Omgang valt en staat met goed contact

Veel te vaak zie ik dat hondenbazen het niet altijd een plezier vinden om met hun  dier te wandelen. En heel vaak blijkt dat er een probleem is tijdens het loslopen, juist in hondenlosloopgebieden. De dieren komen niet als ze worden geroepen, ze gaan hun eigen gang en zijn afgeleid als ze ook maar een andere hond, kat, kind of volwassene in de verte aan zien komen. Hoe kan dat nu? Gewoon omdat ze al dat andere spannender vinden dan de baas. Er is dus op dergelijke momenten geen contact genoeg tussen hond en baas. En dat, terwijl juist die baas altijd en overal zijn uiterste best doet om het de hond zo plezierig mogelijk te maken. Waarschijnlijk is dat de oorzaak van het probleem. Veel mensen denken dat, zodra de hond ook maar ietsje aandacht van hen vraagt, zij dit direct moeten beantwoorden. En als hij iets goeds uit zichzelf lijkt te  doen moet de baas direct reageren en belonen. Nu ben ik  de eerste die het hiermee eens is, maar het mag nooit  te pas en te onpas gebeuren. Die hond moet niet de ervaring hebben dat de baas een 'heel etmaal' op hem aan het letten is. Want als de baas op hem let, hoeft hij niet op de baas te letten. Dat is dan niet meer spannend. Een goed contact betekent niet, dat er op een opdringerige manier aandacht aan elkaar moet worden besteed. Vrijheid geven is ook een prima  manier van contact hebben. In ons geval moet de hond en oogje in het zeil houden met betrekking tot de baas. En dat honden dit geweldig vinden, daarvan heb ik het bewijs.  Als het contact goed is, tel maar eens over een afstand van 100 meter, hoe vaak jouw hond achterom kijkt om te kijken of je er aan komt. En zo niet, dan stijgt zijn spanning en komt hij achter jou aangerend.  Zijn beloning is dat hij jou heeft teruggevonden.

Precies dit! 

Heel vaak is het toch zo dat er gewandeld wordt omdat de hond plast en moet poepen, en er weinig of niet gespeeld wordt tijdens de wandeling, hoe vaak ik eigenaars tegen kom met hun mobiel of smartphone in hun handen zie, en totaal geen aandacht voor hun viervoeter heeft...........

Ik wist dat die titel van jou moest zijn, mooi opgeschreven weer

Zonet schreef ik in een ander topic over Lola mijn eerste herplaatser, en het eerste oogcontact dat ze buiten met me maakte om aan te geven dat we beter naar de overkant konden gaan. Ze ging stokstijf staan, bewoog haar ogen van mij naar de overkant van de straat en ik snapte het gelukkig. Was zelf ook al aan het overleggen of we niet beter konden oversteken aangezien een kleine buurhond op ons afkwam lopen.

Daar gaat natuurlijk wel wat aan vooraf, zowel binnen als buiten moet je als mens bewijzen dat je geintresseerd bent in je hond, dat je te vertrouwen bent. En gewoontes. Wij gingen gewoon steeds als er een andere hond aankwam of mens, fietser, afstand maken. Dat werd op de duur een gewoonte, veel mensen vonden dit ook heel prettig. Daar hoef je dan eigenlijk geen grote beloningen voor te geven, ik strooide af en toe wat snoepjes om te ontspannen. Maar ik heb nooit met een piepstem zoals ik af en toe om me heen hoor een hond beloond. Vind het zelf nogal raar klinken en het lijkt me dat de hond daar zelf misschien juist opgewonden van wordt en onzeker door dat vreemde gepiep. Liever gewoon rustig een "goedzo" voor mijn gevoel. En gewone dingen ga je natuurlijk niet meer belonen.

Maar Jenna is dan buiten weer een ander verhaal, ik heb zo langzaam aan wel het gevoel dat ik een goede band met haar heb, maar die zou niet komen als ze iets heel interessants in haar neus heeft zoals een wildgeurtje dat MOET ze dan onderzoeken. Zij vindt mij dan absoluut oninteressant. Zij gaat dus alleen heel gedoseerd los, en alleen als ik het overzicht heb en ik merk dat haar aandacht nog op mij ligt, anders gaat ze aan de lange lijn tijdens een wandeling die eigenlijk losloopwandeling had moeten zijn.

" Heel vaak is het toch zo dat er gewandeld wordt omdat de hond plast en moet poepen, en er weinig of niet gespeeld wordt tijdens de wandeling, hoe vaak ik eigenaars tegen kom met hun mobiel of smartphone in hun handen zie, en totaal geen aandacht voor hun viervoeter heeft........... "

Willemijn, baasje van Bamse......en Ogin

 In mijn omgeving zie ik dat ook vaak, heel treurig dit.

Vaak zijn het ook nog eens honden die juist een hoog energieniveau hebben. En maar trekken aan die lijn, en het baasje maar terug sjorren aan de hond. In mijn ogen weer een gemiste kans om een goede band op te bouwen of te koesteren. 

.... Of de hond staat na een snuffelrondje alweer een stukje verder op het pad op jou te wachten.....

Heel mooi geschreven, mijn hond kijkt ook vaak om of ik er aan kom maar er zijn ook zat momenten dat ze niet wilt komen. Vandaag ook 2 x. Heel vervelend. Zeker als je weinig tijd hebt. Bij mij in de buurt kan ik haar al niet meer loslaten en moet een stukje rijden om haar toch veilig los te kunnen laten los lopen. Ze is bijna 2 en wijt het maar aan puber gedrag en blijf trainen. Ze doet het aan de lijn geweldig maar zodra ze los is :-( Betrap me zelf wel eens op  het gedrag wat de ts beschrijft. Ga daar toch eens op letten.

"Goed contact" kan op verschillende manieren ingevuld worden.

Voor mij betekent het vooral een sterke, diep emotionele band hebben met elkaar, en draait het niet zo zeer om gehoorzaamheid of volgzaamheid.

Ik heb ervoor gekozen om m'n honden op te voeden tot zelfzekere en zelfbewuste dieren, die stevig met de voeten op de grond staan (letterlijk en figuurlijk). Dus ja, ze kiezen ook hun eigen weg, en dat is prima. Ik verlang niet dat ze de hele tijd op m'n goedkeuring staan te wachten. En ze kiezen zelf ook weer om terug samen te komen, en dat is helemaal geweldig.

Aanhankelijk zijn qua vriendschap, maar onafhankelijk zijn qua denken, ik hou daar gewoon van… da's voor mij "goed contact".

Volledig mee eens, Bert.

Al 20 jaar spreken mensen me op straat aan met de vraag hoe het komt dat mijn dieren zo goed naar me luisteren. Ook loopsheid maakt geen verschil uit.

Als ik dan het antwoord geef dat ik mijn dieren helemaal niks opdring, maar dat we gewoon een onbreekbare band hebben, dan voelen ze zich vaak persoonlijk aangevallen.

Heel jammer voor de hond, denk ik dan, want als er ego's aan te pas komen, staan mensen niet meer open voor eventuele tips.

Maar dankzij die situaties met anderen en hun dier zag ik uiteindelijk wel in dat ik blijkbaar iets goed deed, want ik vond de band tussen mijn dieren en mezelf altijd heel vanzelfsprekend. Niet dus.

" Voor mij betekent het vooral een sterke, diep emotionele band hebben met elkaar, en draait het niet zo zeer om gehoorzaamheid of volgzaamheid."

Alaska's Finest!

 Yep, dit dus.

Pitchou een beetje off-topic maar mag ik vragen hoe jij dan met je honden omgaat, zou zo graag zo'n band hebben met mijn hond.

 Dat is een heel ruime en open vraag om zomaar via een forum op te antwoorden, Danny. Dan zou ik je eerst moeten zien omgaan met je eigen hond, en weten waar het schoentje knelt, en dan nog. Het is meer een manier van leven, ik ben geen gedragstherapeut of iets in die zin. Het gaat niet over "regeltjes".

Het is alsof je me vraagt hoe ik ademhaal. Dat gaat van nature, ik pretendeer niet iets beter te weten dan een ander. Ik stel enkel vast wat ik zie bij veel anderen.

ik begrijp het, heb wel eens een gt laten komen en die zei dat ze graag bij me is en me respecteert. Ook dat het een fantastische hond is en ontzettend slim.Ik heb wel eens het idee dat ze slimmer is dan ik :-) Maar alle training en alle moeite wat ik erin stop komt er niet uit terwijl ik zo graag haar haar vrijheid gun en lekker veel los wil laten lopen, ben gewoon doodsbang dat ze aan de overkant iets interessants ziet en wordt aangereden.

Ik heb ook met al mijn honden altijd een sterke band gehad, die natuurlijk verdiept is met de jaren en me nooit erg beziggehouden met gehoorzaamheid.

Wel natuurlijk dat ze bij me moeten komen als ik ze roep en nog een paar logische regels.

Daar hebben ze altijd goed naar geluisterd.

Toen Vera nog leefde en nog een beetje mee kon lopen ging ik altijd met ze naar de duinen. Daar ging ieder z'n eigen gang en ik zat ergens in het midden in een kuil of op een heuveltop, vooral later omdat Vera niet zover meer kon lopen. Zo konden ze allen zelf bepalen hoeveel ze wilden rennen.

Vera keutelde rustig haar rondje en kwam dan bij mij een kuil graven en ging rustig liggen. Zij was het meest op mij gericht, hield inderdaad ook altijd in de gaten waar ik was.

Lexi en Mara gingen altijd samen op konijnenjacht (nooit een gevangen gelukkig), heuvel op, heuvel af, maar als ik ze riep kwamen ze.

Pientje ging haar eigen gangetje (voornamelijk struinen op zoek naar eetjes ) maar altijd bij mij in de buurt.

Nu Vera er niet meer is en de andere meiden ook ouder worden, loop ik met ze aan de riem. Maar nog steeds grote pret buiten, we kunnen niet zo ver meer lopen, vooral voor Lexi niet, maar lekker rollebollen en genieten, ook op deze manier.

Ook in huis zoeken ze mij veel op, altijd wel gedaan, maar nu ze oud worden helemaal.

Ik geniet er van hoor, zoveel knuffeltjes.

We hebben elkaar goed leren kennen in al die jaren, die meiden en ik

Wat heb je voor hond Danny?

Ik heb ook ergens ooit een tip gelezen om de hond niet de hele tijd los te laten tijdens een wandeling als het een hond is die graag jaagt of snel afgeleid is. Dat vind ik persoonlijk ook wel een goed idee en pas dit ook toe bij de hond die ik nu heb. Jenna is mijn derde hond, en de  eerste twee waren herderachtige die toch anders van karakter zijn dan de jachthond die Jenna is.

ze is een duitse herder, ontzettend lieve hond, en tikkeltje eigenwijs

 Laat je hond niet loslopen op gevaarlijke plaatsen, maar kies voor een rustige, veilige en prikkelarme omgeving. Dan hoef je ook niet te stressen, en kan je samen lekker ontspannen op verkenning gaan. 

mijn eerste eigen hond was ook een duiste herder, ik herinner me nog eens een vakantie in Tjechie toen ze negen maanden oud was en op een groep padvinders dat in een dalletje aan het picknicken was, toerende en daar eerst een reep chocola uit iemands handen trok die liet vallen en door het gegil en gelach van de kinderen heel baldadig ging rondspringen ondertussen een broodje uit een ander kind zijn hand trok. En ik natuurlijk tevergeefs roepen. Mevrouw had iets veel interessanters te doen haha.

En dat vind ik het leuke van duitse herders, of honden in het algemeen, ze kunnen ook heel zelfstandig denken en doen. Gevaarlijke situaties moet je natuurlijk voorkomen, en voor de rest komt een grote dosis humor ook wel van pas.

Dat laatste is vooral heel herkenbaar. Mike kijkt om de zoveel seconden om zich heen om te checken waar wij zijn. Verstoppertje spelen in het bos is erg moeilijk, want probeer maar eens een moment te vinden om snel achter een boom te springen. Mike let goed op...! 

Ik ben het met Alaska's finest eens: 'goed contact' kan op verschillende manier ingevuld worden.

Zo betekent het voor mij dus echt niet dat mijn hond 20x omkijkt naar mij over een afstandje van 100 meter. Dat is eigenlijk juist iets wat ik absoluut niet wil hebben, want ik vind dit vrij onzeker gedrag. 

Onze herplaatser, een grote poedel, deed dit in het begin constant: zó onzeker was ze, ze moest elke keer kijken of er ik nog wel was, week niet ver van mijn zijde, etc. Als je van een afstandje ernaar gekeken zou hebben zou je gezegd kunnen hebben: jeetje, wat een brave hond, elke keer opkijken, zó goed op de baas letten, wat een contact! Maar was dat het ook? Nee dus. Het was absoluut niet ontspannen en relaxed, het was onzeker en gespannen en dat is iets hoe ik onze honden dus juist niet wil hebben. Ik heb en maak ze graag zelfverzekerd, ontspannen, onafhankelijk, ik laat ze zelf nadenken en dingen oplossen en uitzoeken.

Dat resulteert dus ook in honden die niet 1-2-3 naar je toekomen wanneer ze ergens mee bezig zijn, zij beslissen zelf. Dat resulteert ook in honden die meer dan 50 meter van je vandaan 'durven' te zijn zonder ook maar een keer naar je te kijken. En dat resulteert dus ook in hele blije, ontspannen en zelfverzekerde honden die kunnen zijn wie en wat ze zijn, kunnen doen wat ze het liefst doen: hond zijn, ze hoeven verder niks bij ons  

(En ik kan me ook goed voorstellen dat niet iedereen dit zo zou willen )

Dat bedoelde ik eigenlijk ook.

Ik liet ze allemaal los in de duinen, ze deden allemaal hun eigen ding en als ik het tijd vond om naar huis te gaan, riep ik ze en dan kwamen ze (Lex wilde nog wel eens achter blijven maar dan riep ik boven aan het pad: Doei Lexi, wij gaan naar huis, lekker eten en dan kwam ze aangedenderd).

Alaska

ik laat haar ook niet meer overal loslopen, alleen nog een losloopgebieden en in afgesloten gebieden. Tot een half jaar geleden deed ze alles prima en nu is het de bananen tijd. Zij is ook redelijk zelfstandig, vindt dat ook prettig maar ze is ook nergens bang voor en dat vindt ik eng. Ik heb sinds 1 maand de flexi van 10m en dat is een uitkomst, zij meer vrijheid en ik ook. Ook fijn met het trainen van voor, maar ja aan de lijn doet ze dat geweldig en los kent ze het commando niet meer. Selectieve geheugenverlies noem ik dat. Verder is ze met haar 23 maanden nog steeds een blije pup en kan nooit lang boos op haar zijn. Hopelijk gaat ze over een tijd wel beter luisteren :-)

Ik denk dat het wel minder wordt hoor Danny, je herder is nog best jong.

Ik reed trouwens ook altijd naar een duingebied hier waar geen weg in de buurt was. Die van mij konden ook, vooral toen ze met z'n vieren waren, achter iets aangaan en als er dan een weg in de buurt zou zijn geweest waren ze die gewoon overgestoken, brrr.

Daarom liep ik daar altijd zo relaxed, als ze ergens achter aan gingen, kon het niet veel kwaad.

Het was wel altijd Vera die als eerste terug kwam. Pientje bleef doorgaans bij mij. En het duo Lexi en Mara kon nog wel eens wel blijven. Mara kwam dan toch maar als eerste terug en Lexi, de grootste jager, jaagde dan nog even alleen door en kwam als laatste terug.

Ben in gelukkige positie dat ik de honden veilig los kan laten. Golden, newf en de ier die lopen voor achter en weet ik waar maar bijna nooit uit je gezichtsveld, de newf af en toe maar nooit lang.

husky en Anatolische herder gaan altijd zelf aan de wandel. Nu met donker weer zie je in de verte het lichtje. Komen regelmatig voorbij rennen even checken waar we zijn om vervolgens weer verder zelf aan de wandel te gaan. 

Met name met deze 2 heb ik er vertrouwen in dat ze terug komen wat ze ook doen. Het weten en proberen te lezen het moment te kiezen om ze terug aan de lijn te krijgen. Manlief is vaak nog verbaasd om het feit dat wanneer ik het moment kies ze ook gewoon komen omdat ik op dat moment weer even interessanter ben 

Ik ben niet het type als ze los lopen om steeds te roepen dat ze moeten komen, kijk af en toe achterom waar ze zijn maar ze komen vanzelf als ik te ver weg ben.

grappig te lezen dat dit een soort van beloning is omdat ze mij hebben gevonden. Wederom per ongeluk een goed iets haha.

We noemen het maar intuitief met je honden omgaan, Jeanine

Tja, mijn hond kijkt niet om, gaat makkelijk flink wat meters van me af, en komt echt niet terug om 'mij te vinden'. 

Maar de emotionele band is enorm sterk. Hij weet precies waar ik loop, wat ik doe, en wanneer ik hem bij me verwacht. Ik geef hem zijn vrijheid, ik hoef hem niet constant in de gaten te houden, omdat hij mij in de gaten houdt (op basis van mijn geluid/ademhaling?) 

Ik vind losloopgebieden vaak niets, omdat er veel opgefokte honden lopen en baasjes hen hun gang laten gaan zonder grenzen. 

Aiden je hebt helemaal gelijk over die losloopgebieden. Kom er ook niet graag, maar als ik er naar toe ga pik ik altijd een rustige tijd uit, meestal rond een uur of 10. Maar ja heb nu even geen andere keus kwa veiligheid, het is een energieke hond die met alleen maar vast lopen haar energie niet kwijt raakt ook al krijgt ze genoeg hersenwerkjes. Fietsen wil ik ook even mee wachten tot ik haar nog een keer heb laten rontgen.

 Slim hoor! 

Ik kom er door de weeks wel, maar in het weekend zoeken wij toch een weilandje op waar verder geen andere honden komen. 

Veiligheid en gezondheid gaat altijd voor :)

Overigens ben ik er wel zeker van dat Jenna bij mij terug zou komen, dat wel, als ze het ras is wat ik denk dat ze is (Ogar Polski) zijn het honden met een goed richtingsgevoel. Maar ik ben bang dat ze aangevallen wordt door een wild zwijn en ze zou ook de eerste hond niet zijn die door een wolf aangevallen wordt hier.

En ik wil natuurlijk niet dat ze dieren gaat lopen opjagen.