Dirk en kinderen.... Opzoek naar GT... goed opweg

Nou vandaag is weer dat vriendje geweest en deze x was zijn broertje van 1,5 ook mee ( met moeder)

Eerst had moeder hem opgetild en Dirk reageerde gelijk blij dat hij ze weer zag. Toen hij het broertje zag, deed hij zijn oortjes plat en ging hij in zelf in zijn bench.

Wij zijn doorgelopen naar de kamer en ik heb de deur op een kiertje gezet.

Na 10 minuten kwam Dirk binnen en ging in zijn mand op zijn botje kluiven.

Ik ben zo trots op mijn mannetje

Goed zeg! 

Wauw echt goed nieuws! Het lijkt dus goed te gaan zolang hij z'n rust kan pakken en alleen gelaten wordt. 

Hopelijk wordt hij steeds relaxter na een paar van zulke positieve situaties. Goed gedaan van jullie allebei 

Fijn dat het goed gegaan is !

De keren dat het mis ging zat hij ook niet in de bench. Waarom denk je dat het nu wel goed gaat?

(gewoon een objectieve vraag hoor)

toen het thuis mis ging zat hij in de bench en in dat restaurant vast aan de lijn.

Op advies van die GT moest ik hem niet opsluiten en hem zelf de keus geven.

Tot nu gaat dat prima

 Zoals de situatie in het restaurant heeft hij los van de lijn misschien het gevoel weg te kunnen, niet tot een confrontatie gedwongen te worden. Ga je dat aandurven de volgende keer?

Toch best een spannend momentje, lijkt me.

nee, ik zoek dat niet op. Kinderen zijn onbetrouwbaar en ik wil geen risico nemen.

Maar dit geeft mij wel goede hoop dat er gewoon kinderen bij mij thuis kunnen komen.

en na een tijdje als het zo goed blijft gaan, dan kan ik altijd een strandtent proberen, als dat zo uit komt. Maar mijn streven is dat het thuis weer goed gaat

Heb even meegelezen, fijn dat je vooruitgang ziet, maar...soms gaat een hond nu eenmaal niet samen met kinderen, hoe hard je ook wilt... Mijn vorige hond was een franse bull, een ongelooflijk lief beest waar onze drie kinderen dol op waren. Was afkomstig van goede fokker, ging echt overal mee naartoe en we gingen regelmatig naar de hondenschool...alles volgens het boekje dus... Toen hij ongeveer een jaar oud was hadden we een peutertje van twee op bezoek, ik weet nog dat de hond enorm zenuwachtig was...kwijlen, ronddraaien...en toen ineens wou hij uit het niets naar dat ukje happen... De 'incidenten' volgden elkaar op, mijn maatje werd doodnerveus van kleine kinderen...zomaar...op school werd er extra attentie aan gegeven...maar het lukte ons niet om zijn gedrag naar vreemde kinderen te doorbreken....echt alles hebben we uit de kast gehaald...heb hier wel ergens enkele topics geopend waar ik mijn frustratie uitschreeuwde...Voor ons de dikste vriend maar naar kinderen werd hij woest en onbetrouwbaar. na een voorval op vakantie op een camping ( en geloof mij...ik kon het niet voorkomen al had ik vier armen en ogen gehad...) hadden we het besluit genomen om een muilband aan te schaffen en zonder kwam ie de straat niet meer op... Kinderen zijn onbesuisd in hun handelingen, ouders soms veel te laks...dus moet je in elke situatie het 'gevaar' een stapje voor zijn...vermoeiend hé.... Ik wens jullie veel succes en duim dat het jullie wel lukken mag