, die maakt dat ze elkaar niet naderen. Anders dan in een hoog oplopende ruzie.

Ja maar, denk je nu misschien. Logisch toch dat de buurman boos is! Die heeft gelijk! Of wellicht kun je je juist helemaal vinden in het commentaar op de oude hond die niet goed meer kan lopen. Dat is niet gek. We hebben namelijk allemaal onze waarden waar we aan hechten. Waar jij waarde aan hecht, zal bepalen met wie je het in het voorbeeld eens ben. Het bepaalt soms zelfs wát je waarneemt. Nog los van hoe je daar vervolgens tegenaan kijkt.

Als we kijken naar dierenwelzijn, kunnen we ons richten op gezondheid en functioneren. Dat is wat de hondenbezitter in het voorbeeld doet. Hij geeft zijn hond goed eten, medische zorg. Dús hij is een goede hondenbaas, kijkend door de bril die hij heeft opgezet.

De buurman echter, hecht aan de mogelijkheid voor de hond om natuurlijk gedrag te tonen, aan goede leefomstandigheden. Wat natuurlijk net zo hard nodig is voor welzijn van een dier. De derde invalshoek, affectieve staat, oftewel hoe de hond zich voelt en welke ervaringen hij doormaakt, komt in dit voorbeeld niet specifiek naar voren.

Terug naar de twee buren die als kemphanen tegenover elkaar staan. Hun ruzie is zo hoog opgelopen, omdat ze niet beseffen dat ze elk met een andere bril kijken. Ze denken over feiten te discussiëren. Terwijl ze niet beseffen dat ze door het miskennen van elkaars waarden, de ander niet in zijn waarde laten.

Waarde (be)kennen. De eigen bril even af zetten en kijken door de bril van de ander en vooral … van de honden… Het maakt de kans groter op een beter leven voor de betrokken honden. En op een betere burenrelatie.

Meer lezen over waarden en de invloed die die hebben op hoe we naar dierenwelzijn kijken?

http://actavetscand.biomedcentral.com/articles/10.1186/1751-0147-50-S1-S1

Geschreven door: 

Ir. Ineke R. van Herwijnen

Director at Hondenbescherming

Wat is een leven waard

wij mensen willen alles onder controle hebben, dieren zijn er in onze ogen blijkbaar speciaal voor ons, om opgegeten te worden, zich te laten bekijken in dierentuinen, als proefdier, als lastdier, als hulpdier...... als huisdier

dat dat dier maar 1 leven heeft, en het daarbij vaak verschrikkelijk moet lijden, alleen om ons ter diene te zijn, daar staan maar weinig mensen bij stil, het lijkt wel of dat niet zo interessant is. Waar halen wij eigenlijk vandaan dat we daar het recht toe hebben.

" Wat is een leven waard
 
wij mensen willen alles onder controle hebben, dieren zijn er in onze ogen blijkbaar speciaal voor ons, om opgegeten te worden, zich te laten bekijken in dierentuinen, als proefdier, als lastdier, als hulpdier...... als huisdier
 
dat dat dier maar 1 leven heeft, en het daarbij vaak verschrikkelijk moet lijden, alleen om ons ter diene te zijn, daar staan maar weinig mensen bij stil, het lijkt wel of dat niet zo interessant is. Waar halen wij eigenlijk vandaan dat we daar het recht toe hebben. "

Dobry

 Dat vroeg ik me al af toen ik nog een heel klein meisje was en dat doe ik nu nog

" Wat is een leven waard
 
wij mensen willen alles onder controle hebben, dieren zijn er in onze ogen blijkbaar speciaal voor ons, om opgegeten te worden, zich te laten bekijken in dierentuinen, als proefdier, als lastdier, als hulpdier...... als huisdier
 
dat dat dier maar 1 leven heeft, en het daarbij vaak verschrikkelijk moet lijden, alleen om ons ter diene te zijn, daar staan maar weinig mensen bij stil, het lijkt wel of dat niet zo interessant is. Waar halen wij eigenlijk vandaan dat we daar het recht toe hebben. "

Dobry

 Heel mooi gezegd