Schroom overwinnen

Als ik soms aan het overdenken ben hoe ik vroeger (jaren '70) met mijn honden omging en hoe ik het nu doe is er een wereld van verschil. Neem nou bijvoorbeeld het socialiseren van een pup. Mijn gedachte hierover was: zoveel mogelijk laten zien en meemaken in de gevoelige periode van het dier. Dus ging ik naar het station, de markt op, lopen door drukke winkelstraten, als er kermis was gingen we de kermis op, pup werd meegenomen in een lift, zoveel mogelijk mensen zien die het diertje aanhaalden, zoveel mogelijk honden zien en daar kennis mee maken en ga zo maar door. Alleen al als je dit opsomt, merk je dat dit wanorde in het brein van een jond dier moet scheppen. Maar dat had ik toen niet door. Zoveel mogelijk ondervinden was mijn gedachte en als het pupje ergens niet naar toe durfde, ging ik er langzaam, dat wel, met mijn diertje op af. 'Hoe fout', denk ik nu. Want ik liet het initiatief niet aan het dier zelf over, maar het moest ernaar toe omdat ik dit belangrijk achtte. Het begrip tijd geven aan de hond kwam toen niet bij mij op, trouwens bij wie wel? Gelukkig weten wij nu dat het beter kan door de hond de controle te laten nemen. Het duurt iets langer, maar het resultaat is prima en het blijft beter hangen. De tijd heeft ook in dit geval meegeholpen om mij aan betere inzichten te helpen.

ik geef je helemaal gelijk. Hier het zelfde . had altijd grote tot middelgrote honden vroeger, en die pakte ik heel anders aan , wat bang voor een vuilnisbak? hup er wel 3x voorbij gaan etc nu met Lobke die als pup nog al bleu was ging ik heel anders om was ook zo,n klein wurmpje ging daar lopen waar geen enge dingen waren niet de markt over maar het bos in . etc resultaat een perfect luisterend hondje. Lodewijk was al 5jaar en die had een rugzakje 3x zo groot als hij zelf was. nou binnen een weeek was het mijn schaduw en ook hij is opde zelfde manier nu op gevoed door mij samen met Lobke. oke luisteren doet hij prima zeker voor zo,n hondje pa is een dwerg pincher moe een kaninchen en er zit een jacht in dat is niet leuk meer ,maar hij kan loslopen ik kan hemterug roepen en hij komt zij het soms wel met een snoet van he ,moet het nou. gelukkig is hier in mijn buurt niet veel wild, ja af en toe de losgelaten tamme konijnen maar een maal nee is genoeg, met liefde en geduld kom je verder als die oude aanpak . jammer dat het zo lang duurde voor ook ik daar achter kwam. maar men is nooit te oud om te leren. Hein.

Hier hetzelfde Bert.

Ik deed het vroeger ook meer 'volgens het boekje', met mijn boxerpups.

Nu, jaren later en mede door mijn herplaatsers, heb ik geleerd de hond aan te kijken en die zijn of haar grenzen en wensen aan te laten geven (binnen mijn mogelijkheden natuurlijk).

En zo hebben niet alleen mijn honden veel geleerd van mij, maar ik ook veel van mijn honden.

Een mooi samenspel, met iedere hond apart en dat dan te combineren.

Nee, echt flink socialiseren heb ik niet gedaan. Puck was klein, die kun je niet over de markt of een drukke winkelstraat laten lopen. Hier in de buurt genoeg dingen te beleven die belangrijk zijn in het dagelijks leven. Auto's, fietsers, kinderen met hun speelgoed, trekkers en vrachtwagens (woon aan de rand van het dorp omringd door boerderijen) belangrijk dus om niet bang te zijn voor een langs denderende trekker. Samen op de stoeprand gezellig kijken naar alles wat voorbij komt.

We gingen wel naar puppycursus, puur en alleen om elkaar te leren kennen en wat leuks met elkaar te ondernemen.

Soms is puck wat 'bang' voor dingen die normaal niet op straat staan, zoals een ooievaar, abraham of sara met slingers, borden enzo. Ik loop er dan wel met puck een aantal keren langs tot ze niet meer bang is en weet, dat hetgeen er staat, niks doet.

Af en toe gezellig in het winkelwagentje mee naar het tuincentrum is ook leuk (nooit geoefend als pup zijnde, maar ze gaat graag mee).

Moest hier even over nadenken en flink terug in de tijd gaan.

deed ik het toen zoveel anders dan nu? Wat is het verschil van toen en nu behalve dat ik een stuk jonger was 

maar ... Ik deed aan socialiseren maar niet van ... Toen Jazzy ... Je moet dit of dat van mij.

ja ... Mee naar school kids ophalen maar niet vol middenin op het plein maar rustig wachtend aan de kant. Kids moesten vragen of er geaaid moest worden.

jaren later met de andere, mee naar de bus stop / school / dorp etc maar om daar rustig zitten en zien wat willen ze. 

Deed ik dit alles met de juiste kennis, of denkende dat ik de kennis had? 

Nee ... Deed dit omdat ik zelf niet overal op af stap, liever aan de zijlijn dingen observeer, meer op mezelf ben.

Goh .... Komt deze ... Waarvan ik altijd het idee had wat mindere eigenschap ... Toch per ongeluk een keer goed uit 

Nooit heb ik begrepen om een pup zn koppie vol te stoppen met van alles.  Nu deze tijd heb je dat ook, volgens mij beweegd een pup van nu veel te veel.                     

In het verleden kermis opzoeken drukke stad enz. Ben daar een beetje gek wat heeft een kermis voor zin als ik in de toekomst de hond daar niet naar meeneem. Wat moet dat dier daar.       Wij wonen vrij rustig dus die paar drukke dingen meebeleven haalt niks uit als je in een rustig dorp woont.                                                     

Altijd pupcusrus gedaan met Jazz had ik daar geen zin meer in om de fokker te plezieren ben ik er aan begonnen. 4 keer ben ik geweest. 4x andere tijd 4x andere goep. Dat kan nooit goed zijn voor een pupje van 9weken. Ben er meteen mee gestopt.                                                           Nu ben ik een dagje ouder met een mini aussie en oude spaniel. Wat deed ik mijn best om het pupje Jazz het naar de zin te maken. Van de drukke dingen beleven werd hij nog drukker. Ik dacht je bent gewoon een hond we gaan eens gewoon doen. Niet al die dingen die jou ras horen te doen.                  

Enja vroeger moest alles in de opvoeding nu mag alles en dat is voor iedereen fijner. Ik was toen  20 jaar jonger met de hond op cursus. Je zat boven op de hond gelukkig is dat nu veel minder.

Dat is ook zo bert soms denken we met een pup Hoe ga ik dat en dan dit maar we leren altyd by in het begin moeten we ze leren begrijpen en met geduld komt alles goed eh