5 jaar samen

Lieve Vasco,

Augustus 2010 ik weet het nog heel goed. Ik moest een proefdagje meedraaien op het asiel. Toen het tijd was om met de honden te wandelen gingen we jou uitlaten, beter gezegd we hebben je kennel open gezet en liepen zelf rustig naar het veld jij liep er namelijk altijd zelf heen. Het was liefde op het eerste gezicht, ik voelde direct een klik met jou. Op je kennel stond vermeld '' ik ben een pension hond, ik heb al een baasje''. Er zat een kans in dat je al weer naar huis was als ik zou komen stage lopen. Maar fijn dat je een baasje had.

Toen begon mijn stage, je was er nog en ik kwam er achter waarom. Jouw ondertussen oude baasje zat ook in een ''kennel'' het grote verschil was dat jij tenminste vrijheid had, wandelen en spelen op het veld. Jouw baasje had dit niet, eigen schuld.

Wandelen met jou was een hele opgaaf,  velen deden ook je kennel open en lieten je naar het veld rennen. Ik was een van de eigenwijzen die met jou ging wandelen. En dat was geweldig, rennen door modder en water, wandelen door sneeuw, schrap zetten omdat er een shih tzu aan komt en jij duikt in elkaar, het gedachten lezen als we jou weer in de kennel wouden doen gewoon heel hard wegrennen en niet meer komen. Spelen met tennisballen was je favoriete bezigheid, helaas heb je er eentje kapot gemaakt en ingeslikt en gelukkig weer uitgepoept dus daar kreeg je een verbod op. En zo heb je nog meer typische Vasco acties gehad.

Oktober 2010 werd duidelijk dat je niet belangrijk was voor je oude baas. Hij was vrijgelaten uit zijn kennel maar liet jou opgesloten zitten. Je werd een asielhond, eentje die nog wel eens moeilijk te herplaatsen kon worden. Ondertussen heb ik papa en mama de oren van de kop gekletst over jou, ze werden elke maandag en vrijdag gek want dan had ik stage. Maar er komt geen 2e hond bij was altijd het antwoord.

Vrij snel was er belangstelling voor jou, je zou op zaterdag weg gaan. Wat was het een dubbel gevoel een eigen huis is wat je verdiende, maar ik zou je niet meer zien. Jou baasjes konden niet wachten en kwamen op vrijdag, wat een lieve mensen en van mij mocht je mee. Ik had er niks over te zeggen maar was toch blij dat ik jou nieuwe baasjes gezien heb. Maandag, geen goede morgen in de kantine maar Vasco is terug!! Blij omdat ik je dan weer zie, verdrietig omdat je weer in het asiel zit. Je had gegromd nadat ze je hadden gedoucht en ging met je kop op de vensterbank liggen piepen net zo lang tot je naar buiten mocht. Het was toch geen combinatie, je was geen geschikte huishond.

Weer was je in het asiel. Gelukkig werd je goed verzorgd en vond je het asiel leven wel prima. Wandelen en spelen, elke dag voer, koekjes e.d. je had het slechter kunnen hebben. Weer werd je geplaatst, dit was ook maar een paar dagen. Je trekt de verkeerde baasjes aan, je ''nieuwe'' baasje werd opgepakt en jij in beslag genomen. Gelukkig mocht je terug naar ons asiel, je hebt de mensen van de dierenambulance zo ongeveer naar binnen gesleurd van blijdschap.

Papa en mama werden nog steeds gek van mijn gezeur, maar ach een keertje kijken kon geen kwaad. Papa vond jou lelijk, tja schoonheid zit bij jou echt van binnen en mama vond jou eng. En je kent mij, ik kan goed zeuren. Je mocht een weekendje mee, maar daarna moest je terug. Eerst een paar keer getest met Uvaya, daar moest je dan wel mee kunnen opschieten. Gelukkig ging het acceptabel en zijn jullie uiteindelijk vriendjes geworden.

Je kwam een weekend logeren wat was ik blij. Een grote bench, die nu nog steeds kapot is. Dat vond je maar niks, maar ach het was voor een weekend. Jij hebt het voor elkaar gekregen dat papa toch verliefd op jou werd. Je moest nog een weekje terug en toen kwam je definitief bij ons wonen. Binnen liggen was niet jou ding dus voor jou was het fijn dat je op de boerderij kwam, je kon mensen afschrikken en heerlijk los lopen. Je had je eigen hok waar je alleen in ging liggen als het regende. Meerdere malen hebben we je in de sneeuw op je kussen zien liggen, waar jij lag was het ontdooit.

Na 1,5 jaar besloot je dat binnen in de kennel liggen ook wel fijn was. Daar had je een mand, kussens en dekens die ook overal buiten lagen want ja die nam je gewoon mee. Nog 3 jaar heb je in de kennel gewoond. Toen ging ik verhuizen, niemand had verwacht dat je een huishond kon worden na 4,5 jaar boerderij. Maar je doet het perfect en volgens mij vind je het wel heerlijk. Lekker warm liggen, een eigen slaapkamer, veel koekjes, liefde en zelfs een kat als vriendje. Zelfs mij heb je hiermee verbaasd, bij papa en mama kon je ze wel opeten als je ze zag.

In de 5 jaar dat je bij mij woont hebben we zo veel leuke dingen meegemaakt. Zelfs ik had niet verwacht dat je een huishond zou worden. Elke dag wandelen we nu mooie rondjes. Je mag regelmatig los lopen of aan de lange lijn, jammer genoeg mag je van de DA niet meer achter ballen aan rennen. Maar ach ik ben gek genoeg om samen met jou door de modder te rennen dus plezier hebben we genoeg. Je hebt nog steeds punten van aandacht, bent nog steeds berensterk, eigenwijs en prettig gestoord. Ook kun je geweldig intelligent kijken. Als je aandacht wilt mep je gewoon met je poot. Mensen vinden je eng en geweldig, maar bij papa en mama thuis missen ze je wel.

Lieve Vasco, ik weet dat het niet realistisch is om nog 5 jaar te wensen want volgende maand word je al weer 10. Maar elke dag met jou is geweldig. Wat ben ik trots op jou dat je de 5 jaar bij mij gehaald hebt, dat was mijn doel toen ik je mee nam. Nu heb je het grootste deel van je leven 1 vaste baas gehad, je moet nog regelmatig naar het asiel alleen omdat ik daar ben blijven hangen. Dit vind je geweldig, je trekt mij dan bijna omver zo blij ben je dat je naar binnen mag.

Lieve Vasco je bent geweldig. Nu op naar je 10e verjaardag, en ach we gaan kijken hoe ver we komen met de volgende 5 jaar.

Wat een geweldig mooi en liefdevol verhaal! Nog heel veel geluk samen!

Wat een prachtig verhaal! 

Lieve Vasco, op naar de volgende 5 jaar! 

Uit het hart geschreven! Gefeliciteerd en nog heel veel mooie jaren samen 

Ach wat een lief verhaal, dat jullie nog heel lang van elkaar mogen genieten 

Dank je allemaal. Is beetje lang verhaal geworden.

Maar ben nog steeds helemaal verliefd op hem en kan al gaan huilen bij idee dat ik weet dat er ooit een afscheid komt. Maar we gaan kijken hoe ver we komen met onze nieuwe 5 jaar :)

Ik ben helemaal ontroerd, en lees dit met tranen. Wat een geluk hebben jullie met elkaar. 

Ik gun jullie nog minstens10 jaar!

Jeetje wat een prachtig mooi verhaal. Wat heeft Vasco een pracht leven bij jou gekregen.

Heel mooi geschreven en nog vele jaren samen!

Mooi verhaal

ik wens jullie nog heeeeel veel jaren samen!

Het kippenvel loopt over mijn lijf........wat heeft deze schat geluk gehad !!!!!!!!!!!

Dit is met recht .....in de gouden mand terecht komen.......Vasco met alle pech die je gehad hebt is dat dubbel verdient.

Ik zeg toch...op naar  de volgende 5 jaar......genoeg honden worden 15 of ouder.

Maar iedere dag zo te mogen leven met elkaar is er één.

Dat er nog heeeeel veeeeeeel gelukkige dagen mogen komen met/voor Vasco !!!!!!!!!!!

Wat een mooi verhaal, wat heeft Vasco geluk gehad dat hij jou en je ouders als nieuwe baasjes kreeg.

Ik hoop ook dat je nog lang van hem kunt genieten 

Nogmaals dank je allemaal :)

We gaan ons best doen om nog zo lang mogelijk samen te genieten. Geloof alleen dat ik hem vandaag bijna misselijk voer in lekkere dingen *oeps*

En door Vasco zijn mijn ouders gaan beseffen dat een asielhond niet altijd negatief is. Voorheen stonden ze er niet voor open, maar als hun hond komt te overlijden dan nemen ze waarschijnlijk toch een hond uit asiel die lekker los op de boerderij mag lopen.

Dat jullie nog maar heel lang mogen genieten van elkaar

Heel mooi verhaal. Wat een mooi beestje.  Hoop echt dat jullie nog heel lang bij elkaar mogen blijven.

Wat een mooi verhaal,zoveel liefde voor Vasco,geniet van elkaar de komende jaren.

Wat mooi....